Narodziny |
30 stycznia 1895 Wiedeń |
---|---|
Śmierć |
8 października 1943(w wieku 48 lat) Praga |
Narodowość | austriacki |
Zajęcia | Piosenkarka , artystka liryczna , aktorka |
Zasięg | Sopran |
---|---|
Różnica | Sprawiedliwi wśród narodów |
Marianne Golz-Goldlust (z domu Belokosztolszki ) to śpiewaczka operowa i aktorka pochodzenia austriackiego . Naukę kontynuowała karierę w Europie Wschodniej na początku 1920 roku, zanim osiadł w Pradze , Czechosłowacji , a staje się krytykiem teatralnym. Wyszła za mąż za żydowskiego dziennikarza Hansa Goldlusta w 1929 r. Kiedy Hans został aresztowany przez nazistów w 1938 r., Marianne Golz-Goldlust uzyskała zwolnienie, pomagając jej i jej bliskim wyjechać na wygnanie do Anglii . Pozostaje w Pradze, aby pomagać ruchowi oporu , w tym ukrywając żydowskich uchodźców, przemycając środki finansowe i informacje, rekrutując nowych członków ruchu oporu i organizując spotkania ruchu oporu w swoim domu.
Po aresztowaniu jej i kilku innych członków jej grupy przez nazistów w 1942 r. Marianne Golz-Goldlust wyznaje swoją rolę w ruchu oporu i zapewnia, że jej współpracownicy są niewinni. Udaje jej się uzyskać ich uwolnienie. Prawne próby jej rodziny, aby zapewnić sobie uwolnienie, nie powiodły się. Władze skazały ją na śmierć i stracono ją gilotyną w październiku tego samego roku.
W 1988 roku została pośmiertnie uznana za Sprawiedliwą wśród Narodów Świata .
Maria Agnes Belokosztolszki urodziła się w katolickiej rodzinie 30 stycznia 1895w Wiedniu , Austria. Jej matka jest Czechosłowanką, a ojciec Polakiem. Ma siostrę o imieniu Rosi. Po szkole średniej uczyła się śpiewaczki operowej i baletu . Przyjmuje pseudonim Marianne Tolska. Na początku lat 20. występowała w Linzu , Stuttgarcie i Salzburgu u boku austriackiego kompozytora Nico Dostala oraz w operetkach u boku tenora Richarda Taubera .
W 1924 roku Marianne Belokosztolszki przeniosła się do Berlina , gdzie poznała żydowskiego redaktora i dziennikarza Hansa Goldlusta. Para wyszła za mąż w 1929 r. Hans nieoficjalnie przyjął nazwisko „Golz”, aby uniknąć stygmatyzacji osób o żydowskich nazwiskach w Niemczech. Tak więc, kiedy Marianne ją poślubia, staje się Madame Golz-Goldlust. Para przeniosła się do Pragi w 1934 roku, a Marianne Golz-Goldlust oddała swoje umiejętności w służbie krytyki teatralnej.
Kiedy naziści najechali Pragę w 1939 roku, Hans został aresztowany, ale Marianne go uwolniła i pomogła mu uciec do Anglii. Pomaga też matce i siostrze Hansa w wyjeździe z kraju. Zamiast bezpiecznie do nich dołączyć, Marianne Golz-Goldlust decyduje się pozostać w Pradze, by pomagać innym prześladowanym Żydom. Zaczyna organizować spotkania w swoim domu, aby poznać podobnie myślących obywateli. Następnie spotyka organizatora lokalnego ruchu oporu, Ottokara Zapotecky'ego, którego sieć pomaga w przemycaniu uchodźców z Pragi. Marianne Golz-Goldlust rekrutuje nowych członków do czechosłowackiego i austriackiego ruchu oporu, pomaga żydowskim uchodźcom w ucieczce, kontaktując ich z siecią i przenosząc ich zasoby finansowe przez granice. Ukrywa również uchodźców w domu, nadal spotyka się z bojownikami ruchu oporu i udaje jej się przekazać ważne informacje na temat warunków życia w Pradze rządowi Anglii na wygnaniu.
Plik 19 listopada 1942Marianne Golz-Goldlust i kilku jej towarzyszy ruchu oporu zostaje aresztowanych przez nazistów. Natychmiast wyznaje, mówiąc ludziom, którzy ją przesłuchują, że jest jedyną członkinią ruchu oporu w grupie i że jej towarzysze nic o tym nie wiedzą. Golz-Goldlust jest przetrzymywany w więzieniu Pankrác . Pomimo niewoli pisze serię listów do przyjaciół i kontaktów na skrawkach papieru, które są przemycane z więzienia za każdym razem, gdy przynoszą jej posiłki.
Chociaż rodzina Marianne Golz-Goldlust wykorzystuje wszelkie możliwe środki prawne, aby ją uwolnić, większość prawników nie chce ryzykować gniewu władz niemieckich, występując w jej obronie. Czeska prawniczka Marie Schrámek ostatecznie zgadza się zająć sprawą, ale nie pozwala jej zwolnić pomimo odwołania do Specjalnego Sądu Najwyższego w Niemczech i Ministra Sprawiedliwości Rzeszy . WMaj 1943, została skazana na śmierć za akty oporu i zgilotynowana dalej8 października 1943.
W 1946 roku listy Marianne Golz-Goldlust zostały zebrane i opublikowane w książce zatytułowanej Zaluji (J'accuse), przetłumaczonej następnie na język niemiecki pod tytułem Der Große Tag i na język francuski pod tytułem Le Grand Jour . WCzerwiec 1988została oficjalnie uznana pośmiertnie przez Yad Vashem za Sprawiedliwą wśród Narodów Świata za zaangażowanie w ratowanie praskich Żydów. Na jego cześć zasadzono drzewo oliwne w Centrum Pamięci Yad Vashem w Izraelu.
W 2008 roku jej historię opowiada dokument La vera storia di Marianne Golz .
W 2011 roku Memoriał Niemieckiego Ruchu Oporu zorganizował wystawę poświęconą życiu Marianne Golz-Goldlust.