Iloczyn tensorowy dwóch map liniowych
Produkt tensor dwóch przekształceń liniowych jest konstrukcją, która na dwóch przekształceń liniowych pomiędzy A - modułów , U od E 1 w F 1 i V z E 2 w F 2 , asocjację liniową mapę U ⊗ V pomiędzy produktami tensor , z e 1 ⊗ A E 2 w F 1 ⊗ A F 2 .
Definicja
W tej części zakładamy, że pierścień A jest przemienny . Z zapisami wstępu, aplikacja
mi1×mi2→fa1⊗Wfa2,(x,y)↦u(x)⊗v(y){\ Displaystyle E_ {1} \ razy E_ {2} \ do F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2}, \ quad (x, y) \ mapsto u (x) \ otimes v (y)}
jest A - dwuliniowy . Według powszechnej własności produktu tensora istnieje unikalny liniową mapę tak, że
φ(u,v):mi1⊗Wmi2→fa1⊗Wfa2{\ Displaystyle \ varphi (u, v): E_ {1} \ otimes _ {A} E_ {2} \ do F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2}}
∀(x,y)∈mi1⊗Wmi2,φ(u,v)(x⊗y)=u(x)⊗v(y).{\ Displaystyle \ forall (x, r) \ in E_ {1} \ otimes _ {A} E_ {2}, \ varphi (u, v) (x \ otimes y) = u (x) \ otimes v (y ).}
Ponadto zastosowanie przestrzeni w module jest dwuliniowe; istnieje zatem kanoniczna mapa liniowaφ{\ displaystyle \ varphi}H.omW(mi1,fa1)×H.omW(mi2,fa2){\ Displaystyle \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {1}, F_ {1}) \ times \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {2}, F_ {2})}H.omW(mi1⊗Wmi2,fa1⊗Wfa2){\ Displaystyle \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {1} \ otimes _ {A} E_ {2}, F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2})}
ψ:H.omW(mi1,fa1)⊗WH.omW(mi2,fa2)→H.omW(mi1⊗Wmi2,fa1⊗Wfa2){\ Displaystyle \ psi: \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {1}, F_ {1}) \ otimes _ {A} \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {2} , F_ {2}) \ to \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {1} \ otimes _ {A} E_ {2}, F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2}) }
Jak na przykład
φ(u,v)=ψ(u⊗v){\ Displaystyle \ varphi (u, v) = \ psi (u \ otimes v)}do wszystkich zastosowań -linéaires , .u:mi1→fa1{\ displaystyle u: E_ {1} \ do F_ {1}}v:mi2→fa2{\ displaystyle v: E_ {2} \ do F_ {2}}
Aplikacja stanowi w jest nazywany produkt tensor U i V , w praktyce jest to napisane u ⊗ v . Uważaj, ta notacja jest obraźliwa, ponieważ może oznaczać dwa obiekty o różnym charakterze:
φ(u,v){\ Displaystyle \ varphi (u, v)}mi1⊗Wmi2{\ Displaystyle E_ {1} \ otimes _ {A} E_ {2}}fa1⊗Wfa2{\ Displaystyle F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2}}
- element iloczynu tensorowego (który nie jest odwzorowaniem liniowym),H.omW(mi1,fa1)⊗WH.omW(mi2,fa2){\ Displaystyle \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {1}, F_ {1}) \ otimes _ {A} \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {2}, F_ { 2})}
- jego obraz przez ψ w (aplikacja liniowa A ).H.omW(mi1⊗Wmi2,fa1⊗Wfa2){\ Displaystyle \ mathrm {Hom} _ {A} \, (E_ {1} \ otimes _ {A} E_ {2}, F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2})}φ(u,v){\ Displaystyle \ varphi (u, v)}
Zwłaszcza, że que nie zawsze jest izomorfizmem , więc nie można zidentyfikować dwóch „ u ⊗ v ”.
Niemniej jednak, gdy E 1 i E 2 są swobodnymi modułami rangi skończonej (na przykład przestrzenie wektorowe o skończonym wymiarze ), ψ jest izomorfizmem i nie ma sensu pomieszać tych dwóch notacji u ⊗ v . W szczególności ψ zapewnia, przy tym założeniu, izomorfizmy kanoniczne E 1 * ⊗ A E 2 * w ( E 1 ⊗ A E 2 ) * i E 1 * ⊗ A F 2 w Hom A ( E 1 , F 2 ) .
Demonstracja ostatniego wyniku
Każdy wolny -module z rang p jest izomorficzny (poprzez wybór z zasadą) A p i za każdym A -module F , hom ( P , K ) oznacza (kanonicznej) izomorficzna A p ⊗ A F . Dlatego wystarczy sprawdzić, czy dla wszystkich liczb całkowitych m i n następująca mapa kanoniczna, odpowiadająca ψ poprzez te identyfikacje, jest izomorfizmem:
(Wm⊗Wfa1)⊗W(Wnie⊗Wfa2)→H.omW(Wm⊗WWnie,fa1⊗Wfa2).{\ Displaystyle (A ^ {m} \ otimes _ {A} F_ {1}) \ otimes _ {A} (A ^ {n} \ otimes _ {A} F_ {2}) \ do \ mathrm {Hom} _ {A} \, (A ^ {m} \ otimes _ {A} A ^ {n}, F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2}).}
Ze względu na łączność i przemienność ⊗ A oraz izomorfizm między A m ⊗ A A n i A mn , jest to po prostu trzeci przypadek
Wmnie⊗W(fa1⊗Wfa2)→H.omW(Wmnie,fa1⊗Wfa2){\ Displaystyle A ^ {mn} \ otimes _ {A} (F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2}) \ do \ mathrm {Hom} _ {A} \, (A ^ {mn}, F_ {1} \ otimes _ {A} F_ {2})}
izomorfizmu kanonicznego przywołanego na początku.
Nieruchomości
- Jeśli jest sześć modułów, a jeśli podajemy aplikacje liniowe , to jednocześniemi1,mi2,fa1,fa2,sol1,sol2{\ Displaystyle E_ {1}, E_ {2}, F_ {1}, F_ {2}, G_ {1}, G_ {2}}uja:mija→faja{\ Displaystyle u_ {i}: E_ {i} \ do F_ {i}}vja:faja→solja{\ displaystyle v_ {i}: F_ {i} \ do G_ {i}}(v1∘u1)⊗(v2∘u2)=(v1⊗v2)∘(u1⊗u2).{\ displaystyle (v_ {1} \ circ u_ {1}) \ otimes (v_ {2} \ circ u_ {2}) = (v_ {1} \ otimes v_ {2}) \ circ (u_ {1} \ otimes u_ {2}).}
- Jeśli jest izomorfizmem on i jest izomorfizmem odwrotnym, touja{\ displaystyle u_ {i}}mija{\ displaystyle E_ {i}}faja{\ displaystyle F_ {i}}vja{\ displaystyle v_ {i}}u1⊗u2{\ displaystyle u_ {1} \ otimes u_ {2}}jest odwracalna i jej odwrotność jest .v1⊗v2{\ displaystyle v_ {1} \ otimes v_ {2}}
<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">