Rouergue

Rouergue
Herb
Prowincja Rouergue w królestwie Francji przed reorganizacją terytorialną w 1789 roku. Ogólne informacje
Stolica Rodez
Religia Chrześcijaństwo ( katolicyzm )
Demografia
Populacja -
Miły Rouergat

Rouergue ( Roergue [rueɾɣe] w oksytańskiej Rouergue ) to dawny obwód z południowej Francji z grubsza odpowiada aktualnej departamencie Aveyron . Będąc częścią hrabstwa Tuluza , zostało przyłączone do Guyenne, zanim zostało odłączone od niego podczas formowania prowincji Haute-Guyenne w 1779 roku.

Gentile z Rouergue jest Rouergat .

Geografia

Rouergue graniczy z Owernią na północy, Langwedocją na południu i południowym zachodzie, Gévaudan na wschodzie i Quercy na zachodzie.

Ta dawna francuska prowincja rozciągała się na obecny departament Aveyron i wylała na wschodnie obrzeża obecnych departamentów Lot i Tarn-et-Garonne .

Położona na południu Masywu Centralnego Rouergue stanowi rozwinięcie szeregu krystalicznych ( Segalas ) lub wapiennych ( Causses ) płaskowyżów i gór ograniczonych głębokimi dolinami Truyère , Lot , Aveyron , Viaur , Tarn i de la Dourbie . Jej punkt kulminacyjny znajduje się na wysokości 1450 metrów w Aubrac , na skraju Lozère. Równiny są rzadkie, pomimo obecności osadowych basenów z piaskowca, takich jak dolina Marcillac lub bardziej szorstka Camarès . Geograf André Meynier opisał ten „pusty relief”, który charakteryzuje Rouergue.

Gospodarka

Organizacja administracyjna

Rouergue obejmowało hrabstwo Rodez , a także Haute Marche ( Millau ) i Basse Marche ( Villefranche-de-Rouergue ).

Rouergue (z Agenais , Quercy i Périgord ) został dołączony do ogólności z Guyenne z 1579 roku, którego siedziba początkowo w Bordeaux została przeniesiona do Montauban , o ograniczonej jurysdykcji, w 1716 roku w wyborach Rouergue i Quercy ( ogólność Montauban ).

Zgromadzony w Quercy w 1779 r., Utworzył prowincję Haute-Guyenne, w której utworzono zgromadzenie prowincjalne złożone z pięćdziesięciu dwóch członków, a mianowicie:

Było dodatkowo dwóch prawników generalnych powierników i sekretarz archiwisty. Zgromadzenie to spotykało się co dwa lata w Villefranche-de-Rouergue  ; odpowiadał za dystrybucję i zbieranie datków, czuwał nad warsztatami charytatywnymi itp. Wciąż pamiętamy w Rouergue jego wysiłki i przepisy, które wprowadził w celu poprawy rolnictwa i przemysłu, a także wspaniałą pracę katastralną.

Podczas rewolucji francuskiej prowincja została przekształcona w departament, z wyjątkiem kantonu Saint-Antonin-Noble-Val, który został wydzielony podczas tworzenia departamentu Tarn-et-Garonne w 1808 roku .

Podziały kościelne

Parafie tej prowincji były głównie podzielone między diecezję Rodez i Vabres , ale kilka zależało od diecezji Cahors. Niektóre parafie tych diecezji oraz parafii Albi, Castres, Mende i Saint-Flour osiadły okrakiem w Rouergue i sąsiednich prowincjach.

Wydziały sądowe

Pod zwierzchnictwem hrabiów Rouergue i Rodez sprawiedliwość była tam wymierzana w ich imieniu przez wikariuszy lub namiestników. W 1349 roku było szesnaście vigueries. Były to: Peyrusse , Roquecézière , Najac , Villeneuve , La Roque-Valzergues, Sauveterre , Saint-Rome-de-Tarn , Verfeil , Saint-Affrique , Saint-Antonin , Cassagnes-Bégonhès , Millau , Compeyre i Villefranche . Na wyższym szczeblu sprawiedliwość została wymierzona przez seneszala Rouergue . W 1789 r. Rouergue zostało podzielone między senechaussée Rouergue, które znajdowało się w Villefranche-de-Rouergue i od którego zależało dzielnica Millau, oraz senechaussée Rodez (odpowiadające hrabstwu Rodez ).

Podziały podatkowe

Będąc częścią ogółu Montauban , Rouergue, kraj elekcji , został podzielony na wybór Rodeza, Villefranche i Millau. Wybory Rodeza i Millau należały do ​​krajów małej soli , podczas gdy wybory Villefranche były częścią krajów odkupionych . Chociaż kraj wybrany, Rouergue podlegał faktycznej wielkości .

Historia

Miasto Rutenes

Przed podbojem rzymskim, Rouergue była zamieszkana przez Ruteni ( Ruteni ) Ludzie Celtic Europie Środkowej (być może z Niemiec południu) doszła do IV -go  wieku. Potężni ludzie, Rutenes mieliby cztery główne miasta: Albi , pierwsze centrum utworzone przez Rutenesów, w którym siły były skoncentrowane; wtedy Segodunum (obecnie Rodez , miasto Rutenes) miało pierwszeństwo przed Albi; Condatomagus , targ konfluencji (w dzielnicy Embarri, niedaleko Millau ) i Carantomagus , targ zakochanych (Cranton, gmina Compolibat ).

Sąsiedzi i sprzymierzeńcy ludu Arvernes , Rutenes podążali za nimi w ich wyprawach poza Alpy i walczyli w ich szeregach. Bituitos , wódz arvernów, liczyłby w swojej armii dwadzieścia dwa tysiące łuczników ruteńskich, kiedy dołączył do Allobrogów , maszerował przeciwko konsulowi Quintusowi Fabiusowi Maximusowi i walczył z nim u zbiegu Rodanu i Isère w 121 BC Armia konfederatów została pokonana i część Rutenesów znalazła się pod nazwą Rutenes Prowincji w Provincia Romana , która rozciągała się aż do Tarn .

Mieszkańców prawego brzegu tej rzeki nazywano niezależnymi Rutenami; ale nie cierpieli długo los swoich braci. Wziąwszy udział w nieudanej rewolty kierowanego przez Wercyngetoryksa przeciwko cesarzowi , zostali pokonani i złożone. Odtąd, podobnie jak reszta Galii , cały kraj Rutenesów znalazł się pod panowaniem rzymskim. W podziale Galów przez Augusta została włączona do Akwitanii , aw Akwitanii najpierw pod Walentyniana . Rzym zakładał tam kolonie, budował świątynie, cyrki, akwedukty; drogi publiczne przecinały kraj. W V -tego  wieku, nie mówił języka łacińskiego. Jednak język galijski długo trwał (jak w La Graufesenque ), a sama nazwa Rouergue ( pagus Rutenicus w średniowiecznej łacinie) mogła być formacją celtycką.

Zgodnie z tradycją, było St. Martial , który po raz pierwszy przyszedł, aby głosić Ewangelię do Ruteni w roku 250. W IV XX  wieku chrześcijanie byli już liczne w Rouergue. Jednak V th  century, Ruth, celtyckie bóstwo , nadal był tam czczony. Święty Amans zobowiązał się nawrócić ten lud. Historyk Powiedział: „Pewnego dnia, kiedy ten składał ofiarę Rut, pojawił się Amans i wyrzucał jej swoją bezbożność i wybryki; ale widząc, że zamiast poddać się wysiłkom swej gorliwości, był na niego wściekły, wezwał Pana i nagle zebrały się gęste chmury, grzmot hucznie, pęka, a odrażający symulakrum rozpada się na kawałki. Na ten widok Rutenes rzucił się do stóp świętego i poprosił o chrzest. Jednak cesarz Honoriusz , przywracając Galom ich prawa polityczne, nałożył na nich wygórowane datki. Amans odkupił Ruteni z tego hołdu. Ta troska podbiła jej serca. "

W V wieku w ramach królestwa Tuluzy powstali Wizygoci . Zostawili ograniczony, ale prawdziwy ślad w Rouergue.

Hrabstwo Rouergue i Hrabstwo Rodez

Le Rouergue zostało oderwane przez Charlesa le Chauve od Księstwa Akwitanii i ustanowione jako hrabstwo. Do zliczenia Rouergue dopisać Tuluzy w 852, z Frédolon i założył dynastię Raimondine lub dom Tuluzie . Podczas gdy starsi zostali hrabami Tuluzy , młodsza gałąź Rouergue zachowała hrabstwo Rouergue . Około roku 1000 pagus doświadczył niepokojów, które sprzyjały tworzeniu się społeczeństwa feudalnego . W 1112 r. Raimondinowie przekazali hrabstwo Rodez Richardowi, wicehrabiemu Millau. W 1271 r., Po śmierci hrabiny Jeanne de Toulouse , córki ostatniego hrabiego Tuluzy, Raymonda VII , i jej męża Alphonse de Poitiers , brata króla Francji Saint Louis , Rouergue został wcielony do korony Francji.

Przybycie Kapetyngów spowodowało porzucenie starego senechaussee z Najac , wiernego dynastii Raimondine, na rzecz nowego miasta: Villefranche-de-Rouergue . Stolica prowincji nie została przeniesiona do Rodeza , który jest bardziej centralny, aż do rewolucji.

