Roch Le Baillif

Roch Le Baillif Biografia
Narodziny 1540
Klif
Śmierć 1598
Zajęcia Chemik , lekarz

Roch Le Baillif , Sieur de la Rivière , urodzony w 1540 roku w Falaise (Calvados) , zmarł8 stycznia 1598w Rennes jest francuskim alchemikiem renesansowym, francuskim lekarzem , będącym pod wpływem paracelsianizmu . Został oskarżony o praktykę lekarską wbrew naukom Sorbony . Często mylony jest w pracach z doktorem Jeanem Ribitem de la Rivière .

Biografia

Pochodzenie

Le Baillif studiował medycynę, przynajmniej częściowo, na Uniwersytecie w Caen .

Rodzina

Jest żonaty kolejno:

Miał także syna o imieniu Sainct Martin i kapitana kompanii. Jacques Le Baillif, Sieur de Saint-Martin, był jednym z najbardziej aktywnych kapitanów lig . Plik26 kwietnia 1598, patent pergaminowy wydany w Nantes poświadcza, że Saint-Martin jest zbrojnym w towarzystwie Gabriela de Goulaine , porucznika księcia Vendôme .

Doktor Rohanów

Protestant, został w 1573 roku doktorem Henryka I św. Rohanu podmuchowego w swoim zamku Blain . Pomimo jego troski lub według jego troski, według jego przeciwników, Henri de Rohan zmarł w 1575 roku z Goutte i żwiru . Mowy przesłuchanie Vray składzie przeciwko Le Baillif krytykuje go za jego leczenie. Pobyt Le Baillifa u rodziny Rohan zakończył się wydarzeniem o charakterze tragicznym, którego szczegóły pozostają nieznane.

W tym czasie podjął małą ekspedycję naukową, którą zapisał w Małym traktacie o starożytności i osobliwościach Brittany Armorique . Nie ma powodu, by sądzić, że poniósł ostateczną niełaskę Rohanowie, bo w 1591 roku poświęcił Traktatu o krótkim życiu na bardzo młodego Henryka II Rohanu , a od 1577-1578 uroczyście poświęcić Demosterion do Louis de Rohan zaślepiony go lub spryskaj Mały traktat o starożytności i osobliwościach Brittany Armorique pochlebstwami skierowanymi do rodziny Rohanów.

Bretania

Śmierć Henryka I st Rohanu liści niestrzeżony, to leży w Rennes.

To w Rennes napisał Mały traktat o starożytności i osobliwościach Brittany Armorique i tam też podjął się publikacji serii prac, z których jedna, manifest Demosterion de his paracelsism , i przyniosła mu cenzurę. z Wydziału Medycyny w Paryżu . Następnie odwiedzał Noël du Fail , Bertranda d'Argentré i członków parlamentu Bretanii.

W 1577 roku został przedstawiony księciu Mercœur , bratu królowej Ludwiki Vaudémont i szwagowi króla. Didier Khan opodatkowuje go oportunizmem w swoich wyborach politycznych i religijnych.

Paryż

W ślad za wydarzeniami niewątpliwie związanymi z wojnami religijnymi , znajdujemy go w Paryżu na początku 1578 r. W lutym 1578 r. Osiada w Paryżu , na moście Saint-Michel . Jego klientela jest liczna i obejmuje wysoko postawione postacie. Następnie napisał lub przygotował kilka broszur, które wydrukował nieco później. Jeden z nich, dotyczący komety z 10 listopada 1577 roku , został opublikowany osobno. Następnie opublikował Demosterion po francusku i łacinie.

Od pierwszych miesięcy 1578 r. Miał kłopoty z prawem: oskarżono go o zjedzenie w czasie Wielkiego Postu 1578 r. Pasztetu cielęcego w conciergerie du Palais; jest wymieniony w przypadku fałszywych pieniędzy wStyczeń 1579.

Walka z Wydziałem Lekarskim

Mimo wszystkich zmartwień i przerw w pracy, po sześciu miesiącach został uznany przez Wydział Lekarski za groźnego przeciwnika, z którym trzeba było się rozprawić. Wydział Lekarski oskarżył go wówczas o uprawianie nielegalnej medycyny, w szczególności za jego Demosterion , opublikowaną w języku francuskim i łacińskim.

Dziekani Wydziału, Claude Rousselet , przyjaciel Jacquesa Grévina , lekarza-matematyka Henri de Monantheuila, postawili go przed głośnym procesem. Najpierw stara się od tego oderwać. Augustin de Thou (starszy brat Jacquesa Auguste de Thou ) grozi mu następnie, że przestanie uprawiać swoją sztukę i zostanie osądzony w abstencji .

Następuje uroczysta rozprawa 30 kwietnia 1579. Po długich debatach wyrok Sejmu z dnia2 czerwca 1579zabronił Rochowi Le Baillifowi, Sieur de la Rivière, wykonywania zawodu lekarza w Paryżu, etiam inter volentes . W tym przypadku Wydział i Uniwersytet mieli jako prawników René Chopina i Jeana Chouarta , do których należy dodać prawnika króla Barnabé Brissona , który poparł prokuraturę. Baillif jest broniony przez François Chauvelin i Étienne Pasquier .

Le Baillif, Paracelsian, autor alchemicznego Demosteriona , który uchodził za swego rodzaju maga i którego twierdził, że triumfuje. Baillif, królewski lekarz, twierdził, że jest Paracelsusem, a nie Gallienusem, miał potężnych zwolenników.

Baillif w końcu unika jakiegokolwiek potępienia. Przez długi czas wierzono, że Wydział wygrał sprawę. Wydaje się jednak, że zakaz wykonywania zawodu przeciwko niemu był tymczasowy. Przypisany do księcia Mercœur, lekarz ten również korzystał z powszechnego poparcia i osądu2 czerwca 1579 która zabrania mu jakiejkolwiek praktyki, nigdy nie została zastosowana.

W 1579 roku Baillif opublikował w swojej obronie swoją przeprosinę Sommaire traicté w formie Obrony . Następnie powiedział do siebie „  Doradca i lekarz króla, ale także księcia Mercœuru  ”. Miesiąc później wydział odpowiedział, drukując swoje przemówienie w języku Vray u Pierre'a Lhuilliera, a następnie trzy inne prace autorstwa Courtina, Prébonneaux i „André du Breil prosząc króla o nadzorowanie praktyk lekarskich „szarlatanów”.

W marcu 1580 roku w Paryżu wybuchła epidemia dżumy. W czerwcu Baillif opublikował traktat o lekarstwach na dżumę , którego zażądał książę Mercœur, który miał krztusiec jak król . Następnie uważa się, że Baillif opuścił Paryż między lipcem aSierpień 1580, niewątpliwie wypędzony ze stolicy przez epidemię. Następnie znajdujemy go w Rennes.

Powrót do Rennes

Dlatego osiadł w Rennes i zajął się medycyną chemiczną, w tym ortopedią. Wie, jak uciec między partią króla a Ligą i nie wspomina o protestantyzmie, chyba że jest to konieczne. W 1588 roku został oficjalnym lekarzem parlamentu Bretanii .

W 1591 roku , wciąż pozostaje w Rennes, gdzie publikuje się trzy razy przed gorączką, poświęcając swoje prace do syna z Catherine de Parthenay . Bierze tytuł doktora króla na czele swojej książki o zwięzłości życia książąt , a mimo to parlament paryski zabronił mu przebywać w Paryżu.

Konsekwencje procesu Baillifa

W 1579 roku Ambroise Paré odciął od swoich prac to, co mogło nie podobać się Wydziałowi. Ale od 1580 roku idee Baillifa podjął Jacques Fontaine . W rzeczywistości otworzyli drogę dla gałęzi chemików , lekarzy modnych na dworze Henryka IV, Bernarda Gillesa Penota , Claude'a Dariota , a zwłaszcza Turqueta de Mayerne'a .

