Mount Adams

Mount Adams w angielskiej Mount Adams , nazwa prezydent John Adams , to wulkan w Stanach Zjednoczonych znajduje się w południowej części stanu Waszyngton . Jest częścią Cascade Volcanic Arc , łuku wulkanicznego grupującego kilka wulkanów, w tym Mount Saint Helens i Mount Rainier , i znajduje się w Cascade Range . Kulminujący się na wysokości 3742 metrów nad poziomem morza, jego ostatnia erupcja sięga około 950 roku . Niemniej jednak pozostaje monitorowany, ponieważ obecność dużej czapy lodowej na jego szczycie i po bokach stanowi zagrożenie dla okolicznych populacji, gdyby wulkan przebudził się przez stopienie lodowców .

Góra, w większości porośnięta drzewami iglastymi poniżej poziomu alpejskiego , jest chroniona w Gifford Pinchot National Forest i Mount Adams Wilderness Area . Po jego wschodniej stronie znajduje się od 1855 roku indyjski rezerwat Yakama . Jeśli ta rdzenna obecność została udowodniona przez 9000 lat, szczyt został ponownie odkryty w 1805 roku przez ekspedycję Lewisa i Clarka . Po raz pierwszy została zdobyta w 1854 roku ; Stosunkowo mało zaawansowany technologicznie, od tego czasu stał się popularnym miejscem docelowym z wieloma podejściami.

Toponimia

Mount Adams w języku angielskim nazywa się Mount Adams . W 1830 , Hall J. Kelley zaproponował zmianę nazwy Cascades Przewodniczących Zakres lub zakres Prezydencki według źródeł, a przypisanie każdemu wulkanu nazwisko prezydenta Stanów Zjednoczonych. Pomysł zostaje odrzucony, z wyjątkiem Mount Adams, nazwy, która była przeznaczona dla Mount Hood na cześć Johna Adamsa i która przypadkowo wpada do wciąż anonimowego wulkanu.

W językach tych Amerindians The góra nazywa Pahto , Pahto , Paddo lub Pahtoe czyli "kto stoi wysoki".

Geografia

Lokalizacja

Mount Adams znajduje się w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych , w południowym stanie Waszyngton . Szczyt, jak również północno-wschodnie i południowe zbocza góry są częścią hrabstwa Yakima, podczas gdy jego zachodni podgórski zalicza się do Skamanii . Znajduje się 85 kilometrów od Yakimy na wschodzie i północnym wschodzie, 120 kilometrów od Portland na południowym zachodzie i 135 kilometrów od Tacomy na północnym-zachodzie. Columbia River Gorge , który stanowi granicę państwową z Oregon , przecina Cascade Range , którego szczyt jest częścią, 50 kilometrów na południe. Mount St. Helens jest 55 km na zachód The Mount Rainier na 75 kilometrów na północny-zachód i północ Mount Hood do 90 kilometrów na południowy-południowy zachód. Jednym z najbliższych miasteczek jest White Salmon , na południu, u zbiegu rzeki o tej samej nazwie na prawym brzegu Kolumbii . Pacyfiku leży 200 kilometrów na zachód. Góra jest dostępna od południa z Washington State Route 14 lub Interstate 84 , a następnie wzdłuż Washington State Route 141 przez 47 kilometrów na północ do skraju Gifford Pinchot National Forest , a na koniec drogą leśną 8040500.

Topografia

Góra Adams tworzy niewielki owal, którego podstawa jest wydłużona w kierunku północ / południe na około trzydzieści kilometrów i obejmuje około 650 km 2 . Szczyt wznosi się na 3742 metry nad poziomem morza, co czyni go drugim w stanie Waszyngton po Mount Rainier i trzecim w Cascade Range za Mount Shasta . Kilka skalistych cypli otaczają go uważnie: The Pinacle , The Castle , sknera Szczyt . Są wynikiem erozji lodowcowej i zazębiania się kilku starożytnych kraterów, co sprawia, że obszar szczytu jest stosunkowo płaski. Centralny krater jest całkowicie wypełniony śniegiem i otwiera się na zachód. Różne grzbiety (du Rempart, des Miracles, du Nord, Suksdorf, Stagman, Crotton), które opadają promieniście i wychodzą na silnie zerodowane wąwozy, są zdominowane przez niezwykłe stożki wulkaniczne : Red Butte , Goat Butte , South Butte , Little Mount Adams lub Burnt Rock . Wiele podziemnych jaskiń, tuneli lawowych , znajduje się u podnóża góry Adams, często blisko powierzchni. W pobliżu jeziora Trout, lodowe jaskinie (dosłownie „lodowe jaskinie”) są tak nazwane ze względu na śnieg nagromadzony przy ich wejściu i ich stalaktyty .

Hydrografia

Mount Adams pokrywa kilkanaście lodowców . Zaczynając od północy w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, są to lodowce Lava, Lyman, Wilson, Rusk, Klickitat, Mazama, Gotchen, Crescent, Avalanche, White Salmon, Pinnacle i Adams. Zajmują 16 km 2 , czyli 2,5% powierzchni wulkanu. Woda z topniejących lodowców i opadów deszczu i śniegu powoli przesącza się przez porowatą skałę i wypływa kaskadami u podstawy głównego stożka. Podczas ostatniego zlodowacenia 90% góry pokryła lokalna czapa lodowa, której pozostałością są największe obecne lodowce. Największy, lodowiec Adamsa na północno-zachodnim zboczu, podąża za głębokim korytarzem i opada na wysokość 2100 metrów w szeregu lodowych kaskad o długości 4 kilometrów. Jest to drugi co do wielkości lodowiec w łańcuchu kaskadowym po węglowym lodowcu Mount Rainier . Lodowiec Klickitat na wschodnim zboczu zaczyna się w zagłębieniu naturalnego kotła o łuku 1,6 km, a kończy na wysokości 1800 metrów nad poziomem morza.

Mount Adams jest w całości włączony do basenu Columbia . Lodowce Avalanche i White Salmon prowadzą na południowo-zachodnim zboczu do Cascade Creek i Salt Creek, które łącząc się, powiększają White Salmon , dopływ rzeki. Podczas gdy Trout Lake Creek nie jest bezpośrednio zasilane przez roztopione wody z lodowców Mount Adams, 6000 lat temu jego bieg został przerwany przez lawinę szczątków , jedyną dużą od końca ostatniej epoki lodowcowej, która utworzyła jezioro Trout Lake tuż powyżej rzeki. zlew z łososiem białym. Wody Riley Creek i Mutton Creek wpadają do rzeki Lewis , która sama zasilana jest przez lodowiec Adams, na zachodnim zboczu i dopływie Kolumbii. Adams Creek również wypływa u podnóża lodowca i wpada do rzeki Cispus, dopływu rzeki Cowlitz . Na wschodnim zboczu Little i Big Muddy Creek wpływają do rzeki Klickitat .

Geologia

Cascade Range jak wydaje się dzisiaj zostanie wprowadzony między 7 i 5 milionów lat BP, na początku pliocenu . Wraz z jednoczesnym oddzieleniem płyty Explorer od płyty Juana de Fuca i pogrubieniem strefy subdukcji, która dała początek Kaskadowemu Łukowi Wulkanicznemu , kąt płaszczyzny Wadati-Benioffa wzrasta. Tarcie staje się bardziej intensywne, zwiększa się ulga i wznawia się wulkanizm . Główne wulkany Wysokich Kaskad powstają między 3 milionami a 140 000 lat temu. Wulkanizm, z którego wywodzi się prymitywna góra Adams, pojawia się 940 000 lat temu.

Różne budowane budynki są umieszczane nad podstawą skał wulkanicznych emitowanych przez cały oligocen . W przeciwieństwie do innych stratowulkanów w stanie Waszyngton , które składają się z andezytu , Mount Adams ma złożony charakter: jego rdzeń stanowią wyrwy , a andezytowe i bazaltowe przepływy lawy wypełniły zagłębienia i doliny na zboczach, podczas gdy wierzchołek i stożki satelity są utworzone z andezytu i dacyt . Aktywność geotermalna łącząca emisje ciepła i gazów spowodowała przemianę dużej części skał w glinę kaolinitową , tlenek żelaza , związki siarki i kwarc . Stając się niestabilnym, spowodowały kilka lawin gruzu i laharów , z których najdłuższa rozciąga się na 52 kilometry.

Mount Adams jest zawarty w polu wulkanicznego zawierającego około sześćdziesięciu eruptive otworów ustawionych wzdłuż północno-północno-zachodniej / południe-południe-wschód zorientowanej osi i łącznej objętości 200 km 3 . To sprawia, że jest to drugi wulkan, który wyemitował większość materiału erupcyjnego po Mount Shasta w Kalifornii , a przed Mount Rainier , która jest zbudowana na szczycie granodiorytu piedestału z miocenu .

Pogoda

Opadów na Mount Adams pochodzi, podobnie jak w całej Cascade Range , z wilgotnych mas powietrza z Pacyfiku wniesionych przez przeważających zachodnich wiatrów. Napotykają na relief narzucony przez górę i spływają głównie po zachodnim zboczu w wyniku zjawiska cieni deszczowych . Tym samym przekraczają one roczne wysokości wody średnio 1000 mm , a ich wysokość może wzrosnąć nawet dwukrotnie niż w 1950 r . Powoduje to również znaczne ilości śniegu. Tak więc rekord zarejestrowany na stacji strażników Mount Adams to 6,85 metra nagromadzonego śniegu w tym samym roku 1950, jednak wystarczająco daleko od 28,96 metra uzyskanych w jednym sezonie w Mount Baker , w North Cascades , w 1998 roku. - 1999 .

Raport pogodowy stacji strażniczej Mount Adams, 597 m (1909-2009)

Miesiąc	Sty	Lut.	Marsz	kwiecień	może	czerwiec	Lip.	sierpień	Wrz.	Paź.	Lis.	Grudzień	rok
Średnia minimalna temperatura ( ° C )	−5,5	−3,7	−1,8	0.3	3.4	6.7	8.7	8.1	4.8	1.4	−1,4	−3,8	1.4
Średnia temperatura (° C)	−1,6	0.8	4	7.6	11.6	15.1	18.6	18	14	8.6	2.9	−0,3	8.7
Średnia maksymalna temperatura (° C)	2.3	5.4	9.8	14.8	19.7	23.4	28.4	27.9	23.2	15.8	7.1	3.1	15.1
Rekordowa data zarejestrowania w niskiej temperaturze (° C)	−32,2 1930	−31,1 1950	−21,7 1955	−10,6 1936	−6,7 1954	-2,2 1929	-2,2 1981	-2,2 1980	−11,7 2000	−13,9 2002	−25,6 1985	−28,9 1964	−32,2 1930
Rekord ciepła (° C) data rejestracji	15 1928	17,8 1926	26.1 1939	33,3 1926	36,1 1986	39,4 1924	42,2 1939	42,2 1981	36,7 1988	31,7 1980	21,1 1965	17,2 1924	42,2 1939
Opad ( mm )	194,8	139.2	116,8	59.4	40.1	29	7.1	15	33.8	91.4	176,5	201,9	1 105,4
w tym śnieg ( cm )	91	45	20	4	0	0	0	0	0	1	24	69	253
24-godzinny zapis opadów (mm) data rejestracji	121,9 1999	81,5 1949	106,2 2002	52,8 1929	48 1949	50,8 1931	29.2 1995	55,9 1979	53,1 1972	85,1 1994	95,3 1999	182,9 1934	182,9 1934

Źródło: Zachodnie Regionalne Centrum Klimatyczne

Środowisko naturalne

Bogactwo bioróżnorodności gatunków występujących na wulkanie tłumaczy się obecnością różnych biotopów . Wulkan rzeczywiście stanowi naturalną granicę między wilgotnymi regionami na zachodzie a bardziej suchymi regionami na wschód od pasma Cascade . Jej znaczny spadek wpływa również na bioróżnorodność, tworząc wiele biotopów.

