Luciana Castellina | |
Luciana Castellina w 1976 roku. | |
Funkcje | |
---|---|
Poseł do PE | |
17 lipca 1979 - 19 lipca 1999 ( 20 lat i 2 dni ) |
|
Wybór | 10 czerwca 1979 |
Ponowna elekcja |
17 czerwca 1984 15 czerwca 1989 12 czerwca 1994 |
Legislatura | 1 st , 2 E , 3 E i 4 e |
Grupa polityczna |
CDI (1979-1984) ARC (1984) COM (1985-1993) NI (1993-1994) GUE (1994-1995) GUE / NGL (1995-1999) |
Poseł włoski | |
23 kwietnia 1992 - 14 kwietnia 1994 ( 1 rok, 11 miesięcy i 22 dni ) |
|
Legislatura | XI th |
12 lipca 1983 - 1 st lipiec +1.987 ( 3 lata, 11 miesięcy i 19 dni ) |
|
Legislatura | IX th |
5 lipca 1976 - 11 lipca 1983 ( 7 lat i 6 dni ) |
|
Legislatura | VII p i VIII th |
Biografia | |
Data urodzenia | 9 sierpnia 1929 |
Miejsce urodzenia | Rzym ( Królestwo Włoch ) |
Narodowość | Włoski |
Partia polityczna |
PCI (1947-1969) Il Manifesto (1969-1974) PdUP (1974-1984) PCI (1984-1991) PDS (1991) PRC (1991-1995) MCU (1995-1998) SEL (2015-2017) |
Luciana Castellina (ur9 sierpnia 1929w Rzymie ) to włoski polityk, dziennikarz i pisarz.
Luciana Castellina ukończyła prawo na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza” . Po raz pierwszy wyszła za mąż za Alfredo Reichlina . Jako pierwsza członkini Włoskiej Partii Komunistycznej (PCI), opuściła ją w 1969 roku, kiedy grupa zorganizowała się wokół magazynu Il Manifesto . Następnie wstąpiła do Partii Jedności Proletariatu dla Komunizmu (PdUP). Wybrana do Izby Deputowanych w 1976 r., Została przewodniczącą frakcji parlamentarnej, którą jej partia następnie utworzyła wraz z Demokracją Proletariacką . Wróciła do PCI w 1984 roku, kiedy PdUP został wchłonięty przez tę ostatnią. W 1991 roku brała udział w tworzeniu Komunistycznej Partii Odnowienia, a następnie w 1995 roku Unitarian Communist Movement .
Była posłem do Parlamentu Europejskiego przez cztery kadencje, od 1979 do 1994.
Szanowana przez Nichi Vendolę , przywódcę włoskiej radykalnej lewicy, została mianowana w miesiącu rstyczeń 2015, kandydatka na Prezydenta Republiki, która będzie kandydować w następstwie ustępującej głowy państwa, Giorgio Napolitano , choć jej szanse na wybranie są zerowe. Gromadzi sukcesywnie w pierwszych trzech głosowaniach głosy parlamentarzystów Lewicy, Ekologii i Wolności (SEL), czyli 37, 34, a następnie 33 głosy. Jego kandydatura została wycofana w czwartej turze, po której ostatecznie wybrany został sędzia konstytucyjny Sergio Mattarella .