Lucho González | ||
Lucho w koszulce FC Porto w 2013 roku . | ||
Biografia | ||
---|---|---|
Nazwisko | Luis Oscar González | |
Narodowość | Srebrzyk | |
Narodziny | 19 stycznia 1981 | |
Lokalizacja | Buenos Aires ( Argentyna ) | |
Skaleczenie | 1,85 m (6 ′ 1 ″ ) | |
Okres profesjonalny. | 1998 - 2021 | |
Poczta | Pomocnik | |
Kurs dla juniorów | ||
Lata | Klub | |
1995 - 1999 | CA Huracan | |
Ścieżka zawodowa 1 | ||
Lata | Klub | 0M.0 ( B. ) |
1999 - 2002 | CA Huracan | 109 (12) |
2002 - 2005 | CA River Plate | 120 (23) |
2005 - 2009 | FC Porto | 155 (45) |
2009 - 2012 | Olimpijska Marsylia | 124 (21) |
2012 - 2014 | FC Porto | 086 (17) |
2014 - 2015 | Al-Rayyan SC | 030 0(9) |
2015 - 2016 | CA River Plate | 031 0(2) |
2016 - 2021 | Atlético Paranaense | 151 (10) |
Wybór reprezentacji narodowej 2 | ||
Lata | Zespół | 0M.0 ( B. ) |
2004 | Olimpijska Argentyna | 006 0(1) |
2003 - 2011 | Argentyna | 044 0(7) |
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe. 2 oficjalne mecze (w tym mecze towarzyskie zatwierdzone przez FIFA). Ostatnia aktualizacja: 10 września 2020 r. |
||
Luis Oscar „Lucho” González , ur.19 stycznia 1981w Buenos Aires , jest piłkarzem międzynarodowym Argentyńczykiem, który gra jako pomocnik .
Laureat 2 argentyńskich mistrzostwach w 2003 i 2004 roku z jednego z najbardziej popularnych klubów w kraju, River Plate , przybył do Europy w 2005 roku w FC Porto , gdzie został kapitanem i kolejno zdobył 4 portugalskich mistrzostw między 2006 i 2009 i 1 Puchar Portugalii w 2006 roku . Wybrany najlepszym zawodnikiem mistrzostw Portugalii w 2009 roku, został wczerwiec 2009najdroższy zawodnik w historii Olympique de Marseille , do momentu przeniesienia Dimitri Payet na30 stycznia 2017. Z tym klubem zdobył 1 mistrzostwo Francji w 2010 roku , podczas których ukończył jako najlepszy podający (11 asyst), a także 2 Puchary Ligi w 2010 i 2011 roku , zanim wrócił do FC Porto, z którym zdobył dwa nowe tytuły mistrzowskie Portugalii w 2012 roku i 2013 .
Argentyńska międzynarodowa między 2003 i 2012 roku i wybrany do Mistrzostw Świata 2006 , zdobył w 2004 r Igrzysk Olimpijskich w Atenach z jego reprezentacji i był dwa razy Copa América finalistą .
Pochodzący z biednej dzielnicy Los Caballitos w Buenos Aires, Lucho szybko staje się szczeliną w potreros, rodzajem pustkowia, na którym zaczyna wielu wspaniałych argentyńskich graczy. Został zwerbowany z Globo (pseudonim Huracan ). Zaczyna jako środkowy napastnik, ale pomimo swoich umiejętności strzelania i dryblingu musi wrócić do pomocy z powodu braku budowy ciała.
Po trzech wspaniałych sezonach pomiędzy D1 i D2 Argentyna Lucho przyciąga uwagę największych w kraju. Jednak to właśnie we Francji, w Berrichonne de Châteauroux , ma zamiar podpisać się w 2002 r., ale z powodu problemów finansowych tego nie robi. Lucho deklaruje nawet: „Wszystko zrobiono z Francuzami. Przeszłam nawet badanie lekarskie, żeby zamknąć sprawę, ale w końcu wszystko się schrzaniło. Narzekałem na to ”.
Płyta rzecznaTak więc ostatecznie z Millonarios de River Plate wylądował Lucho, pod rozkazami Manuela Pellegriniego . Mimo braku szybkości zachwycał tłumy swoją techniką, podaniami i wyczuciem pozycji, ale także świetnymi clasicos przeciwko Boca Juniors . W 2005 roku, po sześciu latach spędzonych w Argentynie , wyjechał grać w Europie .
FC PortoChociaż ma nadzieję, że zostanie zwerbowany przez hiszpański klub, to w końcu portugalski FC Porto zatrudni go do wypełnienia odejścia Deco, który wyjechał do FC Barcelona . Wciąż robi postępy i nawiązuje prawdziwą więź, zarówno sportową, jak i przyjacielską, ze swoim rodakiem Lisandro Lópezem (który wyjedzie do OL w 2009 roku). Szybko stał się jednym z faworytów kibiców, którzy przezwali go „El Comandante” ze względu na jego podobieństwo do Che Guevary i sposób, w jaki celebrował swoje cele. Wydaje się jednak, że nie lubi tego przezwiska. Po czterech latach spędzonych w Porto, gdzie odkrył w szczególności Ligę Mistrzów , Lucho postanowił zmienić kluby, aby nadać swojej karierze nowy impuls.
Olimpijska Marsylia30 czerwca 2009, Olympique Marsylia oficjalnie ogłasza, że osiągnęło porozumienie z FC Porto, a także z Lucho w sprawie jego transferu. Kwota transferu wynosi 18 milionów euro i może osiągnąć 24 miliony euro w zależności od wyników sportowych zawodnika i klubu. Jego roczna pensja wynosi 2 mln euro netto, czyli około 4 mln euro brutto przez trzy lata. Didier Deschamps liczy na to, że zostanie jednym z liderów OM, zarówno na boisku, jak i poza nim.
Fizyczne przygotowanie Lucho jest utrudnione przez kontuzję doznaną podczas przedsezonowego meczu towarzyskiego z AS Saint-Étienne : złamał obojczyk upadając na ziemię po kontakcie z Kevinem Mirallasem . Złożył Ligue 1 zadebiutował na12 września 2009w Le Mans (zwycięstwo Marsylii 2 gole do 1), na trzy dni przed pierwszym meczem Ligi Mistrzów z AC Milan . 19 wrześnianastępnie strzelił swojego pierwszego gola w barwach OM przeciwko Montpellier .
Lucho ponownie pauzował około trzech tygodni ze względu na skręconą w kostce on kontrakty w meczu z Toulouse na31 października 2009, po ataku środkowego obrońcy Tuluzy , Dany Nounkeu .
W miesiącu grudzień 2009Lucho stopniowo odzyskuje swoją formę. W meczu z OGC Nice (3-1) był za pierwszą bramką, a drugą strzelił. Cztery dni później strzelił gola, ale nie strzelił rzutu karnego w Lidze Mistrzów przeciwko Realowi Madryt (1-3). Ofiara zniekształcenia więzadła bocznego wewnętrznego prawego kolana zwróconego do Auxerre (0-2) dnia23 grudnia, nadal jest trzymany z dala od terenu przez trzy tygodnie. Lucho wznowił na początku stycznia mecz pomiędzy OM i AS Saint-Étienne w 1/8 finału Coupe de la Ligue (3-2).
Stopniowo odzyskując rytm rywalizacji na przestrzeni tygodni, Lucho staje się coraz bardziej zdecydowany na boisku. W szczególności strzelił wyrównawczego gola przeciwko Lille OSC w ćwierćfinale Coupe de la Ligue. Podczas meczu z Valenciennes na Stade Vélodrome on7 lutego 2010strzelił pierwszego gola swojej drużyny i wykonał decydujące podanie w drugim, potwierdzając tym samym, że stał się niezbędnym zawodnikiem drużyny olimpijczyków. Otrzymał owację na stojąco od publiczności, kiedy opuścił boisko. Dziesięć dni później ponownie zaliczył bardzo dobry mecz w Kopenhadze podczas 1/8 finału Ligi Europy . Kwalifikacje do OM zapewnił już od pierwszego meczu, oferując decydujące podanie do Charlesa Kaboré za trzecią bramkę Marsylii. Lucho powoli wraca do swojego najlepszego poziomu po serii dobrych występów. Ponownie decydujący przeciwko AS Nancy Lorraine na Stade Vélodrome (3-1) poprzez podanie do Mamadou Nianga , Lucho staje się, w trakcie meczów, jedną z zasadniczych części systemu Didiera Deschampsa . 28 lutegow niecierpliwie wyczekiwanym meczu z Paris Saint-Germain strzelił drugiego gola OM, wygrywając w finale 3:0. W fazie pucharowej Ligi Europy Lucho Gonzalez wraca do Portugalii na czas meczu z Benfiką Lizbona (1-1), która w rewanżu eliminuje Marsylię (1-2).
Podczas Coupe de la Ligue końcowego przeciwko Girondins de Bordeaux27 marca 2010Lucho uczestniczy w zwycięstwie w Marsylii, oferując pierwszego gola z rzutu rożnego Souleymane Diawara . 11 kwietnia, Lucho trzykrotnie asystuje w meczu z OGC Nice , przyczyniając się do wielkiego zwycięstwa swojej drużyny (4-1). Z tej okazji zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji podań Ligue 1 . Tak bardzo krytykowany na początku sezonu, że w końcu pokazuje wszystkim swoim krytykom zakres swojego talentu i techniki. 5 maja 2010lewą nogą strzelił przy wejściu do pola karnego trzeciego gola dla Olympique Marsylia i przypieczętował zwycięstwo swojej rodziny 3:1 nad Stade Rennes . Zaoferował przy tej okazji dziewiąty tytuł mistrza Francji na Olympique de Marseille . Lucho zostaje zatem mistrzem po raz piąty z rzędu, po czterokrotnym zdobyciu tytułu mistrza z FC Porto. Bardzo popularny wśród kibiców, jest również rekordzistą sprzedaży koszul we Francji w 2010 roku, z ponad 200 000 koszul noszących jego imię. Zakończył sezon z dobrym rekordem, z 8 bramkami i 15 asystami pomimo licznych kontuzji. Wygrał Trofeum Mistrzów 2010 przeciwko PSG.
W sezonie 2010-2011 wygrał Coupe de la Ligue przeciwko Montpellier, zanim wygrał Champions Trophy przeciwko Lille . We wszystkich rozgrywkach w tym sezonie rozegrał 50 meczów na 10 bramek.
Powrót do FC Porto31 stycznia 2012, Lucho González podpisuje dwuipółletni kontrakt z FC Porto , bez opłat transferowych. „Argentyńczyk podpisał kontrakt do30 czerwca 2014 ”, wyjaśnił Porto, określając, że„ nabył 100% praw gracza przy zerowym koszcie ”. Pięć dni później otworzył wynik w Pucharze Ligi Portugalii z Vitórią Setúbal .
Al-Rayyan SC potem z powrotem do River Plate27 stycznia 2014FC Porto daje rozgrywającego w klubie Katar „s Al-Rayyan SC ]. 26 czerwca 2015, Lucho nawiązuje współpracę z CA River Plate , klubem, który to ujawnił.
Nieco ponad miesiąc po dołączeniu do klubu wygrał Copa Libertadores z meksykańskim klubem Tigres UANL po bezbramkowym remisie na wyjeździe i zwycięstwie 3:0 w rewanżu u siebie.
Atlético Paranaense16 września 2016, zobowiązuje się do grudzień 2017z Atlético Paranaense . Wreszcie, od nadgodzin do nadgodzin, kontynuował w brazylijskim klubie aż do swojej sportowej emerytury, ogłoszonej w dniu14 marca 2021.
Zadebiutował w narodowej koszulce na 31 stycznia 2003 r.w meczu, w którym jego drużyna wygrała 3-1 z Hondurasem .
Pod barwami narodowymi zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach w 2004 roku i zajął drugie miejsce w Pucharze Konfederacji 2005 .
Był obecny na Mistrzostwach Świata 2006 w Niemczech, gdzie Argentyna została wyeliminowana w ćwierćfinale przez gospodarza.
W 2007 roku przegrał finał Copa América w Wenezueli . Brazylijski wymagane jest 3-0 i Lucho tylko grał ostatnich minutach meczu.
Argentyński pomocnik nie został wybrany przez Diego Maradona na Mistrzostwa Świata 2010 , z winy faworyzowania piłkarzy mistrzostw kraju do piłkarzy grających w największych europejskich stajniach (jak Javier Zanetti , czy Esteban Cambiasso ).
Pora roku | Klub | Mistrzostwo | Puchar narodowy | Puchar Ligue | Superpuchar | Konkurencja (y) kontynent (y) |
Argentyna | Całkowity | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Podział | b | b | b | b | VS | b | b | b | |||||||||
1998-1999 | CA Huracan | Primera Division | 0 | - | - | - | - | - | - | 0 | |||||||
1999-2000 | CA Huracan | Primera B Nacional | 5 | - | - | - | - | - | - | 5 | |||||||
2000-2001 | CA Huracan | Primera Division | 3 | - | - | - | - | - | - | 3 | |||||||
2001-2002 | CA Huracan | Primera Division | 4 | - | - | - | - | - | - | 4 | |||||||
Suma częściowa | 12 | - | - | - | - | - | - | 12 | |||||||||
2002-2003 | CA River Plate | Primera Division | 8 | - | - | - | CS + CL | 0 + 1 | 3 | 12 | |||||||
2003-2004 | CA River Plate | Primera Division | 2 | - | - | - | CS + CL | 0 + 3 | 2 | 7 | |||||||
2004-2005 | CA River Plate | Primera Division | 8 | - | - | - | CL | 1 | 1 | 10 | |||||||
Suma częściowa | 18 | - | - | - | - | 5 | 6 | 29 | |||||||||
2005-2006 | FC Porto | Primeira Liga | 10 | 1 | - | - | C1 | 1 | 0 | 12 | |||||||
2006-2007 | FC Porto | Primeira Liga | 9 | - | - | - | C1 | 3 | 0 | 12 | |||||||
2007-2008 | FC Porto | Primeira Liga | 4 | 2 | - | - | C1 | 3 | 0 | 9 | |||||||
2008-2009 | FC Porto | Primeira Liga | 9 | 1 | 0 | 0 | C1 | 2 | 1 | 13 | |||||||
Suma częściowa | 32 | 4 | 0 | 0 | - | 9 | 1 | 46 | |||||||||
2009-2010 | Olimpijska Marsylia | Liga 1 | 5 | - | 1 | - | C1 + C3 | 2 + 0 | - | 8 | |||||||
2010-2011 | Olimpijska Marsylia | Liga 1 | 8 | 0 | 0 | 0 | C1 | 2 | - | 10 | |||||||
2011-2012 | Olimpijska Marsylia | Liga 1 | 2 | 0 | 0 | 0 | C1 | 1 | 0 | 3 | |||||||
Suma częściowa | 15 | 0 | 1 | 0 | - | 5 | 0 | 21 | |||||||||
2011-2012 | FC Porto | Primeira Liga | 1 | - | 2 | - | C3 | 0 | - | 3 | |||||||
2012-2013 | FC Porto | Primeira Liga | 6 | 1 | 1 | 0 | C1 | 2 | - | 10 | |||||||
2013-2014 | FC Porto | Primeira Liga | 1 | 0 | 0 | 1 | C1 | 2 | - | 4 | |||||||
Suma częściowa | 8 | 1 | 3 | 1 | - | 4 | - | 17 | |||||||||
2013-2014 | Al-Rayyan SC | Katar SL | 1 | - | - | - | AFC | 1 | - | 2 | |||||||
2014-2015 | Al-Rayyan SC | Katar GL | 7 | - | - | - | - | - | - | 7 | |||||||
Suma częściowa | 8 | - | - | - | - | 1 | - | 9 | |||||||||
2015 | CA River Plate | Primera Division | 1 | 0 | - | - | CL + CSB + CM | 0 + 0 + 0 | - | 1 | |||||||
2016 | CA River Plate | Primera Division | 0 | - | - | - | CL | 1 | - | 1 | |||||||
Suma częściowa | 1 | 0 | - | - | - | 1 | - | 2 | |||||||||
2016 | Atlético Paranaense | Seria A | 0 | - | - | - | - | - | - | 0 | |||||||
2017 | Atlético Paranaense | Seria A | 2 | - | - | - | CL | 3 | - | 5 | |||||||
2018 | Atlético Paranaense | Seria A | 1 | - | - | - | CS | 1 | - | 2 | |||||||
2019 | Atlético Paranaense | Seria A | 1 | - | - | - | RS + CL + CSB | 0 + 0 + 0 | - | 1 | |||||||
Suma częściowa | 4 | - | - | - | - | 4 | - | 8 | |||||||||
Razem ponad karierę | 98 | 5 | 4 | 1 | - | 28 | 7 | 143 |
Gole u siebie dla Lucho González | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Przestarzały | Lokalizacja | Przeciwnik | Wynik | Wynik | Konkurencja | |
1. | 31 stycznia 2003 r. | Estadio Olimpico Metropolitano , San Pedro Sula , Honduras | Honduras | 1- 2 | 1-3 | Przyjazna gra |
2. | 31 stycznia 2003 r. | Estadio Olimpico Metropolitano , San Pedro Sula , Honduras | Honduras | 1- 3 | 1-3 | Przyjazna gra |
3. | 8 lutego 2003 r. | Miami Orange Bowl , Miami , Stany Zjednoczone | Stany Zjednoczone | 0- 1 | 0-1 | Przyjazna gra |
4. | 7 lipca 2004 r. | Estadio Elias Aguirre , Lambayeque , Peru | Ekwador | 6 -1 | 6-1 | Copa America 2004 |
5. | 20 lipca 2004 r. | Estadio Nacional , Lima , Peru | Kolumbia | 2 -0 | 3-0 | Copa America 2004 |
6. | 9 października 2004 | Monumental Stadium , Buenos Aires , Argentyna | Urugwaj | 1 -0 | 4-2 | Eliminacje do Mistrzostw Świata 2006 |
7. | 1 st April 2009 | Estadio Hernando Siles , La Paz , Boliwia | Boliwia | 1- 1 | 1-6 | Eliminacje do Mistrzostw Świata 2010 |
Z CA Huracán był drugoligowym mistrzem Argentyny w sezonie 1999-2000, biorąc udział w 33 meczach i zdobywając 5 bramek.
Był wówczas dwukrotnie mistrzem Argentyny w 2003 (zamknięcie) iw 2004 (zamknięcie) z CA River Plate .
Imprezuje w Europie , kontynuuje swój rekord, zwłaszcza w Portugalii z FC Porto , będąc mistrzem Portugalii cztery razy z rzędu w latach 2006 , 2007 , 2008 i 2009 . Zdobył także Puchar Portugalii w 2006 roku pokonując Vitórię Setúbal 1:0, aw 2009 roku pokonując Paços de Ferreira i Superpuchar Portugalii w 2009 roku .
Z Olympique de Marseille był mistrzem Francji w 2010 roku, a następnie wicemistrzem w 2011 roku . Wygrał także Puchar Ligi 2010 3-1 przeciwko Girondins de Bordeaux, a w 2011 przeciwko Montpellier HSC 1-0 i 2010 Champions Trophy w rzutach karnych przeciwko Paris SG i 2011 Champions Trophy przeciwko Lille OSC na rzece 5 bramek do 4 .
Po powrocie do FC Porto ponownie jest mistrzem Portugalii w 2012 roku, a następnie w 2013 roku po raz szósty w swojej karierze. Wygrał także Superpuchar Portugalii 2012 (1-0 z Académica de Coimbra ) i 2013 (3-0 z Vitorią Guimarães ).
W 2015 roku wrócił do swojej ojczyzny na River Plate , wygrał Copa Libertadores 2015 przeciwko Tigres UANL po bezbramkowym remisie na wyjeździe, a następnie zwycięstwie 3:0 w rewanżu u siebie. Niedługo potem wygrał Puchar Suruga Bank , pokonując japoński klub Gamba Osaka .
Przeniesiony w 2016 roku do Athletico Paranaense , wygrał Copa Sudamericana (południowoamerykański odpowiednik Ligi Europy ) w 2018 roku , następnie Puchar Brazylii w 2019 roku i Levain Cup (dawny Suruga Bank Cup od 2018 roku) w tym samym roku.
Z drużyną Argentyny był finalistą Copa América w 2004 i 2007 roku , za każdym razem pokonując Brazylię w rzutach karnych w pierwszym finale, a następnie 3-0 w finale drugiego.
Wygrał Igrzyska Olimpijskie w 2004 roku z drużyną olimpijską, pokonując w finale Paragwaj .
Lucho González został wybrany najlepszym piłkarzem mistrzostw Portugalii w sezonie 2008-2009, przyznanym przez portugalski dziennik A Bola podczas gry w FC Porto .
Na Olympique Marsylia wygrał miesiąc Pucharu Gracza UNFP w Ligue 1 w kwietniu 2010 roku . Jest także najlepszym przechodnia we francuskiej Championship podczas 2009-2010 sezonu z 11 asyst.