Monodromii bada zachowanie pewnych przedmiotów matematyki „podczas obracania wokół osobliwości ”. Pierwszy aspekt tego zjawiska występuje w dziedzinie funkcji złożonych, dopuszczających kilka określeń w tępej płaszczyźnie zespolonej , takich jak logarytm lub potęgi wymierne: ciągłe śledzenie wyznaczenia takiej funkcji wzdłuż koronki wokół początku prowadzi po jednym zwrócić się, aby uzyskać inną determinację. Dla danej funkcji, zjawisko to jest zazwyczaj kodowany w grupie , zwanej grupą monodromii , która jest ilorazem z podstawowej grupy na powierzchnię , na której różne ustalenia funkcji są wstępnie określonego odpowiadającego w korespondencji Galois do najmniejszej powierzchni na której funkcja staje się jednoznaczna.