Sebastian coe

Sebastian coe Obraz w Infobox. Funkcje
Prezes Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych
od 2015
Lamine Diack
Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Igrzysk Olimpijskich ( fr )
24 sierpnia 2008 -12 sierpnia 2012
Liu Qi Carlos Arthur Nuzman
Komitet Organizacyjny Letnich Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich 2012
2005-2012
Członek Izby Lordów
od 16 maja 2000
Poseł do 51. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d )
Falmouth i Camborne ( we )
9 kwietnia 1992 -08 kwietnia 1997
Tytuł szlachecki
Baron
Biografia
Narodziny 29 września 1956
Londyn
Narodowość brytyjski
Trening Loughborough University
Tapton szkoły ( w )
Zajęcia Polityk , biegacz średniodystansowy , sportowiec
Tata Peter Coe ( w )
Matka Tina Angela Lall ( d )
Małżonkowie Nicola Elliott ( r ) (od1990)
Carole Smith ( d ) (od2011)
Dzieci Madeleine Rose Coe ( d )
Peter Henry Christopher Coe ( d )
Harry Sebastian Newbold Coe ( d )
Alice India Violet Coe ( d )
Inne informacje
Partia polityczna Partia konserwatywna
Skaleczenie 1,75 m
Masa 54 kg
Sport lekkoatletyka
Dyscypliny sportowe 800 metrów , 1500 metrów , mila
Nagrody Princess of Asturias Award in Sport (1987)
Tytuł honorowy
Bardzo honorowy
Nagrywanie głosu

Sebastian Newbold Coe , urodzony dnia29 września 1956w Chiswick , Londyn , jest brytyjski lekkoatleta , dwu- mistrz olimpijski w 1500m , odwrócił polityka w Partii Konserwatywnej , organizator londyńskich Igrzysk Olimpijskich 2012 i prezes Światowego Athletics od31 sierpnia 2015.

Jako sportowiec zdobył cztery medale olimpijskie i został jedynym sportowcem, który zdobył dwa kolejne tytuły na 1500 metrów w latach 1980 i 1984 . W 1986 roku został także mistrzem Europy na 800 metrów . W trakcie swojej kariery pojedynek z rodakiem Stevem Ovettem przeszedł do historii lekkoatletyki. W 1979 roku został pierwszym sportowcem, który połączył rekordy świata na dystansie 800  metrów , mili i 1500  metrów . Sebastian Coe wszedł do polityki po zakończeniu kariery sportowej i był członkiem Partii Konserwatywnej w latach 1992-1997.

W 2005 roku stał na czele komisji przetargowej City of London odpowiedzialnej za organizację Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2012 roku . Jego charyzma pozwala częściowo wpłynąć na kandydaturę Paryża 2012 podczas końcowego głosowania Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego na rzecz Londynu w dniu6 lipca 2005w Singapurze . Był wówczas przewodniczący od Komitetu Organizacyjnego Igrzysk w 2012 roku i Igrzyskach Paraolimpijskich (LOCOG). Wlistopad 2012, został szefem Brytyjskiego Komitetu Olimpijskiego BOA . Plik18 sierpnia 2015W Pekinie Sebastian Coe zostaje wybrany na prezydenta IAAF 115 głosami przeciw 92 do Siergieja Bubki .

Kariera sportowa

Sebastian coe
Przykładowa ilustracja artykułu Sebastian Coe
Sebastian Coe (numer 254) na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1980.
Informacja
Dyscypliny Średni dystans
Okres aktywności 1975-1990
Narodowość brytyjski
Narodziny 29 września 1956
Lokalizacja Chiswick
Skaleczenie 1,75  m (5 ′  9 ″ )
Waga 54  kg (119  funtów )
Klub Hallamshire Harriers
Haringey AC
Trener Peter Coe
Dokumentacja
Były posiadacz światowych rekordów 800  metrów , 1000  metrów , 1500  metrów , mili i sztafety 4 × 800 m
Nagrody
Wybrany do IAAF Hall of Fame w 2012 roku
Princess of Asturias Sports Award
Lider sportowy
Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012
Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych (IAAF)
Nagrody
Zdobyte medale
Igrzyska Olimpijskie 2 2 -
Mistrzostwa Europy 1 2 1

