Mario perniola
Mario perniola
Mario Perniola , urodzony dnia20 maja 1941w Asti w Piemoncie i zmarł dnia9 stycznia 2018 r, jest włoskim filozofem , badaczem komunikacji, estetykiem , teoretykiem sztuki i literatury oraz seksuologiem .
Biografia
Mario Perniola, absolwent filozofii na Uniwersytecie w Turynie (pracował z Luigim Pareysonem podczas pracy magisterskiej na temat meta-literatury), następnie studiował w Paryżu , Londynie i Brukseli . W 1966 roku poznał Jacquesa Derridę i Guya Deborda , którzy mieliby ogromny wpływ na jego myślenie.
Prowadzący od 1970 do 1976 roku na Uniwersytecie w Salerno , ukończył jako profesora zwyczajnego w 1976 roku, i nauczył estetykę w Salerno aż do 1983 roku . Następnie został mianowany profesorem estetyki na Uniwersytecie w Rzymie „Tor Vergata” , gdzie pełnił również funkcję dyrektora działu badań filozoficznych od 1986 do 1992 roku .
Wnosi także wkład w różne publikacje, w tym Nuovi Argomenti , Traverses , kwartalny przegląd Centre de Création Industrielle wydawany przez Centre Pompidou (1975-1994) i Lines . Założył i redagował czasopisma Agaragar (1971–1973), Clinamen (1982–1992) oraz czasopismo Estetica News (1989–1995), a od 2000 r . Ágalma .
Był profesorem wizytującym we Francji ( EHESS ), Japonii ( Uniwersytet w Kioto ), Danii ( Uniwersytet Aarhus ), Brazylii ( USP ), Kanadzie (Uniwersytet Edmonton ) i Australii ( Uniwersytet w Sydney ).
Jego prace są tłumaczone na kilka języków (zachodni i wschodni).
Myśl
Mario Perniola rozpoczął od studiowania samoodnoszenie w literaturze i spotkanie pomiędzy artystycznej awangardy i politycznych XX th wieku i zapytał odległości między sztuką a życiem codziennym, z punktu widzenia zarówno teoretyczną i historyczną. On również odzwierciedlenie na pojęciu „przejścia”, postrzegane jako rozwój heglowskiej pojęcia o Aufhebung i Nietzscheańskiej pojęcia o Überwindung . Główną cechą jego poszukiwań estetycznych jest ewolucja w bliskim związku z najbardziej zaawansowanymi doświadczeniami artystycznymi (od sytuacjonistycznej Międzynarodówki po postludzkie i nie tylko).
Seksapil nieorganicznej
Za pomocą tego wyrażenia Perniola bada związek wolny od orgazmu na rzecz „neutralnej i nieorganicznej” seksualności. Innymi słowy, przyjemność erotyczna, która przestaje traktować orgazm jako ostateczność i która utrzymuje napięcie seksualne na najwyższym poziomie. W ten sposób autor dochodzi do określenia stanowiska filozofów, którzy wchodzą w jego problematykę: Kartezjusza , Platona , Hegla , Schellinga , Sartre'a , Wittgensteina czy nawet myślicieli stoickich . Perniola długo kładzie nacisk na pojęcie „wąchania rzeczy” - w języku włoskim: cosa senziente , wyrażenie używane przez Perniolę do podkreślenia jednocześnie nieorganicznego i wrażliwego charakteru, jaki przybiera jednostka podczas doświadczenia postseksualności , -human - co jest analogiczne do res cogitans Kartezjusza.
Przeciw komunikacji
Inny aspekt filozoficznej pracy Pernioli koncentruje się na potępieniu zniszczeń komunikacji w zachodniej kulturze i społeczeństwie i pokazuje, jak estetyka może być antidotum na to zanieczyszczenie: Perniola zaczyna od ataku na otrzymaną ideę: komunikacja, daleka od bycia po stronie demokratycznego progresywizmu , byłby po stronie populistycznego obskurantyzmu, ponieważ byłby przeciwieństwem prawdziwej informacji.
Pracuje
Po francusku
-
Alienacja artystyczna , przedmowa Pierre Sansot , przekład Antona Harsteina, Paryż, zb. 10/18, 1977 ( ISBN 2-264-00187-9 )
-
Wieczna chwila. Bitwa i myśl o marginalności , przekład François Pelletier, Paryż, Meridiens Anthropos, 1982 ( ISBN 2-86563-024-2 )
-
Enigmas , przekład Roberta Laliberté i Isabella di Carpegna, Bruxelles, La Lettre Volée, 1995 ( ISBN 2-87317-037-9 )
-
Seks-apel nieorganicznych , tłumaczenie C. Siné, Paryż, Lines / Éditions Léo Scheer, 2003 ( ISBN 2-915280-00-2 )
-
Przeciw komunikacji , tłumaczenie C. Siné, Paryż, Lignes & Manifestes, 2004 ( ISBN 2-84938-024-5 )
-
Tożsamość katolicka. Forma kulturowa religii uniwersalnej , przekład C. Margat, Belval, Éditions Circé, 2017 ( ISBN 2-84242-443-3 )
Po włosku
-
Il metaromanzo , Mediolan, Silva, 1966
-
Alienazione artistica , Mediolan, Mursia, 1971
-
La società dei simulacri , Bolonia, Cappelli, 1983
-
Dopo Heidegger. Filosofia ed organizzazione della cultura , Milan, Feltrinelli, 1982
-
Presa diretta. Estetica e politica , Wenecja, Cluva, 1986
-
Enigmi. Il momento egizio nella società e nell'arte , Genua, Costa i Nolan, 1990
-
Estetica del Novecento , Bolonia, il Mulino, 1997
-
Transiti. Filosofia e perversione , Rzym, Castelvecchi 1998
-
Philosophia sexualis. Scritti su Georges Bataille , Werona, Ombre Corte, 1998
-
Wstręt. Nuove tendenze estetiche , Mediolan, Costa e Nolan, 1999
-
Del sentire cattolico. La forma culturale di una religione universale , Bolonia, Il Mulino, 2001
-
L'arte e la sua ombra , Turyn, Einaudi, 2001
-
Del sentire , Turyn, Einaudi, 2002
-
Il sexapil dell'inorganico , Turyn, Einaudi, 2004
-
Contro la comunicazione , Turyn, Einaudi, 2004
-
I situazionisti , Rzym, Castelvecchi, 2005
-
Miracoli e traumi della comunicazione , Turyn, Einaudi, 2009
-
L'arte espansa , Turyn, Einaudi, 2015. ( ISBN 9788806226510 ) .
-
Del terrorismo come una delle belle arti , Mediolan, Mimesis, 2016. ( ISBN 9788857532202 ) .
-
Estetica italiana contemporanea , Mediolan, Bompiani, 2017, ( ISBN 978-88-452-8404-5 ) .
Uwagi i odniesienia
-
(It) Addio a Mario Perniola, grande studioso di estetica sur Ilsole24ore , dostęp 10 stycznia 2018.
-
(It) Morto Mario Perniola, il filosofo esploratore dei media e dell'arte na corriere.it , dostęp 10 stycznia 2018.
Załączniki
Bibliografia
Kolokwia wokół twórczości Pernioli
-
(en) Textualities at the Margin: Reading Perniola Reading , pod redakcją Massimo Verdicchio, University of South Alabama, Mobile, Alabama (Stany Zjednoczone)9 maja 1997
-
(en) Czytanie Rytualnego Myślenia Mario Pernioli , pod kierunkiem Hugh J. Silvermana, 13th Annual International Philosophical Seminar, Kastelruth Sud (Włochy),29 czerwca-8 lipca 2003
-
(en) Mario Perniola's Transits, Close Encounter , pod nadzorem Gary'ego E. Ayleswortha, Syracuse University (Stany Zjednoczone),22 maja 2004, Eastern Illinois University, Charleston, Illinois (Stany Zjednoczone)
Inne teksty
-
(it) Eugenio Montale , „Entra in scena il metaromanzo”, Corriere della Sera ,9 października 1966
-
Pierre Sansot , przedmowa do artystycznego L'Aliénation , Paryż, zb . 18.10.1977, s. 7-19
- Michel Miranda, „The passion for the unfinished”, Cahiers internationales de sociologie , lipiec-Grudzień 1983
-
(en) Hayden White, „Włoska różnica i polityka kultury”, Graduate Faculty Philosophy Journal , New School for Social Research, Nowy Jork, 1984, nr 1, s. 117-122
-
(en) Giovanna Borradori, Strategie myśli włoskiej , Introduction to a Recoding Metaphysics, Evanston, Northwestern University Press, 1988, s. 1-27
-
(en) Robert Burch, Symulakrum śmierci: Perniola poza Heideggerem i metafizyka? w Feeling the Difference, Extreme Beauty. Estetyka, polityka, śmierć , wyd. James Swearingen i Johanne Cutting-Grey, Nowy Jork-Londyn, Continuum, 2002.
- Roger-Paul, „Kiedy filozofowie mieszają się z seksem”, Le Monde ,24 października 2003
- Jean-Baptiste Marongiu, Strefa heterogeniczna , Wyzwolenie ,20 listopada 2003
- Christian Descamps, „Philosophie”, La Quinzaine littéraire , n ° 866, 1-15 grudnia 2003
- Claire Margat, „Mario Perniola, seksapil nieorganiczny”, Art Press , nr 296,grudzień 2003
- Christian Descamps, „Dla estetyki”, La Quinzaine littéraire , n ° 887, 1-15 listopada 2004
-
Paul Ardenne , „Przeciw komunikacji”, Art Press , n ° 306,listopad 2004
-
( fr ) Andrea Nicolini, A Thing That Feels. Miłość i uwodzenie w Filozofii tranzytu Mario Pernioli , w „Agalmie” n. 36 października 2018 r
Powiązany artykuł
Linki zewnętrzne