Narodziny |
23 grudnia 1714 Livorno |
---|---|
Śmierć |
Lipiec 1795 lub 31 lipca 1795 Neapol |
Zajęcia | Librettist , pisarz , poeta |
Simone Ranieri Francesco Maria Calzabigi mówi Ranieri de 'Calzabigi , jest włoskim pisarzem i librecistą urodzonym w Livorno w Toskanii .23 grudnia 1714i zmarł w Neapolu w lipcu 1795 roku .
Studiował prawdopodobnie w Livorno i Pizie , był członkiem Etruskiej Akademii Cortony i Akademii Arkadii pod nazwą Liburno Drepanio. Jego działalność jako librecisty rozpoczęła się w 1743 roku w Neapolu . W 1750 roku poznał w Paryżu Giacomo Casanovę, z którym się zaprzyjaźnił. Wspólnie udaje im się uzyskać od władzy królewskiej stworzenie loterii. W 1755 r. Zadbał - w służbie wydawcy Gerbaulda - o przedruk dzieł Metastase . Musiał opuścić Francję , być może z powodu swoich frankofobicznych stanowisk, w 1761 r. Znalazł się w Wiedniu, gdzie zajmował stanowiska radcy w Izbie Hrabiów Niderlandów i doradcy Jego Apostolskiej Mości. Dzięki hrabiemu Durazzo poznał Christopha Willibalda Glucka, dla którego napisał swoje najważniejsze libretto. Po skandalu musiał opuścić stolicę na polecenie Marie-Thérèse . W 1774 r. Mieszkał w Pizie, aw 1780 r. W Neapolu, gdzie napisał swoje dwa ostatnie libretta, Elfrida ( 1792 ) i Elvira ( 1794 ), oba z muzyką Giovanniego Paisiello i aktywnie uczestniczył w życiu literackim aż do śmierci.
Praca Ranieri de Calzabigi obejmuje trzy broszury napisane dla Glucka, Orfeusza ed Euridice ( 1762 ), Alceste ( 1767 ) i Paride ed Elena ( 1770 ), ale także prace teoretyczne mające na celu zreformowanie dramatu lirycznego . Jego pomysły na odrodzenie włoskiej opery seria inspirowane są modelem francuskiej opery, zwłaszcza ideą większej płynności między arią a recytatywem, aby nadać dramaturgii większą ciągłość, ale także `` interwencją dużych stron chóralnych i wykorzystanie tańczonej pantomimy, zgodnie z nowymi pomysłami choreograficznymi sformułowanymi przez Jean-Georgesa Noverre'a lub Gasparo Angioliniego . Oparty na złożonej fabule dramat metastazji zastępuje akcję opartą na micie i idei moralnej, której bohaterem jest żywy symbol: Orfeusz jest symbolem muzyki, a Alceste wierności małżeńskiej. Recytatyw, któremu towarzyszy cała orkiestra ( recitativo accordanato ), a nie tylko basso continuo ( recitativo secco ), staje się bardziej liryczny i wyrazisty, a bardzo dramatyczna melodia zostaje pozbawiona wirtuozerii i powtórzeń tradycyjnej melodii opery seria. W tej koncepcji muzyka jest służebnicą poezji .