| Pays de Pévèle | |
| Podział administracyjny | Hauts-de-France |
|---|---|
| Podział administracyjny | Północ |
| Główne miasta | Orchies , Saint-Amand-les-Eaux , Templeuve , Cysoing |
| Informacje kontaktowe | 50 ° 32 ′ 00 ″ na północ, 3 ° 10 ′ 00 ″ na wschód |
| Gminy | 55 gmin |
Sąsiadujące regiony naturalne |
Gohelle , Weppes , Plaine de la Scarpe , Mélantois |
La Pévèle jest częścią Flandrii romańskiej, która charakteryzuje się miękkimi reliefami (ze szczególnym uwzględnieniem wzgórza Mons-en-Pévèle ), rozwiniętą głównie w glinie ypresyjskiej , z rozproszonymi warstwami lessowymi . Nazwa La Pévèle pochodzi od łacińskiego pavula, co oznacza pastwisko .
Region ten jest nawadniany przez Znak , który przecina go z południowego zachodu na północny wschód. Jego średnia wysokość wynosi 30 m, a najwyższym punktem jest wzgórze o wysokości 107 m na północnym zachodzie, które nosi jego nazwę. Tworzy dach wód między Scarpe na południu i Lys, nad Marcq, na północy. W 1946 roku Pévèle dało swoją nazwę regionowi rolnemu (nr 59/207) w całości należącemu do departamentu północnego.
Początkowo Pévèle jest PAGUS z civitas z Menapii ( Pabula ). Został on ograniczony przez Marka na zachodzie Scarpe do południa, Elnon i Pagus Tornacensis na wschodzie. Miejscowości cytowane w niniejszym Pagus są: ELNO ( Saint-Amand ) Saméon , Beuvry , Marchiennes (wszystkie cztery zostały później załączone do Ostrevent ) Flines , Espain, Orchies , Landas , Bouvines , Gruson , Cysoing (być może dawniej te trzy parafie należały do Tournaisis ), Coutiches , Mons-en-Pévèle , Raismes . La Pévèle została włączona do dekanatu z Lille .
Jest to jedna z dzielnic starej châtellenie w Lille , takich jak Ferrain , Mélantois , Carembault i Weppes .
Region ten był areną wielu wojen w średniowieczu:
Hippolyte Romain Duthillœul w „ Douai i Lille w XIII th wieku ”, wydanej w 1850 roku, informuje, że Pévèle do powiedzenia PEVE a mieszkańcy są nazywane przez Pavelains . Niemniej jednak wydaje się, że dziś przymiotnik Pévélois przeważył nad Pavelainem .
Biuletyn Société d'Etudes de la Province de Cambrai , tom 6 rok 1904, strona 183 artykułu La Chatellenie de Lille napisany przez Canon Théodore Leuridan daje ten, który jest zupełnie inny:
La Pévèle, pagus Pabulensis, Pabula, którego głową była Orchies, pierwotnie rozciągała się na Skarpę, która oddzielała ją od Ostrevant, i do St Amand. Storczyki z kolei stały się siedzibą chatellenie. Okręg reprezentujący Pévele w powiecie Lille miał na północy granice Ferrain, na wschodzie Tournaisis, na południu dystrykt Douai, na zachodzie Marque, która oddziela ją od Mélantois i Carembaut. Jest tam 25 społeczności. Cysoing był stolicą:
1. Poddasze 2. Bachy 3. Bersée 4. Bourghelles 5. Bouvines 6. Camphin-en-Pévele 7 Cappelle 8. Chéreng 9. Cobrieux 10. Cysoing 11. Ennevelin 12. Genech 13. Gruson 14. Louvil 15. Mérignies 16. Moncheaux ... 17. Mons-en-Pévele 18. Mouchin 19. Ostricourt 20. Pont-à-Marcq 21. Templeuve 22. Thumeries 23 Tourmignies 24. Wahagnies 25 Wannehain
Kraj jest zasadniczo wiejski, ale otwarty na innowacje i zaawansowane techniki. Jest dużo kukurydzy, ziemniaków, truskawek, cykorii, a nawet buraków cukrowych. Uprawia się zboża, zwłaszcza na paszę dla zwierząt i jęczmień słodowy. W Pévèle istnieje również wiele rodzinnych gałęzi przemysłu, takich jak dynastia Béghin w Thumeries (cukier), Leroux in Orchies (cykoria), Desprez w Bersée i Cappelle (nasiona).