Początki

Urodzony w 1956 roku w okolicach Chiswick w Londynie , Sebastian Coe rozpoczął lekkoatletykę w wieku 14 lat w lokalnym klubie Hallamshire Harriers . Trenowany przez swojego ojca, Petera Coe, zdobył swój pierwszy krajowy tytuł juniorów w 1975 roku na dystansie 1500 metrów , zanim zajął trzecie miejsce na Mistrzostwach Europy Juniorów w Atenach w 3 min 45 s 1. Autor 1 min 47 s 7 z 800 metrów w 1976 roku otrzymał swoją pierwszą znaczącą międzynarodową tytuł na początku 1977 roku przez usunięcie 800  m na Mistrzostwach Europy Indoor w San Sebastian , w Hiszpanii, w czasie 1 min 46 s 5. on potwierdził swoją pozycję w lecie 1978 roku przez pokonując rekord Wielkiej Brytanii na 800 m w 1 min 44 s 25, a następnie zajmując trzecie miejsce na Mistrzostwach Europy w Pradze za wschodnioniemieckim Olafem Beyerem i drugim Brytyjczykiem Stevem Ovettem . Kilka dni później w Londynie pobił w 1 min 43 s 97 brytyjski rekord, który ukradł mu Steve Ovett.

Pierwsze rekordy świata

Kontynuując studia z historii ekonomii na Uniwersytecie w Loughborough , Sebastian Coe został latem 1979 roku pierwszym sportowcem, który zgromadził rekordy świata na dystansie 800 metrów, mili i 1500 metrów. Plik5 lipcapodczas igrzysk Bislett w Oslo ustanowił nowy rekord świata na 800 mw 1 min 42 s 33, poprawiając o ponad sekundę dawny najlepszy światowy znak utrzymywany od sezonu 1976 przez Kubańczyka Alberto Juantorena , a od 1962 do 1979 roku rekord świata na 800 metrów wzrósł tylko o 9/10 sekundy. Dwa tygodnie później, jeszcze w Oslo, Brytyjczyk pobił rekord świata na Mile w czasie 3 min 49 s 0, czyli o cztery setne mniej niż ustanowiony w sezonie 1975 przez Nowozelandczyka Johna Walkera .15 sierpnia 1979Coe ustanowił swój trzeci rekord świata na dystansie 1500 m w 41 dni, ustanawiając czas 3:32:03 na spotkaniu w Zurychu . Poprawił przy tej okazji o trzynaście setnych sekundy rekord świata tanzańskiego Filberta Bayi . Został wybrany brytyjskim sportowcem roku 1979 przez redakcję sportową BBC .

Tytuł olimpijski (1980)

W 1980 roku Sebastian Coe pobił rekord świata na 1000 metrów Amerykanina Ricka Wohlhutera w 2:13:40 , co czyni go pierwszym sportowcem, który jednocześnie pobił rekordy świata w czterech głównych zawodach średniodystansowych . Na moskiewskich igrzyskach olimpijskich , w których brał udział pomimo instrukcji bojkotu Margaret Thatcher , przegrał ze Steve'em Ovettem na 800 metrów po wygranym wyścigu taktycznym w 1 min 45 s 40. Coe zajął drugie miejsce w 1 min 45 s 85 po tym, jak został przytłoczony przez swojego rodaka dwieście pięćdziesiąt metrów przed metą. W składzie pięć dni później w finale na 1500 metrów Coe zemścił się, zdobywając swój pierwszy tytuł olimpijski w 3:38:40, przed Niemcem Jurgenem Straubem i Stevem Ovettem, po przyspieszeniu na wejściu na ostatniej prostej linia. Pod koniec sierpnia w Koblencji Steve Ovett pobił rekord świata na 1500 m Sebastiana Coe w 3 min 31 s 36.

Plik 10 czerwca 1981We Florencji Brytyjczyk poprawił swój własny rekord świata na 800 m o 61/100 pokonując dystans w 1 min 41 s 73, po wyprzedzeniu 49 s 9 na 400 m. Ten występ zostanie dopasowany dopiero w 1997 roku przez Dane Wilson Kipketer . Niecały miesiąc później, w Oslo, Coe ma rekord świata na 1000  m 2 min 12 s 18, a Mile 3 min 48 s 53. Wywłaszczony krótko po tym rekordzie przez Ovetta (3 min 48 s 40), Coe odzyskuje swoją własność28 sierpnia 1981pod pomnikiem Van Damme w Brukseli , wyznaczając czas 3:47:33, wybrany do europejskiej drużyny podczas trzeciej edycji Pucharu Świata Narodów w Rzymie, z łatwością pokonał ponad 800 mw 1 min 46 s 16.