Według Agencji Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych park narodowy położony jest w ekoregionie „ Zachodnia Kordyliera Północno-Zachodnich Gór Leśnych ” . Według klasyfikacji WWF teren należy do ekoregionu leśnego Kaskady Środkowe i Południowe, który charakteryzuje się górzystym obszarem porośniętym drzewami iglastymi i którego klimat jest tym bardziej wilgotny w miarę zbliżania się na zachód od regionu.

Flora

Na wysokości korzystne warunki dla wzrostu roślin ograniczone są do bardzo krótkiego okresu. Kwitnienie rozpoczyna się około połowy lipca, a kończy w połowie sierpnia. Oprócz trudnego klimatu sama gleba nie jest zbyt dobrej jakości, co dodatkowo ogranicza rozwój flory.

Nad linią drzew znajdują się rozgłośnie floksowe ( Phlox diffusa ), Lousewort ( Pedicularis racemosa ), fleabane ( Erigeron peregrinus ), łubin ( Lupinus latifolius ), Mimulus lewis ( Mimulus lewisii ) i " indyjski zarośl " ( Castilleja parviflora ) . Na piaszczystych terenach występuje Cistanthe Rush ( Cistanthe umbellata ). Inne rośliny zawierają Crowberry liściach Phyllodoce ( Phyllodoce empetriformis ), goryczki ( Gentiana calycosa ), Avalanche Lily ( Erythronium montanum ), Niedźwiedzia Grassa ( miądrzyga Tenax ), rdest ( Polygonum newberryi ), Jeffrey Gryoselle ( Dodecatheon jeffreyi ) i Biały Populage ( Knieć leptosepala ). Starożytne strumienie lawy są raczej porośnięte mchami i porostami .

Las składa się głównie z drzew iglastych . Przy niskich wysokościach, to składa się z wdzięku jodły ( Abies amabilis ), zachodnia Choina ( Tsuga heterophylla ), przy czym Jodła szlachetna ( jodła szlachetna ), przy czym Douglas fir ( Pseudotsuga menziesii ), przy czym zachodnia czerwony cedr ( żywotnik olbrzymi ) i srebro sosna ( Pinus monticola ). Powyżej drzewa te są zastępowane przez sosnę białobrązową ( Pinus albicaulis ), cykutę subalpejską ( Tsuga mertensiana ) i jodłę subalpejską ( Abies lasiocarpa ). Inne drzewa to świerk Engelmanna (Picea engelmannii) i sosna lodgepole ( Pinus contorta ). Wśród krzewów występujących w tym regionie występuje biała azalia ( Rhododendron albiflorum ) i jałowiec pospolity ( Juniperus communis ). Region ten jest również popularny wśród turystów ze względu na obecność wielu roślin rodzących jadalne jagody ( Huckleberry ), w tym borówki brusznicowej o liściach błoniastych ( Vaccinium membranaceum ).

Dzikiej przyrody

Ssaki reprezentowane są przez niedźwiedzia czarnego ( Ursus americanus ), jelenia muła ( mulaka columbianus ), łosia ( Cervus canadensis ), kojota ( Canis latrans ), świstaka skalistego ( świstaka ), ryjówki ( Sorex palustris ), Amerykanin Pika ( princeps Ochotona ), zając amerykański ( Lepus americanus ), Golden-mantled Ground Squirrel ( Spermophilus saturatus ), California Ground Squirrel ( Spermophilus beecheyi ), daglezji zielonej Wiewiórka Chipmunk ( Tamiasciurus douglasii ) Lesser Chipmunk ( Tamias minimus ) Townsend Wiewiórka ( Tamias Townendii ), jeżozwierz amerykański ( Erethizon dorsatum ), kuna amerykańska ( Martes americana ) i koza górska ( Oreamnos americanus ).

Wśród ptaków są cietrzew ( Dendragapus fuliginosus ), cietrzew ( Falcipennis canadensis ), ptarmigan bielik ( Lagopus leucura ), sójka kanadyjska ( Perisoreus canadensis ), sikorka gambeli ( Poecile gambeli ), Cassenoix of America ( Nucifraga columbiana ), przy czym złotej koronie Kinglet ( Regulus satrapa ), przy czym szaro-koronowany różowo zięba ( Leucosticte tephrocotis ), przy czym Rdzawosterny ( Buteo jamaicensis ), przy czym jastrzębia ( Accipiter gentilis ) w Cooper Hawk ( Accipiter cooperii ) Krogulec zmienny ( Accipiter striatus ), przy czym Prairie Falcon ( mexicanus Falco ), przy czym orzeł przedni ( Aquila chrysaetos ), przy czym Turcja Vulture ( Cathartes aura ), przy czym Ruffed Wielki Crested Sowa ( Bonasa umbellus ), Great Horned Owl ( Bubo virginianus ), Nighthawk ( Chordeiles minor ), jerzyk ( Chaetura vauxi ), Rufous Hummingbird ( Selasphorus rufus ), Dzięcioł białogłowy ( Picoides albolarvatus ), kopalnia dzięcioła UR ( Picoides pubescens ), Hairy Woodpecker ( Picoides villosus ), Flaming Dzięcioł ( Colaptes auratus ), Zachodnia Dzięcioł ( Contopus sordidulus ), wytłoczyn stronny Muchołówka ( Contopus Cooperi ) Melodious Vireo ( Vireo gilvus ), Kruk ( Corvus Corax ) Steller Jay ( Cyanocitta stelleri ), blady Jaskółka ( Tachycineta thalassina ) Horned Lark ( Eremophila alpestris ), Black- ograniczone Sikora ( Poecile atricapillus ), przy czym Sikora Brunatna ( Poecile rufescens ), przy czym Kowalik piersiowej ( Sitta canadensis ) brązowy pnącze ( Certhia americana ), przy czym Wren ( troglodytes troglodytes ), przy czym ogniczek ( Regulus nagietek ), przy czym Townsend Solitaire ( myadestes townsendi ), Amerykański Robin ( Turdus migratorius ), amerykański świergotek ( Anthus rubescens ) Townsenda zwyczajny ( Dendroica Townsendi ), wodniczka żółta ( Dendroica coronata ), Tanager rudowłosy ( Piranga ludoviciana ), Black- capped Cardinal ( pheucticus melanocephalus ), Spotted tohi ( Pipilo maculatus ), Slate Junco ( Junco zimowy ), Red Crossbill ( Loxia curvirostra ), Cassin Finch ( Carpodacus cassinii ), Gros -Wandering Beak ( hesperiphona vespertina ) i Pine Siskin ( Carduelis pinus ).

Obecnych jest kilka gadów , takich jak jaszczurka palisadowa ( Sceloporus occidentalis ), racer ( coluber constrictor ), gophersnake ( Pituophis catenifer ) i północno-zachodni wąż ( Thamnophis ordinoides ).

Owady należą mrówki , hoverflies , lacewing , bąki , muchy polary , bombylae , trzmiele , pszczoły , mrówki aksamitne , ważki w tym Czerwiec Anax ( Anax Junius ) i damselflies. , Że chrząszcze , że szarańcza , a nawet motyle które nevadensis Oeneis , cercyonis sthenele , Papilio eurymedon , anyż , Papilio rutulus , Carterocephalus Palaemon The bromu szyper ( Carterocephalus Palaemon ) Hesperia juba , Callophrys Augustinus , Incisalia eryphon , neophasia menapia , Pontia sisymbrii , Fadet des peatbières ( strzępotek soplaczek ), Colias philodice , Vulcan ( Vanessa Atalanta ) , limenitis lorquini La Belle Dame ( Vanessa cardui ) Vanessa annabella , A Milberti , Morglaisio ( rusałka żałobnik ) Vanesse ceanothe ( Rusałka californica ) Apodemia mormo , Speyeria zerene , Lapp Pearly ( Boloria chariclea ) Phyciodes cocyta , Phyciodes mylitta , Phyciodes pulchella , Chlosy zrobić hoffmanni , Chlosyne Palla , Euphydryas chalcedona , Polygonia smukłego , Callophrys sheridanii Hairstreak Szary ( Strymon melinus ) Lycaena Mariposa , helloides Lycaena , Lycaena nivalis , Plebejus anna , że Plebejus Glandon ( Agriades Glandon ) icarioides Icaricia , Plebejus melisa , Glaucopsyche lygdamus , Celastrina echo , Hemileuca eglanterina i Pyrrharctia isabella .

Te mięczaki są reprezentowane przez ślimaki , The pajęczaków przez Argiope Sp. i płazy przez Nieostrożne Newt ( Taricha ziarnistych ), na Pacyfiku Tree Frog ( Pseudacris Regilla ) w Waterfall Żaba ( Rana cascadae ) i Toad Północnej ( Boreas anaxyrus ).

Historia

Erupcyjna historia

Wulkanizm , które doprowadziły do Mount Adams rozpoczął 940.000 lat temu. Trzy okresy erupcji, które nastąpiły po sobie, to budowa trzech kolejnych stratowulkanów sprzed 500 000, 450 000 i 30 000 lat. Prąd wulkan urodził się w ostatnim okresie odnotowano 24 i wybuchowe erupcje .

Podczas tych erupcji lawa czasami wypływała po jego bokach na wysokości od 2600 do 2100 metrów nad poziomem morza. Największy z tych przepływów, Cheire Muddy Fork, datowany między 7 000 a 4 000 lat temu, osiągnął długość około dziesięciu kilometrów na północny wschód od szczytu. Z South Butte najnowszy z tych przepływów formuje się około 4000 lat temu, w pobliżu AG Aiken ( AG Aiken Lava Bed ), na południowy wschód od szczytu. Ostatnia z erupcji Mount Adams miała miejsce około 950 roku z projekcjami tephras i prawdopodobnie emisją niewielkiego strumienia lawy na niskich zboczach na wschód od wulkanu.

Wokół Mount Adams jest pięć znanych laharów , w tym jeden w żywej pamięci. To jest Wielki Slajd (dosłownie „wielki slajd”), który miał miejsce w 1921 roku . Stopień zaczyna się u podnóża lodowca White Salmon Glacier, a skały pokonują 1,5 kilometra, pokrywając prawie 2,5 km 2 w dolinie Salt Creek. Obecność fumaroli odnotowywana jest od trzech lat u źródła osuwiska , co może sugerować, że zdarzenie to było spowodowane niewielką eksplozją pary.

Historia ludzkości

Obecność Indian w regionie Mount Adams jest potwierdzona przez 9 000 lat. Wiele plemion gromadziło się tam i łowiło ryby , zanim osiedliło się tam na stałe.

Plik 19 października 1805Członkowie Ekspedycja Lewisa i Clarka są pierwsi Europejczycy , aby zobaczyć Mount Adams, od zbiegu z dnia John rzeki i Columbia rzeki , ale mylić z Mount Saint Helens , wcześniej odkryta przez brytyjskiego nawigator George Vancouver i jego załoga jako weszli do Puget Sound latem 1792 roku . Sześć miesięcy później 2 kwietnia 1806, obserwują to ponownie, tym razem z ujścia Willamette i Kolumbii i oceniają swoje odkrycie. Jednak zamieszanie między dwoma wulkanami pozostaje częste, jak porucznik Robert E. Johnson w 1841 r. I John C. Frémont w 1843 r . Jeśli chodzi o podobieństwo do Mount Hood , należy zauważyć, w 1811 roku przez Davida Thompsona , którzy je zarówno obserwację, opisuje je po prostu jako dwa „ośnieżone góry”; Hall J. Kelley kosztuje to błąd w nazewnictwie . George Gibbs donosi również w 1873 r. , Że ich podobieństwo jest dla nich warte „pomieszania jednego z drugim”. Przez większą część XIX -tego wieku , jego cechy geograficzne nadal ważne kartograficzny przybliżenia.

Pierwsze wejście na szczyt jest wykonany wWrzesień 1854autorzy: AG Aiken, Edward J. Allen i Andrew Burge z Shaw. Pracują przy budowie drogi wojskowej przez przełęcz Naches . Wydaje się, że podczas obozowiska kilka kilometrów na północny wschód od góry weszli na szczyt północną granią. Według relacji Aikena, wyczyn ten został opisany w Steel Points w 1907 roku przez George'a H. Himesa, pioniera bliskiego tym trzem mężczyznom. Wydaje się, że pierwsza próba została podjęta wcześniej przez misjonarza i trzech młodych Indianinów . Jeżdżą po południowym zboczu, a gdy tylko spadnie pierwszy śnieg, zostawiają swoje zwierzęta i idą pieszo, zanim zawrócą. Historia tej przygody została opisana w Mission Life w Oregonie . Himes donosi również o udanym wyjściu z rzeki White Salmon w 1863 lub 1864 roku przez Henry'ego C. Coe, M. Phelpsa, Julię A. Johnson i Sarah Fisher.

Yakama Indian Reserve (+5.662 km na południowy 2 ) został utworzony w 1855 roku na wschodnim zboczu wulkanu, skupiającej czternaście indiańskich plemion z Yakama narodu .

W 1890 r. Osadnik i miejscowy alpinista CE Rusk przeprowadził serię rekonesansów aż do odległego regionu zajętego przez górę Adams i na pierwsze zbocza wulkanu, w szczególności aż po lodowiec noszący jego imię. Opowiada swoje spotkanie z rdzennymi Amerykanami, gdy znajduje się w pobliżu linii drzew . W 1901 roku poprowadził glacjologa Harry'ego F. Reida, który następnie rozpoczął pierwsze szczegółowe badania wulkanu i nazwał jego najważniejsze lodowce . W 1919 roku Rusk kilkakrotnie próbował wspiąć się na wschodnie zbocze, o którym John H. Williams napisał w 1912 roku, że „klify i wodospady lodu przerażają najbardziej doświadczonych alpinistów”. W 1921 r. Rusk przeszedł przez Zamek , skalny cypel, na szczycie którego znajdują się teraz jego prochy. W tym samym roku Służba Leśna Stanów Zjednoczonych zbudowała najwyższą wieżę do obserwacji pożarów w Stanach Zjednoczonych, która działała tylko przez trzy lata.

W 1929 i 1931 roku Wade Dean złożył dwa kolejne wnioski o koncesję, aby móc eksploatować siarkę na 80- hektarowym płaskowyżu szczytowym . Po nakreśleniu śladu muła, niesie wiertarkę z diamentowym ostrzem na górze i zaczyna wiercić w lodzie. Pomimo znalezienia złóż siarki ilość wydobywanej rudy i jakość rudy nie były na tyle dobre, aby była opłacalna i działalność zaprzestano w 1937 r . ; firma została definitywnie opuszczona w 1959 roku . Mount Adams pozostaje jedynym wulkanem w Wysokich Kaskadach, który został wykorzystany do celów komercyjnych.

Hans-Otto Giese, Hans Grage, Otto Strizek, Walter Mosauer i Sandy Lyons kończą pierwsze podejście narciarskie na16 lipca 1932. Pierwsza zima była udana1 st styczeń 1937J. Daniel i W. Liebentritt. Lodowiec Adams po raz pierwszy został przekroczony w 1945 roku .

Zajęcia

Turystyka piesza i alpinizm

Od 1996 roku , karnet jest wymagane od United States Forest Service wspiąć Mount Adams powyżej wysokości 7000 stóp (2134 metrów), przy czym 1 st czerwiec30 września. Jej wejście jest bardzo popularne i mało techniczne, a pobór tego podatku pogłównego pozwala na zainwestowanie do 80% zgromadzonych na miejscu środków w infrastrukturę, gospodarkę odpadami, bezpieczeństwo i ratownictwo oraz programy edukacyjne. .

Najłatwiejszą i najpopularniejszą drogą na szczyt jest South Spur Route , zwana także South Climb , South Side lub South Rib . Początkowo prowadzi South Climb Trail # 183, a następnie zaczyna się na kempingu Cold Springs na wysokości 1700 metrów nad poziomem morza. Od tego momentu mierzy 9,2 kilometra i można go pokonać w jeden lub dwa dni (6 do 8 godzin wspinaczki, 4 do 6 godzin zejścia) za pomocą raków i czekanów . Bez oceny, maksymalne nachylenie wynosi 30 ° i prowadzi bezpośrednio przez lodowiec Crescent, grzbiet Suksdorf i Piker's Peak. To droga, którą obrała wyprawa z 1863 lub 1864 roku .

Istnieje wiele alternatywnych tras. Drugim najpopularniejszym jest North Ridge („ North Ridge ”) lub North Cleaver („ North Cleaver ”) pomiędzy lodowcami Adams i Lava Glaciers. Ciekawie jest robić to wiosną, kiedy pokrywa śnieżna jest nadal ważna. Dostęp do niego prowadzi Killen Creek Trail # 113, a następnie High Camp Trail # 10 na 6,4 kilometra. Ma umiarkowane nachylenie do 40 °, ale jest długa, a skała czasami niestabilna. Podejście przez Killen Creek oferuje kilka drugorzędnych tras, na północnych lub zachodnich zboczach: przez lodowiec Wilson ( strona IV o nachyleniu 55 °; Ed Cooper, Mike Swayne, lipiec 1961 ; zimą Keith Edwards, Dwain Hess, luty 1973 ) , przez Icefall Wilson ( Fred Beckey , Herb Staley,Lipiec 1961), przez dwa warianty na północ (Cornelius Molenaar, Robert W. Craig, wrzesień 1948 ) i południe (Tom Hargis Jr., Chris Cunningham, sierpień 1966 ) od lodowca Lyman, przy grzbiecie lawy (Ed Cooper, John Holland,Wrzesień 1961), przy Lava Glacier (Alex Bertulis, Half Zantop, wrzesień 1965 ), przy korytarzu Stormy Monday (Craig Reininger, Eric Simonson, lipiec 1975 ), przy lodowcu Adams (Fred Beckey, Dave Lind Robert Mulhall, lipiec 1945 ), przez Northwest Ridge (Al Givler, Dick LeBlond, Doug McGowan, lipiec 1967 ) i dwa warianty, przez Pinnacle Glacier, przez West Ridge (Ralph Uber, Lew Maxwell, Wallace Juneau, Gary Faulkes, lipiec 1963 ), przez White Lodowiec łososia, obok lodowca lawinowego (Gene Angus, Roger Moreau, wrzesień 1957 ) i przy południowo-zachodniej zsypie (Tom Hargis Jr., Charles Lyon, Sean Maxwell, czerwiec 1965 ).

Wreszcie trzecie podejście na południowo-zachodnim zboczu jest możliwe przez Bird Creek. Najłatwiejsza trasa prowadzi przez lodowiec Mazama przez South Butte i lodowiec Gotchen. Ma maksymalne nachylenie 35 ° i nie jest oceniana. Drogi drugorzędne prowadzą przez lodowiec Klickitat (warianty od III do IV, do 60 °; Joe Leuthold, Russ McJury, Wendall V. Stout, czerwiec 1938 ), przez Zamek lub nawet przez lodowiec Rusk na zachodnim zboczu (strona IV ). Takie podejście wymaga, oprócz przepustki Forest Service, zezwolenia władz Rezerwatu Indian Yakama .

Zjazd z South Spur Route można wykonać na nartach , zwłaszcza w lipcowe popołudnia, kiedy śnieg mięknie. Latem ma spadek wysokości 2100 metrów i ma tę zaletę, że jest pozbawiony szczelin, ale ma tę wadę, że często jest obciążony martwymi drzewami. Możliwe jest również przecięcie południowo-zachodniej zsuwni i zakończenie zjazdu szlakiem Round-the-Mountain . W tym przypadku spadek wynosi 1200 metrów, a jakość terenu jest bardzo ceniona. Inni przechodnie narciarskich tras są również możliwe na Mazama, Avalanche, White Salmon, lawa, Gotchen i Crescent lodowce, ale jakość jest niższa terenu i trudności techniczne zazwyczaj nieco wyższe.

Ochrona środowiska

Zachodnie zbocze Mount Adams znajduje się w Gifford Pinchot National Forest, zarządzanym przez Służbę Leśną Stanów Zjednoczonych . Wulkan jest szczególnie chroniony od 1964 roku w dzikim obszarze Mount Adams ( Mount Adams Wilderness ); osiągnął swój obecny rozmiar w 1984 roku . Inne obszary chronione znajdują się w pobliżu obszaru puszczy Indian Nieba ( Indian Niebo Wilderness ) na południowy zachód, dzikich kóz obszar Rocks ( kozie Rocks Wilderness ) na północy i wulkanicznego pomnik narodowy Mount St. Helens ( Mount St. Helens Narodowych Volcanic Monument ) na zachodzie.

Ocena ryzyka i zapobieganie

Anomalie termiczne i emisje gazów, w tym siarkowodoru , nadal występują, szczególnie na płaskowyżu szczytowym, co dowodzi, że Mount Adams śpi i nie wyginął. Ryzyko wystąpienia nowej wysypki jest zawsze obecne. Powinno to być zgodne ze wzorem nakreślonym przez poprzednie wypływy lawy bazaltowej lub andezytowej , z utworzeniem stożków skoria na zboczach wulkanu . Nie powinny znajdować się dalej niż dziesięć kilometrów od szczytu, a sama lawa nie powinna przekraczać dziesięciu kilometrów, co stanowi strefę ryzyka o promieniu nie większym niż dwadzieścia kilometrów. Jeśli erupcja nastąpi w pobliżu szczytu, gdzie ilość śniegu i lodu jest znaczna, mogą mu towarzyszyć lahary i powodzie w dolinach. Jednak rosnąca magma zwiastująca erupcję jest łatwo wykrywalna przez naukowców: wzrost częstotliwości i intensywności trzęsień ziemi , ocieplenie źródeł wody, emisja gazów itp. W takim przypadku ludność mogła zostać ostrzeżona z kilkudniowym wyprzedzeniem i ewakuowana. Od początku XXI -go wieku , znaki te są znacznie mniej intensywne niż Mount St Helens w Mount Hood i Mount Rainier .

Ze względu na niestabilność skał stanowiących serce wulkanu istnieje duże ryzyko lawiny rumowiska . Na południowo-zachodnim zboczu wulkanu okres między dwoma tego typu zjawiskami wynosi 1500 lat w ciągu ostatnich 6000 lat, bez żadnych dowodów na jednoczesną erupcję. Ryzyko jest również duże na zboczu wschodnim. Zdarzenie o wyjątkowej wielkości, większe niż te znane od końca ostatniego zlodowacenia , ma mniejsze, ale nie zerowe prawdopodobieństwo, zwłaszcza że ilość zwietrzałych skał jest słabo znana z powodu pokrywy lodowej pokrywającej szczyt góry. Gdyby miało to miejsce na południowych lub wschodnich zboczach, lahary mogłyby dotrzeć do rzeki Columbia , ale zostałyby zatrzymane w dole rzeki przez zaporę Bonneville ; na północnych i północno-zachodnich zboczach mogą kończyć się w rzekach Lewis , Cispus i Cowlitz , tamy położone pięćdziesiąt do sześćdziesięciu kilometrów w dół rzeki mogą znowu zawierać błoto i powodzie, pod warunkiem, że zostaną najpierw opróżnione. Monitorowanie deformacji terenu wulkanu może umożliwić przewidywanie lawin gruzowych, ale pozostają one znacznie bardziej nieprzewidywalne niż erupcje, a zapobieganie jest trudniejsze. Lahar może poruszać się z prędkością 50 km / h .

