Surene Street

8 th  arr t Surene Street
Rue de Surène widziana od strony rue des Saussaies .
Sytuacja
Miasto	8 tys
Dzielnica	Madeleine
Początek	Rue Boissy-d'Anglas
Koniec	Rue des Saussaies
Morfologia
Długość	350  m
Szerokość	10  m
Historyczny
kreacja	XVIII th  wieku
Geokodowanie
Miasto Paryż	8743
DGI	9129
Geolokalizacja na mapie: 8. dzielnica Paryża Surene Street Geolokalizacja na mapie: Paryż Surene Street
Zdjęcia na Wikimedia Commons

Ulica Surène jest ścieżka 8 th  dzielnicy z Paryża .

Lokalizacja i dojazd

Rozpoczyna się przy rue Boissy-d'Anglas i kończy na rue des Saussaies .

Dzielnica jest obsługiwana przez linie    na stacji Madeleine i przy liniach autobusowych RATP 52 84 .

Pochodzenie nazwy

Rue de Surène znajdowała się w miejscu starej ścieżki prowadzącej do Suresnes , miasta niedaleko Paryża, od którego wzięła swoją nazwę. Mógłby to wynikać właśnie z hołdu złożonego na konferencji Suresnes w 1593 roku , pod koniec wojen religijnych , kiedy delegaci Ligi przybyli tam z Paryża, a drzwi pożyczone na końcu Tuileries miały wtedy nawet przyjęło nazwę „drzwi Konferencji”.

Historyczny

Ta droga wytyczona na planie Jouvina de Rochefort z 1672 r. Rozpoczęła się wówczas, mając po lewej stronie wybudowany w 1728 r. Hôtel de Chevilly , który znajdował się w obecnej przestrzeni Place de la Madeleine , a po prawej stronie muru Bénédictines de la Ville-l'Évêque, których klasztor znajdował się na rogu rue de Surène i rue de l'Arcade , po parzystej stronie (patrz „  Rue de la Ville-l 'Bishop  ”).

Fabryka z kościoła Madeleine miał od niepamiętnych czasów bagna znajdujące się pomiędzy obecnym rue du Faubourg-Saint-Honoré i rue de Surène. W 1690 r. , W obliczu wzrostu liczby ludności na przedmieściach Ville-l'Évêque, proboszcz Madeleine założył na części tych bagien cmentarz o powierzchni około 200 stóp , znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie. kościoła stał się zbyt mały. Nowy cmentarz był nazywany „największym cmentarzu dla ubogich”, wszedł do n os  29-33 prąd ulicy Surène i przedłużony do bieżącej lokalizacji ulicy Montalivet . W 1697 r. Przy rue de Surène znajdował się również dom przeznaczony dla żołnierzy.

W 1721 r. Proboszcz parafii Madeleine wymienił cmentarz na Chemin de Surène z Sieur Descazaux, który zobowiązał się do nabycia w celu przekazania fabryk ziemi niezbędnej do rozbudowy starego cmentarza w pobliżu kościoła. Plik17 kwietnia 1723Descazaux sprzedał ziemię wielkiego cmentarza Joseph-Antoine d'Aguesseau ( 1679 - 1744 ), młodszy brat kanclerza d'Aguesseau , honorowego doradcy parlamentu paryskiego , oraz M. Champeron i M me La Vergne, którzy mieli uzyskany listami patentowymi od6 lutego 1723zezwolenie na utworzenie tam dużego targu obejmującego sześć jatek rzeźniczych. Dostęp do niego prowadziła obecna rue de Duras , otwarta w 1723 roku w ogrodach Hôtel de Duras. Ale zbyt daleko na uboczu, rynek załamał i litery patent dnia od Aalst obozie na16 sierpnia 1745zezwoliło na przeniesienie go do miejsca pomiędzy rue de la Madeleine ( rue Boissy-d'Anglas ) a rue Royale na terenie sprzedanym przez prawnika André Mol de Lurieux. W pierwotnym miejscu rynku został zbudowany Hôtel de La Marck, który stoi do dziś.

Decyzja ministerialna z 23 Germinal Year IX (13 kwietnia 1801) oraz rozporządzenie królewskie z dnia 27 września 1836 ustaw szerokość ulicy na 10 metrów.

