Nieuport (firma)

Nieuwpoort
ilustracja Nieuport (firma)
kreacja 1908
Zanik Styczeń 1937
Założyciele Edward Nieuport
Kluczowe dane Henry Deutsch de la Meurthe
Siedziba firmy Suresnes
Czynność Budowa samolotów

Société anonyme des Établissements Nieuport jest francuski lotnicza firma budowlana, która zniknęła. Następował po Nieuport-Duplex i początkowo nosił nazwę Société Générale d'Aéro-Locomotion (SGAL), założony w 1908 roku przez Édouarda Nieuporta w celu badania i budowy samolotów . Zakupiony w 1913 roku przez rodzinę Deutsch de la Meurthe , stał się Nieuport-Astra po fuzji z firmą Astra w 1921 roku , przed połączeniemLipiec 1935z Loire Aviation pod nazwą Société Anonyme Loire-Nieuport .

W styczniu 1937 roku firma ta dołączyła do SNCAO zgodnie z ustawą o nacjonalizacji przemysłu lotniczego z 1936 roku.

Société Générale d'Aéro-Locomotion

W 1902 roku Édouard Nieuport założył w Suresnes , wraz ze swoim bratem Charlesem, firmę Nieuport-Duplex produkującą prądnice, świece zapłonowe lub akumulatory samochodowe . Do klientów należała firma Citroën i Léon Levavasseur , która zastosowała zapłon Nieuport-Duplex w swoich silnikach lotniczych. Silnik Antoinette zamontowany w dwupłatowcu Voisin, który umożliwił Henri Farmanowi pokonanie pierwszego kilometra w 1907 roku, miał zapłon Nieuport-Duplex.

Plik 13 stycznia 1908Nieuport-Duplex został przekształcony Société Générale d'Aero-Locomotion (SGAL) przy wsparciu finansowym porucznika de Caumont La Force , ale także rodziny de Niéport. Édouard Nieuport, który miał wówczas 35 lat i miał sportową przeszłość, chciał więc budować samoloty wyczynowe. Pierwszą realizacją SGAL był więc ultralekki jednopłat Nieuport I , który osiągał prędkość 70  km / hz silnikiem nieprzekraczającym 20  KM . Był niestety ofiarą powodzi na Sekwanie wStyczeń 1910.

W Kwiecień 1910SGAL otworzył warsztat w obozie wojskowym Mourmelon-le-Grand na Marnie , z dala od powodzi i blisko konkurentów i potencjalnych klientów. Monoplan Nieuport II , który został zbudowany nie wolno Edward Nieuport uzyskać licencję pilota ( n o  105 Aeroklubu Francji)10 czerwca 1910. Jest również zauważany przez ciasne ewolucje, które zrobił na swoim jednomiejscowym samochodzie. Nieuport II był także pierwszy samolot z firmą wiedzieć kilka wersji i być przedmiotem zlecenia wojskowego. Sprzedano około sześćdziesięciu egzemplarzy.

Nieuport i Deplante

Plik 30 grudnia 1910Główny udziałowiec SGAL, porucznik de Caumont La Force , zginął w Buc podczas próby REP typu III . Dlatego Édouard Nieuport zdecydował się zastąpić go jako pilota, szukając lepszej bazy finansowej dla swojej firmy. WMaj 1911Utworzono Société Nieuport (E) i Deplante , zlokalizowane przy 9 rue de Seine (dziś rue Edouard-Nieuport) w Suresnes .

Wraz z pierwszymi sukcesami komercyjnymi, liczba pracowników firmy wzrosła: podczas gdy Léon Bazaine był odpowiedzialny za produkcję, zatrudniono zawodowego pilota. Wybór padł na Charlesa Weymanna .

Rok 1911 był rokiem kontrastów: 6 marca 1911Édouard Nieuport przekroczyła 101  km / h przy 28  silnika KM , a następnie ustawić światowy rekord prędkości do 119  km / h na 21 maja i do 133  km / h na 16 czerwca na jego Nieuport IIN . 1 st lipca , Eastchurch ( Wielka Brytania ), prędkość cięcia Gordon Bennett zobaczył Charles Weymann i Edouard Nieuport rangę odpowiednio pierwsze i trzecie oraz Armand gobe dokonane Flight 740  km na Nieuport IIG o 70  KM . Ofiara wypadku podczas lądowania Édouard Nieuport zginęła 15 września 1911 roku .

W listopadzie następnego roku z inicjatywy generała Roquesa zawody samolotów wojskowych w Reims wygrał Charles Weymann na Nieuport IV G z silnikiem Gnome o mocy 100  KM . Rok 1911 zakończył się kolejnym pośmiertnym zwycięstwem Édouarda Nieuporta: na pokładzie Nieuport II z napędem Darracq-Nieuport Armand Gobé pobił rekord świata na dystansie 740  km ( 8  godz.  16  min ).

Zniknięcie Édouarda Nieuporta mogło mieć poważne konsekwencje dla firmy Suresnes . Jednak Charles Nieuport pracował ze swoim bratem wystarczająco długo, aby chwycić pochodnię. Urodzony4 sierpnia 1878, uzyskał patent cywilny (nr 742 od Aéro-Club de France ) dnia22 stycznia 1912Następnie wojskowy patentowe n O  1569 lutego kolejnych, co powinno pozwolić na zapewnienie odbioru samolotów wojskowych Nieuport II G i IV G.

24 stycznia 1913 roku Charles Nieuport i inżynier Guillot przeprowadzili testy odbiorcze w Étampes , zanim trzy trzyosobowe jednopłatowce trafiły do ​​wojska. Po osiągnięciu wysokości 500  m z obciążeniem 500  kg wylądowali trochę ciężko, ale natychmiast wystartowali. Jednak podczas lądowania sfałszowano polecenie warp, a gdy osiągnęły około 300  m , samolot utknął w ostrym zakręcie i uderzył w ziemię, zabijając pasażerów.

Société anonyme des establishment Nieuwpoort

Już właściciel firmy zajmującej się konstrukcjami lotniczymi Astra, Henry Deutsch de la Meurthe, zdecydował się na zakup patentów Nieuport i rozdzielenie działalności. W Société Anonyme des Equipements Electriques kontynuowane w Suresnes produkcję prądnic i świec zapłonowych, podczas nowej spółki, Société Anonyme des Établissements Nieuport (kapitał 1,2 mln franków) było zapewnienie produkcję samolotów w nowej fabryce, zaczynając od Issy -les-Moulineaux . Ponieważ warsztaty Suresnes były już za małe i aby zapewnić zamówienia konieczne było zlecenie części produkcji firmie Fernand Lioré z siedzibą w Levallois-Perret . W Villacoublay otwarto również szkołę pilotów . Léon Bazaine został mianowany dyrektorem handlowym i Henry de la Fresnaye dyrektorem technicznym Établissements Nieuport.

Na początku 1913 r. Sytuacja w Nieuport pozostawała niepewna. Wraz z pojawieniem się monoplanów parasolowych firmy Morane-Saulnier , oferujących doskonałą widoczność w dół, armia francuska została dostarczona tylko na tyle, aby wyposażyć dwie eskadry, jedną dla Armii ( N 12 ) i jedną dla Marynarki Wojennej. Z pewnością pewna liczba zamówień eksportowych ( Szwecja , Stany Zjednoczone , Japonia , Wielka Brytania ) czy przeniesienie licencji na produkcję ( Rosja i Włochy ) zapewniły firmie przetrwanie, ale nie wydaje się, aby więcej 250 ogniw opuściło warsztaty Suresnes między 1912 i 1914.

Na początku 1914 roku Gustave Delage został mianowany dyrektorem technicznym i naczelnym kierownikiem Wydziału Samolotów, następnie zmobilizowany doSierpień 1914podczas gdy pracownicy, których nie zmobilizowano, zostali przeniesieni do Tours, aby wyprodukować dwupłatowce Voisin III . Rzeczywiście, generał Hirschauer ograniczył do czterech typów samolotów używanych w lotnictwie wojskowym, w tym do jednego jednopłatowca, parasola Morane-Saulnier . Ponieważ niemiecki atak nie wydawał się zagrozić Paryżu , fabryka Issy-les-Moulineaux wznowiła działalność wListopad 1914, znajdując prawie wszystkich swoich specjalistów w Kwiecień 1915.

