Narodziny |
1 st grudzień 1743 Wernigerode |
---|---|
Śmierć |
1 st styczeń 1.817(na 73) Berlin |
Pogrzeb | Cmentarz Dorotheenstadt |
Narodowość | pruski |
Zajęcia | Chemik , farmaceuta , profesor uniwersytetu , mineralog |
Dziecko | Julius Klaproth |
Pracował dla | Uniwersytet Humboldta w Berlinie (od1810) |
---|---|
Pole | Chemia |
Członkiem |
Akademia Nauk Przydatnych Akademii Nauk w Petersburgu ( d ) Towarzystwo Królewskie (1795) Królewska Szwedzka Akademia Nauk (1804) Królewska Pruska Akademia Nauk (1815) |
Martin Heinrich Klaproth (1 st grudzień 1743w Wernigerode , w Harz w Niemczech -1 st styczeń 1.817w Berlinie ) był pruskim chemikiem , aptekarzem i mineralogiem .
Młody student pruski, Martin Henri Klaproth, ukończył studia z farmakologii i filozofii przyrody, zanim osiadł jako aptekarz. Będąc kolejno asystentem apteki w Quedlinburgu , Hanowerze , Berlinie i Gdańsku , przyjechał do Berlina po śmierci Valentina Rose'a w 1771 roku, aby przejąć zarządzanie swoim biznesem. W 1780 r. Założył samodzielnie w tym samym mieście zakład farmaceutyczny i podjął obowiązki w ramach swojego zawodu. W 1782 r. Był już asesorem farmaceutycznym Ober-Collegium Medicum. W 1787 został mianowany wykładowcą chemii i farmacji w Królewskiej Artylerii Pruskiej.
Z zainteresowaniem śledzi dokładne pokazy francuskiego chemika Antoine de Lavoisier . W 1788 roku powtórzył eksperymenty Lavoisiera w Berlińskiej Akademii Nauk. Kontrowersje z partyzantami Georga Stahla nie przerażają go: trzyma się punktu widzenia chemii ilościowej i domaga się klarowności poprzez precyzyjne i znane operacje, a nie tyrady i pseudoogóle uznawane za kategoryczne. Wraz ze zwolennikami chemii Lavoisienne'a, postawił on za imperatyw publikacji wyników liczbowych, analiza chemiczna może być uzasadniona i ulepszona tylko dzięki temu wymaganiu naukowemu. Ta skromna przejrzystość badań musi pozwolić na realną kontrolę danych, przed pokazaniem wciąż rozmytych części poglądowych, które wymagają poprawy precyzji i prowadzą do identyfikacji i eliminacji źródeł błędów, niezależnie od tego, czy pochodzą one z materiału, błędów rozumowania , błędne obchodzenie się lub po prostu zapomnienie. Podejście Lavoisienne'a potwierdza wymóg techniczny, który zastosował do swojego własnego podejścia: rozumie, że konieczne jest opracowanie prostych i praktycznych protokołów technicznych, na przykład w przypadku techniki suszenia do stałej masy . Operator na każdej próbce notuje kolejne wyniki ważenia po kontrolowanym i zmierzonym czasie suszenia. Procedury te rozciągają się przed eksperymentami, oczyszczanie odczynników jest konieczne zgodnie z powtarzalnymi metodami znanymi wszystkim.
To punkt zwrotny w jego życiu zawodowym. Porzucił karierę aptekarza kupieckiego w 1788 r., Aby poświęcić się chemii i mineralogii w swoim laboratorium w Berlinie. Uczy już chemii w Berlinie. Zostanie profesorem chemii w szkole artyleryjskiej, a także w szkole medyczno-chirurgicznej w Berlinie.
Podjął techniczne badania mineralogii, w szczególności próbując ilościowej analizy chemicznej minerałów. Pokazuje tożsamość kompozycji kalcytu i aragonitu w 1788 roku . To tylko dwie główne krystaliczne odmiany węglanu wapnia CaCO 3.
W 1789 roku opisał nowe minerały, uran i tlenek cyrkonu. Wyodrębnia to, co uważa za proste półmetaliczne ciało zwane uranitem , czyli właściwie tlenek uranu , z blendy smołowej wydobytej z Joachimsthalu , zwanej wówczas uranem (komunikacja z24 września 1789w Królewskiej Pruskiej Akademii Nauk pod tytułem „ Ueber den Uranit, ein neues Halbmetall ”). Uran metal jest naprawdę samodzielnie w 1841 roku przez Eugène-Melchior Péligot .
W 1789 roku wykazał, że cyrkonia lub cyrkon odpowiada tlenkowi nieznanego pierwiastka, który nazwał cyrkonem . Berzélius przygotował pierwszą próbkę prostych ciał dopiero w 1824 roku.
Analizuje również biały granat , czerwone srebro lub srebro i siarczek arsenu, molibdenian ołowiu ... Publikuje swoje prace w Mémoires de l'Académie des Sciences , w Mémoires de la société d'Histoire naturelle , w Journal of Physics , z Roczniki Chemii . Ten europejski badacz uczestniczy w wielu zbiorach chemicznych lub naukowych, na przykład w bibliotece fizyko-chemicznej Hermstaedt, sklepie Helvetic firmy Laepfner, w Annals of Crell, Journal of Mines of Rohler. Od 1790 r. Publikował De la Knowledge Chimique des Minerals , dodając do niej dodatki. Praca, wydana ponownie w latach 1795–1825, ma siedem tomów in-okto.
Od lat 90. XVIII wieku niemiecki chemik Klaproth stopniowo zyskiwał pozycję wśród recenzentów naukowych w świecie germańskim i nordyckim. Jej laboratorium znajduje się w czołówce europejskich badań chemicznych.
Po analizie próbek rutylu potwierdził w 1792 r. Odkrycie pierwiastka tytanu , który nazwał w 1795 r. W 1793 r., Niezależnie od Crawforda i Hope'a, analizował siarczan strontu i odpowiadający mu tlenek strontu.
Wyizolował chrom w 1797 roku, niezależnie od chemika Vauquelina .
Potwierdza, nazywając go pierwiastkiem telluru w 1798 r., Prostą bryłę pozyskuje się z rudy opartej na sylwanicie i być może śladach rodzimego telluru .
Ten doktor filozofii, doradca komisji zdrowia i medycyny, był w 1800 r. Członkiem Pruskiej Akademii Nauk i był związany z Institut de France. Jest profesorem w École des mines . Jest już wymieniony ze szwedzkim chemikiem Bergmanem wśród „ojców chemii analitycznej ”. „Jego żmudna praca podjęta w dziedzinie chemii analitycznej została naśladowana, ponieważ kilkadziesiąt lat po jego śmierci niemiecka chemia korzysta już z doskonałych podstawowych metod i standardowych technik, które służą jako model chemii europejskiej, czy to skandynawskiej, włoskiej czy rosyjskiej. , Francuski lub anglosaski. Ale to również za jego życia, tuż po upadku spowodowanym przez dymiące teorie Stahla, Klaproth i jego uczniowie nadali niemieckiej chemii listy wiarygodności i szlachetności.
Sporządził tlenek ceru w 1803 roku, niezależnie od Berzéliusa i Hisingera, w wyniku czego brał udział w odkryciu ceru . Potwierdza różne angielskie obserwacje dotyczące platyny i pierwszych rozpoznanych elementów platynoidowych , w szczególności Williama Hyde Wollastona i Smithsona Tennanta , nie bez potwierdzenia niektórych błędów Wollastona.
Wraz z chemikiem Wolfem stary chemik opracował słownik chemii , który ukazał się w czterech tomach po ośmiokrotnie w latach 1807–1809. Francuskie tłumaczenie zostało przeprowadzone w 1810 r. Przez Bouillon, Lagrange i Wogel. Jego wspomnienia chemiczne dotyczące w szczególności różnych analiz minerałów zostały już zebrane osobno w dwóch tomach ośmiokątnych i przetłumaczone w 1807 roku przez Tassaërta w Paryżu.
Klaproth, zwany suwerenną władzą Prus, aktywnie uczestniczy, po upadku narodu pruskiego przeciwko Cesarstwu Francuskiemu w 1809 r., W odnowie szkolnictwa państwowego i powołaniu Uniwersytetu Berlińskiego, dzięki działalności jego przedstawiciela. urzędnik, Wilhelm von Humboldt . W 1810 r. Był pierwszym kierownikiem katedry chemii na tej uczelni.
Jest ojcem Heinricha Juliusa Klaprotha lub Henri Julesa (1783-1835), słynnego orientalisty. Został pochowany na cmentarzu Dorotheenstadt w Berlinie .
Zawdzięczamy mu opis wielu gatunków minerałów, w tym:
Był dedykowanym gatunkom mineralnym: