W astronomii , fotometria , zwany również astrophotometry do odróżnienia od tej samej nazwie badań w optyce , odnosi się do studium natężenia gwiazdek i jego zmienności. Jest w pewnym sensie przeciwieństwem spektroskopii, która jest związana z badaniem widm gwiazd, czy polarymetrii, która zajmuje się stopniem polaryzacji światła pochodzącego ze źródeł astronomicznych.
Fotometria dotyczy pomiaru, w danym paśmie widmowym , intensywności światła gwiazdy lub dowolnego innego astrofizycznego obiektu oraz jego zmienności w czasie. Po odjęciu udziału tła nieba mierzy się intensywność światła za pomocą funkcji rozrzutu punktów gwiazdy i porównuje względnie lub absolutnie ze standardowymi gwiazdami (o których wiadomo, że się nie różnią, i których właściwości fizyczne, takie jak temperatura i promień, są znane. ). W ten sposób umożliwia pomiar pozornej wielkości gwiazd.
Fotometria jest wykorzystywana w szczególności w badaniach gwiazd cefeid do pomiaru odległości od gwiazdy. Porównanie fotometrii danej gwiazdy w kilku pasmach widmowych pozwala zmierzyć jej wskaźnik barwy . Do chwili obecnej istnieje kilka systemów fotometrycznych , w tym Johnson , Kron-Cousin i Geneva (patrz pasmo widmowe ).
W astronomii fotometria nie obejmuje wrażliwości wzrokowej ludzkiego oka i można ją bardzo dobrze wykonać za pomocą niewidzialnego promieniowania, takiego jak podczerwień i ultrafiolet . Z drugiej strony, gdy oddalamy się zbytnio od zakresu widzialnego, aby dotrzeć do dłuższych fal (od milimetra), mówimy o radioastronomii .