Po powrocie do Issy-les-Moulineaux w Luty 1915, Gustave Delage zaprojektował nowy typ aparatu. Pierwsze sesquiplany Nieuport przybyły na frontMaj 191566 na końcu Sierpień 1915, 51 więcej przed końcem października i 40 więcej przed końcem roku. We Francji, Wielkiej Brytanii, Włoszech i Rosji wyprodukowano łącznie tysiąc egzemplarzy Nieuport 10. Dała początek Nieuportowi 12 zwiadu i eskorty. Bardziej kompaktowy, Nieuport 11BB, pierwszy ze słynnych myśliwych Nieuport Bébé, został zbudowany w 7200 jednostek w latach 1915-1917, a następnie Nie-16 i Nie-17 (4000 sztuk).

W listopadzie 1916 roku w Wielkiej Brytanii utworzono Nieuport & General Aircraft Company, która miała kontrolować produkcję myśliwców Nieuport w tym kraju. Inżynier Henry Phillip Folland , udostępniony po rozwiązaniu biura projektowego Royal Aircraft Factory , został również zatrudniony do opracowania nowych maszyn. WListopad 1917firma Nieuport zajmowała 4500  m 2 w Issy-les-Moulineaux i zatrudniała 3600 pracowników w siedmiu warsztatach; wPaździernik 1918zatrudnionych jest 4200 osób.

Jeśli od 1916 r. Armia preferowała myśliwce SPAD , to Nie-24 był produkowany seryjnie dla Belgii lub Stanów Zjednoczonych , a także myśliwców jednomiejscowych Nie-27 , to znów Nieuport 28 dla Amerykanów.

W Sierpień 1918Alphonse Tellier , chory, scedował firmę A. Tellier et Cie w Nieuport, warsztaty zainstalowały Quai de Seine w Argenteuil i na wyspie La Jatte, stając się dywizją morską, której Alphonse Tellier pozostał dyrektorem technicznym, podczas gdy inżynier Robert Duhamel przejął kontrolę kierownictwo biura projektowego Issy-les-Moulineaux . W tym czasie Nieuport nabył duży kawałek ziemi w Bordeaux , planując tam budowę ogromnej fabryki do budowy czterosilnikowego transatlantyckiego wodnosamolotu Tellier 4R 450 . Projekt ten został ostatecznie zarzucony i Alphonse Tellier , rozczarowany i zbyt chory, porzucił wszelką działalność zawodową w 1919 roku, aby przejść na emeryturę do Grasse .

Od Nieuwpoort do Nieuport-Astra

Rozejmu z 1918 roku doprowadziła do brutalnego anulowanie zleceń wojenne, sytuacja pogarsza się Nieuport o zniknięciu jego właściciela, Henry Deutsch de la Meurthe,24 listopada 1919. Podatki wojenne, głosowanoKwiecień 1920jeszcze bardziej pogorszyło sytuację i mogło doprowadzić do zniknięcia spółki, podobnie jak w przypadku Voisin . Ale rodzina Deutsch de la Meurthe czerpała zyski z licencji produkcyjnych sprzedawanych za granicą i przychodów z ropy naftowej dzięki Jupiter Oil Company . Dlatego zdecydowała się na wniesienie nowego kapitału w celu wsparcia Société Astra de constructions Aéronautiques, Société anonyme des Établissements Nieuport i Compagnie générale transaérienne . WSierpień 1921Compagnie générale transaérienne została sprzedana Compagnie des messageries Aérienne , pozostałe dwie spółki zostały zgrupowane w ramach Société anonyme Nieuport-Astra , z kapitałem 38 milionów franków. Zakład ssy-les-Moulineaux w październiku zatrudniał zaledwie 650 osób w 1923 roku.

Lionel de Marmier zPaździernik 1919 w 26 czerwca 1930, jest pilotem testowym w firmie Nieuport, pilotem linii lotniczych we Francusko-Rumuńskiej Firmie Żeglugi Powietrznej, a następnie pilotem testowym w firmie Potez . Pracował również w Aéropostale od 1930 do 1933 roku. Nowym dyrektorem generalnym Nieuport-Astra został Gaston Gradis , zięć Henry'ego Deutsch de la Meurthe, obok którego był dyrektor handlowy Léon Bazaine, dyrektor administracyjny, p. Thomas i dyrektor techniczny Gustave Delage . Ten ostatni był prawdziwym silnikiem firmy Issy-les-Moulineaux do 1932 roku, a od powstania Société Anonyme Nieuport-Astra zdecydowano się na oznaczenie samolotu produkowanego pod nazwą Nieuport-Delage , aby odróżnić go od francuskiego i brytyjskiego. produkcje. W rzeczywistości Nieuport & General Aircraft Company , która zamknęła swoje podwojeSierpień 1920, został przejęty przez Gloucestershire Aircraft .

Gustave Delage był wspomagany przez inżyniera Henry'ego Kapférera (siostrzeńca Henry'ego Deutsch de la Meurthe), odpowiedzialnego za badania sterowców Astra (wydział, który zniknie w 1925 r.) Oraz inżyniera Mary, odpowiedzialnej za badania samolotów i wodnosamolotów. Inżynier Bilhaut był odpowiedzialny za badania aerodynamiczne, inżynier Pillon z biura projektowego, a Robert Duhamel z produktów Tellier , które pozostawały w katalogu firmy do 1923 roku. Ostatecznie za produkcję odpowiadał inżynier Chaumarat.

Oprócz produkcji myśliwców NiD.29 , wybranych przez Siły Powietrzne w celu zastąpienia myśliwców dostarczonych w czasie I wojny światowej oraz konserwacji samolotów wyprodukowanych w czasie wojny, które stały się samolotami szkoleniowymi, Nieuport-Astra korzystał z dochodów z licencji na produkcję. NiD.29 do tworzenia genialnych samolotów wyścigowych. W 1925 roku dodał do swojego katalogu metalowe śmigła i produkty firmy Dyle et Bacalan z Bordeaux . Licząc nie więcej niż 650 osób w 1923 r., Zgodził się również badać i produkować w ramach kontraktów państwowych holowniki, barki i inne jednostki pływające dla kolonii dzięki fabryce Tellier , a także łodzie rekreacyjne i łodzie. konkurencja. Gustave Delage zaprojektował w tym okresie kilka małych samolotów transportowych , takich jak NiD.390 i NiD.590 , próbując nawet swoich sił w lotnictwie turystycznym z latającym skrzydłem Nieuport-Delage NiD.940 .

Aby wymienić swoje NiD.29, francuski Air Force wybrałby nowej generacji myśliwców zaprojektowanych przez Gustave Delage , sesquiplans która miała tę zaletę, oferując lepsze widoczność w dół: W 1925 r . 27 bojowników monoplan kazano Nieuport-Delage NiD.42 Equip to. W 1928 roku, ewolucja, NiD.62 , została zbudowana w 322 egzemplarzach, a następnie NiD.622 w 314 egzemplarzach w 1930 roku .

Loire-Nieuport

W próbie ożywienia francuskiego przemysłu lotniczego , Victor Laurent Eynac mianowany ministrem lotnictwa na11 listopada 1928, starał się przegrupować rozproszonych francuskich przemysłowców, walcząc o kontrakty bez dalszych działań. W związku z tym między nimi utworzono Société Générale Aéronautique (SGA)Listopad 1929 i Luty 1930przy wsparciu finansowym Banque Nationale de Crédit . Skupiła producentów samolotów Hanriot ( Paryż i Bourges ), CAMS ( Sartrouville ), SECM-Amiot ( Colombes i Normandia ), Nieuport i SAB ( Bordeaux , dawniej Dyle i Bacalan ) oraz producenta silników Lorraine-Dietrich ( Argenteuil ). SGA miała się okazać prawdziwą finansową otchłanią. Nie akceptując swoich metod zarządzania, Gustave Delage zrezygnował pod koniec 1932 r. Kilka miesięcy później zarząd Nieuport zdecydował się opuścić SGA, która zbankrutowała pod koniec 1934 r., I poszukać innego wspólnika.

Porozumienie zostało osiągnięte w Luty 1934z Ateliers et Chantiers de la Loire w Saint-Nazaire . WLuty 1937Loire-Nieuport została ostatecznie znacjonalizowana jako Narodowe Przedsiębiorstwo Konstrukcji Lotniczych Zachodu . SNCAO była najmniejszą z sześciu krajowych firm, natomiast nazwa Nieuport zniknęła z rejestru handlowego w rMarzec 1937.

Lista urządzeń zbudowanych przez firmy pod nazwą Nieuport

Galeria

Bibliografia

  1. Ray Sanger str.  7
  2. Hartmann
  3. Ray Sanger str.  8
  4. Ray Sanger s.  9
  5. Ray Sanger str.  10

Zobacz też

Źródeł zewnętrznych

Bibliografia