Najpiękniejsze lata naszego życia

Najpiękniejsze lata naszego życia Kadr z filmu z Fredricem Marchiem , Myrną Loy ,
Daną Andrews , Teresą Wright i Hoagym Carmichaelem (przy fortepianie).

Kluczowe dane

Tytuł oryginalny	Najlepsze lata naszego życia
Produkcja	William Wyler
Scenariusz	Robert E. Sherwood
Główni aktorzy	Myrna Loy Fredric March Dana Andrews Teresa Wright Virginia Mayo
Firmy produkcyjne	MGM
Ojczyźnie	Stany Zjednoczone
Uprzejmy	Dramat
Trwanie	172 minuty
Wyjście	1946

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja

Najlepsze lata naszego życia ( The Best Years of Our Lives ) to amerykański film wyreżyserowany przez Williama Wylera i wydany w 1946 roku .

Streszczenie

W 1945 roku, wraz z końcem II wojny światowej , los ponownie łączy trzech żołnierzy w samolocie, który zabiera ich z powrotem do Boone City, ich rodzinnego miasta. Są to sierżant piechoty Al Stephenson, porucznik lotu Fred Derry i Sailor Homer Parrish. Trzej mężczyźni chętnie wracają do domu, chociaż każdy z nich ma tę samą troskę o powrót do normalnego życia ...

Karta techniczna

• Tytuł oryginalny: Najlepsze lata naszego życia
• Tytuł francuski: Najpiękniejsze lata naszego życia
• Reżyser: William Wyler
• Scenariusz: Robert E. Sherwood na podstawie powieści chwały dla mnie przez MacKinlay Kantor
• Zestawy: Julia Heron
• Kostiumy: Irene Sharaff
• Zdjęcia: Gregg Toland
• Montaż: Daniel Mandell
• Muzyka: Hugo Friedhofer
• Producent: Samuel Goldwyn
• Firma produkcyjna: Samuel Goldwyn Productions
• Firma dystrybucyjna: RKO Pictures
• Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
• Język: angielski
• Format: Czarno-biały - 35 mm - 1,37: 1 - Dolby SRD DTS
• Gatunek: film dramatyczny
• Czas trwania: 172 minuty
• Daty wydania:
  • Stany Zjednoczone  :21 listopada 1946(światowa premiera w Nowym Jorku )
  • We Francji  :3 października 1947

Dystrybucja

• Fredric March (VF: Daniel Lecourtois )  : Al Stephenson
• Dana Andrews (VF: Robert Dalban )  : Fred Derry
• Myrna Loy (VF: Camille Fournier )  : Milly Stephenson
• Teresa Wright (VF: Marcelle Lajeunesse )  : Peggy Stephenson
• Virginia Mayo (VF: Claire Guibert )  : Marie Derry
• Cathy O'Donnell  : Wilma Cameron
• Hoagy Carmichael (VF: Lucien Bryonne )  : Wujek Butch
• Harold Russell (VF: Jean Clarieux )  : Homer Parrish
• Gladys George (VF: Mona Dol )  : Hortense Derry
• Roman Bohnen (VF: Paul Villé )  : Pat Derry
• Ray Collins (VF: Jacques Berlioz )  : Mr. Milton
• Minna Gombell  : M me Parrish
• Walter Baldwin (VF: Raymond Rognoni )  : Mr. Parrish
• Steve Cochran (VF: Raymond Loyer )  : Cliff Scully
• Dorothy Adams (VF: Helena Manson )  : M me Cameron
• Don Beddoe (VF: Pierre Leproux )  : Panie Cameron
• Marlene Aames  : Luella Parrish
• Charles Halton  : Prew
• Ray Teal (VF: Fernand Rauzena )  : Panie Mollett
• Howland Chamberlain  : Thorpe
• Dean White  : Novak
• Erskine Sanford  : Bullard
• Michael Hall (VF: Yves Furet )  : Rob Stephenson
• Victor Cutler  : Woody Merrill

A wśród niewymienionych aktorów:

• Jimmy Ames  : Jackie
• Clancy Cooper  : taksówkarz
• Mady Correll  : Spiker
• Edward Earle  : Steese

Nagrody

• Oscary 1947  :
  • Najlepszy film
  • Najlepszy aktor za Fredric March
  • Najlepszy aktor drugoplanowy dla Harolda Russella
  • Najlepszy reżyser dla Williama Wylera
  • Najlepszy scenariusz oryginalny dla Roberta E. Sherwooda
  • Najlepsze zdjęcia dla Gregga Tolanda
  • Najlepszy montaż
  • Najlepsza muzyka filmowa dla Hugo Friedhofera
  • Honorowy Oscar dla Harolda Russella
• BAFA 1948  : Najlepszy film .

Wokół filmu

• Zdjęcia od 15 kwietnia 1946 do 9 sierpnia 1946.
• Samuel Goldwyn zdecydował się wyprodukować film po przeczytaniu artykułu w tygodniku Time, w którym dyskutowano o trudnej reintegracji żołnierzy w życiu cywilnym.
• William Wyler poprosił głównych aktorów o założenie własnych ubrań, aby ich bohaterowie odnosili się do prawdziwego życia.
• Aktorki Myrna Loy i Teresa Wright dzieli zaledwie 13 lat, grając role odpowiednio matki i córki.
• Harold Russell, który otrzymał dwa Oscary za rolę Homera Parrisha, nie był zawodowym aktorem. W czasie II wojny światowej , kiedy był spadochroniarzem, przegrał6 czerwca 1944, użycie obu rąk podczas obchodzenia się z TNT . Wojsko, dziedzicząc w ich miejsce Hooks, wybrało go do nakręcenia filmu instruktażowego zatytułowanego Diary of a Sergeantil . William Wyler zdecydował się go zatrudnić po obejrzeniu tego filmu, przez co postać Homera Parrisha nie była już niepełnosprawna ruchowo, ale osoba po amputacji.
• William Wyler wykorzystał swoje doświadczenia wojenne, aby poradzić sobie z relacjami międzyludzkimi między żołnierzami.
• Początkowo Samuel Goldwyn odmówił zatrudnienia Virginii Mayo do roli Marie Derry. Aktorce udało się go jednak przekonać.
• Fredric March, który został zatrudniony przez MGM, przez całą swoją karierę odmawiał podpisywania długoterminowych kontraktów z firmami produkcyjnymi w celu utrzymania swojej niezależności.
• Dana Andrews , znana z ról w filmach noir, otrzymała dobre recenzje.
• Teresa Wright zdobyła Oscara 4 lata wcześniej w Madame Miniver .
• Początkowo Myrna Loy niechętnie grała rolę żony i zamierzała zerwać zaręczyny z MGM, aby poświęcić się niezależnym produkcjom. Poza tym niechętnie grała pod okiem Williama Wylera, błędnie myśląc, że ma twardą osobowość. Zgodziła się zagrać po rozmowie z Samuelem Goldwynem. Demonstrując profesjonalizm, Myrna Loy skorzystała ze strzelaniny, aby znaleźć ukochanego Spencera Tracy'ego, który potajemnie żył w swoich ramionach, mając nadzieję, że po ukończeniu tego filmu nakręcę z nim dramatyczną rolę. Ostatecznie rola przypadła Katharine Hepburn. Rozczarowana, że ​​po nominacji nie otrzymała Oscara, kilka lat później zdobyła nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu w Brukseli. Pod koniec tego filmu Myrna Loy zerwała kontrakt z MGM.
• Film zawiera tyrady pacyfistyczne i antynuklearne (syn zdemobilizowanego sierżanta i barmana Butcha), zaskakujące jak na film z tego okresu.
• W pierwszej setce Amerykańskiego Instytutu Filmowego film znalazł się na trzydziestym siódmym miejscu, co według Amerykańskiego Instytutu Filmowego (AFI) plasuje go na jednym ze stu najlepszych filmów amerykańskich w historii kina.
• Film zarobił 10,2 miliona dolarów w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. To największy sukces lat czterdziestych w Stanach Zjednoczonych. . Jednak produkcja poniosła stratę w wysokości 600 000 USD z powodu porozumienia między RKO i Samuelem Goldwynem w sprawie dystrybucji.
• Film był przedmiotem telewizyjnym remake'u w 1975: powrót do domu przez Daniel Petrie , w którym Tom Selleck wciela się w rolę Dana Andrews .
• Film został zaadaptowany jako słuchowisko w NBC 17 kwietnia 1949 roku.
• Spośród filmów sprzed 1950 roku tylko Les Cloches de Sainte-Marie , Przeminęło z wiatrem i Wielka parada odniosły sukces kasowy.
• W 1992 roku Harold Russell sprzedał swoją statuetkę za 60 500 dolarów, aby zapłacić za opiekę nad żoną.

Uwagi i odniesienia

1. Najlepsze lata naszego życia - daty kręcenia filmów w IMDB - https://www.imdb.com/title/tt0036868/locations?ref_=tttrv_ql_dt_5
2. Kantor, MacKinlay (1945). Chwała mi, Coward-McCann. OCLC 773996.
3. When Hollywood Ruled the Skies: The Aviation Film Classics of II World War. Hawthorn, Kalifornia - Orriss, Bruce - Aero Associates Inc., 1984 - str.121
4. Najlepsze lata naszego życia - katalog AFI - https://catalog.afi.com/Catalog/moviedetails/24693
5. Najlepsze lata naszego życia - IMDB - https://www.imdb.com/title/tt0036868/trivia?ref_=tt_trv_trv
6. Tranberg, Charles (2013). Fredric March: Doskonały aktor. Duncan, Oklahoma: BearManor Media
7. Easton, Carol (05.05.2014). Poszukiwanie Sama Goldwyna. Univ. Prasa Mississippi.
8. Lion of Hollywood: życie i legenda Louisa B. Mayera, autor: Scott Eyman, wydania Kindle 2005.
9. Shirley Temple: American Princess (2017) - Anne Edwards - str.180
10. Myrna Loy: Jedyna dobra dziewczyna w Hollywood - Emily W. Leider · 2012 - str. 251-255
11. Myrna Loy Being and Becoming, James Kotsilibas-Davis i Myrna Loy, wydanie Knopf 1987, strona 154
12. Cztery hollywoodzkie legendy w światowej literaturze: Odniesienia do Bogarta, Coopera - Henryk Hoffmann (2016) - Red Jacket Press
13. „Najbardziej dochodowe filmy wszech czasów”, Variety 18 stycznia 1950 s. 18
14. "Filmy o zwiększonej skali Wygrana gliniarza, miejsce, pokazanie miejsca w ogromnej loterii". Różnorodność. 7 stycznia 1948. s. 63. Pobrano 11 czerwca 2019 r. - za pośrednictwem Archive.org.
15. Richard B. Jewell, Slow Fade to Black: The Decline of RKO Radio Pictures, Uni of California, 2016
16. Te były dni ". Nostalgia Digest. 38 (4): 35. Jesień 2012
17. „Filmy wszech czasów (dostosowane)”. Box Office Mojo. Źródło: 19 września 2010 r.
18. Bergan, Ronald. „Nekrologi: Harold Russell; odważny aktor, którego sztuczne ręce pomogły mu zdobyć dwa Oscary”. The Guardian, 6 lutego 2002. Źródło: 12 czerwca 2012.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

• Zasoby audiowizualne  :
  • Allocine
  • Zasoby Cine
  • Quebec Cinematheque
  • Baza danych filmów
  • (en)  Allmovie
  • (en)  American Film Institute
  • (en)  Internetowa baza danych filmów
  • (w)  Silnik zapytań recenzji filmów
  • (od)  OFDb
  • (w)  Oscary
  • (en)  Rotten Tomatoes