Plany rozwoju mogą unikać obszarów zagrożonych, dostosowywać się do nich lub zapewniać udogodnienia w celu zmniejszenia zagrożenia. Jednak większość potencjalnie dotkniętych obszarów znajduje się w Lesie Narodowym Gifford Pinchot lub Rezerwacie Indian Yakama i jest słabo zaludnionych. Regularnie przeprowadzane są kampanie komunikacyjne i ćwiczenia ewakuacyjne, mające na celu edukację mieszkańców na wypadek bezpośredniego zagrożenia.

Kultura popularna

Wśród legend powstałych wokół Mostu Bogów , osuwiska, którego datowanie jest niepewne, najbardziej znana jest klickitat . Opowiada, że Tyhee Saghalie, władca wszystkich bogów, oraz jego dwaj synowie Pahto (znani również jako Klickitat) i Wy'east udali się do regionu Columbia River z północy w poszukiwaniu miejsca do życia. Zachwycone pięknem krajobrazu dzieci pokłóciły się o to miejsce. Aby rozwiązać spór, ojciec wystrzelił dwie strzały ze swojego potężnego łuku: jedną na północ, a drugą na południu. Pahto poszedł za pierwszym, a Wy'east za drugim. Następnie Tyhee Saghalie zbudowała Tanmahawis („Most Bogów”), aby jej rodzina mogła łatwiej spotkać się ponownie. Kiedy dwaj synowie zakochali się w tej samej kobiecie o imieniu Loowit, nie mogła wybrać między nimi. Synowie walczyli o jego serce, niszcząc lasy i wioski, w których toczyły się walki ostrzałami i kamieniami. Cały teren został zniszczony, a ziemia zatrzęsła się tak mocno, że most wpadł do rzeki Columbia. Aby ich ukarać, Tyhee Saghalie zamieniła je w wielkie góry. Wy'east stał się wulkanem Mount Hood , z głową uniesioną z dumy, a Pahto stał się wulkanem Mount Adams, z głową pochyloną do utraconej miłości. Loowit została przekształcona Mount Saint Helens , następnie wdzięku wygląd, znany wśród Klickitats jako Louwala-Clough , co znaczy „góra palenia”, gdy jest on znany wśród Sahaptins jak Górze Loowit.

Według innej legendy rdzennych Amerykanów Pah-to była jedną z pięciu kobiet Słońca. Po ścięciu przez zazdrość Wahkshum i Plash-Plash, odpowiednio Góra Simcoe i Kozie Skały , położone dalej na wschód i do których Słońce przemawiało jako pierwsze każdego ranka. Teraz dumna i silna na swój wzrost, ale niezadowolona, skierowała się na południe i przekroczyła wąwóz Columbia . Zabrała wszystkie zwierzęta i rośliny z gór, które napotkała. Żadna kara nie została podjęta i żadna góra nie odważyła się stanąć przed Pahto, dopóki Klah Klahnee, Trzy Siostry , nie otworzyły oczu na jego chciwość. Udali się na północ, aby przekonać Wy'easta do interwencji, mówiąc: „Dlaczego nie zniszczysz Pahto?” Dlaczego pozwalasz jej wyciągnąć z siebie to, co najlepsze? Jesteś wysoki i silny. Któregoś dnia na Ziemi będą ludzie. Kiedy dowiedzą się, że pozwoliliśmy Pahto niszczyć nas i okradać, będą się z nas śmiać. Wy'east najpierw zgodził się na pertraktację z Pahto, ale w obliczu jej chciwości walczyli, a Wy'east uderzył ją na wschodnim zboczu i ściął jej głowę, tworząc stertę głazów na północnym zboczu. Wiele z tego, co im zabrano, zwrócił w inne góry. Wielki Duch, znajdując zasłużoną karę Pahto, ale pragnąc uspokoić jego małostkowość, postanowił ofiarować mu wielkiego białego orła i jego syna czerwonego orła, który spoczął na jego prawym ramieniu jako nowa głowa. Pahto obiecał zostawić inne góry w spokoju i nie zalewać ziemi swoim gniewem.

Załączniki

Bibliografia

(en) Roderick Peattie, The Cascades - Mountains of the Pacific Northwest , Vanguard Press, Nowy Jork, 1949, wznowienie 2007 ( ISBN 1-4067-5710-1 )
(w), Fred W. Beckey, Cascade Alpine Guide: Wspinaczka i wysokich dróg - Columbia River do Stevens Pass , alpinistów książki, 3 th Edition, 2000 ( ISBN 0-89886-577-8 )
(en) Marge Mueller, Ted Mueller, Washington's Wild Areas: A Guide for Hikers, Backpackers, Climbers, Cross-Country Nkiers, Paddlers , The Mountaineers Books,2002( ISBN 978-0-89886-807-4 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi

Wyrażenie „ zachodnia kordyliera zalesionych (lub zalesionych) gór północnego-zachodu” jest oficjalnym francuskojęzycznym określeniem Komisji ds. Współpracy Środowiskowej (poziom I i poziom II).
Dosłownie: „południowe i środkowe lasy pasma Cascade ”.