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

• Przy tej ulicy mieszkał kompozytor Charles Lecocq ( 1832 - 1918 ).
• Auguste Frédéric Louis Viesse de Marmont ( 1774 - 1852 ), marszałek Francji, mieszkał na tej ulicy w 1830 roku .
• Mieszka tam Arsène Lupin pod nazwiskiem Jean Dubreuil
• N O  6: Jean Cocteau pozostaje tam w 1927 roku .
• N O  7: siedzenie FN pomiędzy 1972 i 1980 roku.
• N o  9: lokalizacja dawnego urzędu publicznego parkingu wokół Paryża i przejście w kierunku Cour des Coches (patrz 16, rue d'Anjou ) (Budynek zniszczony).
• N o  11 (róg rue d'Anjou ): dawniej oficyna Hôtel de Contades (Budynek zniszczony).
• N O  19: Magdalena kina . Zbudowany w 1924 roku na miejscu ujeżdżalni.
• N o  21a (róg rue d'Aguesseau ) położenie małego hotelu markiza de L'Aigle w XVIII th  wieku . Następnie hotel Comte de Foy, należący do pana Arnauda de l'Ariège (w 1910 r.) (Budynek zniszczony).
• N O  21bis: lupanar z drugiej Imperium , znany przez „rue de Suresnes sprawą”; dziś Ambasada Uzbekistanu .
• N o  25: hotel La Marck (zwany również Choiseul-Meuse). Zbudowany w 1760 roku na gruntach pochodzących od starego rynku Aguesseau dla Ludwika Engelbert ( 1701 - 1773 ), hrabia La Marck , generała porucznika wojsk króla i namiestnika Cambrai i Cambrésis, i jego drugiej żony, urodzonego Marie- Anne-Françoise de Noailles ( 1719 - 1793 ), córka marszałka-księcia Noailles . Ich jedyna córka, Louise-Marguerite de La Marck ( 1730 - 1.820 ), ostatni z nazwą, ożenił się w 1748 roku Charles-de Ligne Léopold ( 1721 - 1778 ), książę i książę Arenberg . Ale hotel został sprzedany po śmierci hrabiego de La Marck i należała do marszałka de Castries ( 1727 - 1801 ), sekretarz stanu w marynarce od Ludwika XVI , który miał swoją siedzibę w Hôtel de Castries , rue de Varenne i wynajął hotel de La Marck Marquise de Chauvelin, a następnie księżnej Deux-Ponts. Marszałek de Castries sprzedał hotel markizowi de La Fayette , który również tam nie mieszkał, i wynajął go François-Joseph de Choiseul-Meuse ( 1736 -), przywódcy żandarmerii burgundzkiej, i jego żonie Anne-Élizabeth przez Braque. Następnie należał do handlarza diamentami Henri Schwabachera i miał hrabiego d'Espagnac jako najemcę. W XIX -tego  wieku , hotel należał do czternastu lat w rodzinie Mercy-Argenteau. Na początku XX -go  wieku , hotel należał do hrabiego Piotra. W 1935 roku został przejęty przez Belgię, która zainstalowała tam kancelarię swojej ambasady, a następnie, kiedy przeniosła się na rue de Tilsitt w 1951 roku , uczyniła z niego rezydencję ambasadora w Paryżu. Główny budynek znajduje się między kwadratowym dziedzińcem a otoczonym murem ogrodem, tworząc róg rue d'Aguesseau i rue Montalivet , na które prowadzą szerokie schody. Wejście, które niegdyś znajdowało się przy rue d'Aguesseau, zostało przeniesione w ramach Drugiego Cesarstwa na rue de Surène, na którą dziedziniec hotelu otwiera się dwoma podwójnymi drzwiami wagonowymi. Główny budynek został wzniesiony przy rue d'Aguesseau, w którym znajduje się duży hol wychodzący na główną klatkę schodową. Na parterze, kilka pokoi były zjednoczone w XIX -tego  wieku , aby stworzyć ogromną jadalnię z widowiskowość. W salach recepcyjnych zachowały się biało-złote stolarki w stylu rokoko oraz okucia z pozłacanego brązu z inicjałami ST brązownika Sterlin. Jeden z salonów zdobią chinoiserie przypisywane Christophe'owi Huetowi . Oryginalne meble zostały rozproszone po śmierci hrabiego de La Marcka, ale szczegóły są znane z inwentarza: obejmował kilka zegarów wykonanych przez znanych zegarmistrzów oraz dużą ilość porcelany i obrazów.
• N o  27: lokalizacja biura kompozytor, autor tekstów i producent muzyczny Claude Carrere w latach w latach 1970-1980 (zniszczonego budynku).
• N o  28: kompozytor Charles Lecocq ( +1.832 - 1919 ) mieszkał pod tym adresem w roku 1910. W dolnej części działki i rozszerzające na rue de la Ville-l'Évêque był stary hotel z Boufflers, zbudowany XVIII th  century (zniszczony budynek).

Niektóre specjalne miejsca

• N O  19: Magdalena kina .

• N o  25: rezydencji Ambasadora belgijski, były ambasady (Hotel de la Marck, zwany także Choiseul-Meuse).

Uwagi i odniesienia

1. René Sordes, Historia Suresnes. Des origines à 1945 , opublikowane w Société historique de Suresnes, przy wsparciu miasta Suresnes, 1965, s.  106 .
2. Rochegude, op. cit. , s.  10.
3. Kto miał jego zdjęcie rue du Faubourg-Saint-Honoré w miejscu obecnego hotelu Pontalba ( n °  41).
4. Ten jeszcze nie istniał. Teren wychodził na rue Basse-du-Rempart , ponieważ został wchłonięty przez boulevard des Capucines (patrz „  Cité Berryer  ”).
5. Lefeuve, op. cit. , s.  5.
6. Centralne akta bezpieczeństwa narodowego dotyczące Jeana Cocteau, strona 12
7. Stare n O  27: Rochegude, op. cit. , s.  22.
8. Afera rue de Suresnes. Baronessa Strausack & Cie. Rozprawy Sądu Karnego w Paryżu z 20, 21 i 22 lutego 1873 r. , Imp. Sacre-Duquesne,1873( czytaj online )
9. Antoine Claude i Théodore Labourieu , Mémoires de M. Claude, szef policji bezpieczeństwa w Drugim Cesarstwie. Tom 7 , 1881-1883 ( czytaj online ) , s.  204
10. Lefeuve, op. cit. , s.  6.
11. Rochegude, op. cit. , s.  21 (patrz „  Rodzina Piotra  ”).
12. Rochegude, op. cit. , s.  22.
13. Lefeuve, op. cit. , s.  7.

Źródła

• Félix et Louis Lazare, Słownik administracyjny i historyczny ulic Paryża i jego zabytków , Paryż, Imprimerie de Vinchon, 1844 - 1849 , s.  615.
• Charles Lefeuve, Stare domy Paryża. Historia Paryża ulicy przy ulicy, dom po domu , Paryż, C. Reinwald, 5 th  edition, 1875 , 5 tomów., Tom V, str.  5.
• Félix de Rochegude, Spacery po wszystkich ulicach Paryża. VIII th arrondissement , Paryż, Hachette, 1910 , s.  21-22.