| Produkcja | Jacques Becker |
|---|---|
| Scenariusz |
Jacques Becker Albert Simonin |
| Muzyka | Jean-Jacques Grünenwald |
| Główni aktorzy | |
| Firmy produkcyjne | Gaumont |
| Ojczyźnie | Francja |
| Uprzejmy | policjant |
| Trwanie | 104 minuty |
| Wyjście | 1957 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
The Adventures of Arsène Lupin to francuski film detektywistyczny, którego współautorem i reżyserem jest Jacques Becker , wydany w 1957 roku . Jest to adaptacja dzieła Arsène Lupin, dżentelmen-burgleur przez Maurice Leblanc (1907).
Film opowiada o trzech przypadkach, w które zaangażowany jest Arsène Lupin .
Pierwsza sekwencja to kradzież dwóch obrazów podczas wieczoru u Przewodniczącego Rady . Lupin przedstawia się tam pod tożsamością włoskiego dyplomaty i dzięki awarii gazu spowodowanej przez jego wspólników i powstałej ciemności kradnie obraz Leonarda da Vinci, a drugi Botticellego . Zostawia swoją kartę pod trzecim obrazem przypisywanym Michałowi Aniołowi , wskazując mimochodem, że jest to fałszerstwo. Tego wieczoru spotyka również i uwodzi uroczą niemiecką arystokratkę Minę von Kraft.
W drugiej sekwencji Lupin, przebrany za bogatego winiarza, który ma poślubić swoją jedyną córkę, kradnie wielkiego paryskiego jubilera. Po wizycie w sklepie jubilerskim, nie mogąc wybrać biżuterii, którą chce ofiarować swojej córce, zaprasza jubilerów do swojego hotelu, aby podjąć decyzję w towarzystwie córki. Kiedy jubilerzy przybywają, ustawia ich w jednym z dwóch pokoi w swoim apartamencie i ogląda biżuterię, którą umieszcza w swojej sekretarce. Z mimowolnym współudziałem manikiurzystki hotelowej, wymyka się w tej chwili do następnego pokoju, nie bez zamknięcia sekretarki, i wyjmuje biżuterię w sekretarce przez otwór, który wcześniej ćwiczył w ścianie.
W wyniku tego romansu młoda dziewczyna traci swój punkt manicure w hotelu i przed wypuszczeniem jest zaniepokojona policją. Lupin interweniuje jednak, aby zrekompensować jej 50 Louis d'or i znajduje dla niej miejsce u renomowanego fryzjera w Palais-Royal . Udał się tam następnego dnia pod swoją publiczną tożsamością André Laroche, wpływowego i sławnego człowieka w Paryżu , właściciela koni i przyjaciela wpływowych osobistości. Rozpoznaje go tam młoda kobieta, która donosi o nim policji . Jednak sprawa dobiega końca, gdy zatrzymujący go policjant zdaje sobie sprawę z wpływowej postaci, z którą ma do czynienia.
Tymczasem Mina von Kraft, bliska doradczyni niemieckiego cesarza Wilhelma II , rozpoznaje Lupina na jego zdjęciu opublikowanym w niemieckiej gazecie po zwycięstwie jednego z jego koni wyścigowych. Kaiser, poinformowany o romansie i chętny na spotkanie z Lupinem, porwał go w Paryżu i przyjmuje w jednej z jego letnich rezydencji. Ten odcinek pozwala Lupinowi obnosić się z nauką o koniach i cieszyć się urokami pysznej Miny. Wygląda jednak na to, że prawdziwym celem Kaisera w „zaproszeniu” Lupina było przetestowanie bezpieczeństwa tajnej kryjówki, w której zamierzał ukryć niezwykle poufne dokumenty i do odkrycia której wzywa Lupina. Lupinowi się to udaje, ale postanawia nie ujawniać tego odkrycia Kaiserowi. Z drugiej strony wykorzystuje sytuację, by ukraść milion marek ze swojego sejfu , po czym uciekł konno. Kiedy Kaiser odkrywa kradzież, pociesza się myślą, że jego tajna kryjówka pozostała nietknięta.
Film kończy się sceną rozgrywającą się u Maxima, w której znajdujemy kilka postaci, które były na przyjęciu przewodniczącego rady, w szczególności Minę i maharadżę pokazującego na swoim turbanie jego najpiękniejszy diament , ... ten Lupin, przebrany za kelner oczywiście ukradnie, zanim mrugnie do Miny.
Filmowanie miało miejsce od 3 lipca do1 st Wrzesień +1.956w pracowniach Saint-Maurice i poza nimi w Paryżu , regionie paryskim oraz w Château du Haut-Kœnigsbourg .
The Adventures of Arsène Lupin wydany22 marca 1957we Francji , zanim został wybrany i zaprezentowany w oficjalnym konkursie na Berlinale wCzerwiec 1957.
Dzięki trzem milionom widzów film uplasował się na 19 miejscu w corocznym rankingu. Sukces filmu skłonił Gaumonta do wyprodukowania kontynuacji dwa lata później, jeszcze z Robertem Lamoureux w roli głównej: Signé Arsène Lupin .