Moritz Steinschneider

Moritz Steinschneider Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 30 marca 1816
Prostějov
Śmierć 24 stycznia 1907(90 lat)
Berlin
Pogrzeb Berlin
Narodowości Prusy Austro-Węgierskie
Trening Uniwersytet w Lipsku
Zajęcia Bibliograf , judaizm, profesor uniwersytecki
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet w Lipsku
Religie Judaizm , agnostycyzm
Mistrz Hirsch Bär Fassel ( we )
Jüdischer Friedhof Berlin weißensee - 69.jpeg Widok na grób.

Moritz Steinschneider , urodzony dnia30 marca 1816w Prossnitz , margrabinie Moraw i zmarł24 stycznia 1907, jest żydowskim bibliografem i orientalistą z Moraw .

Edukacja

Jego ojciec, Jacob Steinschneider ( 1782 - 1856 ), który był nie tylko uczonym talmudystą, ale także znał się na świeckich dyscyplinach, udzielił mu wstępnego szkolenia w języku hebrajskim . Dom jego ojca jest miejscem spotkań wielu postępowych Hebrajczyków, w tym jego szwagra, lekarza i pisarza Gideona Brechera .

Steinschneider dosłownie oznacza „  kamieniarz  ”. Wydaje się to wskazywać, że jego przodkowie zajmowali się zawodem jubilera lub rzeźbiarza kamieni szlachetnych.

W wieku sześciu lat mały Moritz został wysłany do szkoły publicznej, co w tamtych czasach nie miało precedensu dla żydowskiego dziecka ; w wieku 13 lat został uczniem rabina Nahuma Trebitscha , z którym w 1832 roku udał się do Nikolsburga . W następnym roku, aby kontynuować studia talmudyczne, przeniósł się do Pragi , gdzie przebywał do 1836 r. , Jednocześnie ucząc się w Szkole Normalnej. Jego rodak Abraham Benisch , który również studiował w Pradze w tym samym okresie, zapoczątkował wraz z kilkoma bliskimi przyjaciółmi rodzaj ruchu syjonistycznego , do którego dołączył Steinschneider. Później, w 1842 r. , Widząc niepraktyczność takiego programu, ostatecznie go opuścił.

W 1836 roku Steinschneider wyjechał do Wiednia, aby kontynuować studia i za radą swojego przyjaciela Leopolda Dukesa poświęcił się prawie wyłącznie literaturze orientalnej i współczesnemu hebrajskiemu, a zwłaszcza bibliografii , która stała się jego głównym ośrodkiem zainteresowań.

Jako Żyd, Steinschneider nie ma prawa wstępu do Akademii Orientalnej iz tego samego powodu nie może nawet uzyskać pozwolenia na kopiowanie fragmentów ksiąg hebrajskich i rękopisów Biblioteki Cesarskiej w Wiedniu. Pomimo tych niedogodności kontynuował studia w języku arabskim , syryjskim i hebrajskim u profesora Kaerle na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu. W tej chwili zamierza podjąć karierę rabiniczną. W Wiedniu, podobnie jak wcześniej w Pradze, zarabia na życie udzielając lekcji i nauczając m.in. włoskiego .

Kariera akademicka

Ze względów politycznych zmuszony jest opuścić Wiedeń i decyduje się na wyjazd do Berlina . Ale nie mogąc uzyskać niezbędnego paszportu, przeniósł się do Lipska . Tam na uniwersytecie kontynuował naukę języka arabskiego u profesora Fleischera. To właśnie w tym czasie zaczął tłumaczyć Koran na język hebrajski i współpracował z Franz Delitzsch edytując „Etz Chayyim przez Aaron Ben Eliasz (Lipsk, 1841 ); ale austriackie przepisy dotyczące cenzury nie zezwalają mu na publikowanie pod jego nazwiskiem jako współwydawcy. Przebywając w Lipsku, napisał wiele artykułów o literaturze żydowskiej i arabskiej w Universal Encyklopädie Pierera .

Po uzyskaniu paszportu Steinschneider wyjechał w 1839 r. Do Berlina, gdzie uczęszczał na kursy uniwersyteckie Franza Boppa z filologii porównawczej i historii literatur orientalnych. Następnie poznał Leopolda Zunza i Abrahama Geigera . W 1842 r. Wrócił do Pragi, aw 1845 r. Udał się za Michaelem Sachsem do Berlina; ale ortodoksyjne skłonności tego ostatniego zmuszają go do definitywnego porzucenia zamiarów zostania rabinem. Został reporterem National-Zeitung na sesje Zgromadzenia Narodowego we Frankfurcie i korespondentem Präger Zeitung. W 1844 roku wraz z Davidem Casselem naszkicował Plan der Real- Encyclopädie des Judentums , który miał zostać opublikowany w Literaturblatt des Orients ; ale ostateczny projekt nie zostanie zrealizowany przez Steinscheider.

Plik 17 marca 1848Steinschneider po wielu trudnościach zdołał uzyskać obywatelstwo pruskie . W tym samym roku zlecono mu przygotowanie katalogu książek w języku hebrajskim Bodleian Library na Uniwersytecie Oksfordzkim ( Catalogus Librorum Hebræorum in Bibliotheca Bodleiana , Berlin, 1852-60), pracy, która zajmowała go przez trzynaście lat, podczas której spędził cztery lata w Oksfordzie .

W 1850 r. Uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie w Lipsku . W 1859 r. Został mianowany wykładowcą w Veitel-Heine Ephraim'sche Lehranstalt w Berlinie, gdzie na jego wykłady uczęszczali zarówno studenci żydowscy, jak i chrześcijańscy . Od 1860 do 1869 roku był przedstawicielem gminy żydowskiej w administracji, przed sądami miejskimi na bardziej judaistyczną przysięgę , nie przepuszczając żadnej okazji, aby zaprotestować przeciwko tej pozostałości średniowiecznego upokorzenia. Od 1869 do 1890 był dyrektorem Mädchen-Schule (szkoły dla dziewcząt w gminie żydowskiej), aw 1869 został mianowany asystentem (Hilfsarbeiter) w Bibliotece Królewskiej w Berlinie. Od 1859 do 1882 redagował czasopismo Hebräische Bibliographie . W 1872 i 1876 r. Odmówił zaproszeniom odpowiednio z Hochschule für die Wissenschaft des Judentums w Berlinie i Landesrabbiner-Schule w Budapeszcie , argumentując, że odpowiednimi instytucjami dla rozwoju nauk żydowskich są uniwersytety, a nie seminaria teologiczne.

Jego dziedzina działalności

Wybiera dziedziny dalekie od teologii, na przykład matematykę , filologię , historię naturalną i medycynę , aby pokazać, co Żydzi wnieśli do ogólnej historii cywilizacji ( Kulturgeschichte ). Podczas gdy Leopold Zunz przedstawił podstawy nauki żydowskiej, Steinschneider ukończył wiele istotnych części tego budynku. Jest to pierwszy systematycznie wizji literatury żydowskiej, aż do końca XVIII -tego  wieku , i publikuje katalogi książek i rękopisów w języku hebrajskim zachowane w europejskich bibliotekach publicznych. Katalog biblioteki Bodleian zapewnia jej reputację największego żydowskiego bibliografa. Ten katalog, a także biblioteki w Leiden , Monachium , Hamburgu i Berlinie, a także jego Hebräische Bibliographie w dwudziestu dwóch tomach dostarczają wielu informacji na temat historii i literatury żydowskiej.

Jednym z jego najbardziej oryginalnych dzieł jest Die Hebräischen Übersetzungen des Mittelalters und die Juden als Dolmetscher: Ein Beitrag zur Literaturgeschichte des Mittelalters; meistenteils nach Handschriftlichen Quellen (The Hebrew Translations of the Middle Ages and the Jews as Interpreters: a Contribution to the History of Medieval Literature; głównie z rękopisów) , Berlin, 1893 , prognozowany już w 1849 r . Pisząc o literaturze żydowskiej na Ersch i Grubera Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste ( "Walne Encyclopedia of Science and Art") , zdał sobie sprawę z braku źródeł na temat wpływu twórczości studia o literaturze żydowskiej. ( 1844 - 1847 ) . Następnie postanawia skompletować monografie Hueta , Jourdaina , Wüstenfelda i Johanna Georga Wenricha na temat historii tłumaczeń, zajmując się literaturą współczesnego hebrajskiego. W 1880 roku Institut de France przyznał mu nagrodę za kompletną bibliografię tłumaczeń na język hebrajski ze średniowiecza; Steinschneider otrzymał tę nagrodę za dwie monografie napisane w języku francuskim w 1884 i 1886 roku . Jego Übersetzungen jest wzbogaconym tłumaczeniem ich na język niemiecki.

Steinschneider pisze z równą łatwością po niemiecku, łacinie , francusku, włosku i hebrajsku; jego styl nie jest popularny, zarezerwowany tylko dla „czytelników, którzy już coś wiedzą i chcą poszerzyć swoją wiedzę”; ale, co ciekawe, nie waha się również pisać z Horwitzem , małą książeczką dla dzieci w wieku szkolnym, Imre Binah ( 1846 ), i innymi podręcznikami szkolnymi dla szkoły podstawowej w Sassoon, która wita Bene-Israel z Bombaju . W 1839 r. Napisał Eine Uebersicht der Wissenschaften und Künste Welche in Stunden der Liebe Nicht Uebersehen Sind („Przegląd nauk i sztuk, których nie zapomina się nawet w godzinach miłości”) dla Pester Tageblatt z Saphir oraz w 1846 Manne , tom wierszy na podstawie poezji hebrajskiej, który zadedykował swojej narzeczonej Augusta Auerbach, którą poślubił w 1848 roku .

Jej prace

Najważniejsze niezależne prace Steinschneidera są wymienione poniżej w porządku chronologicznym:

Ponadto Steinschneider napisał wiele artykułów w różnych czasopismach i uczestniczył w różnych formach w pracach innych badaczy. Na szczególną uwagę zasługują następujące eseje Steinschneidera:

W swoim testamencie filozoficznym, który pisze we wstępie do swojej Arabische Literatur der Juden (Literatura Żydów w języku arabskim), kładzie główne podstawy do studiowania żydowskiej literatury i historii, i nie waha się w tym wieku. osiemdziesięciu sześciu, aby sformułować „agnostyczne wyznanie wiary”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne