| Narodziny |
16 kwietnia 1814 r. Saint-Omer |
|---|---|
| Śmierć |
4 lutego 1896 r.(mając 81 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Prawnik |
| Nagrody |
Rycerz Legii Honorowej Price Halphen (1872) |
|---|
Louis de Backer (lub de Baecker ) urodził się dnia16 kwietnia 1814 r.w Saint-Omer i zmarł dnia4 lutego 1896 r.w Paryżu był francuskim prawnikiem i naukowcem .
Louis Benoit Désiré Debaecker urodził się 16 kwietnia 1814 roku w Saint-Omer. Jest synem Louisa Charlesa Constantina Debaeckera, drukarza, pochodzącego z Bergues , mieszkającego w Cassel , oraz Marie Françoise Émilie Debavinchove, pochodzącej z Watten , jego żony, która pobrała się w Méteren . Wyrokiem sądu pierwszej instancji okręgu Saint-Omer z dnia 28 września 1868 r. zmieniono nazwę Debaecker na Debacker. Rodzina jest byłym patrycjusz rodzina z Belgii, z którego przychodzi w XVI E wieku nazwany Backerius, radcę prawnego znany w swoim czasie jako uczeń następnie współpracownik Jacques Cujas , jako profesora prawa na Uniwersytecie w Bourges .
Louis de Backer studiował prawo w Paryżu, po czym wrócił do Saint-Omer, gdzie rozpoczął karierę jako prawnik. Potem był sędzią pokoju w Bergues.
Louis de Backer jest przede wszystkim sędzią pokoju, prawnikiem i sędzią pokoju. Prawnik na dworze królewskim w Douai , następnie sędzia sądu cywilnego w Dunkierce , przez dwadzieścia lat był członkiem rady miejskiej Bergues .
Mieszka w klasztorze na zamek (dwór z XIX th century mogą znajdować się na terenie zamku dworu Peene). Ten „zamek” znajdujący się w Noordpeene , który Louis de Backer zamierza odrestaurować, wziął swoją nazwę od klasztoru Guillemitów zniszczonego podczas Rewolucji, który znajdował się obok.
W końcu zrezygnował ze swojego stanowiska, aby poświęcić się wyłącznie badaniom historycznym.
Louis de Backer pokazuje swoje zainteresowanie dziedzictwem poprzez zapewnienie różnych działań: jest członkiem „Dunkierskiego Towarzystwa Zachęty Nauki, Literatury i Sztuki”, członkiem założycielem i pierwszym wiceprzewodniczącym Komitetu Flamandzkiego we Francji , mianowanym inspektorem od Zabytków na Wydziale północy , członek Komisji Historycznej Wydziału północy, członek Królewskiej Akademii Belgii , członkiem honorowym emulacji Towarzystwa Brugia , etc. Nadal pełni obowiązki korespondenta MSW i Ministerstwa Oświecenia Publicznego ds. prac historycznych. Rząd francuski powierzył mu różne misje naukowe i literackie w Niemczech i Holandii. Stworzył także około 1850 roku efemeryczne towarzystwo naukowe na Bergues.
Louis de Backer jest nierozłączny z Edmondem de Coussemakerem , pierwszym przewodniczącym flamandzkiego komitetu Francji, członkiem tego samego towarzystwa naukowego , takim jak de Backer: obaj początkowo podzielali te same obawy. Wydaje się, że na początku lat 60. stosunki między dwoma mężczyznami były napięte: de Coussemaker przybrał wyważoną postawę w stosunku do miejsca, jakie język flamandzki mógł zajmować w przestrzeni francuskiej, co początkowo według niego było częścią dziedzictwa, podczas gdy de Backer był bardziej radykalny, bardziej bojowy, aby zapewnić trwałość języka flamandzkiego we Francji.
W 1851 r. Louis de Backer odpowiedział na prośbę rządu francuskiego i wysłał raport do Ministra Edukacji Publicznej i Kultu na temat historii i stanu listów w Belgii i Holandii. Pochwalił język holenderski i zaproponował, że rozwinie swoje nauczanie we Francji. Jego propozycja nie spotkała się z wielkim echem, co nie przeszkodziło mu w wytrwaniu.
Po kilku próbach, w 1867 roku, po opuszczeniu Komitetu Flamandzkiego, prowadził w Paryżu na Sorbonie kursy z języków ściśle związanych z dialektami flamandzkimi:
Jego syn, Émile de Backer, członek flamandzkiego komitetu Francji, podobnie jak jego ojciec, był burmistrzem Noordpeene od 1897 do 1910 roku .
Louis de Backer zmarł w Paryżu 4 lutego 1896 roku w wieku 81 lat wraz z synem. Został pochowany na cmentarzu w Noordpenne.
Louis de Backer opublikował w 1841 r. Jego wkład dotyczył głównie Flandrii francuskiej , a w szczególności Flandrii morskiej , mimo że interesował się wszystkimi krajami „holenderskojęzycznymi”, Belgią i Holandią . Jako godny uczeń braci Grimm poświęcił się nauce języka i religii. Prowadzi również studia na różne tematy: historię, legendy itp.
Jego praca przyniosła mu kilka wzmianek w Académie des inscriptions et belles lettres .
Można zacytować następujące prace:
Opublikował również liczne artykuły w różnych czasopismach towarzystw naukowych, jak na przykład przekład Pieśni o Gudrun w sagach północnych z 1857 r. lub „Królowa Rumunii ” w Le mois littéraire et scientifique z 1889 r. Wniósł wkład do publikacji Komitetu Flamandzkiego Francji od 1853 do 1860.
Witryna danych Biblioteki Narodowej Francji zawiera listę 71 tekstów, książek, artykułów, w tym wznowień.
Jego ostatnie pisma mają charakter moralny, religijny lub polityczny. W teraźniejszości i przeszłości wydanej w 1884 r. ogłasza się monarchistą i kwestionuje demokratyczną republikę.
Jest także autorem książki Archipelag indyjski, w której jest zwolennikiem idei Artura de Gobineau .
Louis de Backer okazał się ciekawym i wnikliwym umysłem, prekursorem wielkich współczesnych lingwistów. Jednak jego miłość do ojczyzny i obrony języka flamandzkiego prowadziła go czasem do radykalnych poglądów.
Louis de Backer jest członkiem lub członkiem honorowym wielu towarzystw naukowych w całej Europie: Francji, Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Holandii, Belgii.