niemiecki parlament zad

Niemiecki zad parlament ( Rumpfparlament w języku niemieckim) to nazwa nadana do posłów z parlamentu we Frankfurcie , pierwszy wybrany niemiecki zespół narodowy, podjąwszy nadal siedzieć po jego przeprowadzce do Stuttgartu . Ten drugi parlament zasiada6 czerwca aż do 18 czerwca 1849. Nazwa żartobliwie nawiązuje do angielskiego parlamentu zadu w Izbie Gmin , który powstał po tym, jak Oliver Cromwell wyrzucił z parlamentu wszystkich dysydentów z parlamentu w 1648 roku.

Niemiecki parlament rumowy jest ostatnią próbą ratowania struktury parlamentarnej i demokratycznej dla wszystkich państw konfederacji germańskiej podczas rewolucji marcowej 1848 roku. Reprezentuje również rozłam, jakiego doświadczył parlament we Frankfurcie w czasie swojego istnienia między umiarkowanymi liberałami a niemieckimi radykalnymi demokratami. . Umiarkowani liberałowie i konserwatyści w rzeczywistości zrezygnowali ze stanowisk deputowanych w zgromadzeniu narodowym w maju 1849 r., widząc, że nie udało im się zjednoczyć kraju pod rządami monarchii konstytucyjnej. Lewicowi Demokraci pozostają na urzędzie i przenoszą się do Stuttgartu, aby nie tylko próbować kontynuować prace frankfurckiego zgromadzenia, nawet jeśli jego realizacja wydaje się zagrożona, ale także organizować ruch demokratyczny i rewolucyjny.

Koniec parlamentu we Frankfurcie

Po odmowie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV przyjąć koronę cesarską oferowaną mu przez Kaiserdeputation na3 kwietnia 1849i ratyfikacja frankfurckiej konstytucji tylko kilku średniej wielkości państw członkowskich konfederacji germańskiej , prace frankfurckiego parlamentu można uznać za porażkę.

Od 5 Majaz kolei wielkie monarchie Prus , Austrii , Saksonii , Hanoweru i Badenii decydują się na wycofanie swoich posłów z parlamentu z powodów politycznych. Wielu liberalnych posłów, przychylnych monarchii konstytucyjnej, rezygnuje z powodu niepowodzenia Zgromadzenia Narodowego, ale także z powodu licznych zamieszek, jakie wybuchają w granicach konfederacji w ramach kampanii na rzecz ukonstytuowania się Rzeszy , chcąc unikaj anarchii za wszelką cenę. W związku z tym większość frakcji kasyn opuściła salę obrad20 maja, druga ważna grupa opuszcza 26 maja. 26 maja, ze względu na niewielką liczbę posłów obecnych na sali obrad, zgromadzenie narodowe postanawia obniżyć poprzeczkę liczby posłów niezbędnych do zatwierdzenia decyzji do 100 wyborców. Poza nielicznymi wyjątkami, jedyni posłowie nadal obecni pochodzą z szeregów lewicy, umiarkowanej i radykalnej. Dwa skrzydła jednoczą19 maja. Ich cele są różne, umiarkowane skrzydło chce pozostać w parlamencie, aby zachować szansę na przeprowadzenie wyborów zaplanowanych na15 lipcaco powinno doprowadzić do powstania Reichstagu , którego pierwsza sesja zaplanowana jest na22 sierpnia ; z drugiej strony radykalne skrzydło chce poprowadzić rewolucję z parlamentu. Powoduje to, że miasto Frankfurt pod presją Prus przygotowuje ewakuację pozostałych deputowanych.

30 maja, zgromadzenie narodowe, w którym pozostaje tylko 130 deputowanych, postanawia zatem przyjąć zaproszenie posła z Wirtembergii Friedricha von Römer , który jest także ministrem sprawiedliwości swojego królestwa, aby przenieść zgromadzenie narodowe do Stuttgartu. Rozwiązanie to wydaje się korzystne przede wszystkim dlatego, że król Wirtembergii właśnie ratyfikował konstytucję25 kwietniapod presją rewolucjonistów, co sprawia, że ​​państwo jest pierwszym królestwem, które je ratyfikuje i zapewnia powszechne poparcie. Potem dlatego, że znajduje się poza sferą wpływów Prus i odwrotnie, blisko kraju Baden, bastionu ruchu demokratycznego.

Radykalizacja zadu parlamentu

Pozostałych 104 eurodeputowanych zasiądzie po raz pierwszy w Stuttgarcie w dniu 6 czerwcaw sali obrad lokalnego parlamentu. Fakt, że tam siedzi, świadczy o milczącej zgodzie rządu Wirtembergii. Ten z kolei odmawia przychylenia się do próśb posłów o pozyskanie środków finansowych i urzędników. Wilhelm Loewe zostaje wybrany na przewodniczącego zgromadzenia, były prezydent Theodor Reh podał się do dymisji. Tymczasowy centralny moc , podobnie jak cesarskiego regenta Jana Chrzciciela z Austrii , nie uznają nowy parlament, który w odpowiedzi zawieszeniu ich funkcje. W ich miejsce nowy parlament powołuje nowy organ zarządzający, w skład którego wchodzą Raveaux , Vogt , Simon , Schüler i August Becher  (de) . Najważniejszą komisją jest „  Komitet Piętnastki  ” , zastępujący Komitet Ustanowienia Konstytucji Rzeszy. Nowa lokalizacja posiedzeń i nowy komitet sterujący nie mogą jednak ukrywać, że zadu parlament nie ma realnej władzy, ani też rzeczywistej legitymacji czy związku z wydarzeniami politycznymi w ówczesnych Niemczech. Romer pisze:17 czerwcado Loewe: „Nie chcę się z nim spierać o legalne istnienie zgromadzenia narodowego zredukowanego do 100 członków. Osobiście uznaję, że do Zgromadzenia Narodowego należy zmodyfikowanie swojego regulaminu wewnętrznego pod kątem liczby deputowanych niezbędnych do podjęcia decyzji, raz za razem do 3 członków. Ale kiedy mówimy o uznaniu decyzji takiego zgromadzenia, to moim zdaniem możemy myśleć tylko w kategoriach prawnych ” .