Kontuzja i powrót na szczyt

Ale problemy fizyczne przeszkodziły mu w wejściu w następnym roku. Ofiara stresowego złamania stopy, nie odzyskała formy z poprzedniego sezonu, kiedy przegrał na 800 m z Niemcem Hansem Peterem Fernerem na Mistrzostwach Europy w Atenach. Kilka dni później badanie lekarskie wykazało mononukleozę .

Założył trzeci światowy występ roku 1983, wykonując 1 min 44 s 80 w Oslo, ale musiał przedwcześnie zakończyć sezon po tym, jak padł ofiarą nowej infekcji, toksoplazmozy , która spowodowała, że ​​spędził ponad miesiąc w szpitalu. Zrezygnował z pierwszych Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce w Helsinkach.

Drugi tytuł olimpijski (1984)

Po powrocie na tory lekkoatletyczne w 1984 roku zajął drugie miejsce na 800 m, za Peterem Elliottem , na Mistrzostwach Anglii, ale mimo to uzyskał kwalifikacje do Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles . Uczestnicząc w dwóch zawodach na średnim dystansie, podobnie jak cztery lata wcześniej w Moskwie, był w dużej mierze zdominowany przez Brazylijczyka Joaquima Cruza na dystansie 800 m (1 min 43 s 00 przeciwko 1 min 43 s 64), ale mimo to zdobył swój drugi medal z rzędu pieniędzy nad dystans. Kilka dni później Sebastian Coe wygrał finał na 1500 mw 3:32:53, wyprzedzając Steve'a Crama i Hiszpana José Manuela Abascala po tym, jak Amerykanin Steve Scott upadł na 1000 m, a Steve Ovett upadł na bok pasa startowego po astmie. atak. Autor nowego rekordu olimpijskiego, Coe zostaje pierwszym sportowcem, który zachował swój tytuł olimpijski w tych zawodach. Powiedział przy tej okazji: „Powrót z roku olimpijskiego jest bardzo trudny. to była straszna walka mentalna. Po wszystkich zmartwieniach i wątpliwościach, które nękają mnie od 1982 r., Czuję większe szczęście niż w Moskwie ”

Mistrz Europy (1986)

Pakiet na Igrzyska Wspólnoty Narodów 1986 , Sebastian Coe zdobył swój pierwszy tytuł mistrza kontynentu w tym samym sezonie na Mistrzostwach Europy w Stuttgarcie, gdzie wygrał finał na 800 m w czasie 1 min 44 s 50, wyprzedzając swoich dwóch rodaków Tom McKean i Steve Cram. Coe również zajął drugie miejsce w finale na 1500 m, a za nim w sprincie Cram. Plik7 września 1986W Rieti , Coe ustanowił najlepszy występ w swojej karierze na dystansie 1,500 m, w czasie 3:29:77, w 1987 roku cierpiał na zapalenie ścięgien i musiał zrezygnować z mistrzostw świata w Rzymie . W 1988 roku, słabo wyleczony z infekcji płuc na stadionie wysokogórskim, nie został wybrany na Igrzyska Olimpijskie w Seulu po porażce w serii 800 m mistrzostw kraju. Niemniej jednak, jeden z najlepszych okresów w swojej karierze ustanowił na dystansie, kilka dni później w Koblencji, w 1 min 43 s 34.

Koniec kariery

Autor 1:43:38 w 1989 roku w Bernie, Sebastian Coe honoruje swój ostateczny wybór do reprezentacji z okazji Pucharu Świata Narodów w Barcelonie. W wyścigu na 1500 m zajął drugie miejsce za Somalijczykiem Abdi Bile .

Po porażce w Igrzyskach Wspólnoty Narodów w Auckland , zakończyło to jego karierę sportową w 1990 roku podczas jego jubileuszu na spotkaniu w Londynie w Crystal Palace .

W 2012 roku został wprowadzony do Galerii sław IAAF .

Członek międzynarodowych instytucji sportowych

W 1981 roku Coe został członkiem pierwszej komisji sportowców powołanej przez Juana Antonio Samarancha , a następnie komisji sportowej dla wszystkich. Był jednym z rzeczników sportowców na Kongresie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Baden-Baden w 1981 r. W 2003 r. Został prezesem EAAA (angielskie stowarzyszenie amatorskiej lekkoatletyki), a następnie członkiem zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Lekkoatletyka. federacje (IAAF). W 2007 r. Jest wiceprezesem i wreszcie prezesem19 sierpnia 2015na kongresie w Pekinie, przed Siergiejem Bubką 115 głosami przeciw 92. Objął urząd31 sierpnia 2015pod koniec Mistrzostw Świata w Lekkiej Atletyce 2015 .