Jeśli region Nord-Pas-de-Calais jest jednym z najbardziej uprzemysłowionych regionów Francji, jest mniej znany z tego, że jest również jednym z najbardziej rolniczych. Rzeczywiście, Nord-Pas-de-Calais znajduje się na 4 th miejsce w kraju, w Lille, jest to najbardziej rolniczy Metropolitan Francja. La Pévèle to jeden z klejnotów rolnictwa w tej dzielnicy.
Lokalne produktyRegion ten był kolebką „cykoria” (słów na cykoria ) we Francji, w pobliżu wprowadzanego z Belgii. Cykoria jest nadal uprawiana w Pévèle metodami, które znacznie się rozwinęły, od tradycyjnej uprawy do zautomatyzowanej produkcji w fornirach. Cykoria (cykoria kuzyn) jest również jednym z flagowych produktów terytorium, jak Leroux zakładu w Orchies . Aby poszerzyć swoje rynki zbytu i opracować alternatywę dla bardziej tradycyjnych produktów, niektórzy rolnicy zdywersyfikowali działalność w zakresie ogrodnictwa towarowego, zwłaszcza produkcji truskawek . Gospodarstwo mleczne , niegdyś kwitnące w Pévèle, obecnie gwałtownie podupada. Zbytu dla tych lokalnych produktów zapewniają albo sprzedaż bezpośrednia, która silnie rozwija się na tym terytorium, albo spółdzielnie rolnicze, które działają jako hurtownie (przechowywanie, pakowanie produktów i odsprzedaż), takie jak rynek Phalempin (szczególnie specjalizujący się w endywii) .
Na wysokości 50 metrów, w miejscowości Mons-en-Pévèle, wypływa rzeka: Marque. Wijąca się przez serce terytorium jest przedmiotem dużej uwagi. Rzeczywiście, jeśli dobrze jest spacerować wzdłuż jego brzegów, marka może czasami być groźna w przypadku ulewnych deszczy. Od samego początku marka pokonuje 31 km w sektorze wiejskim.
Na terytorium rzeka przecina gminy Tourmignies, Mérignies, Avelin, Ennevelin, Templeuve, Louvil i Cysoing. Po przybyciu na wysokość 20 metrów, do portu du dragon w Wasquehal, jest on kierowany przez 6 km, zanim wpłynie do De itle w Marquette. Oprócz wody płynącej na zboczach Mons-en-Pévèle, Markiza jest zasilana wieloma dopływami (strumieniami i prądami), nawet przez proste sztuczne rowy. Rzeka rozciąga się na dość płaskim terenie, ze średnim spadkiem jednego metra na 1 km trasy, co tłumaczy obecność bagien i mokradeł, szczególnie między Ennevelin i Bouvines.
Od 1972 roku Towarzystwo Historyczne Pays de Pévèle publikuje półroczny przegląd zatytułowany Pays de Pévèle . Publikuje również prace dotyczące dziedzictwa historycznego, kulturowego i przyrodniczego regionu.
La Pévèle kryje w sobie wiele niezwykłych zabytków. Niektórzy korzystają z klasyfikacji lub specjalnej ochrony jako pomników historii.
Giganci, którzy mają ugruntowaną tradycję we Flandrii, istnieją również w Pévèle. Rzeczywiście, gminy Attiches, Bachy, Cappelle en Pévèle, Cysoing, Moncheaux, Mouchin i Wannehain mają 13 gigantów.
Mnożą się historie i legendy o gigantach, takich jak Eleyne i Gauthier d'Attiches, Antoine de Baissy de Bachy, Hippolyte-Hyacinthe de Mouchin, Habert de Cappelle-en-Pévèle, Ennevelin i Templeuve, d 'Hellin II i Pétronille, de Bacchus et Mouquil ”autorstwa Cysoing i Gérard oraz Gilette de Wannehain. Inny gigant, a dokładniej ten - to gigantyczny por - należy do miasta Moncheaux. Ostatni dotychczasowy olbrzym, ochrzczony w Cappelle-en-Pévèle w rczerwiec 2008nazywa się Eoline.