Lepidodactylus lugubris
Lepidodactylus lugubris
Lepidodactylus lugubris ( Duméril i Bibron , 1836 )
- Platydactylus lugubris Duméril & Bibron, 1836
- Peropus neglectus Girard, 1858
- Hemidactylus meijeri Bleeker, 1859
- Dactyloperus pomareae Fitzinger, 1861
- Peripia cantoris Günther, 1864
- Gecko harrieti Tytler , 1865
- Gymnodactylus caudeloti Bavay, 1869
- Peropus roseus Cope, 1869
- Peripia meyeri Günther, 1872
- Peripia mysorensis Meyer, 1874
- Peripia ornata Macleay, 1877
- Lepidodactylus divergens Taylor, 1918
- Gehyra variegata ogasawarasimae Okada, 1930
Gekon płaczący Jest to gatunek z gekonów w rodzinie z Gekkonidae .
Podział
Ten gatunek występuje:
- w Japonii , Tajwanie , Chinach , Indiach , Sri Lance , Malediwach , Chagos , Mauritiusie , Birmie , Wietnamie , Malezji , Indonezji i na Filipinach ;
- w Australii , w Papui Nowej Gwinei , w Nauru , w Mariany , do Salomona , aby Vanuatu w Nowej Kaledonii , na Fidżi , na Wyspach Cooka , na Tonga , z Samoa i Polinezji Francuskiej .
Został wprowadzony w Meksyku , Nikaragui , Kostaryce , Panamie , Kolumbii , Wenezueli , Surinamie , Chile , Wyspach Galapagos , Hawajach i na Seszelach .
Siedlisko
Gatunek ten jest przystosowany do wielu biotopów, takich jak drzewa namorzynowe , palmy , skały w pobliżu brzegów, a nawet siedziby ludzi.
Żyje w wilgotnym klimacie tropikalnym. Temperatury są dość wysokie (poniżej 30 ° C ) z umiarkowanymi spadkami w nocy i niewielkimi różnicami w zimie. Jest to klimat wilgotny, o wilgotności na ogół wahającej się od 70 do 91% w zależności od pory dnia i pory roku.
Opis
Jest to gekon o długości 10 cm , z czego prawie połowa to ogon . Kolor bazowy to kremowo-brązowy z brązowo-beżowymi zygzakowatymi poprzecznymi paskami. Spód tułowia jest beżowy.
Ten gekon potrafi wokalizować. Jego wezwanie składa się z serii krótkich dźwięków przypominających tchik .
jedzenie
Te gekony mają dietę głównie owadożerną, ale są również owocożerne.
Reprodukcja
Gatunek ten jest partenogenetyczny , co oznacza, że samice składają jaja, które mogą się rozwijać bez zapłodnienia. (Rzadkie) przypadki obserwacji samców mówią o bezpłodnych samcach. To powiedziawszy, i zgodnie ze źródłami, mówi się również, że gatunek ten jest w zasadzie wyposażony w „klasyczną” rozmnażanie płciowe, ale samice mogą przystosować się do braku samców, stając się partenogenetycznymi.
Zwierzęta te mogą rozmnażać się przed pierwszym rokiem życia, w wieku około ośmiu do dziesięciu miesięcy.
Zaszczepiacze są zwykle składane w zestawach po dwa jaja i są to płodne gekony. Jaja są zwykle przyklejone do jakiejś podpory i nie można ich zdjąć bez ryzyka. Jaja inkubować przez dwa miesiące w temperaturze 21 -22 ° C .
Maluchy po urodzeniu mierzą od trzech do czterech centymetrów. Mają taką samą dietę jak dorośli (oczywiście inna wielkość ofiary), ale są bardziej podatni na odwodnienie niż osoby dorosłe.
Dorośli mogą czasami gonić młode.
Etologia
Te gekony są nocne, ale są również aktywne od czasu do czasu w ciągu dnia.
Samice są bardziej terytorialne niż samice innych gatunków gekonów, ale nie tak bardzo, jak samce tych innych gatunków.
Niektórzy autorzy zauważają również, że czasami mogą wystąpić zachowania homoseksualne między kobietami.
Filatelistyka
Gatunek został przedstawiony na znaczkach z następujących krajów:
- Kiribati: w 1986 (XV w.)
- Salomon: w 1979 (10 w.)
- Tuvalu: w 1986 (XV w.)
W niewoli
Ten gekon występuje w terrariach . Jest bardzo dobrą jaszczurką dla początkujących.
