Martin Roth

Martin Roth w 2014 roku. Funkcjonować

Dyrektor muzeum

Biografia

Narodziny	16 stycznia 1955 Stuttgart
Śmierć	6 sierpnia 2017(w wieku 62 lat) Berlin
Narodowość	Niemiecki
Trening	Uniwersytet Eberharda Karla w Tybindze
Zajęcia	Historyk , profesor uniwersytecki , dyrektor muzeum

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Techniczny w Dreźnie , Muzeum Wiktorii i Alberta (od1 st Wrzesień +2.011)
Nagrody	Oficer Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec Kawaler Sztuki i Literatury

Martin Roth (urodzony dnia16 stycznia 1955w Stuttgarcie i zmarł dalej6 sierpnia 2017w Berlinie ) jest niemieckim specjalistą od muzeów.

W 2002 roku był dyrektorem Staatliche Kunstsammlungen Dresden ( Drezdeńskie Zbiory Narodowe ). Od1 st wrzesień 2011do 2016 roku Martin Roth kierował Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie .

Biografia

Równolegle z jego tezą o kontekście politycznym i historycznym muzeów i wystaw w Niemczech od 1871 do 1945 roku w Karl Uniwersytetu Eberharda w Tybindze , Martin Roth przeprowadzone różne projekty dla muzeów niemieckich od 1981 do 1988 roku stał się badaczem w Domu nauk humanistycznych w Paryżu w 1987 r. Był wówczas bardzo zainteresowany francuską koncepcją muzeów, tradycją, w której nauki i sztuki nie są systematycznie rozdzielane, i w której koncepcja muzeów jest często kwestionowana, zwłaszcza w Le Recenzja demonstracyjna .

Jako kurator wystawy w Niemieckim Muzeum Historycznym w Berlinie, w 1991 r. Został dyrektorem Niemieckiego Muzeum Higieny w Dreźnie . W 2000 r. Wrócił do Niemiec Zachodnich, gdzie był głównie odpowiedzialny za organizację części Universal Wystawa 2000 w Hanowerze. Z tej okazji odpowiada za zarządzanie tematycznym centrum wystawienniczym, projektami międzynarodowymi i konferencjami Global Dialog. W Dreźnie od 2002 roku był kierownikiem Zbiorów Narodowych Drezna, drugiego co do wielkości kompleksu muzealnego w Niemczech. Odegrał dużą rolę w odnowie zbiorów, czego symbolem była odbudowa Zamku Rezydencji w Dreźnie i ponowne otwarcie Zielonego Krypty, w szczególności dzięki poszukiwaniu środków na sfinansowanie prac.

Od 2001 roku był rzecznikiem Konferencji Narodowych Instytucji Kultury w Niemczech, a od 1995 do 2003 był prezesem Stowarzyszenia Muzeów Niemieckich i redaktorem czasopisma Museumskunde .

Był profesorem w Getty Research Institute w Los Angeles (1992) i na Uniwersytecie w Karlsruhe (2001-2002), a także profesorem na Politechnice w Dreźnie , gdzie wykłada socjologię (od 2002), politykę kulturalną i zarządzanie kulturą (od 2003).

Publikacje (wybór)

Monografie

Heimatmuseum - Zur Geschichte einer deutschen Institution , Berlin, 1990.
Katalog wystawy Bismarck - Preußen, Deutschland und Europa , Berlin, 1990. Artykuły:
- Die Revolution von 1848 - Die europäische Dimension
- Vom Europa der Staaten zum Europa der Nationen
- Reichsgründung im Krieg - Paryż (z Marie-Louise von Plessen)
Das historische Museum - Labour, Schaubühne, Identitätsfabrik , Frankfurt / Main, 1990. (we współpracy z Gottfriedem Korffem ) ( ISBN 2-7351-0383-8 )
Der Gläserne Mensch - Eine Sensation , Stuttgart, 1990. (we współpracy z Rosmarie Beier) ( ISBN 3775703187 )
In Aller Munde - 100 Jahre Odol , Stuttgart, 1993. (we współpracy z Manfredem Scheske i Hansem Christianem Täubrichem)
Der neue Mensch - Obsessionen des 20. Jahrhunderts , Stuttgart, 1999. (we współpracy z Nicolą Lepp i Klausem Vogelem)
Fremdkörper - Von unvermeidlichen Kontakten und widestrebenden Gefühlen , Stuttgart, 1999. (we współpracy z Annemarie Hürlimann i Klausem Vogelem)
Der Themenpark der EXPO 2000 , vol. 1 i 2, Wiedeń, 2000.
Planet of Visions and The 21st Century, The Making of , Tübingen i Berlin, 2000. (we współpracy z Sabine Schormann i innymi)
Kunst-Transfers. Thesen und Visionen zur Restitution von Kunstwerken , Münich and Berlin, 2009. (we współpracy ze Stephanem Koldehoffem i Gilbertem Lupferem)
Man könnt vom Paradies nicht angenehmer träumen . Festschrift dla prof. Dr Harald Marx the15 lutego 2009, Berlin i Monachium, 2009. (we współpracy z Andreasem Henningiem i Utą Neidhardt)
Zukunft seit 1560. Von der Kunstkammer zu den Staatlichen Kunstsammlungen Dresden , 3 tomy, Karin Kolb, Gilbert Lupfer i Martin Roth, pod redakcją Volkmar Billig, Berlin i Monachium, 2010.

Składki

Zur Geschichte des Umgangs mit historischen Objekten - französische und deutsche Museen im Vergleich , in Museumskunde 55, cahier 1, 1990.
Muzeum zwischen Wissenschaft und Politik - Vom Vormärz bis zur Gegenwart , w Museumsmagazin 5, 1992.
Naturkundemuseen - oder verschenkte Chancen? , w Museumsjournal, nr 4, 7. Jg.,Październik 1993.
Das Deutsche Hygiene-Museum w Dreźnie ein Tempel des Menschen und ein Museum des 21. Jahrhunderts , in Museumskunde 58, cahier 2/3, 1993. (we współpracy z Franziską Nentwig)
Ausstellungsdesign als Sozialdesign , w Katalogu Aspen Design-Konferenz 1996.
Aktuelle Weichenstellung für das Museum von morgen , in Landesstelle für nichtstaatliche Museen beim Bayerischen Landesamt für Denkmalpflege (Hg.): Geöffnet! Das Museum für den Besucher, Monachium 2000.
Der letzte Ort des Utopischen , w Herder Korrespondenz, Monatshefte für Gesellschaft und Religion, 57, Jg. zeszyt 11,listopad 2003, s. 554 i nast.
Raffael und die Rentabilität. Museen w Zeiten des neoliberalen Ökonomismus. Eine Polemik aus gegebenem Anlass , w Lammert, Norbert (Hg.): Alles nur Theater? Beiträge zur Debatte über Kulturstaat und Bürgergesellschaft, Kolonia 2004, s. 373-394.
Einmal sehen ist besser als 1000 Worte. Wie erfassen die deutschen Museen die kulturelle Dynamik w Chinach? , w biznesie i dyplomacji. Magazin für Außenpolitik und mondial Wirtschaftsbeziehungen, nr 3/2007, s. 70 i nast.
(en) Przyszłość muzeów leży w badaniach , w Cavalli-Björkman, Görel i Svante Lindqvist (Hg.): Badania i muzea RAM. Materiały z międzynarodowego sympozjum w Sztokholmie 22-25 maja 2007, Kristianstad 2008, s. 39-49.
Museen , w Gudehus, Christian ua (Hg.): Gedächtnis und Erinnerung. Ein interdisziplinäres Handbuch, Stuttgart Metzler 2010, s. 171-175. (we współpracy z Gilbertem Lupferem)
Drezno , w Markschies, Christoph i Hubert Wolf (Hg.): Erinnerungsorte des Christentums. Münich, H. Beck Verlag. (we współpracy z Volkmar Billig)

Uwagi i odniesienia

(w) „Zum Tod von Martin Roth” na faz.net , 6 sierpnia 2017
(De) „Kunstsammlung-Chef Roth zu französischem Ehren-Ritter ernannt” , na berlinerliteraturkritik.de , 27 maja 2008

(de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ Martin Roth ” ( zobacz listę autorów ) .

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :