Maison Blanchard w Picpus jest paryski dom opieki wykorzystywany jako więzienie podczas Rewolucji Francuskiej .
Pewien Riedain wydzierżawił około trzech hektarów ogrodu z długimi, zacienionymi ścieżkami, które przecinały się pod kątem prostym. Ogród ten był obsadzony drzewami owocowymi i posiadał jaskinię, którą zakonnice przekształciły w kaplicę . Budynki klasztoru sióstr ( kanoniczek ) stały na jednym końcu rozległej klauzury graniczącej z rue de Picpus . Riedain wykorzystał modę na domy opieki, formułę, którą zapoczątkował dr Jacques Belhomme , która pozwalała zamożnym mieszkańcom uciec w ten sposób przed gilotyną . Dobra atmosfera tego miejsca uzasadniała powstawanie tego typu lokali. Był to obywatel Eugène Coignard , który pożyczył siebie jako kandydata. To było szybkie, aby opublikować pełne. Jacques Belhomme był również jednym z jego lokatorów, ponieważ nadużycia, których dopuścił się w zarządzaniu własnym przedsiębiorstwem ( Pension Belhomme ), ściągnęły na niego gniew sądów, co pokazało mu pewną łagodność.
Alfred Fierro wskazuje, że ten dom opieki przeznaczony dla obłąkanych, który służył jako „więzienie” w latach 1792-1794, znajdował się dokładnie przy rue de Picpus 10 , naprzeciw Lycée Arago , i że zniknął dopiero w 1912 roku.