Kariera polityczna

W 1990 roku został wybrany posłem na Sejm i zasiada w Izbie Gmin . Dwa lata później wstąpił do Parlamentu angielskiego i usiadł jako poseł do Falmouth i Camborne od 1992 do 1997 roku , do Partii Konserwatywnej . W 1996 roku został sekretarzem generalnym rządu . Był blisko Williama Hague'a , kandydata pokonanego przez Tony'ego Blaira w 1997 roku , a następnie ustąpił po drugim zwycięstwie Blaira w 2001 roku .

Został Life Peer w 2000 roku jako baron Coe z Ranmore w hrabstwie Surrey .

W 2002 roku został pasowany na rycerza i został Lordem Coe of Ranmore. W 2006 roku na liście odznaczeń został mianowany Knight Commander ( KBE ) Orderu Imperium Brytyjskiego .

Został członkiem Orderu Towarzyszy Honorowych na Noworocznej Liście Odznaczeń 2013 za zasługi na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 oraz Letnich Igrzyskach Paraolimpijskich 2012 .

Po odkryciu choroby dotykającej jego matkę, PSP (postępujące porażenie nadjądrowe), dołączył do stowarzyszenia „The PSP Association”, aby pomóc w walce z tą rzadką i osieroconą chorobą.

Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Londyn 2012

Następca Amerykanki Barbary Cassini, od tego czasu z powodzeniem prowadzi kampanię 19 maja 2004(Decyzja MKOl z dnia6 lipca 2005) dla Londynu jako gospodarza Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 . Następnie objął przewodnictwo w LOCOG , komitecie organizacyjnym Igrzysk Olimpijskich w Londynie.

Nagrody

Międzynarodowy

Nagrody międzynarodowe
Przestarzały Konkurencja Lokalizacja Wynik Test
1975 Mistrzostwa Europy Juniorów Ateny 3 rd 1500 m
1977 Halowe Mistrzostwa Europy San Sebastian 1 ul 800 m
1978 Mistrzostwa Europy Praga 3 rd 800 m
1979 Puchar Narodów Europy Turyn 1 ul 800 m
1980 Igrzyska Olimpijskie Moskwa 2 nd 800 m
1 ul 1500 m
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden Puchar Narodów Europy Zagrzeb 1 ul 800 m
Puchar Świata Narodów Rzym 1 ul 800 m
1982 Mistrzostwa Europy Ateny 2 nd 800 m
1984 Igrzyska Olimpijskie Los Angeles 2 nd 800 m
1 ul 1500 m
1986 Mistrzostwa Europy Stuttgart 1 ul 800 m
2 nd 1500 m
1989 Puchar Świata Narodów Barcelona 2 nd 1500 m
1990 Igrzyska Wspólnoty Narodów Okland 6 th 800 m

Krajowy

Dokumentacja

Osobiste rekordy

Test Czas Przestarzały Lokalizacja
800 m 1:41:73 10 czerwca 1981 Florencja
1000 m 2:12:18 11 lipca 1981 Osło
1500 m 3:29:77 7 września 1986 Rieti
Mila 3:47:33 28 sierpnia 1981 Bruksela

Rekordy świata

W swojej karierze pobił dziewięć rekordów świata w plenerze.

Test Czas Przestarzały Lokalizacja
800 m 1:42:33 5 lipca 1979 Osło
1:41:73 10 czerwca 1981 Florencja
1000 m 2:13:40 1 st lipca 1980 Osło
2:12:18 11 lipca 1981 Osło
1500 m 3:32:03 15 sierpnia 1979 Zurych
Mila 3 min 49 s 0 17 lipca 1979 Osło
3:48:53 19 sierpnia 1981 Zurych
3:47:33 28 sierpnia 1981 Bruksela
Przekaźnik 4 × 800 m 7:03 89 1982