Oryginalna publikacja
- Duméril & Bibron, 1836: General Erpetology lub Complete Natural History of Reptiles. Księgarnia encyklopedyczna Roret, Paryż, t. 3, s. 1-517 ( pełna treść ).
Linki zewnętrzne
- (w) Reference Animal Diversity Web : Lepidodactylus lugubris (dostęp8 października 2012)
- (en) Catalog of Life Reference : Lepidodactylus lugubris (Duméril & Bibron, 1836) (konsultowany16 grudnia 2020 r)
- (en) Odniesienie Gekkota : Fotografie Lepidodactylus lugubris (konsultowane w dniu8 października 2012)
- (en) Odniesienie Gekkota : Karta opieki Lepidodactylus lugubris (skonsultowano8 października 2012)
- (fr + en) Numer referencyjny ITIS : Lepidodactylus lugubris (Duméril & Bibron, 1836) (konsultowano8 października 2012)
- (en) Numer referencyjny NCBI : Lepidodactylus lugubris (w tym taksony ) (skonsultowano8 października 2012)
- (en) Referencyjna baza danych Reptarium Reptile Database : Lepidodactylus lugubris (Duméril & Bibron, 1836) (konsultowana8 października 2012)
- (en) Odniesienie do uBio : Lepidodactylus lugubris Werner 1900: 7 (partim) (konsultowano8 października 2012)
- (en) Referencje Wild Herps : zdjęcia Lepidodactylus lugubris (konsultowane w dniu8 października 2012)
Bibliografia
- Cuéllar i Kluge, 1972: Naturalna partenogeneza u jaszczurki gekkonida Lepidodactylus lugubris. Journal of Genetics, vol. 61, przyp. 1, str. 14-26 .
- Cuellar, 1984: Zgodność histologiczna w populacjach hawajskich i polinezyjskich gekona partenogenetycznego Lepidodactylus lugubris. Evolution, vol. 38, przyp. 1, str. 176-185 .
- Mau, 1978: Nachweis natürlicher Parthenogenese bei Lepidodactylus lugubris durch Gefangenschaftsnachzucht (Reptilia: Sauria: Gekkonidae). Salamandra, t. 14, przyp. 2, str. 90-97 .
- Pasteur, Agnese, Blanc i Pastuer, 1987: Poliklonia i niska względna heterozygotyczność u szeroko rozpowszechnionego kręgowca jednopłciowego, Lepidodactylus lugubris (Sauria). Genetica, vol. 75, s. 71-79 .
- Röll, 2002: Lepidodactylus lugubris (Duméril & Bibron). Sauria (supl.), T. 24, przyp. 3, s. 545-550 .
- Röll & von Düring, 2008: Cechy płciowe i spermatogeneza samców gekona partenogenetycznego Lepidodactylus lugubris (Reptilia, Gekkonidae). Zoology, tom. 111, przyp. 5, s. 385-400 .
- Rösler, 1992: Beobachtungen an drei Männchen des parthenogenetischen Geckos Lepidodactylus lugubris (Duméril & Bibron 1836). Sauria, tom. 14, przyp. 3, s. 25-26 .
- Van Setten & Van Setten, 2003: Eleven ervaringen met Lepidodactylus lugubris. Lacerta, tom. 61, przyp. 1, str. 28-31 .
- Volobouev, Pasteur, Ineich & Dutrillaux, 1993: Chromosomalne dowody na hybrydowe pochodzenie diploidalnych partenogenetycznych samic z jednopłciowo-biseksualnego kompleksu Lepidodactylus lugubris (Reptilia, Gekkonidae). Cytogenet Celi Genet, vol. 63, przyp. 3, s. 194-199 .
- Yamashiro i Ota, 1998: Odkrycie męskiego fenotypu gekona partenogenetycznego, Lepidodactylus lugubris, na wyspie Ishigakijima należącej do Grupy Yaeyama, Archipelag Ryukyu. Japanese Journal of Herpetology, vol. 17, przyp. 4, str. 152-155 .
- Yamashiro, Toda & Ota, 2000: Skład klonalny gekona partenogenetycznego, Lepidodactylus lugubris, na najbardziej wysuniętym na północ krańcu jego zasięgu. Zoological Science, vol. 17, przyp. 7, s. 1013-1020 .
Uwagi i odniesienia
- (w) Odniesienie Baza danych gadów reptarium : Lepidodactylus lugubris