Nihon Odai Ichiran (日本王代一覧 ) W języku francuskim Roczniki cesarzy Japonii , to dzieło o historii Japonii pisemnej przez Hayashi Gahō opublikowanej w połowie XVII th wieku .
Hayashi Gahō (林 鵞 峰 ) Przestrzega zasad konfucjańskich opisanych w tej książce . Utworzenie XVII -tego wieku jest autoryzowanym chronologia polityczny i historyczny i rozpowszechniane przez szogunatu z Edo . Siedem tomów służy jako odniesienie aż do ery Meiji ( 1868 - 1912 ).
Praca odniosła sukces częściowo dzięki imprimatur udzielonemu przez wychowawców Yushima Seidō . Założycielem tej szkoły był Hayashi Razan (林 羅山 ) , Ojciec Gahō, a kolejnymi dyrektorami będą członkowie rodziny Hayashi, a także daigaku-no-kami (大学 頭 ) Dziedziczny do końca szogunat.
Dwadzieścia lat później Hayashi Gahō zredagował 310 tomów innej chronologii, Honchōtsugan (本 朝 通鑑 ) . Ta wielka encyklopedia została opublikowana w 1670 roku.
Drugie wydanie Nihon ōdai ichiran zostało opublikowane w 1803 roku i stało się użyteczną, ogólnie dostępną i dobrze znaną publikacją w tych przejściowych latach.
W następnych latach praca pisarzy i pedagogów rodziny Hayashi nabrała większego znaczenia. Pracowali razem przez dziesięciolecia, potwierdzając biurokrację i konserwatywną ideologię bakufu .
Nihon Odai Ichiran był jednym z pierwszych japońskich dokumentów historycznych, spod pióra japońskich historyków, opublikowanej na Zachodzie w XIX -tego wieku. Jego holenderskie tłumaczenie zawdzięczamy Isaacowi Titsinghowi , który stworzył go z pomocą kilku tłumaczy przy holenderskim kontuarze w Nagasaki . Został opublikowany we Francji w 1834 roku pod tytułem Roczników Cesarzy Japonii . Dwie zdigitalizowane kopie tej rzadkiej książki zostały przesłane przez Bibliotekę Uniwersytetu Michigan dnia30 stycznia 2007, drugi przez Bibliotekę Uniwersytetu Stanforda 23 czerwca 2006.