Rozwiązanie parlamentu

W związku z kampanią na rzecz konstytucji Rzeszy , która wywołuje liczne zamieszki, zwłaszcza w Badenii i sąsiednim palatynacie , rząd Wirtembergii żałuje zaproszenia do parlamentu zaledwie kilka dni po jego wysłaniu. Zadowy parlament staje się coraz bardziej radykalny i nawołuje do obywatelskiego nieposłuszeństwa i militarnego oporu przeciwko państwom, które nie uznają konstytucji, chcąc utworzyć armię Rzeszy. Rząd Wirtembergii obawia się również wtargnięcia wojsk pruskich po ich walkach w Badenii w celu podporządkowania sobie parlamentu zadu.

Römer rezygnuje na pierwszym spotkaniu w dniu 6 czerwcawykazać swój sprzeciw wobec faktu, że nowy organ zarządzający, uważając się za następcę tymczasowej władzy centralnej, uważa, że ​​ma władzę nadrzędną w stosunku do państw członkowskich konfederacji germańskiej i tych, które nie mają żadnego związku z rzeczywistością polityczną za chwilę. Römer postrzega to jako zagrożenie dla politycznej autonomii Wirtembergii i nie może tolerować takich działań. Z sesji8 czerwcaparlament musi opuścić salę obrad parlamentu Wirtembergii i znaleźć inne miejsce do debaty.

17 czerwcawieczorem Römer deklaruje przewodniczącemu parlamentu, że: „rząd Wirtembergii jest w sytuacji, że nie może już dłużej niż posiedzenia obecnego zgromadzenia narodowego i że wybrana tu siedziba zarządu 6 tego miesiąca odbędzie się w Stuttgarcie i Wirtembergii” . 18 czerwca, miejscowe wojsko zajmuje siedzibę parlamentu, Fritz'sche Reithaus przed otwarciem posiedzenia. Demonstracja improwizowana przez 99 pozostałych deputowanych w kierunku sali jest szybko rozpraszana bez rozlewu krwi przez wojsko. Posłowie spoza Wirtembergii zostają wydaleni.

Informator z okolic Raveaux uciekł do Baden-Baden przez Fryburg Bryzgowijski . Spotykają się w nadmorskim kurorcie22 czerwcai wraz z innymi deputowanymi postanawiamy udać się do Karlsruhe , aby tam spotkać się z rewolucyjnym rządem Badenii i ustanowić w mieście zgromadzenie narodowe. Jednak tego samego dnia rewolucjoniści badeńscy ponieśli decydującą klęskę w bitwie pod Waghäusel  (de), która zmusiła ich do odwrotu w rozproszonym porządku, wiedząc, że druga armia pruska właśnie przekroczyła Ren wokół Germersheim . Zarząd postanawia więc zawrócić i wrócić do Fryburga, gdzie się załatwia24 czerwca. 30 czerwca, jego członkowie ponownie uciekli, tym razem do Szwajcarii, gdy przybyły wojska.

Źródło

Akta sesji parlamentu zadu znajdują się w Archiwum Federalnym Koblencji pod sygnaturą DB 51.

Bibliografia

Bibliografia

  1. Siemann 1985 , s.  202
  2. Nipperdey 1994 , s.  660
  3. Siemann 1985 , s.  206
  4. Botzenhart 1998 , s.  226
  5. Botzenhart 1998 , s.  218
  6. Siemann 1985 , s.  208
  7. Siemann 1985 , s.  216
  8. Artykuł niemiecki mówi o 154 deputowanych
  9. Siemann 1985 , s.  214-218
  10. Botzenhart 1998 , s.  228

cytaty

  1. "  Ich will mit Ihnen nicht streiten über den rechtmäßigen Bestand der bis auf hundert Mitglieder herabgesunkenen Nationalversammlung. Ich für meine Person erkenne an, dass der Nationalversammlung zusteht, ihre Geschäftsordnung hinsichtlich der Beschlussfähigkeit der Versammlung abzuändern und nach und nach selbst bis auf drei Mitzusetglieder herab Aber wenn es sich um die Anerkennung der Beschlüsse einer solchen Versammlung handelt, s o muß man nach meiner Überzeugung einen andern als den bloss juristischen Maßstab anlegen  »
  2. "  dass die württembergische Regierung sich in der Lage befindet, das Tagen der hierher übersiedelten Nationalversammlung und das Schalten der von ihr am 6. dieses Monats gewählten Reichsregentschaft in Stuttgart und Württemberg nicht dunneölneden zäng.  "