Najlepszy występ roku

800 m (na wolnym powietrzu)
Rok Czas Przestarzały Lokalizacja Ranga
1975 -
1976 -
1977 1 min 44 s 95 9 września 1977 Londyn 4
1978 1:43:97 15 września 1978 Londyn 2
1979 1:42:33 5 lipca 1979 Osło 1
1980 1 min 44 s 7 7 czerwca 1980 kadłub 2
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden 1:41:73 10 czerwca 1981 Florencja 1
1982 1:44:48 18 sierpnia 1982 Zurych 2
1983 1:43:80 28 czerwca 1983 Osło 3
1984 1:43:64 6 sierpnia 1984 Los Angeles 5
1985 1:43:07 25 sierpnia 1985 Kolonia 4
1986 1 min 44 s 10 11 lipca 1986 Londyn 7
1987 -
1988 1:43:93 28 sierpnia 1988 Koblenz 7
1989 1:43:38 29 sierpnia 1989 Berno 2
1990 -
1500 m (na wolnym powietrzu)
Rok Czas Przestarzały Lokalizacja Ranga
1975 -
1976 -
1977 -
1978 -
1979 3:32:03 15 sierpnia 1979 Zurych 1
1980 3:32:19 13 sierpnia 1980 Zurych 4
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden 3:31:95 7 lipca 1981 Sztokholm 2
1982 -
1983 3:35:17 24 czerwca 1983 Paryż 19
1984 3:32:39 22 sierpnia 1984 Zurych 2
1985 3:32:13 21 sierpnia 1985 Zurych 8
1986 3:29:77 7 września 1986 Rieti 1
1987 -
1988 3:35:72 31 sierpnia 1988 Rieti 20
1989 3:34:05 16 sierpnia 1989 Zurych 7
1990 -

Nagrody

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Rekord świata sztafety 4 × 800 m ustanowiony z Peterem Elliottem , Garrym Cookiem i Stevem Cramem
  2. Ranking ustanowiony przez IAAF na podstawie najlepszych wyników roku

Bibliografia

  1. Robert Parienté i Alain Billouin, Wspaniała historia lekkoatletyki , Minerva, 2003, str. 229
  2. Parienté i Billouin 2003, s. 233
  3. (w) „  Most Growth in men's world 800m  ” na trackfield.brinkster.net (dostęp 23 grudnia 2011 )
  4. Parienté i Billouin 2003, s. 230
  5. (w) „  Progress record the male world of the Mile  ” na trackfield.brinkster.net (dostęp 23 grudnia 2011 )
  6. (w) „  Największy wzrost w świecie mężczyzn 1500 m  ” na trackfield.brinkster.net (dostęp 23 grudnia 2011 )
  7. (w) Todor Krastev, „  Wyniki z 800 m Igrzysk Olimpijskich 1980  ” na todor66.com (dostęp 23 grudnia 2011 )
  8. (w) Todor Krastev, „  Wyniki na 1500 metrów Igrzysk Olimpijskich 1980  ” na todor66.com (dostęp 23 grudnia 2011 )
  9. Parienté i Billouin 2003, str. 236
  10. Gilles Navarro, Bogate godziny lekkiej atletyki , Paryż, Mango Sport,2003, 44, Sebastian Coe, „tysiąc pięćset mistrzów”  s. ( ISBN  2-84270-398-7 )
  11. Parienté i Billouin 2003, s.202
  12. (w) „  Wiceprezydenci i legendy lekkoatletyki Bubka i Coe zostaną wprowadzeni do IAAF Hall of Fame  ” na iaaf.org (dostęp: 25 czerwca 2012 )
  13. (w) „  Członkowie Rady IAAF - Sebastian Coe  ” na iaaf.org (dostęp 23 grudnia 2011 )
  14. https://www.theguardian.com/global/2015/aug/19/sebastian-coe-elected-iaaf-president-after-beating-sergey-bubka-in-vote
  15. (w) Mark Orlovac, „  Profil: Lord Coe  ” na bbc.co.uk ,31 grudnia 2005(dostęp 25 grudnia 2011 )
  16. (w) The London Gazette - Order of the British Empire, 31 grudnia 2005
  17. (in) Order of the Companions of Honor - Members of the Order of the Companions of Honor , na gov.uk/government [PDF]
  18. (w) „  The Association PSP  ” (dostęp: 25 grudnia 2011 )
  19. Letnie Igrzyska Olimpijskie 2024: kandydat Francji? , Le Figaro , 12 kwietnia 2012.
  20. (en) „  The Board of LOCOG  ” na london2012.com (dostęp 25 grudnia 2011 )
  21. (w) „  Awards championships AAA  ” na gbrathletics.com (dostęp 4 grudnia 2011 )
  22. (w) „  Sebastian Coe Profile  ” na uka.org.uk (dostęp 25 grudnia 2011 )
  23. (w) „  Best Global Performance of the Year  ” na apulanta.fi (dostęp 23 grudnia 2011 )

Bibliografia

Linki zewnętrzne