Bibliografia

(en) „ Global Volcanism Program - Adams ” , na http://www.volcano.si.edu/ (dostęp: 4 marca 2010 )
(i) " Peakbagger - Mount Adams, Waszyngton " na http://www.peakbagger.com/Default.aspx (dostęp 4 marca 2010 ),
(in) „ Feature Detail Report for: Mount Adams ” on http://www.geonames.usgs.gov/ (dostęp 13 marca 2010 r. )
(w) Thomas Jefferson Farnham, Farnham's Travels in the Great Western Prairies, Anahuac and Rocky Mountains, and in the Oregon Territory , 1843, 2007 reprint, page 33 ( ISBN 1-4290-0235-2 )
(w) Hall J. Kelley Presidents Range (pierwotnie opublikowana w 1839 r., Zawarta w tej publikacji w 1917 r. Oregon Historical Society) , Volcano Observatory Cascades
(w) Grant McConnell, „The Cascade Range” w Roderick Peattie, op. cit. , strona 78
(en) Wulkany Lewisa i Clarka , Służba Geologiczna Stanów Zjednoczonych
(w) „ Global Volcanism Program - Synonimy ” na http://www.volcano.si.edu/ (dostęp: 4 marca 2010 )
(w) Witryna internetowa Okręgu Użyteczności Publicznej Klicktat Count, 2002 Wywiad Jeanie ze starszą archeologiem US Forest Service Cheryl Mack, Mount Adams Ranger Station, Trout Lake, Waszyngton
(in) Ella Elizabeth Clark, Indian Legends of the Pacific Northwest , University of California Press, 2003 ( ISBN 9780520239265 ) , strony 16-18
(en) Mount Adams , summitpost.org
(en) Rekreacja - wspinaczka na górę Adams , Gifford Pinchot National Forest
(en) WE Scott, RM Iverson, JW Vallance, W. Hildreth, Volcano Hazards in the Mount Adams Region, Washington , United States Geological Survey , 1995
(w) Lodowe jaskinie Mount Adams , The New York Times ,3 sierpnia 1890
(w) Ice Cave - Natural Bridges Nature Trails , Washington Trails Association
(w) Charles A. Wood, Juergen Kienle, Volcanoes of North America , Cambridge University Press, 1990 ( ISBN 0-521-43811-X ) , strony 166-167
(en) James W. Vallance, „ Postglacial Lahars and Potential Hazards in the White Salmon River System on the Southwest Flank of Mount Adams, Washington ”, US Geological Survey Bulletin 2161, United States Geological Survey , 1999
(w) Catherine L. Townsend, John T. Figge, Northwest Origins - An Introduction to the Geologic History of Washington State , The Burke Museum of natural history and culture
(en) The Cascade Episode (37 milionów lat temu do chwili obecnej) - Evolution of the Modern Pacific Northwest , The Burke Museum of natural history and culture
(w) Charles A. Wood, Juergen Kienle, op. cit. , strona 149
(en) RP Hoblitt, CD Miller, WE Scott, Volcanic Hazards with Regard to Siting Nuclear-Power Plants in the Pacific Northwest , United States Geological Survey , 1987, strony 87-297
(w) Charles A. Wood, Juergen Kienle, op. cit. , strony 164-165
(en) Roderick Peattie, op. cit. , strona 13
(w) Mount Adams Ranger STN, Waszyngton (455 659) , Zachodnie Regionalne Centrum Klimatyczne
(w) NOAA: Mt. Baker ma rekord opadów śniegu , USA Today ,1 st August 1.999
Marge Mueller Ted Mueller 2002 , str. 317
(en) " Terrestrial Ekoregiony 2006 " , Komisja Współpracy Środowiska (dostęp na 1 st kwietnia 2010 roku ) .
(en) " Regiony ekologiczne Ameryce Północnej (.pdf) " , Komisja Współpracy Środowiska (dostęp na 1 st kwietnia 2010 ) , s. 29.
(en) " Regiony ekologiczne Ameryce Północnej, poziom II Card (.pdf) " , Komisja Współpracy Środowiska (dostęp na 1 st kwietnia 2010 ) .
(w) " lasy Southern Cascades (NA0508) i Central " , WWF (dostęp na 1 st kwietnia 2010 ) .
(in) " Niektóre rośliny na pustyni Mount Adams " , Stany Zjednoczone Forest Service (dostęp na 1 st kwietnia 2010 )
(in) " Flora Mount Adams " , Science Halleyhosting (dostęp na 1 st kwietnia 2010 )
(w) " Jagody żniwa " , Stany Zjednoczone Forest Service (dostęp na 1 st kwietnia 2010 )
(w) Ssaki z góry Adams
(w) Ptaki góry Adams i okolic
(w) Jaszczurki z góry Adams i okolic
(w) Węże góry Adams i okolic
(w) Ants of Mount Adams & Vicinity
(w) Muchy na górze Adams i okolicach
(w) The Bees of Mount Adams & Vicinity
(w) Dragonflies and Damselflies of Mount Adams & Vicinity
(w) The Beetles of Mount Adams
(w) Koniki polne i podobne owady z góry Adams i okolic
(en) Motyle z góry Adams
(w) The Moths of Mount Adams & Vicinity
(w) Mięczaki z góry Adams
(w) The Arachnids of Mount Adams & Vicinity
(w) Amphibians of Mount Adams
(w) TL Wright, TC Pierson, „ Living With Volcanoes: The US Geological Survey's Volcano Hazards Program ”, US Geological Survey Circular 1073, 1992
(w) Globalny program wulkanizmu - Adams - Erupcyjna historia
(i) Mt. Adams Historia , Gifford Pinchot National Forest
(en) Fred W. Beckey, op. cit. , strona 54
(w) Grant McConnell, op. cit. , strony 67-69
(w) Wulkany Lewisa i Clarka - od października 1805 do czerwca 1806 Wprowadzenie , Volcano Observatory Cascade , United States Geological Survey
Fred W. Beckey, op. cit. , strona 56
(en) South Spur , summitpost.org
(en) Fred W. Beckey, op. cit. , strony 58, 62, 64, 69
(w) North Ridge - North Cleaver , summitpost.org
(en) Lodowiec Mazama , summitpost.org
(en) Jazda na nartach na kaskadowych wulkanach - Mount Adams
(w) " National Forest Gifford Pinchot " , Stany Zjednoczone Forest Service (dostęp na 1 st kwietnia 2010 )
(in) Archie Satterfield, Country Roads of Washington , 2003 ( ISBN 0-595-26863-3 ) , strona 82
(w) Most Bogów
(w) Wulkany i Historii - Cascade Range Wulkany Names Volcano , United States Geological Survey
Marge Mueller, Ted Mueller 2002 , s. 319-320