Jednak część Rouergue, którą hrabia Toulouse Raymond de Saint-Gilles pozostawił w zastaw wicehrabiemu Millau przed wyjazdem na krucjatę (1096), była początkiem hrabstwa Rodez, który przeszedł do z Armagnacs.  : okręg ten został dołączony do korony tylko pod Henri IV , ostatniego liczenia Rodez.

Hrabiowie Rodeza cieszyli się suwerennymi prawami, z uprawnieniami do bicia pieniędzy, nakładania podatków, tworzenia sierżantów itp. Po przystąpieniu do hrabstwa zostali koronowani przez biskupa Rodez , któremu pomagał dom d ' Aubrac oraz opaci z Bonneval, Bonnecombe , Loc-Dieu i Beaulieu . Oprócz czterech zamków, które uważali za klucze do prowincji, posiadali w Rouergue prawie dwadzieścia cztery zamki i dużą liczbę lenn, w tym dwóch wicehrabiów, Peyrebrune i Cadars oraz dwunastu baronów: Landorre , Castelpers , Panat , Verdun-sur-Garonne , Aliramont , Aurelle , Calmont-de-Plancatge , Calmont d'Olt i Brusque . Seneschal , sędzia powiatu, sędzia góra cztery giermkowie i sędzia odwołań tam podawane sprawiedliwości w ich imieniu.

Wojny religijne

Już podczas krucjaty przeciwko Albigensom Rouergue widział większość swoich miast, między innymi Millau , Saint-Antonin , spustoszone przez Szymona IV de Montfort (1208-1214). Te same miasta jako pierwsze zgłosiły się do reformacji w Rouergue. Wkrótce powstały kościoły reformowane w Espalion , Villefranche , Saint-Affrique , Villeneuve , Peyrusse, Compeyre , Saint-Léons itd. Następnie, gdy zaczęły się prześladowania, protestanci chwycili za broń. Stąd długa i krwawa wojna, którą wściekłość Ligi groziła utrwaleniem w tym kraju iw której zginęło ponad osiemnaście tysięcy protestantów lub katolików, nie wspominając o splądrowanych i zdewastowanych kościołach, splądrowanych miastach i wioskach. .

Wraz z nadejściem Henryka IV w tym kraju w końcu panował spokój. Rouergue zostało przyłączone do francuskiej domeny królewskiej w 1607 roku .

Stany Rouergue

Rouergue miało swoje stany, które gromadziły się regularnie co roku. Tylko hrabiowie Rouergue mieli prawo ich wezwać. Po nich hrabiowie Rodeza i następcy po nich cieszyli się tym przywilejem. Początkowo Stany zebrały się w Rodez. Później odbywały się kolejno w Millau, Sauveterre, Salles-Comtaux i Villefranche. Oprócz szlachty i duchowieństwa prawo zasiadania w nim mieli konsulowie miast, miasteczek i dużych wiosek. Przewodniczył mu biskup Rodez. Zniesione w 1606 r., A następnie przywrócone w 1611 r., Zniesione po raz drugi w 1651 r., Nie były już przywracane. Zostały zastąpione przez wybory.

Departament Aveyron

W 1790 r. Stary Rouergue został oddzielony od reszty Guyenne, aby ponownie utworzyć jednostkę terytorialną: departament Aveyron , którego stolicą był Rodez (który stał się prefekturą pod konsulatem). W 1808 roku region Saint-Antonin , Laguépie i Parisot został odłączony od Aveyron, aby przyczynić się do powstania nowego departamentu Tarn-et-Garonne .

Uwagi i odniesienia

  1. Bou Jean-Yves, Atlas du Rouergue , t. II, s. 46.
  2. André Meynier, Ségalas, Levézou, Châtaigneraie , Aurillac,1931, xix-490  s.
  3. Bou Jean-Yves, Atlas du Rouergue , t. II, s. 48.
  4. Frédéric de Gournay, Le Rouergue na przełomie roku 1000: od porządku karolińskiego do feudalnego, IX-XII wiek , Toulouse-Rodez, University of Toulouse Le Mirail-Société des lettres, sciences et arts de l 'Aveyron ,2004, 512  pkt. ( ISBN  2-912025-16-8 ) , str.  37 i przypis 36.
  5. F. de Gournay "  Niemieckie miejsce nazwy w Rouergue  ", Journal of Rouergue , n O  33 (nowej serii)wiosna 1993, s.  59-77.
  6. Frédéric de Gournay, Le Rouergue na przełomie roku 1000 , 2004, s. 167-240.
  7. Patent na listy Ludwika XI, Selommes, wrzesień 1478. ( czytaj online ).

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne