Ojczyźnie | Francja |
---|---|
aktywne lata | 1988 - 1997 , 2007 , 2010 |
Etykiety | Produkcje AB |
Członkowie |
Bernard Minet Rémy Sarrazin Éric Bouad René Morizur † Malina † |
---|
Les Musclés to grupa pięciu francuskich muzyków, która powstała w 1987 roku, kiedy powstał Club Dorothée , program dla młodzieży emitowany na TF1 . Grupa towarzyszyła jako orkiestra prowadzącej Dorothée w telewizji i na koncercie. Les Musclés nagrali również własne albumy, na których znalazły się takie hity, jak La Fête au village czy La Merguez party .
Mięśnie były także bohaterami dwóch sitcomów z AB Productions : Hi mięśnia i foll'amour Cruise . Dwóch członków grupy zmarło: René Morizur w 2009 roku i Claude Framboisier w 2015 roku.
Les Musclés byli muzykami przed założeniem swojej grupy:
Grupę tworzy AB Productions , firma produkująca program młodzieżowy TF1 : Club Dorothée . Les Musclés towarzyszył Dorothée jako orkiestra w środowym popołudniowym show, od jego powstania w 1987 do 1997 roku . Dorota Klub był w powijakach sponsorowany przez napój Fruity pod hasłem „To jest bardziej muskularny”; muzyczne przerywniki wykonywane przez zespół, który nie miał nazwy, ostatecznie nadano im nazwę „Musclés”, podczas gdy członkowie nosili T-shirty z marką „Fruity”.
Uczestnicząc w audycjach Dorothée, Les Musclés nagrał kilka albumów, w tym La fête au village w 1989 i Vive la France w 1990, a także wiele singli, które dzięki możliwościom promocyjnym TF1 stały się hitami: La Fête au town sprzedało się w nakładzie 850 000 egzemplarzy ( n o 2 w pierwszej 50 w 1989 ), że tak jak dziewcząt ( n o 12 w 1989 ), O. Boże mięśni ( n o 10 w 1990), część merguez ( n o 25 w 1990 roku ), Musclada ( n o 8 w 1991 ) itp. Grupa zdobyła w swojej karierze pięć złotych płyt na siedmiu albumach. Z tych siedmiu albumów trzy noszą tytuł Les Musclés . Prawie wszystkie ich piosenki zostały napisane przez ich producenta Jean-Luc Azoulay .
Grupa Les Musclés towarzyszy Dorothée na scenie we wszystkich jej koncertach od Zénith 88, a następnie w latach 90., zwłaszcza w Bercy w latach 1990, 1992, 1993, 1994 i 1996.
Będą mieli również okazję zagrać samotnie na Olimpiadzie w grudniu 1989 i listopadzie 1990 roku .
Wraz z karierą muzyczną członkowie Les Musclés odegrali również własną rolę w serialu telewizyjnym w ramach Club Dorothée : Salut Les Musclés (1989 - 1994). W sumie nakręcono 263 odcinki. Następnie zagrali w La Croisière foll'amour (1995 - 1997), serialu wywodzącym się z Salut Les Musclés , składającym się ze 159 odcinków i nieco więcej zestawów.
Grupa nie przetrwała końca Club Dorothée w 1997 roku .
Na początku 2007 roku w Internecie pojawił się teledysk do piosenki zatytułowanej Nicolas et Ségolène , parodiującej jeden ze sztandarowych tytułów Dorothée , Nicolasa i Marjolaine , która miała być interpretowana przez Les Musclés . Informacje potwierdzają Framboisier i Bernard Minet w Jean-Marc Morandini , ta piosenka jest rzeczywiście dziełem Muscles, które ponownie zjednoczył na tę okazję Jean-Luc Azoulay (z wyjątkiem Rémy'ego, który nie chce brać udziału w tym projekcie, który uważa za zbyt daleki od „lekkiego ducha oryginalnych Muscles”). W klipie występują Nicolas Sarkozy i Ségolène Royal . Według Framboisiera nie można wykluczyć reformacji grupy .
Po aktywnej promocji Framboisiera, René i Mineta efekt „kuli śnieżnej” zadziałał, a Universal zainteresował się projektem: singiel był sprzedawany od19 stycznia. Ale ta sprzedaje się kiepsko, podobnie jak wydana zaraz po nim kompilacja The Retour , która łączy ich hity z lat Club Dorothée . Do płyty dołączone jest DVD, na którym znajdują się wszystkie ich klipy oraz karaoke; niespodzianką miał być nieopublikowany wpadka z La Croisière foll'amour , w której Salut Les Musclés był już emitowany w programie Le Super bêtisier z serii zaproponowanej przez AB i zaprezentowanej przez Dorothée w 1994 roku.
4 listopada 2007 r.Les mięśnie są zapraszani z Dorothée, Ariane , Jacky i Corbier w programie vivement Dimanche przez Michela Druckera .
26 sierpnia 2009, René Morizur ulega pęknięciu tętniaka po kilkudniowej hospitalizacji w Brignoles w Var, gdzie mieszkał od kilku lat. Odpoczywa w Brignoles.
W następnym roku pozostali przy życiu członkowie towarzyszyli Dorothée w jej powrocie na scenę w Bercy on18 grudnia 2010Podczas Bercy 2010 koncert , podczas którego wystąpi w duecie z piosenkarką kredyty z Salut Les mięśni a także medley swoich największych przebojów.
Inny członek grupy, Claude Chamboissier , pseudonim Framboisier, zmarł w wieku 64 lat4 stycznia 2015 r.z rakiem trzustki w szpitalu na południu Francji.
1989 : Festiwal na wsi
|
1990 : Niech żyje Francja
|
1991 : Idziemy na imprezę
|
1992 : La Bourrée des Musclés
|
1993 : Chodź hop, boom, boom, pęknięcie, pęknięcie
|
1994 : La Plaine Saint-Denis
|
1995 : Bomba atomowa
|
1996 : Impreza z Les Musclés
|
2007 : Powrót
Dysk 1
|
Zwróć uwagę, że niewydany utwór z 1997 roku, Lolai, on czeka na wyschnięcie gitary , którego klip został nakręcony, nie był edytowany na żadnym nośniku aż do 2015 roku, kiedy pojawił się na zestawie Génération Dorothée.
Pieśni Les Musclés nawiązują do stylu humorystycznego urozmaicenia , służąc tematowi „starej Francji”, co widać zwłaszcza w pierwszych imionach wymienionych w pieśniach (Ginette, Martine, Paulette) oraz w niektórych nawiązaniach: akordeonie i grilla regularnie pojawiają się w tytułach szkoleń. Jednak grupa nie waha się parodiować współczesnych trendów muzycznych z Le Rap des Musclés (która wyśmiewa twierdzenia i język raperów ), La Pechno musique (która konfrontuje bardzo wiejskie Musculars z muzyką techno ), Lambadą z dziwacznymi La Musclada , rock z satysfakcją , czy reggae w Tous rasta . Ponadto aria La Musclada została zaczerpnięta z La Petite Musique de nuit Mozarta .
Grupę zdobi także charakterystyczny znak z charakterystycznym dla Erica lalalaïtou , swoistym przekształconym jodłowaniem , które odnajdujemy w postaci wariantów w wielu refrenach, niczym chwytliwe frazesy. To jodłowanie bardzo często występuje w tytułach Les Musclés (znajduje się nie mniej niż 50 razy w La Merguez partie , a 33 razy w Le Rap des Musclés ), nawet w tytule piosenki ( On va faire). lalalaïtou dziś wieczorem ).
Tematami przewodnimi są głównie dziewczyny i imprezowanie w wiejskim otoczeniu. Niemal wszystkie utwory Les Musclés zostały napisane przez producenta Jean-Luc Azoulay , autora tekstów z produkcją stachanowską , za cenę pewnej zbędności w poruszanych tematach jak w audycjach. Na przykład piosenki: La Fête de l'Amour , La Bombe Atomique i La Fête des filles są wariacjami La Fête au village , z silnymi podobieństwami. Les Musclés zaśpiewał także sześć świątecznych piosenek, wszystkie z tą samą melodią, z różnymi aranżacjami i przerobionymi tekstami.
Wiele niejednoznacznych aluzjiChoć utwory Les Musclés przeznaczone są głównie dla młodej publiczności Club Dorothée , repertuar grupy jest pełen mniej lub bardziej ukrytych aluzji. Jeśli kilka piosenek, takich jak La Merguez party lub Son petit chat , nie wydaje się pokazywać zjadliwego ducha, inne są oczywiste, jak w La Fête au village :
Stary urzędnik prawnik Że wszystkie wojny wiedziały Wyciągnął swój pistolet Strzelać, my też Dziewczyny się spieszyły Nie musieliśmy się modlić Tak bardzo nam się podobało Że burmistrz zostanie ponownie wybranyInni przywołują alkohol („pijąc małe zastrzyki”), seks (obficie), a nawet narkotyki :
panna Antonina Córka aptekarza Przygotował nas Pigułki, które nas podniosą Połknęliśmy je Wywarło to na nas wpływ Minęła północ Nadal tańczyliśmy MrugnięciaNiektóre piosenki Les mięśnie parodii lub złośliwie złośliwiec osobowości bardziej lub mniej blisko TF1 : Tu m'rappelles Germaine jest parodią piosenki Je m'appelle Hélène , przez Hélène rolles (również napisany przez Jean-Luc Azoulay); Claire Chazal to oda do prezentera śpiewana przez Erica, który na tę okazję zmienił się w tenora ; a Mathilda May , Les Musclés zapraszają aktorkę na drinka do domu. Piosenka La plaine Saint-Denis wykorzystuje atmosferę Nashville Tennessee , wykonaną przez Dorothée w 1994 roku .
Jean-Luc Azoulay użył również Les Musclés, aby odpowiedzieć na różne krytyki pod adresem programów AB Productions . Członkowie Muscles nie byli osobiście zaangażowani w te wojny o terytorium.
Odpowiedz Antoine de CaunesDorothée przez długi czas była uprzywilejowanym celem osobistości, które, podobnie jak Antoine de Caunes (wówczas współprowadzący Nowhere gdzie indziej , na Canal +), były niezwykle zjadliwe, jeśli chodzi o jakość programów Club Dorothée .
Wrogość Antoine de Caunes częściowo miała swoje źródło w niechęci jego matki, Jacqueline Joubert , do Azoulay . To właśnie Jacqueline Joubert, jako dyrektorka programów Antenne 2 , „uruchomiła” Dorothée, Jacky i Corbier , gospodarzy, którzy opuścili kanał w złych stosunkach z nią po propozycji Azoulay, aby dołączyć do TF1 .
W obliczu krytyki jakości programów TF1, Azoulay zdecydował się wykorzystać grupę Musclés do odpowiedzi na De Caunes ad hominem . W ten sposób Azoulay opisuje gospodarza jako głupiego oprawcę w piosence Antoine Daicone . Przelotnie zdradza tajemnicę gospodarza:
W wieku 20 lat pod nazwiskiem Paul Persavon Napisał wiele piosenek dla swojej mamy Niestety trzy razy, niestety nie odniósł sukcesu I to odkąd Antoine nienawidzi Bernarda MinetaAntoine de Caunes podpisał teksty do niektórych animowanych napisów Antenne 2 (w tym Cobra , Clémentine , Lady Oscar , Tchaou i Grodo , L'empire des cinq i X-Or ) pod pseudonimem Paul Persavon, kiedy jej matka Jacqueline Joubert była dyrektorem programów młodzieżowych kanału.
Odpowiedź na prasę pisemnąTrochę łopatki rzuca się w piosence Vive la France , w której Framboisier śpiewa:
A jeśli ludzie nas kochają, to dlatego, że my też ich kochamy Nie możemy powiedzieć tego samego o intelektualistach z całego ParyżaLes Musclés wykonali również La Valse des... , szczególnie dysonansową piosenkę w swoim repertuarze, która w rzeczywistości jest tylko ostrą odpowiedzią Jean-Luca Azoulay'a na prasę krytykującą programy Club Dorothée :
Ludzie, którzy wiedzą więcej Park „mają Canal + Ci, którzy wierzą, że Libé Nie może się nie udać Którzy robią swoje filmy? Z Télérama Ci ludzie Ci ludzie są ... Odpowiedź na konkurencyjne emisjeJean-Luc Azoulay wielokrotnie atakował także animatorów programów młodzieżowych Antenne 2 . Po serii Marotte i Charlie , w której Jacky i Patrick pojawiają się przebrani za dwóch idiotów , którzy mają parodować Marie i Charlotte , następujący animatorzy, Éric i Noëlla , zostają zaatakowani w świątecznej piosence:
Święty Mikołaju, Święty Mikołaju, noś nas w swoim wielkim kapturze Miliony prezentów dla Marie i Charlotte Bat będzie dla Erica i Noëlla A przede wszystkim nie zapomnij o lalkach dla Muskularników