Wąż tygrysa

Notechis scutatus

Notechis scutatus Wąż tygrysa Klasyfikacja według ReptileDB

Królować	Animalia
Gałąź	Chordata
Klasa	Gady
Podklasa	Lepidosauria
Zamówienie	Squamata
Zamówienie podrzędne	Węże
Infra-order	Alethinophidia
Rodzina	Elapidae

Uprzejmy

Notechis
Boulenger , 1896

Gatunki

Notechis scutatus
( Peters , 1861 )

Synonimy

• Naja scutata Peters, 1861
• Alecto fasciolata, styczeń 1863
• Hoplocephalus ater Krefft, 1866
• Hoplocephalus fuscus Steindachner, 1867
• Notechis scutatus niger Kinghorn, 1921
• Notechis scutatus ater Glauert, 1948
• Notechis ater humphreysi Worrell, 1963
• Notechis ater serventyi Worrell, 1963

Stan ochrony IUCN

LC  : Najmniejszy niepokój

Notechis scutatus wąż tygrysi , jedyny przedstawiciel rodzaju Notechis , jest to gatunek z wężem w rodzinie z Elapidae .

Podział

Ten gatunek jest endemiczny dla Australii . Występuje w południowo- zachodniej Australii Zachodniej, szczególnie na wyspie Carnac , w południowej Australii na południu , w Wiktorii , w zachodniej Nowej Południowej Walii , w skrajnie południowo-wschodniej części Queensland i Tasmanii .

Siedlisko

Występują wszędzie: skały, lasy, łąki, bagna. Zimą hibernują i szukają schronienia w norach, pod skałami lub w wydrążonych drzewach.

Lista podgatunków

Według Reptarium Reptile Database (16 października 2019)  :

• Notechis scutatus scutatus ( Peters , 1861)
• Notechis scutatus occidentalis Glauert , 1948

Opis

Ten wąż jest bardzo trujący . Ma bardzo zmienny kolor, od kruczoczarnego przez jednolicie zielony do pomarańczowo-żółtego z zielonymi paskami. Brzuch jest biały, żółty lub oliwkowozielony z czarną obwódką, ale kolory mogą się różnić w zależności od osobnika i nie jest możliwe zastosowanie tego kryterium do ich klasyfikacji. Ich długość waha się od 1 do 1,8  m , z których niektóre mogą osiągnąć 2,1  m . Ten wąż występuje w gigantycznych formach i urodził się na wielu wyspach w południowej Australii.

jedzenie

Żywią się ptakami (wspinają się na drzewa, aby złapać pisklęta) i małymi ssakami, które znajdą w swoich norach (są drapieżnikami szkodliwych gatunków, takich jak importowane przez Europejczyków szczury, myszy i króliki). Młode jedzą raczej małe gady, które duszą w swoich pierścieniach. Mogą również żerować na padlinie.

Reprodukcja

Sezon lęgowy trwa przez całe lato, głównie w styczniu. Krycie może trwać do siedmiu godzin. Samica rodzi około dwudziestu żywych młodych ( żyworodność ) o długości od 20 do 25  cm, którymi się nie opiekuje.

Niebezpieczeństwo

Są to jadowite węże, które wytwarzają duże ilości neurotoksycznego jadu działającego na ośrodkowy układ nerwowy, ale mogą również powodować rabdomiolizę i hemolizę, co prowadzi do ostrej niewydolności nerek .

Podobnie jak większość węży, wąż tygrysi nie jest agresywny, ucieka przed ludźmi, ale zaskoczenie staje się bardzo niebezpieczne, zwłaszcza w okresie lęgowym, kiedy łatwiej go rozprasza. Czując się zagrożony, prostuje się, puchnie mu szyja, podobnie jak kobry, syczenie i ataki.

Ochrona

W większości stanów Australii gatunek ten jest uważany za zagrożony wyginięciem, a zabicie lub zranienie węża tygrysiego podlega karze grzywny w wysokości do 7500 USD, a w niektórych stanach również 18 miesięcy więzienia. Jest gatunkiem chronionym, ponieważ jest zagrożony wyginięciem. Zabrania się również wywozu węża pochodzącego z Australii.

Taksonomia

Rodzaj Notechis przez długi czas był podzielony na dwa gatunki Notechis ater (Krefft, 1866) lub węża czarnego tygrysa i Notechis scutatus (Peters, 1861) lub kontynentalnego węża tygrysa i wiele podgatunków. Badania wykazały, że jest to pojedynczy gatunek polimorficzny.

Publikacje oryginalne

• Boulenger, 1896: Katalog węży w British Museum. Londyn, Taylor & Francis, vol.  3, s.  1-727 ( pełny tekst ).
• Glauert, 1948: zachodni wąż tygrysi, Notechis scutatus occidentalis, subsp. Listopad The Western Australian Naturalist, vol.  1, N O  7, str.  139-141
• Peters, 1861: Eine zweite Übersicht (vergl. Monatsberichte 1859 s. 269) der von Hrn. F. Jagor auf Malacca, Java, Borneo und den Philippinen gesammelten und dem Kgl. zoologischen Museum übersandten Schlangen. Monatsberichte der Königlichen Preussischen Akademie der Wissenschaften zu Berlin, vol.  1862, s.  683-691 ( pełna treść ).

Linki zewnętrzne

• Rodzaj Notechis  :
  • (fr + en) Numer referencyjny ITIS  : Notechis Boulenger, 1896 (+ wersja angielska ) (skonsultowano18 lutego 2014)
  • (en) Numer referencyjny NCBI  : Notechis (w tym taksony ) (skonsultowano18 lutego 2014)
  • (en) Referencyjna baza danych Reptarium Reptile Database  : Notechis (konsultowana w dniu18 lutego 2014)
  • (en) Odniesienie do uBio  : Notechis Boulenger 1896 (skonsultowano18 lutego 2014)
  • (en) Odniesienie do IUCN  : Takson Notechis (konsultowany w dniu18 lutego 2014)
• Gatunek Notechis scutatus  :
• (en) Odniesienie do BioLib  : Notechis scutatus (Peters, 1861) (skonsultowano16 października 2019 r)
• (en) Reference Catalog of Life  : Notechis scutatus (Peters, 1861) (skonsultowano16 grudnia 2020 r)
• (fr + en) Odniesienie ITIS  : Notechis scutatus (WCH Peters, 1861) (+ wersja angielska ) (skonsultowano16 października 2019 r)
• (en) Numer referencyjny NCBI  : Notechis scutatus Naja (Hamadryas) scutata Peters 1861 (w tym taksony ) (skonsultowano16 października 2019 r)
• (en) Referencyjna baza danych Reptarium Reptile Database  : Notechis scutatus  (Peters, 1861) (konsultowana na16 października 2019 r)
• (en) Odniesienie do uBio  : Notechis scutatus Peters 1861 (skonsultowano16 października 2019 r)
• (en) Odniesienie IUCN  : gatunek Notechis scutatus (Peters, 1861) (konsultowany dnia16 października 2019 r)
• (en) Odnośnik Wild Herps  : zdjęcia Notechis scutatus (konsultowane w dniu16 października 2019 r)

Uwagi i odniesienia

1. Reptarium Reptile Database , konsultowany podczas aktualizacji łącza zewnętrznego
2. Keogh, Scott, Hayes, 2005: Szybkie i powtarzające się pochodzenie wyspiarskiego gigantyzmu i karłowatości u australijskich węży tygrysich. Evolution, vol.  59, str.  226-233 ( pełna treść ).
3. Reptarium Reptile Database , dostęp 16 października 2019.
4. (en) dpiw