| Oddział O'Hare | |
| Sieć | Chicago „L” |
|---|---|
| Historia | |
| Otwarcie | 1895 |
| Najnowsze rozszerzenie | 1984 |
| Operator | Chicago Transit Authority |
| Operacja | |
| Punkty zatrzymania | 10 |
| Długość | 23,1 km |
| Frekwencja ( śr. Rocznie) |
14436107 w 2008 roku |
O'Hare Oddział jest odcinek linii niebieskiej części metra Chicago , ma trzy różne sekcje: Milwaukee podwyższonych , z Milwaukee Kimball & Kennedy Subway Extension i wreszcie O'Hare Extension .
Pozostałość Metropolitan West Side Elevated (wcześniej znanego jako Logan Square Branch lub North West Branch ), pozostaje tylko krótki odcinek 1895 roku, który jest nadal używany między Damen i Kalifornią, zanim wróci do metra Milwaukee-Kimball przed stacją Logan Square . Używana trasa to 3,5 kilometra, czyli nieco ponad połowa oryginalnych torów od czasu otwarcia metra Milwaukee-Dearborn w 1951 roku .
Oddział Humboldt ParkLinia Humboldt Park była wcześniej połączona ze stacją Robey Street w oddziale Logan Square . Była to niezależna linia otwarta przez Metropolitan West Side Elevated w 1895 roku i rozciągająca się wzdłuż parku Humboldta, 3,6 kilometra na zachód od miasta.
Początkowo miał mierzyć 10,4 kilometra do Harlem Avenue ( w tym czasie 72. Avenue ), ale jego średnia frekwencja (prawdopodobnie związana z faktem, że nie była bezpośrednio połączona z Pętlą, z wyjątkiem niektórych pociągów w godzinach szczytu tylko do 1905 r. ) ograniczone do sekcji inauguracyjnej.
Pięć stacji było obsługiwanych od Robey Street do Lawndale, zanim pod naciskiem okolicznych mieszkańców dodano stację Humboldt Park Boulevard między Kalifornią a Kedzie na środku linii.11 listopada 1902.
Oddział w Humboldt Park nie został zmieniony aż do powstania Chicago Transit Authority (CTA) w 1947 roku, który początkowo utrzymywał swoją służbę jako wahadłowiec, badając możliwe alternatywy. Główny problem z oddziałem Humboldt Park polegał na tym, że jego terminal Lawndale znajdował się na uboczu, w miejscu bez znaczącego ruchu pieszego lub określonego miejsca w pobliżu.
W 1949 roku Chicago Transit Authority zadeklarowało, że linia powinna zostać zamknięta i zastąpiona bardziej ekonomiczną linią autobusową, ale w obliczu wielu nacisków politycznych, usługa była tam utrzymywana jeszcze przez kilka lat.
Otwarcie Milwaukee Dearborn metra na25 lutego 1951zamierzał ponownie doprowadzić do sedna sprawy; Ponieważ w oddziale Humboldt Park usługa nie była regularna, pasażerowie woleli chodzić pieszo do stacji obsługiwanych przez nową trasę, aby nie czekać zbyt długo.
Jednocześnie wstrzymano wszelkie prace konserwacyjne i porządkowe na liniach linii, powodując natychmiastowe i oczywiste pogorszenie stanu stacji i torów.
Chicago Transit Authority następnie ogłosił po raz kolejny jego nieuniknione zamiar tym razem, aby zamknąć Humboldt Park Branch. Usługa została tam przerwana4 maja 1952a trasę zastąpił autobus 72, zanim tory zostały zdemontowane na początku lat sześćdziesiątych . Ostatnie ślady oddziału Humboldt Park zniknęły podczas odbudowy stacji Damen w 1995 roku .
Powojenna rozbudowa „L” przybrała postać nowej linii pośrodku drogi Congress Expressway , Oddziału Kongresowego, który zastąpił Oddział Grafield Park . Sukces nowej linii, zarówno z handlowego, jak i architektonicznego punktu widzenia, skłonił miasto do studiowania tego samego rodzaju usług pośrodku innych autostrad w obszarze metropolitalnym. Jeden wziął kształt w środku Dan Ryan Expressway ( Dan Ryan Branch ), natomiast drugi został sporządzony na północny zachód w kierunku O'Hare z budową nowego tunelu od Logan placu .
Pierwsze kilofy zostały wręczone w 1967 roku na skrzyżowaniu Sacramento Avenue i Milwaukee Avenue .
Linia otwarta w 1970 roku ma w sumie 8,4 kilometra, w tym 6,5 kilometra w połowie autostrady prowadzącej do Jefferson Park na sześciu stacjach, w tym dwóch podziemnych.
Biorąc pod uwagę sukces publiczności od jej otwarcia, szybko zdecydowano, że „L” nie może ograniczać się do Jefferson Park ; We wczesnych latach osiemdziesiątych wznowiono prace poza stacją, aby przedłużyć linię o dziewięć kilometrów do międzynarodowego lotniska O'Hare na północnym zachodzie miasta. Otwarto ją w dwóch etapach, od momentu otwarcia linii aż do River Road dalej27 lutego 1983przed przetransportowaniem do obecnego końca w O'Hare on3 września 1984.
W przeciwieństwie do rozszerzenia Kennedy , rozwój stacji O'Hare Extension powierzono czterem różnym firmom. Firma Skidmore Owings & Merrill, która zbudowała wszystkie stacje w przedłużeniu Kennedy'ego , zaakceptowała budowę Harlemu z prośbą o pozostawienie zwykłego podstawowego modelu, który choć uważany był za nowoczesny i funkcjonalny w momencie otwarcia, z czasem udowodnił swoje ograniczenia. Oferując niewielki komfort oczekującym pasażerom.
Chicago Transit Authority zbudowany również nowy magazyn w pobliżu Rosemont , poprzedniego w Jefferson Park konieczności demontażu w celu przedłużenia linii.
Pierwsze wyniki były zachęcające, a jego otwarcie doprowadziło do budowy nowych stref wzdłuż trasy, uciszając obawy mieszkańców Chicago, że z tej linii będą korzystać tylko pasażerowie udający się na międzynarodowe lotnisko O'Hare .