Stoa (w starożytnej grece: ἡ στοά) to greckie określenie portyku , czyli budynku lub części budynku zadaszonego, zamkniętego z tyłu solidną ścianą i otwartego z przodu kolumnadą. To miejsce spotkań, mające na celu ochronę różnorodnych zajęć przed niepogodą. Może mieć specjalizację funkcjonalną, taką jak stoa Basileios w Atenach, gdzie siedzi archont . Wielkie evergetes , a zwłaszcza królowie okresu hellenistycznego, często składają ofiary miastom, z których chcą się wyróżnić: tak jest na przykład w przypadku jednego z najsłynniejszych z nich, stoa z Attale. na Agorze w Atenach, przebudowanej przez Amerykanów w latach pięćdziesiątych XX wieku na muzeum Agory .
W czasach klasycznych stoa miała tylko jedną nawę. Następnie, od okresu hellenistycznego, budowano coraz większe portyki, z dwiema nawami i często z jedną kondygnacją.
Pierwsze stoickich filozofów spełnione pod Portyk Malowany (zwanej dalej „malowane kolumnada”), w pobliżu Agora Aten, z którego ruch wziął swoją nazwę, co oznacza dosłownie „lud STOA ”.