Pracuje

Uwagi

  1. Parafia St-Sauveur de Rennes: „Szlachetny człowiek Roch Le Baillyf, Sieur de La Rivière, lekarz medycyny, został pochowany ósmego dnia stycznia 1598 r.”
  2. (w) Hugh Trevor-Roper Redwald, lekarz europejski , Yale University Press ,2006, s.  40.
  3. Podejrzewa się, że były one podsumowaniem. Baillif później wyznaczył siebie jako doktora z Caen . Żona Henryka I st Rohanu miał pewne wątpliwości co do realności tego doktoratu. Napisała do Caen, a lekarze z tego miasta odpowiedzieli, że Le Baillif nigdy nie uzyskał takiej rangi.
  4. Podczas przesłuchania w 1579 roku Le Baillif przyznaje się do swojej niezdolności do sformułowania z ołówkiem w dłoni poprawnego łacińskiego zdania . Wskazuje to na słabo rozwinięty poziom medycyny w tamtym czasie.
  5. Jest niewątpliwie spokrewniona z paryskim aptekarzem imieniem Poret, którego Le Baillif w Sommaire Defense wskazuje, że ma w swoim sklepie lekarstwo o cudownym działaniu, z rogiem tego zwierzęcia, które nasi zaciekawieni podróżnicy nazywają Abada .
  6. Umowa małżeńska z Jeanne Riou została przekazana Me Ollivier Guichard, królewskiemu notariuszowi Sądu Nantes na terenie Gavre. Nazwisko tego notariusza jest u podstaw kilku aktów Henri de Rohana, który mieszkał w Blain , niedaleko Gâvre . Jeanne Riou zeznawała w wielkim śledztwie Ligi w 1589 roku.
  7. Do szkolenia, do którego przyczynił się ojciec Le Baillif, wysyłając, jak się wydaje, sumę tysiąca koron. Święty Marcin był być może liderem, co nie przeszkodziło mu w oferowaniu swoich usług królowi, ale z pewnością był poszukiwaczem przygód, który czasami miał trudności z wyraźnym wycofaniem się z pewnych przygód, w które był zaangażowany, prawdopodobnie dla własnych. konto.
  8. Kupiwszy od księcia Mercœuru kompanię stu arkebuzerów na koniach, dzięki sumie tysiąca koron, którą dał mu jego ojciec, wykorzystał tę stolicę, przeszukując okolicę, grabiąc i wykupując. Stopniowo nie położył ręki na świątecznym werblu Faila, ale ta gratka była zarezerwowana dla innej postaci tego samego pokroju, człowieka o imieniu L'Essart autorstwa Verna. Tak więc, podczas gdy syn honorowo obsadził kłusownictwo w imieniu Świętej Ligi, ojciec, doktor Parlamentu, w Rennes wydawał się umiarkowanym rojalistą.
  9. Prokuratura twierdzi, że zabił on sprawiedliwie kilku sług domu Rohana, którzy pogardzając nieuregulowaną zemstą, wzięli na siebie zabicie go . Ze swojej strony Le Baillif, pod wpływem różnych uprzedzeń, napisał do Messieurs du Parlement w Sommaire Defence w 1579 r., Że przebywa w Paryżu, śledząc swoje sprawy, przez duże partie oskarżone, kosztem ich i życia kilku sług usprawiedliwionych .
  10. Do kogo mówi językiem mentora, który od dawna zna ten dom.
  11. Autor przedmowy do Demosterion .
  12. Swój traktat o chiromancji dedykuje „nobili Bertrando d'Argentré, Rhedonis diœceta .
  13. Didier Kahn: Alchemia i paracelsizm we Francji u schyłku renesansu (1567-1625) str.  278 i następne.
  14. Oskarżenie było powszechne przeciwko typowym alchemikom i abstrakcjom, takim jak Le Baillif.
  15. Pierwsza sesja, podczas której chodzi o postępowanie, jakie należy przeprowadzić przeciwko spagirikowi i lekarzom, którzy konsultowali się z nim przy łóżku pacjentów, nosi datę 17 czerwca 1578 r.
  16. Henri de Monantheuil stał dziekan wydziału medycyny, zastępując Claude Rousselet się8 listopada 1578. Postawił sześć celów, w tym wyrzucenie empiryzmu; W związku z tym praktyka lekarska została zarezerwowana od następnego miesiąca (4 grudnia) dla lekarzy zatwierdzonych przez wydział.
  17. Biografia Baillifa w Świat medycyny na dworze Francji
  18. Demosterion na stronie alchimy
  19. Allen George Debus: The French Paracelsians: The Chemical Challenge to Medical and Scientific
  20. Henryk III .
  21. „Du sabmedy Irantiesme jour d'avril (1588), Mre Claude de Faucon , pierwszy prezydent .... La Court adverlye du deceix przyszedł wkrótce od nieistniejącego mistrza Pierre'a Desmonsa, gdy był on żywym lekarzem dyktatu Trybunału, a potem po zapoznaniu się z niektórymi prośbami skierowanymi do Islele przez innych lekarzy, którzy twierdzą, że zostali przyjęci pod dyktatem, i fakt ten został rozpatrzony, dyktowany sąd wyznaczył Mc Rocha Le Baillifa. ten lekarz, zamiast dyktanda Desmonsa, aby w przyszłości korzystać z praw przysługujących podopiecznemu. "" Od drugiego dnia mogę tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt huict, w Izbie wyświęconej na czas Vaccalions tego dnia, po aresztowaniu Sądu Tranliiesme w kwietniu ubiegłego roku, od tego lekarza przyjęto mistrza Rocha Le Baillifa, zamiast mnie, Pierre'a Desmonsa, złożył przysięgę i złożył przysięgę w tak wymaganym i zwyczajowym przypadku. "
  22. W lipcu tego samego roku (J. de Longrais), książka rozsądku Claude'a Satina , opublikowana przez M. Parfouru, pokazuje, jak wykorzystuje swoją uniwersalną wiedzę w tworzeniu gorsetu ortopedycznego z mosiężnych ostrzy, przeznaczonego do prostowania małego garbusa.

Źródła