Polipeptyd jest łańcuchem aminokwasów połączonych wiązaniami peptydowymi . O polipeptydzie mówimy, gdy łańcuch zawiera od 10 do 100 aminokwasów. Powyżej 100 (lub nawet 50, według arbitralnej definicji) aminokwasów mówimy ogólnie o białku .
Wśród nich są peptydy multicykliczne, peptydy fosforylowane, a nawet te integrujące wiązania niepeptydowe lub peptydy sprzężone.
Niektóre polipeptydy stanowią rodzinę antybiotyków, których bardzo toksyczne cząsteczki pozwalają na bardzo ograniczone stosowanie. Inne są dziś niezbędne jako niezbędne elementy do opracowywania szczepionek lub substancji czynnych przeznaczonych do leczenia niektórych patologii, takich jak rak , niedobory hormonalne , osteoporoza .
W syntezie białek wykorzystuje się polipeptydy. Ten ostatni może być pojedynczym dużym polipeptydem lub polipeptydami związanymi ze sobą przyjmującymi konformację 3D. Białka mogą dojrzewać w aparacie Golgiego w celu uzyskania grup innych niż aminokwasy (np. Glikozylacja) i / lub zostać włączone do pęcherzyka lipidowego w celu opuszczenia komórki .
Funkcja białka zależy od jego struktury przestrzennej, o której sama decyduje bezpośrednio jego sekwencja aminokwasowa. Zmiany w sekwencji aminokwasów mogą zatem mieć wpływ na aktywność białka, co może prowadzić do zmian w fenotypie na poziomie komórkowym i makroskopowym .
Gen jest jednostką informacji genetycznej w DNA, które umożliwiają syntezę RNA. RNA jest rodzajem fotokopii genu, który jest eksportowany poza jądro komórki do cytoplazmy w celu „odczytania” przez rybosomy i tym samym umożliwia syntezę polipeptydu.
Gen i RNA charakteryzują się sekwencjami nukleotydów , a polipeptyd sekwencją aminokwasów. Sekwencja nukleotydów genu określa sekwencję nukleotydów RNA i sekwencję aminokwasów polipeptydu, który koduje.
W skrócie: gen koduje polipeptyd, który łączy się z innymi polipeptydami, tworząc białko. Mają one wpływ na fenotypy makroskopowe i komórkowe, ponieważ odgrywają rolę w różnych typach komórek (budowa, enzymy, transport, itp.) Oraz w powstałych w ten sposób tkankach.