Narodziny |
18 października 1939 Nowy Orlean ( Luizjana ) |
---|---|
Śmierć |
24 listopada 1963 Dallas ( Teksas ) |
Pogrzeb | Shannon Rose Hill Memorial Park ( d ) (od25 listopada 1963) |
Narodowość | Stany Zjednoczone |
Trening |
Warren Easton High School ( w ) Arlington Heights High School ( w ) |
Czynność | Pracownik |
Tata | Robert Edward Lee Oswald ( d ) |
Matka | Małgorzata Oswald ( w ) |
Małżonka | Marina Oswald Porter(z d. Marina Nikołajewna Prusakowa) |
Uzbrojony | Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych |
---|
Lee Harvey Oswald , ur.18 października 1939w Nowym Orleanie i zamordowany dnia24 listopada 1963w Dallas , jest głównym podejrzanym w zamachu na prezydenta USA John Fitzgerald Kennedy i zabójstwo policjanta JD Tippit , zgodnie z ustaleniami dwóch rządowych zapytania . Jednak żaden proces, ani nawet rozpoczęcie śledztwa sądowego, nie mógł się odbyć, ponieważ został zastrzelony przez Jacka Ruby mniej niż 48 godzin po aresztowaniu.
Urodzony w Nowym Orleanie w Luizjanie miał trudne dzieciństwo. Jej ojciec, Robert Lee Oswald, zmarł na atak serca dwa miesiące przed jego urodzeniem. Jego matka, Marguerite Claverie Oswald, która musi wychowywać go sama wraz z bratem Robertem i przyrodnim bratem Johnem Piciem, jest matką opiekuńczą i apodyktyczną. Rodzina ma dość niestabilne życie. W wieku 18 lat Lee miał 22 domy i 12 szkół, zazwyczaj w Nowym Orleanie i Dallas .
Cichy i samotny Oswald okazuje się zdolny do przemocy. Podczas gdy Oswald i jego matka mieszkali w Nowym Jorku , na początku 1953 roku, jego problemy akademickie i temperamentne skłoniły go do przeprowadzenia administracyjnej oceny psychiatrycznej, która była na tyle niepokojąca, że został umieszczony w zawieszeniu przez sędziego dla nieletnich. Ocena odbywa się podczas krótkiego pobytu w poprawczaku w Nowym Jorku. Psycholog stwierdza, że Lee jest inteligentny, ale wykazuje znaczne deficyty w relacjach i emocjonalne. Pracownik socjalny potwierdza odejście Lee od innych, zauważając, że Lee wydaje się mieć pragnienie władzy i przemocy oraz identyfikuje źródło swoich problemów w jego relacji z matką. Wreszcie psychiatra ośrodka, potwierdzając spostrzeżenia swoich kolegów, diagnozuje u młodego Oswalda zaburzenia osobowości o skłonnościach schizoidalnych i pasywno-agresywnych. Sytuacja tak naprawdę nie uległa poprawie i sędzia dla nieletnich, który podążał za Lee, rozważał jej umieszczenie, ale zanim podjęto jakąkolwiek decyzję, Marguerite opuściła Nowy Jork na początku 1954 roku i przeniosła się do Nowego Orleanu.
Oswald uczęszczał do szkoły nieregularnie i nigdy nie ukończył szkoły średniej. Oswald wciąż ma złą pisownię, a jego błędy wydają się wskazywać, że cierpiał na dysleksję. Pomimo tych problemów jest zapalonym czytelnikiem i zawsze uważał, że jest mądrzejszy niż ludzie wokół niego. Od 15 roku życia, według własnych oświadczeń, Oswald interesował się marksizmem . Niedługo potem w Nowym Orleanie kupił Stolicę i Manifest Partii Komunistycznej . WPaździernik 1956Lee pisze list do przewodniczącego Socjalistycznej Partii Ameryki, w którym deklaruje się jako marksista i twierdzi, że od piętnastu miesięcy studiuje marksistowskie zasady.
Jednak nawet czytając całą marksistowską literaturę, jaką może znaleźć, Oswald przygotowuje się do wejścia do Marines , ucząc się na pamięć Podręcznika piechoty morskiej od swojego starszego brata Roberta, który jest żołnierzem piechoty morskiej. Oswald uwielbia tego brata, którego pierścionek z dumą nosi i od dawna marzył o naśladowaniu go, podążając za nim w karierze. Nawet uważając się za marksistę, Oswald spełnia swoje dziecięce marzenie i zaciąga się do Marines tydzień po swoich siedemnastych urodzinach.
Po szkoleniu podstawowymPaździernik 1956 w Marzec 1957, Oswald przechodzi specjalne szkolenie przeznaczone dla komponentu lotniczego Marines. Pod koniec tego szkolenia3 maja 1957, staje się prywatną pierwszą klasą, otrzymuje minimalne poświadczenie bezpieczeństwa, „poufne” i przechodzi szkolenie operatora radaru. Po wizycie w bazie El Toro ( Kalifornia ) wlipiec 1957zostaje przydzielony do bazy Atsugi w Japonii , wSierpień 1957. Baza ta jest wykorzystywana do lotów samolotu szpiegowskiego Lockheed U-2 nad Związkiem Radzieckim i chociaż Oswald nie był zaangażowany w te tajne operacje, niektórzy autorzy spekulują, że mógł tam rozpocząć karierę szpiega.
Wchodząc do Korpusu Piechoty Morskiej w wieku co najmniej 17 lat, raczej mały i wątły w porównaniu do standardowego Marine, Oswald cierpiał na kpiny, które tylko podsycał jego ponury charakter. Jednak ten czas w Japonii wydaje się być szczęśliwy dla Oswalda. Wydawało się, że odnalazł swoje miejsce w karierze wojskowej i zdał egzamin kaprala . Nie uzyskał jednak tego awansu, a nawet został zdegradowany do rangi „prywatnego” po dwukrotnym sądzie wojennym, po raz pierwszy za nielegalne posiadanie broni krótkiej ( derringer ) i po raz drugi za bójkę z podoficerem. oficera, co również przyniosło mu czterdzieści pięć dni więzienia. Wracając do Stanów Zjednoczonych, Oswald został ponownie wysłany do El Toro wgrudzień 1958i zaczyna wykazywać brak zainteresowania karierą wojskową. WLuty 1959prosi o przystąpienie do testu znajomości języka rosyjskiego, który ma „słabe” wyniki. "
Wtedy to Oswald zaczął wyraźnie wyrażać poglądy marksistowskie, co nie zwiększyło jego popularności wśród towarzyszy. Czyta wiele czasopism po rosyjsku, słucha płyt po rosyjsku i zwraca się do innych po rosyjsku lub z fałszywym rosyjskim akcentem. Jego towarzysze nadali mu przydomek „Oswaldskovich”.
W połowie 1959 r. zadbał o przedwczesne zakończenie zaręczyn w wojsku, twierdząc, że jest jedynym wsparciem dla chorej matki. Kiedy mógł opuścić wojsko we wrześniu 1959 r., przygotowywał już właściwie kolejny etap swojego życia, swoją dezercję do ZSRR.
Oswald był dobrym żołnierzem, przynajmniej na początku swojej kariery, a jego wyniki strzeleckie są na przykład bardzo zadowalające. Jednak jego strzelectwo pogorszyło się pod koniec jego kariery wojskowej, element, który został następnie wykorzystany do przedstawienia Oswalda jako słabego strzelca. Tak więc z wynikiem 1915 maja 1959Oswald wciąż osiąga poziom „dobrego strzelca”, podczas gdy już przewiduje opuszczenie Korpusu. Podczas tej sesji strzeleckiej Nelson Delgado, jedyna osoba, która powiedziała Komisji Warrena, że Oswald był złym strzelcem, zdobył 192 punkty. W rzeczywistości, jak na standardy Korpusu Piechoty Morskiej, Oswald był całkiem dobrym strzelcem.
Wyprawa Oswalda do ZSRR jest dobrze przygotowana: zaoszczędził prawie całą pensję marynarki i uzyskuje paszport udając, że chce studiować w Europie. Zawiera20 września 1959statkiem z Nowego Orleanu do Le Havre , gdzie przybywa dalej8 październikanatychmiast wyjechać do Southampton , a następnie wsiąść do samolotu do Helsinek ( Finlandia ), gdzie wylądował10 października. Od poniedziałku 12 Oswald stawił się w ambasadzie ZSRR i wystąpił o sześciodniową wizę turystyczną w ramach zorganizowanej wycieczki, którą uzyskał14 października.
Oswald wyjeżdża pociągiem z Helsinek 15 październikai przybył do Moskwy 16. Tego samego dnia złożył podanie o obywatelstwo sowieckie, czego Sowieci odmówili mu na pierwszy rzut oka, uważając, że jego ucieczka nie miała wielkiej wartości. Po próbie samobójstwa Sowieci przyznali mu prawo pobytu, początkowo tymczasowego, po czym Oswald próbował zrzec się obywatelstwa amerykańskiego, podczas wizyty u konsula USA w sprawie31 października 1959.
Sowieci wysyłają Oswalda do Mińska wstyczeń 1960. Był tam stale obserwowany przez KGB przez dwa i pół roku jego pobytu. Oswald na początku wydaje się szczęśliwy: oprócz pensji ma pracę w fabryce metali, darmowe mieszkanie i dodatek rządowy, co daje mu komfortową egzystencję jak na sowieckie standardy życia.
Tym, że U-2 z Francis Powers został zastrzelony przez radzieckie po przybyciu Oswald, wmaj 1960wzbudziło ciekawość niektórych autorów zastanawiających się, jaki związek może mieć to wydarzenie z przejściem Oswalda na bazę Atsugi, jedną z baz, z której wystartował U-2. Jednak poza faktem, że Oswald nigdy nie miał kontaktu z żadnymi tajemnicami dotyczącymi bazy Atsugi, nikt nigdy nie był w stanie powiązać Oswalda z tym wydarzeniem. Tak więc U-2 Powersa został zestrzelony przez szczęśliwą salwę pocisków SA-2 (chyba że Powers był poniżej swojego normalnego limitu) i nie były do tego potrzebne żadne specjalne informacje.
Wydaje się, że początkowy entuzjazm Oswalda dla nowego życia osłabł wraz z zainteresowaniem, jakie początkowo wzbudził w Mińsku, gdzie jest pierwszym Amerykaninem. Z drugiej strony Oswald, nazywany przez przyjaciół „Alek”, surowo odnosi się do biurokracji w Związku Radzieckim, którą postrzega jako wypaczenie socjalizmu .
W Marzec 1961, podczas gdy miał kontakt z ambasadą amerykańską w Moskwie w ramach przygotowań do powrotu do Stanów Zjednoczonych, Oswald spotkał Marinę Nikołajewnę Proussakową , młodą 19-letnią studentkę farmacji, podczas balu w Union Palace. Pobrali się niecały miesiąc później i przeprowadzili się do mieszkania Oswalda.
Oswald napisał później w swoim pamiętniku, że poślubił Marinę tylko po to, by skrzywdzić swoją byłą dziewczynę, Ellę Germain. Wmaj 1961Oswald powtarza w ambasadzie amerykańskiej chęć powrotu do Stanów Zjednoczonych, tym razem z żoną. Podczas lipcowej wycieczki do Moskwy Oswald udaje się z Mariną, będącą w ciąży z pierwszym dzieckiem, do ambasady amerykańskiej, aby poprosić o odnowienie jej paszportu. To odnowienie jest dozwolone w lipcu, ale walka z sowiecką biurokracją potrwa znacznie dłużej. Przy pierwszym dziecku Oswalds', czerwiec , urodził się wLuty 1962, nadal są w Mińsku. W końcu otrzymują wizę wyjazdową wmaj 1962, a rodzina Oswaldów opuściła ZSRR i popłynęła do Stanów Zjednoczonych w dniu 1 st czerwiec 1.962.
Rodzina Oswaldów przeniosła się do Fort Worth (niedaleko Dallas ) w połowieCzerwiec 1962, najpierw z bratem Lee Harveya, Robertem, potem z matką na początku lipca, a wreszcie w małym mieszkaniu pod koniec lipca, kiedy Lee znajduje pracę w fabryce metali. FBI naturalnie trwa zainteresowanie Lee i posiada dwa wywiady z niego,26 czerwca i 16 sierpnia. Ponieważ wywiady nie ujawniły niczego wartego uwagi, oficer prowadzący sprawę poprosił Oswalda, aby skontaktował się z FBI, gdyby skontaktował się z nim jakiś Sowieci, i zakończył swoje raporty rekomendacją zamknięcia sprawy. Jednak od12 sierpniaLee pisze do Socjalistycznej Partii Robotniczej , partii trockistowskiej , prosząc o dokumentację, i nadal otrzymuje trzy rosyjskie czasopisma.
Pod koniec sierpnia Oswaldowie zostali przedstawieni małej społeczności rosyjskich emigrantów z Dallas . Nieszczególnie lubią Oswalda, który jest nieprzyjemny, ale litują się nad Mariną, zagubioną w kraju, w którym nie zna nawet języka, którego Lee nie chce jej nauczyć. To w ramach tych kontaktów Oswald spotyka George'a de Mohrenschildta (w) , bogatego ekscentryka pochodzenia rosyjskiego, który ma 51 lat, który przyjmuje Oswalda z sympatią. Relacja między Oswaldem i Mohrenschildtem była źródłem wielu spekulacji, a niektórzy wierzyli, że widzą w Mohrenschildcie agenta uczestniczącego w spisku, nigdy nie znajdując żadnego faktycznego elementu, który demonstruje tę hipotezę.
W Październik 1962Oswald rzucił pracę w Fort Worth i przeniósł się do Dallas, gdzie szybko znalazł pracę w firmie reprograficznej Jaggars-Chiles-Stovall . Według niektórych firma ta wykonywała tajną robotę dla wojska, ale w rzeczywistości były to kartki z literami w sekcji, do której Oswald nie miał dostępu. Oswald nauczył się tam podstaw, które umożliwiły mu sfabrykowanie wielu fałszywych dowodów tożsamości na nazwisko „Alek James Hidell” . W listopadzie relacje między Lee i Mariną pogarszają się do tego stopnia, że Marina tymczasowo go opuszcza. Jego rosyjscy przyjaciele witają go, zachęcając go do opuszczenia Lee na dobre. Kiedy kilka dni później mu wybacza, jej uprzywilejowane stosunki ze społecznością rosyjską ochładzają się i tylko Mohrenschildowie utrzymują kontakt.
To jest w Styczeń 1963Oswald składa zamówienie na rewolwer Smith & Wesson od Seaport Traders, firmy zajmującej się sprzedażą korespondencji w Los Angeles. Jest to kaliber .38, którego lufa została zmieniona, aby przyjąć kaliber .38 Special i której lufa została odcięta, aby uzyskać wersję z zadartym noskiem , którą można łatwo ukryć. Pistolet kosztuje 29,95 USD, a na formularzu zamówienia podpisuje się nazwiskiem „AJ Hidell”, podając jako adres skrytkę pocztową nr 2915 w Urzędzie Pocztowym Ervay Street. Działa w ten sam sposób wMarzec 1963, kiedy zamówił swoje Carcano jako "A. Hiddel" za 21,95 USD od Klein's Sporting Goods w Chicago.
W Luty 1963, podczas gdy stosunki między Lee i Mariną przeradzają się w przemoc, Oswald nawiązuje pierwszy kontakt z ambasadą ZSRR, dając do zrozumienia, że chce tam wrócić. W tym samym miesiącu Oswaldowie spotkali Ruth Paine, która wraz ze swoim mężem Michaelem bardzo zbliżyła się do Oswaldów. Ruth i Marina zaprzyjaźniają się w ciągu następnego miesiąca.
Według Komisji Warrena, w tym samym miesiącu Marzec 1963Oswald zaczyna przygotowywać zabójstwo generała Walkera, otrzymuje zamówione dwie bronie i traci pracę w Jaggers; pod koniec miesiąca Lee prosi Marinę o zrobienie mu zdjęć z jego bronią. W tym samym miesiącu agent FBI James Hosty rozpoczął rutynowe ponowne badanie sprawy Oswalda i Mariny (sześć miesięcy od jego ostatniego wywiadu z Oswaldem), podczas którego odkrył notatkę nowojorskiego FBI o prenumeracie Lee Robotnika , komunistycznej gazety. , co skłoniło go do ponownego otwarcia sprawy. Jednak zanim Hosty mógł zająć się sprawą, zdał sobie sprawę, że Oswaldowie opuścili Dallas.
Generał Edwin Walker , bohater II wojny światowej, jest głośnym antykomunistą i zwolennikiem segregacji rasowej . Walker został zwolniony z dowództwa w Niemczech i wysłany na Hawaje wKwiecień 1961przez prezydenta Kennedy'ego po tym, jak rozdał swoim żołnierzom skrajnie prawicową literaturę. Następnie zrezygnował z wojska wListopad 1961i przeszedł na emeryturę do Dallas, aby tam rozpocząć karierę polityczną. Występował przeciwko Johnowi Connally o nominację Demokratów na gubernatora Teksasu w 1962 roku , ale został pokonany przez Connally'ego, który ostatecznie został wybrany na gubernatora. W Dallas Walker został przywódcą John Birch Society , skrajnie prawicowej organizacji z siedzibą w Massachusetts .
Walker reprezentuje wszystko, czego Oswald nienawidzi i zaczyna go oglądać w lutym 1963 roku , włączając w to robienie zdjęć swojego domu i okolic. 10 kwietnia 1963 r., kiedy został wyrzucony z Jaggars-Chiles-Stovall na dziesięć dni, zostawia Marinie notatkę po rosyjsku i opuszcza swój dom z karabinem. Tego samego wieczoru, gdy Walker siedzi przy biurku, strzela do niego z odległości 30 jardów, ale pocisk trafia w drewnianą ramę okna i zostaje odbity, co wydaje się zaskakujące dla dobrego strzelca.
Kiedy Lee Harvey Oswald wraca do domu, wygląda blado i wygląda na przestraszonego. Kiedy mówi Marinie, co właśnie zrobił, każe mu zniszczyć wszystkie dokumenty, które zebrał, aby przygotować się do zamachu, chociaż ona trzyma notatkę po rosyjsku.
Zaangażowanie Oswalda w tę próbę nie będzie znane władzom aż do czasu jego śmierci, kiedy ta notatka, wraz ze zdjęciem domu Walkera, wraz z zeznaniami Mariny, dociera do nich. Kula odzyskana z domu Walkera jest zbyt uszkodzona, aby umożliwić analizę balistyczną, ale analiza tej kuli przez aktywację neutronów przez HSCA wskazuje, że została wyprodukowana przez tego samego producenta, co kula, która zabiła Kennedy'ego.
Bezrobotny Oswald powierza Marinę dobrej opiece Ruth Paine i wyjeżdża do Nowego Orleanu w poszukiwaniu pracy. 9 maja, znajduje pracę jako olejarz w fabryce kawy, Reily . Marina dołącza do niego10 maja. Nie lubi bałaganu i Oswald wykorzystuje każdą możliwą okazję, by wyjechać i porozmawiać o broni z Adrianem Albą, właścicielem pobliskiego parkingu.
Dla Komisji Warrena Lee Harvey Oswald znów wydaje się niezadowolony ze swojego losu i choć stracił złudzenia co do Związku Radzieckiego, zobowiązuje Marinę do napisania do ambasady ZSRR z prośbą o pozwolenie na powrót. Marina otrzymuje od ambasady kilka nieentuzjastycznych odpowiedzi, ale w międzyczasie nadzieje Oswalda zwróciły się w stronę Kuby i Fidela Castro . Został gorącym zwolennikiem Castro i postanowił stworzyć lokalny oddział Stowarzyszenia Fair Play dla Kuby (w) . Wydał 22,73 dolarów na wydrukowanie 1000 ulotek, 500 podań o członkostwo i 300 kart członkowskich dla Fair Play dla Kuby, a Marina podpisuje się imieniem „AJ Hidell” jako przewodniczący oddziału na jednej z kart. Ulotki te zostały również później znalezione na kampusie studenckim Uniwersytetu Tulane latem 1963 roku.
Oswald traci pracę w Reilys on 19 lipcai żyje z bezrobocia (23 USD tygodniowo). Robi,5 sierpnia 1963, próba infiltracji środowisk anty-Castro, i przedstawia się, według raportu Komisji Warrena, jako antykomunista z Carlosem Bringuierem (w) , delegatem kubańskiego stowarzyszenia studenckiego Directorio Revolucionaro Estudiantil lub DRE w Nowym Orleanie, proponując oddać swoje zdolności marynarki wojennej na służbę anty-kastroistom (najwyraźniej stowarzyszenie studenckie, DRE w rzeczywistości zostało, wymyślone, stworzone i sfinansowane przez CIA, informacje potwierdzone przez CIA w memorandum z dnia 1 czerwca 1967 r. HSCA w swojej analizie z 1978 r. wskazał, że DRE była jedną z najbardziej zaciekłych w stosunku do polityki ugodowej prowadzonej przez Johna F. Kennedy'ego wobec reżimu Fidela Castro po poważnym kryzysie rakietowym w październiku 1962 r ., wśród grup anty-Castro .
Kilka dni później 9 sierpnia, przyjaciel Bringuiera zauważa Lee Harveya Oswalda rozprowadzającego pro-Castro ulotki. Drugie spotkanie Bringuiera z dwoma innymi członkami, Miguelem Cruz i Celso Hernandez, którzy są również członkami DRE, prowadzi do zbiorowego aresztowania. Policja konfiskuje również ulotki Lee Harveya Oswalda, na których znajduje się adres 544 Camp Street Nowy Orlean, adres drugiego wejścia do budynku, w którym mieściła się prywatna agencja detektywistyczna Guya Banistera . Były agent FBI, zagorzały antykomunista, powiązany ze Stowarzyszeniem Johna Bircha, które opowiadało się za wyższością białej rasy, jego prywatna agencja detektywistyczna faktycznie działała jako przykrywka dla logistycznego i taktycznego wsparcia operacji przeciwko Castro założonych przez CIA i skierowane przeciwko Kubie w latach sześćdziesiątych.
Założona w 1947 roku przez prezydenta Harry'ego Trumana CIA rzeczywiście miała formalny zakaz interwencji na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki, a rolę tę powierzono wyłącznie FBI J. Edgara Hoovera . Guy Banister brał udział w logistycznym wsparciu operacji inwazji na Zatokę Świń w kwietniu 1961 roku. Pracował jako zespół z pilotem Davidem Ferrie , który brał udział w paramilitarnych operacjach szkolenia kubańskich zesłańców anty-Castro oraz w dostawa broni drogą powietrzną w ramach walki z Kubą. Ponadto zajmował się operacjami infiltracyjnymi studentów wszystkich struktur politycznych i stowarzyszeń sprzyjających kubańskiemu reżimowi Fidela Castro .
Oswald spędza noc w więzieniu. Jest ukarany grzywną 10 USD. Rankiem 10 sierpnia 1963 poprosił o przesłuchanie przez agenta FBI, co mu przyznano. Spotyka się przy tej okazji i podczas wywiadu z agentem Johnem L. Quigleyem, któremu oświadcza, że poślubił swoją żonę w Fort Worth w Teksasie.
Jego proces i proces Carlosa Bringuiera przyciągnął uwagę mediów w postaci lokalnej stacji telewizyjnej, która zaproponowała mu sfilmowanie rozprowadzania ulotek, co zostało zrobione na 16 sierpnia. To jest film, w którym Oswald rozdaje gazety na ulicy. Jego pomoc przyszła z miejscowego urzędu pracy, a film został wyemitowany tego wieczoru w telewizji. Z Oswaldem skontaktowała się wtedy lokalna stacja radiowa ( WDSU ), a po pierwszym wywiadzie z dziennikarzem Williamem Kirkiem Stuckeyem 17 sierpnia 1963 r. zasugerował zorganizowanie debaty między nim a Carlosem Bringuierem.
Według Komisji Warrena, jego korespondencja w tamtym czasie pokazuje, że Oswald jest zadowolony z hałasu, jaki udało mu się zrobić wokół Fair Play dla Kuby i przedstawia swoją sekcję - której był jedynym członkiem - jako sukces.
Było to podczas debaty radiowej „Carte Blanche”, która wywiązała się 21 sierpnia 1963 roku, w obecności członka DRE i Eda Butlera, dyrektora Information Council of Americas (INCA) i agenta kontaktowego CIA , że Lee Harvey Oswald wskazuje, że jest marksistą, ale nie komunistą. Debata obraca się na niekorzyść Oswalda: Bringuier jest dobrze przygotowany, a dziennikarz, poinformowany przez Eda Butlera, wypytuje Oswalda o jego przejście do Związku Radzieckiego, które Oswald ukrył podczas pierwszego wywiadu. Według dziennikarza Williama Kirka Stuckeya, z którym rozmawiała Komisja Warrena, komitet Fair Play for Cuba , powiązany z marksistą mieszkającym w ZSRR, nie miał już przyszłości w Nowym Orleanie.
Dla Komisji Warrena, upokorzony i stracił wszelką wiarygodność, Oswald rozważa porwanie samolotu na Kubę, ale Marina udaje mu się odwieść go od tego i zachęca go do znalezienia legalnej drogi na Kubę. Bez połączenia między Stanami Zjednoczonymi a Kubą, Lee zaczyna rozważać podróż przez Meksyk .
Cztery miesiące spędzone przez Oswalda w Nowym Orleanie były przedmiotem wielu spekulacji, a zwłaszcza uwagi Jima Garrisona , miejskiego prokuratora okręgowego, który poprzez swoje śledztwo pomyślał, że może połączyć Lee Harveya Oswalda z Clayem Shawem , lokalnym biznesmenem, którego uważał za zaangażowany w zabójstwo prezydenta Johna F. Kennedy'ego . Łącznikiem między Oswaldem i Clayem Shawem miał być Guy Banister , były agent FBI, który w latach 50. został prywatnym detektywem w Nowym Orleanie, którego agencja zajmowała się operacjami anty-Castro, chronionymi przez społeczność wywiadowczą w Nowym Orleanie i David Ferrie , były pilot znany ze swoich skrajnie prawicowych tendencji i szef obozów szkoleniowych kontrpartyzantki z niezliczonymi kontaktami w kręgach społeczno-polityczno-wojskowych Nowego Orleanu.
Dla Komisji Warrena nie udało się ustalić żadnego związku między Oswaldem a agencją Guya Banistera , ani między Guyem Banisterem a Davidem Ferrie, nawet jeśli jest możliwe, że ci dwaj ostatni się znali. Ostatnim ogniwem odnotowanym między Guyem Banisterem a Oswaldem jest fakt, że Oswald użył adresu 544 Camp Street na niektórych rozprowadzanych przez siebie ulotkach, a biuro Guya Banistera znajdowało się przy 531 Lafayette Street, po przeciwnej stronie ulicy w tym samym budynku. Jednak dwa wejścia znajdują się w częściach budynku, które nie mają łączności, a adres 544 Camp Street był adresem Rady Rewolucyjnej Anty-Castro, gdzie pracował Carlos Bringuier. Kubański mieszkaniec tego adresu zeznał, że podszedł do niego wlipiec 1963Oswalda, który wyraził chęć pomocy w ruchu oporu przeciwko Castro. Następnie powiedział mu, że stowarzyszenie odeszło i poradził Oswaldowi, aby skontaktował się z Carolosem Bringuierem, co uczynił 5 sierpnia 1963 roku, przy czym ten ostatni odmówił. Wzmiankę o adresie na niektórych ulotkach można zatem wytłumaczyć chęcią zakłopotania Rady i Bringuiera przez Oswalda, hipotezą wysuniętą przez autora Geralda Posnera , obrońcę Komisji Warrena.
Jeśli jednak Komisja Warrena, według śledztw przeprowadzonych przez FBI w listopadzie i grudniu 1963 r. bezpośrednio po ataku, stwierdzi, że nie było żadnego związku między byłym marynarzem a agencją detektywistyczną Guya Banistera lub tą drugą, z drugiej strony reki, Dom Przedstawicieli komisji specjalnej na zamachy , albo HSCA stanowiły od 1976 do 1978 roku, opublikował kilka świadectw osób, które wskazały, że ex-agent FBI znał byłego marynarki, w tym tych z Delphine Roberts, jego osobisty sekretarz, który dwóch byłych marines zwerbowanych przez Guya Banistera , braci Allen i Daniela Campbella oraz jego własnego brata i partnera. Jego sekretarz poinformował, że Guy Banister rozgniewał się w obecności Jamesa Arthus i Sama Newmana, gdy dowiedział się, że Lee Harvey Oswald używał w swoich ulotkach adresu 544 Camp Street. W końcu w książce adresowej Lee Harveya Oswalda znaleziono kilka danych kontaktowych ważnych anty-Castroistów.
Podobnie HSCA przedstawił dowody w postaci kilku zeznań, że Lee Harvey Oswald i David Ferrie znali się i że ten ostatni pracował w prywatnej agencji detektywistycznej Guya Banistera . W ten sposób HSCA udowodnił, że Lee Harvey Oswald uczestniczył w dyskusji z Davidem Ferrie . Podobnie Delphine Roberts, sekretarka Guya Banistera, zeznała, że Lee Harvey Oswald pojechał z Davidem Ferrie na obóz szkoleniowy dla kubańskich wygnańców przeciwko Castro (obozy, które zostały następnie zamknięte przez FBI na polecenie prezydenta Johna Fitzgeralda Kennedy'ego, aby uszanować porozumienie o neutralności wobec Kuby po kryzysie rakietowym z października 1962 r. w celu znalezienia rozwiązania dyplomatycznego i uspokojenia stosunków między obydwoma krajami).
David Ferrie był również starym znajomym Oswalda: obaj byli członkami Cywilnego Patrolu Powietrznego (CAP ), pomocniczego cywilnego stowarzyszenia Sił Powietrznych, gdzie Oswald dołączył w wieku piętnastu lat, obaj mieszkali w Nowym Orleanie, zanim Oswald wstąpił do piechoty morskiej Korpus. W latach 50. Ferrie i Oswald, wtedy nastolatki, skrzyżowały się w Cywilnym Patrolu Powietrznym . Na ten temat w 1993 roku opublikowano zdjęcie z 1955 roku, wskazujące na wspólną obecność byłego pilota i młodego marynarza na szkoleniu.
Podobnie właściciel kawiarni, Mancuso Coffee Shop , Jack Mancuso potwierdził, że Guy Banister , Jack Martin i David Ferrie regularnie odwiedzali jego lokal.
Gdy Ruth Paine sprowadza Marinę z powrotem do Dallas 23 września 1963Oswald prawdopodobnie zostaje w mieście przez dwa dni, aby otrzymać ostatni czek dla bezrobotnych w wysokości 33 dolarów. W dzisiejszych czasach dochodzi również do incydentu, który sprawia, że dokładna trasa Oswalda z Nowego Orleanu, przedstawiona przez komisję Warrena, jest niepewna i który jest uważany przez niektórych za główną wskazówkę dotyczącą istnienia spisku: tak jest, zgodnie z zeznaniami Sylvia Odio , potwierdzona przez jej siostrę Annie, która była obecna tego wieczoru, o wizycie, jaką złożyli jej w Dallas 26 września 1963 r. Oswald i dwóch Kubańczyków, Léopoldo i Angelo, udający anty-kastroistów szukających funduszy na wsparcie swojej sprawy . Jej zeznania dotarły do FBI, a następnie do Komisji Warrena, która zmusiła ją do złożenia zeznań; zachowała wszystkie swoje oświadczenia. Wydarzenie to, nazwane incydentem w Ohio, zostało ponownie zbadane przez HSCA w 1978 roku, który, przeciwnie, wywnioskował z Komisji Warrena, że to wydarzenie było wiarygodne.
W każdym razie, dla Komisji Warrena, Lee Harvey Oswald był w autobusie z Houston do Laredo w dniu26 września, a następnie udał się do Mexico City . Przebywał tam przez pięć dni, podczas których starał się o wizę na Kubę w konsulacie kubańskim, przedstawiając się jako obrońca Kuby i Castro, i twierdząc, że chce następnie kontynuować podróż do ZSRR. Ambasada odmawia mu wizy, jeśli wcześniej nie ma wizy sowieckiej. Ambasada ZSRR poinformowała go, że uzyskanie wizy i tak zajmie cztery miesiące. Po kilku dniach spędzonych między ambasadami, Oswald, według Komisji Warrena , odrzucony i upokorzony, wraca do Dallas.
Epizod meksykański pozostaje enigmatyczny i jest przedmiotem wielu spekulacji, w tym dotyczących jego rzeczywistości. Spekulacje zostały podsycone przez działania CIA, które monitorowały sowieckie i kubańskie placówki dyplomatyczne na całym świecie i nie zrobiły zdjęć Lee Harveya Oswalda w Mexico City. W przeciwieństwie do tego zdjęcie osoby, która nie była Lee Harveyem Oswaldem, oraz nagrania telefoniczne nieznajomego, który z wahaniem rozmawiał po rosyjsku z władzami sowieckimi (Lee Harvey Oswald mówił biegle, co wskazywało na badanie przeprowadzone w bazie Atsugi w 1959 r.) bezpośrednio przez CIA do policji w Dallas 22 listopada 1963, kilka godzin po ataku. FBI zostało również poinformowane o tym incydencie. 23 listopada 1963 roku, dzień po zamachu, w ujawnionej w 1990 roku rozmowie telefonicznej między dyrektorem FBI a nowym prezydentem Lyndonem Johnsonem , który chciał wiedzieć, czy Lee Harvey Oswald odwiedził ambasadę ZSRR, J. Edgar Hoover odpowiedział: „ Nie, to skomplikowana sprawa. Mamy nagranie i zdjęcie człowieka, który był w ambasadzie sowieckiej i używał nazwiska Oswald. Zdjęcie i nagranie nie pasują do głosu ani wyglądu (Oswalda). Innymi słowy, wygląda na to, że jest druga osoba, która udała się do ambasady sowieckiej . "
Komisja Warrena został również poinformowany o tym epizodzie z kopią fotografii CIA nieznajomego. Pokazała go matce Lee Harveya Oswalda, Marguerite Oswald, podczas jej przesłuchania i powiedziała, że nigdy nie widziała mężczyzny na zdjęciu i że wyglądał jak Jack Ruby. Ta nieznana osoba przedstawiła również, do swojego wniosku wizowego, pisemne dokumenty napisane pismem Lee Harveya Oswalda. To wywołało spekulacje, że Lee Harvey Oswald w rzeczywistości nie był w Mexico City, a przynajmniej nie zrobił tego, co Komisja Warrena napisała w swoim raporcie.
HSCA badano również na długość tego odcinka przez raporcie zwanym raporcie Lopez, która została sklasyfikowana poufna aż do roku 1992, data jej częściowego dostępu do powszechnej sprzedaży po wydaniu filmie Olivera Stone'a JFK w roku 1991. To również świadczą członkowie konsulatu kubańskiego obecni podczas wizyt nieznanych 27 września. Obecny tego dnia konsul kubański Eusebio Azcue Lopez zeznał przed HSCA, że osoba, która się przedstawiła, nie odpowiadała rysopisowi Lee Harveya Oswalda. Pracownik i asystentka konsula, M mnie Sylvia Duran Tirando który również spotkał ten człowiek trzykrotnie tego dnia wydał raport, który nie odpowiada Lee Harvey Oswald. Opisała go jako niskiego (mierzącego 1,60) i blondyna, podczas gdy Oswald był wysoki (mierzący 1,80) i ciemny. M mi Duran został aresztowany wraz z mężem przez meksykańską policję na prośbę meksykańskiego oddziału CIA prowadzone przez Win Scott, od 22 do 25 listopada 1963 roku lub od dnia zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy'ego. Po drugim zatrzymaniu potwierdziła tożsamość Lee Harveya Oswalda. Nie została przesłuchana przez Komisję Warrena, nie została poinformowana o tym zdarzeniu, ale zeznała przed HSCA w dniu 6 czerwca 1978 r., potwierdzając jej początkowe zeznania.
W 1978 r. odkryto depeszę CIA z 23 listopada 1963 r., w której stwierdzono: „ Aresztowanie Sylvii Duran jest niezwykle poważne i może zagrozić wolności działania Stanów Zjednoczonych w całej kwestii. odpowiedzialności Kuby ”.
Z powrotem w Dallas na3 październikaOswald wyraża rozczarowanie reżimem Castro. Opuszcza Marinę z Ruth Paine, gdy szuka nowej pracy i nowego mieszkania. Oswald znajduje mieszkanie za 7 dolarów tygodniowo w 621 Marsalis w Oak Cliff i codziennie szuka pracy, gdy kończy mu się zasiłek dla bezrobotnych. Jego pierwsza gospodyni nie lubi go, jest wobec niego podejrzliwa, zwłaszcza że przez telefon mówi w „obcym języku” i odmawia przedłużenia najmu. Oswald uważa, że przyczyną jest nowe śledztwo FBI. W związku z tym postanawia przyjąć fałszywe nazwisko przy kolejnym wynajmie,14 października, pod nazwą „OH Lee”.
Mimo wysiłków Oswald nie może znaleźć pracy. To samo14 październikaRuth Paine rozmawia z sąsiadami, przywołując w szczególności sytuację Oswaldów: kobiety w ciąży i męża, który nie może znaleźć pracy. Jedna z sąsiadek, Linnie May Randle, mówi, że jej młodszy brat, Wesley Buell Frazier, właśnie przeszedł tę samą próbę i znalazł pracę w Texas School Book Depository , magazynie książek rozprowadzającym książki edukacyjne. Dlatego sugeruje, aby Oswald spróbował tam swojego szczęścia. Ruth Paine dzwoni do Texas School Book Depository ( TSBD ), gdzie dowiaduje się, że może być jakieś miejsce. Następnego dnia15 października, Oswald zgłasza się do TSBD, gdzie otrzymuje stanowisko pracownika odpowiedzialnego za wypełnianie formularzy zamówień (Oswald kłamie, twierdząc, że właśnie otrzymał „honorowe zwolnienie” od marines i że nigdy nie miał „kłopotów z prawem) i zaczyna nad tym pracować16 października.
Wesley Buell Frazier, który mieszka w pobliżu swojej siostry Ruth Paine, proponuje, że zabierze go do Paine'ów, kiedy tylko zechce, ale Oswald postanawia dołączyć do żony tylko w weekendy, co robi po raz pierwszy. 18 października. W niedzielę Marina rodzi drugie dziecko, Audrey.
W następny weekend mąż Ruth, Michael Paine, prowadzi polityczną rozmowę z Oswaldem i uświadamia sobie, że pomimo rozczarowania reżimami socjalistycznymi nadal jest zagorzałym marksistą, który wierzy, że gwałtowna rewolucja jest jedynym rozwiązaniem, by wprowadzić socjalizm. W ciągu następnych tygodni sytuacja między Mariną i Lee ponownie się pogarsza, ponieważ FBI w Dallas ponownie zainteresowało się Oswaldem z powodu jego podróży do Mexico City .
Piątek 1 st listopada FBI odwiedza dom Paine i pyta Marina. Kiedy Oswald dowiaduje się o tym wieczorem, bardzo się denerwuje. Czuje się, jakby był nękany przez FBI, zwłaszcza gdy druga wizyta ma miejsce w następny wtorek,5 listopada. Bez wątpienia w wyniku tych wizyt Oswald kontynuował12 listopada1963, do biura FBI, by dostarczyć kopertę agentowi śledczemu, Jamesowi Hosty'emu . Pozostaje w skrzynce pocztowej Jamesa Hosty'ego, który w międzyczasie ją przeczytał i otworzył, do 22 listopada 1963 roku. To z kolei prowadzi do aktu ukrycia przez FBI, ponieważ jego przełożony, szef biura w Dallas, Gordon Shanklin nakazał mu po 22 listopada 1963 zniszczyć notatkę, która według Hosty'ego zawierała prośbę o pozostawienie Mariny w spokoju. Zniszczenie notatki, dokonane na polecenie dyrektora kontrwywiadu FBI, Williama Sullivana, ujawniono w 1975 roku.
W miesiącu listopadzie Oswald pożycza od Miejskiej Bibliotece Dallas książkę napisaną przez byłego prezydenta Gwatemali Juan José Arévalo , rekin i sardynki ( „rekin i sardynki”) potępiającego imperialistycznej polityki zagranicznej Stanów. - Zjednoczeni w Ameryce Łacińskiej. Oswald nigdy nie zwróci tej książki.
15 listopada, Oswald nie może iść do Paine'ów, ponieważ Michael, mąż Ruth, spędza tam weekend (Paines przechodzili rozwód). W ten weekend Marina odkrywa, że Lee ponownie napisał do ambasady ZSRR i wynajął mieszkanie pod fałszywym nazwiskiem; kłócą się o to przez telefon.
19 listopadaThe Dallas Czas Herald publikuje trasa prezydent Kennedy odbędzie się po mieście. Ponieważ Oswald ma zwyczaj czytać gazetę z poprzedniego dnia, którą odbiera w pokoju socjalnym TSBD, przypuszcza się, że dowiedział się, że prezydent będzie mijał okna TSBD 20 lub 20-go.21 listopada.
czwartek 21 listopadaOswald zrywa ze swoją rutyną i prosi Buella Fraziera, aby tej nocy zabrał go do Paines. Wieczorem Oswald próbuje przekonać Marinę, by pojechała z nim do Dallas, gdzie znajdzie mieszkanie. Marina jednak odrzuca wszystkie jego podejścia, w których niektórzy widzieli próbę ze strony Oswalda, by nie wykonać planu, który bez wątpienia kiełkował w jego głowie tego samego dnia. Kiedy Marina wstaje następnego dnia,22 listopada, Oswald wyszedł, zostawiając 170 dolarów na biurku i obrączkę .
Rano 22 listopadaBuell Frazier zauważa, że Oswald wsiada do samochodu z podłużnym zawiniątkiem, które według Oswalda to karnisze. Zapytany, Oswald zaprzeczył, jakoby powiedział Frazierowi, że torba zawiera karnisze i twierdził, że zawiera jego lunch. Jack Dougherty widział, jak Oswald wchodzi do TSBD. Dougherty poinformował Komisję Warrena, że obserwował Oswalda chodzącego po budynku bez niczego w rękach. Żaden z kolegów Oswalda w TSBD nie pamiętał, żeby widział go z paczką. Na 11 h 40 , pracownicy, którzy stwarzają zawiadomienie podłogi Oswald piątym piętrze.
Kolega Oswalda, Charles Givens, zeznał przed Komisją, że ostatnio widział Oswalda na piątym piętrze zajezdni z podkładką w ręku i że Oswald poprosił go, aby zamknął drzwi do windy i odesłał mu je z powrotem. . Szacuje, że jego spotkanie z Oswaldem miało miejsce o godzinie 11:55, 35 minut przed zamachem. W raporcie komisji stwierdzono, że Oswald nie był widziany „dopóki po strzelaninie”. Jednak w raporcie FBI opublikowanym dzień po zamachu Givens stwierdza, że spotkanie odbyło się o 11:30 na piątym piętrze, a następnie zobaczył, jak Oswald czyta gazetę na dole o 11. 50. Szef Oswalda William Shelley również zeznał, że widział Oswalda na dole około 11:45 - 11:50 Eddie Piper, woźny, również widział Oswalda na dole o godzinie 12. h Inna koleżanka, Bonnie Ray Williams, powiedziała, że poszła na piąte piętro zajezdni, aby zjeść posiłek około 12:05 i pozostał tam co najmniej do 12:10 patrz 12:20 Twierdził również, że w tym czasie nie widział Oswalda ani nikogo innego na piątym piętrze. Oswald powiedział, że jadł posiłek w salonie na parterze i widząc dwóch kolorowych pracowników, rozpoznał „Juniora” i innego mężczyznę, którego nazwiska nie pamiętał. Junior Jarman i Norman Harold potwierdzili przed Komisją Warrena, że przeszli przez salon około południa podczas przerwy na lunch. Zapytany, czy ktoś tam był, Norman zeznał, że był tam ktoś jeszcze, ale nie pamiętał, kto. Carolyn Arnold, sekretarz wiceprezesa TSBD, poinformowała FBI, że tuż przed zamachem widziała na dole mężczyznę, którego uważała za Oswalda.
Na 12 h 29 dokładne, przewodniczący wymienialne przez Dealey Plaza i jest celem śmiertelne strzały. Oswald mówi, że w tym czasie zmierzał do jadalni na pierwszym piętrze, gdzie był widziany chwilę później.
Jakieś 90 sekund później Marion Baker, policjantka, która wpadła do TSBD w poszukiwaniu strzelca, widzi kogoś, gdy docierają na pierwsze piętro. Policjantowi towarzyszy Roy Truly, szef TSBD, który identyfikuje Oswalda (Baker pierwotnie pisał w swoim oświadczeniu dla FBI, że Oswald „pił colę” . Następnie zmienił swoją wersję i nie ma odniesienia do napojów gazowanych w jego zeznanie przed Komisją Warrena). Dwaj mężczyźni kontynuują wspinaczkę.
O 12:33 Lee Harvey Oswald opuszcza TSBD głównym wejściem, które nie zostanie zamknięte przez policję co najmniej dziesięć minut po zabójstwie. Dopiero od godziny 14 nazwisko Lee Harveya Oswalda jest wymienione jako nieobecne na liście pracowników, która liczyła 75 osób, z których 48 o 12:30 jadło obiad lub czekało na trasie konwoju prezydenckiego.
Tymczasem raport Komisji Warrena , około 12 h 40 , Oswald, po rosnąco ulicę po spacery, jazda w autobusie, który szybko utknął w korku. Udaje korespondencję i prosi kierowcę, aby pozwolił mu wysiąść, zgodnie z zeznaniami pasażerki Mary Bledsoe przed komisją Warrena. Idzie trochę i zatrzymuje taksówkę prowadzoną przez Willyama Whaleya. Sugeruje kobiecie, która się pojawi, aby dała mu swoją kolej, ale ona odmawia. Taksówkarz nie zauważy niczego szczególnego w jego postawie. Mówi, że zostawił go kilkaset metrów od swojego domu. Jednak przed Komisją Warrena niejasność jego zeznań, w których wielokrotnie mylił się na przykład co do samego opisu podejrzanego i jego wyglądu, była taka, że Komisja Warrena nie uznała go za wystarczająco wiarygodnego.
Komisja Warrena zignorowała spontaniczne zeznania szeryfa Rogera Deana Craiga, który widział, jak Lee Harvey Oswald zajmuje miejsce o 12:45 w pojeździe, jasnym kombi prowadzonym przez ciemnoskórą osobę, która wystartowała w szybkim tempie , zeznania potwierdzone przez szeryfa policji z Dallas, Richarda Randolpha Carra, który widział pojazd, oraz Marvina Robinsona, który omal nie wpadł na niego na Elm Street, kiedy nieznana osoba z Grassy Knoll wsiadła do pojazdu i samochód ruszył ponownie w kierunku zachodnim. kierunek. Świadkowie ci nie zostali przesłuchani przez Komisję Warrena.
Oswald wrócił do swojego mieszkania o 13:00, o godzinie potwierdzonej przez jego gospodynię Earlene Roberts. Wyszedł niemal natychmiast po zabraniu beżowej kurtki i rewolweru . Widzi go na przystanku autobusowym o 13:05.
Świadkowie następnie stwierdzają, że wygląda na pospiesznego i zestresowanego. Nie wiadomo, dokąd jechał Oswald. Dla Komisji Warrena, był rynek nieco ponad kilometr, gdy jest przechwytywany do 13 godz 15 przez JD Tippit .
Według raportu Komisji Warrena , Oswald zabił JD Tippita, gdy wyszedł z samochodu i podszedł do niego, aby zweryfikować jego tożsamość. Oswald opuszcza lokal, opróżnia łuski swojego rewolweru i ponownie go ładuje.
Jednak sama Komisja Warrena nie zbiera zeznań dwóch naocznych świadków znajdujących się najbliżej miejsca zdarzenia, Domingo Benavides i Aquili Clemons, obaj w promieniu piętnastu metrów od miejsca zdarzenia, którzy nie zidentyfikowali Oswalda jako mordercy policjanta. Komisja Warrena zbiera jednak zeznania kierowcy, Jacka Tatuma, który znajdował się pięćdziesiąt metrów dalej i widział Oswalda we wstecznym lusterku. Należy zauważyć, że funkcjonariusz JD Tippit krążył sam, co było sprzeczne z zasadami obowiązującymi w policji w Dallas, gdzie patrole prowadziły dwie osoby.
Oswald wyróżnia się kilka przecznic dalej, gdy wchodzi do holu wejściowego sklepu, aby ukryć się przed przejeżdżającymi samochodami policyjnymi na ulicy. Kierownik sklepu John Brewer zauważa zachowanie młodego mężczyzny i wychodzi, aby zobaczyć, dokąd idzie. Widzi go, jak wchodzi do Texas Theatre kilka kroków dalej, nie płacąc . Zawiadamia otwierającego kino, który wzywa policję, aby zgłosił obecność w kinie podejrzanej osoby, która nie zapłaciła za swoje miejsce.
Przyjeżdża sześć radiowozów oraz zastępca prokuratora okręgowego za to wykroczenie. Policja wtargnęła do pokoju. Policjant zauważa Oswalda i każe mu wstać. Następuje bójka, w której według wersji policji z Dallas, Oswald rzekomo uderzył pięścią i próbował strzelić, ale strzał nie padł, a policjant założył mu pas.
Jest 13 h 50, kiedy aresztowano Lee Harveya Oswalda. Po drodze pyta o powód aresztowania. Powiedziano mu, że był podejrzany o zastrzelenie policjanta. Został aresztowany o godzinie 14:00 w komendzie policji w Dallas lub 13:30 po strzelaninie.
Umieszczony w areszcie na drugim piętrze budynku, został przesłuchany w obecności 35 agentów z różnych władz lokalnych i agencji federalnych, w tym Secret Service, asystentów prokuratora okręgowego, FBI i poczty amerykańskiej. Jego tożsamość ustala się dzięki dokumentom, które nosi ze sobą i jego wstępnym oświadczeniom.
Nie dokonuje się nagrań dźwiękowych ani stenograficznych, ani nie sporządza sprawozdania, które władze uzasadniły koniecznością wykrycia potencjalnych wspólników. W jego rzeczach znaleziono kartę biblioteczną na nazwisko Davida Ferrie , bliskiego współpracownika antykomunistycznego prywatnego detektywa Guya Banistera , dlatego FBI i zespoły prokuratora okręgowego Jima Garrisona wyruszyli na poszukiwanie tego ostatniego równolegle . Dyrektor FBI J Edgar Hoover zostaje poinformowany o tym dochodzeniu (któremu później FBI zaprzeczyło).
O 17:30 Oswald został również przesłuchany przez szeryfa Rogera Deana Craiga o pojazd, w którym widział go opuszczającego TSBD o 12:45. Oswald wskazuje, że należy do pani Ruth Paine i że nie powinna być w to zamieszana. Właśnie w tych godzinach policja w Dallas otrzymała od służb wywiadowczych informację, że Manlicher Carcano, uważany za narzędzie zbrodni, został zakupiony przez Lee Harveya Oswalda pod pseudonimem Hidell.
Został oskarżony o zabójstwo policjanta JD Tippita o godz. 19.10, a następnego dnia, 23 listopada 1963 r., o godz. 1:30 zamordowanie prezydenta Johna Fitzgeralda Kennedy'ego przez władze teksańskie.
To właśnie w czasie jego pobytu w więzieniu propozycje obrony Amerykańskiej Unii Swobód Obywatelskich (ACLU) zostały odrzucone przez władze policyjne, oświadczając, że Lee Harvey Oswald nie chciał skorzystać z pomocy. Odrzucono również propozycję prawnika Deana Andrew, który wskazał, że otrzymał prośbę o obronę Lee Harveya Oswalda przed mężczyzną o imieniu Clay Bertrand.
Przedstawiony prasie o północy 22 listopada 1963 r. Oswald jednak oświadczył: „No cóż, przesłuchiwał mnie sędzia […]. Protestowałem jednak przy tej okazji przeciwko temu, że nie mieć pomoc prawnika. Naprawdę nie wiem co to jest. Nikt mi nic nie powiedział poza tym, że zostałem oskarżony o zabicie policjanta. Nic więcej nie wiem i proszę, żeby ktoś przyjechał i udzielił mi legalnego pomoc” . Prosi również swoją rodzinę o ostrzeżenie nowojorskiego prawnika Johna Abta. Ruth Paine bezskutecznie próbowała do niego dotrzeć.
To właśnie w tym momencie, wbrew swojej woli przez teksańską policję, wypowiada: „ Jestem tylko kozłem”, co oznacza: „Jestem gołębiem” .
24 listopada , między 2:30 a 3:00, policja w Dallas i lokalny oddział FBI otrzymały anonimowe telefony wskazujące, że Lee Harvey Oswald zostanie zamordowany. Szef policji w Dallas, Jesse Cury, zostaje poinformowany o tych zagrożeniach.
Tego samego dnia, po 36 godzinach aresztu policyjnego i 12 godzin przesłuchań bez pomocy prawnej i nieliczne ślady zostały zachowane, Oswald został zabity przez Jack Ruby do 11 godz 21 w garażach Komendy Policji Dallas , na żywo, przed dziennikarzy, którzy zgromadzili się na widowni, gromadzili się przed milionami widzów, gdy policja przygotowywała się do przeniesienia Oswalda z celi do więzienia hrabstwa na rogu Houston i Elm Street w pobliżu TSBD.
Poważnie ranny w jamę brzuszną, kula, która spowodowała pęknięcie aorty, przecięła żyłę główną, przebiła trzustkę, by zakończyć jej przebieg w wątrobie, Lee Harvey Oswald zmarł w szpitalu Parkland o 13:07, nie odzyskawszy przytomności, w w tym samym miejscu, gdzie 48 godzin wcześniej zespół medyczny próbował ratować prezydenta Kennedy'ego przed jego ranami postrzałowymi. Należy zauważyć, że podczas interwencji medycznej prowadzonej przez lekarza Charlesa À Crenshawa, Prezydent Lyndon B. Johnson osobiście zadzwonił do praktykujących, aby przed śmiercią uzyskać przyznanie się do winy od Lee Harveya Oswalda.
Po południu, niecałe 2 godziny po zniknięciu Oswalda, J. Edgard Hoover , dyrektor FBI , powiedział w rozmowie telefonicznej z prezydentem Lyndonem B. Johnsonem : „Najbardziej martwi mnie to, że mamy coś do opublikowania aby przekonać opinię publiczną, że Oswald jest jedynym mordercą . ”
Tego samego wieczoru prowadzący sprawę prokurator Wade deklaruje mediom, że „bezsporne jest, że [Oswald] był zabójcą prezydenta Kennedy’ego”, uznając sprawę władz za wymarłą z powodu zabójstwa głównego podejrzanego.
Lee Harvey Oswald został pochowany 25 listopada 1963na cmentarzu Rose Hill w Fort Worth pod pseudonimem William Bobo w obecności policji, dziennikarzy i członków jego rodziny. Ceremonia odbywa się bez nabożeństwa, a krewni mają trudności ze znalezieniem ministra i cmentarza na miejsce pochówku domniemanego zabójcy prezydenta Kennedy'ego.
Tego samego dnia prezydent Republiki Francuskiej , generał Charles de Gaulle wracający z pogrzebu Johna Fitzgeralda Kennedy'ego w Waszyngtonie , gdzie przebywał przez 2 dni, powiedział Alainowi Peyrefitte : „ To wygląda jak historia kowbojów, ale to tylko Historia OAS. Policja jest w zmowie z ultrasami [...]. Chwycili tego komunistę, który nim nie był, będąc jeszcze. Jest minusem habenem i entuzjastą. Był człowiekiem, którego potrzebowali. Cudowny oskarżony [...]. Trzymali to w rezerwie! [...]. Nie moglibyśmy go obalić bez innego procesu. Ale proces, zdajesz sobie sprawę, jest przerażający, ludzie by się odezwali. Moglibyśmy namieszać! Rozpakowalibyśmy wszystko! Tak więc policja poszła po ten wskaźnik, który nie miał mu nic do zaprzeczenia i że ma się doskonale, a ten facet poświęcił się zabiciu fałszywego zabójcy pod pretekstem, że musi bronić pamięci Kennedy'ego! To żart. Wszystkie siły policyjne na świecie są takie same, gdy wykonują brudną robotę. Nigdy nie poznamy prawdy, bo jest zbyt straszna, zbyt wybuchowa: to tajemnica państwowa. Zrobią wszystko, aby to ukryć; jest to obowiązek państwowy. W przeciwnym razie nie byłoby Stanów Zjednoczonych . "
W 1965 roku , Marina żonaty Kenneth Porter, a Stock Car biegacz , i dwie córki Mariny, czerwcu i Audrey, wreszcie wziął nazwę ich nowego ojczyma.
Komisja Warrena, ustanowiony w dniu 25 listopada 1963 roku przez prezydenta Johnsona na idei dyrektor FBI J. Edgar Hoover, zawartego w sprawozdaniu przedłożonym w listopadzie 1964 roku, że Lee Harvey Oswald był jedynym sprawcą i zabił prezydenta i policjant JD Tippit .
W 1976 r. Komisja Kościelna , podczas krytycznego badania nielegalnych działań agencji federalnych przeprowadzonych przez Senat Stanów Zjednoczonych w 1976 r., po poważnym aferze Watergate, która wstrząsnęła fundamentami amerykańskiej demokracji, poprzedzona aferą Pentagonu Papers , przeprowadziła również śledztwo w sprawie zabójstwa Johna F. Kennedy'ego 22 listopada 1963 r. Stwierdzono, że agencje federalne, FBI i CIA nie wywiązały się ze swoich obowiązków i odpowiedzialności, a śledztwo w sprawie zabójstwa było niepełne.
Komisja Kościelna konkluduje, między innymi, że „ troska o reputację publiczną [i] możliwe niepowodzenia biurokratyczne i zakłopotanie [oraz] skrajne podziały wiedzy na temat wrażliwych operacji… [oraz] świadome decyzje [wyższych urzędników CIA] nie ujawniać potencjalnie ważnych informacji ”utrzymywał komisję Warrena z dala od tego, co powinna była wiedzieć.
W 1979 r. Domowa Komisja ds. Zabójstw (HSCA), powołana po pracach i rewelacjach Komisji Kościelnej i pod naciskiem opinii publicznej, przeprowadziła długie śledztwo, od 1976 do 1979 r., w sprawie zabójstw pastora Martina Luthera Kinga i Johna. Fitzgeralda Kennedy'ego. Skutkuje to w obu przypadkach konspiracją w obliczu nowych informacji będących w jej posiadaniu, powtarzając wnioski Komisji Warrena, uznając Lee Harveya Oswalda za strzelca odpowiedzialnego za rany, ale śmierć Johna Fitzgeralda Kennedy'ego była wynik spisku z obecnością drugiego strzelca. Uznał również, że Komisja Warrena nie zbadała odpowiednio możliwości spisku mającego na celu zabójstwo prezydenta.
Przedstawił także kontekst historyczny, a dokładniej operacje przeciwko Castro prowadzone przez CIA na rozkaz Białego Domu z 1960 r., kiedy to CIA wygnańcy kubańscy przeciwko Castro rekrutowali i szkolili się przez ten ostatni w sojuszu z przestępczością zorganizowaną w celu koniec do reżimu Fidela Castro. Nadejście reżimu Fidela Castro było dla amerykańskiej mafii w kwietniu 1959 roku i pomimo prewencyjnych prób zdobycia przychylności nowego reżimu, poważna strata z powodu zamknięcia kasyn, miejsc prostytucji i handlu narkotykami na Kubie pod reżimem dyktator Batista, chroniony przez Stany Zjednoczone w obronie amerykańskich interesów gospodarczych. W 1959 r. roczna kwota wygenerowana przez działalność przestępczą na wyspie została oszacowana na 100 mln USD, czyli 900 mln USD odnotowane w 2013 r.
HSCA ustalone, że stopniowa zmiana w polityce był prowadzony przez administrację John Fitzgerald Kennedy w kierunku Kuby przed jego zabójstwie w 1963 roku to również zostały wymienione przez francuskiego dziennikarza Jean Daniel, który właśnie otrzymanego wywiad z Johnem F. Kennedy'ego, po którym nastąpił wywiad i zaproszenie na lunch od Fidela Castro, podczas którego premier Kuby dowiedział się o zabójstwie Johna Fitzgeralda Kennedy'ego 22 listopada 1963 roku. Zmiana ta nastąpiła po niepowodzeniu inwazji w Zatoce Świń w kwietniu 1961, a następnie kryzys rakietowy z października 1962 . Jej celem było uspokojenie stosunków z Kubą i otwarcie nowych perspektyw, które skierowały przeciwko prezydentowi Stanów Zjednoczonych amerykańskie grupy paramilitarne złożone z najbardziej radykalnej części kubańskich przeciwników Castro w Stanach Zjednoczonych, amerykańskich agentów Stanów Zjednoczonych wywiad i przestępcy amerykańskiej mafii, którzy kontynuowali wspólne operacje mające na celu obalenie reżimu Fidela Castro , pomimo formalnych żądań Białego Domu o aresztowanie .
HSCA zalecił wznowienie śledztwa przez Departament Sprawiedliwości, który 8 lat później, we wrześniu 1988 r., uznając, że nie przedstawiono żadnych nowych decydujących dowodów, postanowił nie działać zgodnie z tym zaleceniem.
Kwestia winy Oswalda w zamordowaniu prezydenta Kennedy'ego nie została rozstrzygnięta w sądzie, ponieważ jego śmierć wstrzymała wszelkie działania.
Komisja Specjalna ds. Zabójstw z 1979 r. lub raport komisji śledczej HSCA stwierdził prawdopodobieństwo spisku; bez identyfikacji spiskowców lub sprawców uznał, że Oswald działał w ramach tego spisku i korzystał ze współudziału; wykluczył ze spisku CIA, FBI, tajne służby USA, rząd kubański i grupy przeciwko Castro w Stanach Zjednoczonych, dopóki nie udowodniono mu winy. Raport utrzymuje jednak, że aspekty sprawy zostały celowo zaciemnione, ponieważ mogły być krępujące. HSCA zalecił dalsze dochodzenie w sprawie zabójstwa prezydenta Kennedy'ego, zalecenie to pozostało bez odpowiedzi, a Departament Sprawiedliwości USA uznał, że nie znaleziono żadnych nowych decydujących dowodów na wznowienie śledztwa.
Jednak dotyczące działania służb specjalnych i CIA, w szczególności w odniesieniu do dochodzenia Senatu amerykańskiego w 1978 roku, osoba odpowiedzialna za HCSA, główny prawnik Robert Blakey ogłoszony w 2003 roku na ten temat: „Ja nie wierzę nic teraz o tym, co Agencja powiedział komisji, ponieważ nie mogę dostać znaczną corroboration spoza Agencji co do jej prawdziwości . "
W swoim dochodzeniu śledczym niezależny dziennikarz William Reymond ponownie twierdził, że wiceprezydent Lyndon B. Johnson (jak jego poplecznik oszukał Billie Sol Estes (w) ) był inicjatorem morderstwa poprzez rozległy spisek.
Następujące powody poparłyby winę Oswalda w zabójstwie prezydenta Kennedy'ego:
Większość z poniższych można znaleźć w książce Léo Sauvage'a, Afera Oswalda (1965) oraz w książce Jima Garrisona, JFK (1988). Léo Sauvage, dziennikarz Le Figaro , skonfrontował się ze swoim osobistym śledztwem przeprowadzonym w Stanach ZjednoczonychListopad 1963 w Październik 1964, po przeczytaniu Raportu Warrena i osobiście przekonany o niewinności Oswalda. Jim Garrison , prokurator okręgowy Nowego Orleanu (miejsce zamieszkania Oswalda), prowadził śledztwo jako prokurator w związku z wydarzeniami z lata 1963, a w szczególności powiązaniami Oswalda z komórką anty-Castro kierowaną przez antykomunistycznego Guya Banistera odpowiedzialnego za nielegalne Działania CIA na amerykańskiej ziemi. Uważa, że Oswald został zmanipulowany przez Secret Service, by służył jako kozioł ofiarny podczas bombardowania, ale nie jest zabójcą Kennedy'ego.
Wśród najbardziej kontrowersyjnych hipotez spiskowych jest teza dwóch Lee Harveya Oswalda: prawdziwej i fałszywej, która podałaby się za pierwszego, by działać niezauważona. Popierają ją zarówno zwolennicy prawicowej lub skrajnie prawicowej tezy spiskowej, jak i zwolennicy spisku sowieckiego. Jeśli chodzi o pierwszy przypadek, pojawia się on w 1967 roku w filmie dokumentalnym przedstawionym przez Marka Lane America apele , a następnie w powieści Davida Millera, który zainspirował się nią w Plot in Dallas . Miało to na celu uwierzenie, że Lee Harvey Oswald był agentem komunistycznym. Byłby to fałszywy Lee Harvey Oswald, który pojechał do Meksyku, aby ubiegać się o kubański paszport. Według pracownika ambasady miał około 35 lat i nie miał tego samego głosu, co ten, który pojawił się w telewizji. Inny pracownik, który przyjął go w domu w Dallas, poczynił te same uwagi. W 1976 roku dziennikarz Robert Sam Anson skłania się ku tej hipotezie, nie decydując się na absolut.
Michael Eddowes (w) popiera fałszywego Oswalda jako agenta KGB. Tak samo było w 1985 r. z WR Morrisem i Robertem Bradleyem Cutlerem oraz z Williamem Reymonda w 1998 r., podążając za tezą Eddowesa. John Armstrong postrzega to jako implikację CIA. Eddowes, następnie Anson, Cutler i Morris twierdzą, że Oswalda podczas pobytu w Rosji zastąpił podobny do niego rosyjski agent, który zajął jego miejsce po powrocie do Stanów Zjednoczonych, autorzy powołując się na recenzję i porównanie zdjęć Oswalda przed, w trakcie i po pobycie w Rosji. Jedno ze zdjęć na poparcie tej tezy zostało zrobione w Mińsku i przedstawia parę, która według promotorów tezy pokazuje podobne wzrosty między Lee Harveyem i Mariną Oswald, podczas gdy Oswald mierzy 1,80 m wobec 1,62 m dla Mariny, różnica głowy. Albo o różnicach w wymiarach Oswalda podczas jego wcielenia do marines i podczas autopsji, wahających się od 1,74 m do 1,80 m . W 1981 roku ciało Oswalda zostało ekshumowane pod naciskiem Michaela Eddowesa na Marinę Oswald, aby potwierdzić jego hipotezę, że ciało pochowane pod kamieniem „Oswald” na cmentarzu Rose Hill nie było ciałem prawdziwego Oswalda. Po sekcji zwłok Linda Norton, lekarz sądowy hrabstwa Tarrant (Tx) potwierdziła, że tożsamość zwłok leżących w Rose Hill była tożsamością Lee Harveya Oswalda.
20 stycznia 2019 r. Komitet Prawdy i Pojednania wystosował wniosek 60 osobistości o oficjalne wznowienie śledztwa w sprawie zabójstw Malcolma X , Roberta Kennedy'ego , Martina Luthera Kinga i Johna Fitzgeralda Kennedy'ego (dostępny online [ archiwum] ), który obejmuje Roberta Blakeya, głównego doradcę HSCA, dzieci Roberta Kennedy'ego, filmowca i reżysera Olivera Stone'a , Daniela Ellsberga ( demaskatora z Pentagonu Papers w 1971 roku), a nawet doktora Roberta McClellanda, jednego z chirurgów w Parkland Memorial Szpital w Dallas interweniował na JFK 22 listopada 1963 r.
Niektórzy terroryści z Weather Underground , amerykańskiego kolektywu radykalnej lewicy, oświadczyli pod koniec lat 60., że Oswald był jednym z ich modeli.
Jego postać zainspirowała wielu powieściopisarzy, takich jak Norman Mailer w powieści Oswald's Tale: An American Mystery w 1995 roku czy Don DeLillo w Libra w 1998 roku.
Lee Harvey Oswald w momencie aresztowania wynajmował pokój w domu przy 1026 North Beckley Avenue w Dallas należącym do Gladys Johnson. W 2013 roku Patricia Hall, wnuczka Gladys Johnson i właścicielka domu, wciąż pokazuje swój nienaruszony pokój i chce znaleźć kupca, który zachowa ten pokój lub zamieni dom w muzeum.