Święto wiosny Весна священная | |
Adoracja ziemi , szkic pejzażowy (1912) autorstwa Nicolasa Roericha do Święta wiosny ( Muzeum Rosyjskie , Sankt Petersburg ). | |
Uprzejmy | Balet |
---|---|
Uwaga. dzieje | 2 stoły |
Muzyka | Igor Strawiński |
Choreografia | Wacław Niżyński |
Przybliżony czas trwania | około. 30 minut |
Daty kompozycji | 1910-1913 |
kreacja |
29 maja 1913 r. Paryż , Champs-Élysées Theatre |
Tłumacze ustni |
Balety Rosjanie , Pierre Monteux ( reż. ) |
Kolejne wersje | |
|
|
Wybitne występy | |
|
|
Święto wiosny ( rosyjski : Весна священная ), napisami Tabele Pagan Rosji w dwóch częściach , to balet złożony przez Igora Strawińskiego i pierwotnie w choreografii Wacława Niżyńskiego dla Baletów Rosyjskich od Siergieja Diagilewa .
Prawykonanie utworu odbyło się w Ballets Russes de Diaghilev pod dyrekcją Pierre'a Monteux w teatrze Champs-Élysées w Paryżu .29 maja 1913 r.. To spowodowało artystyczny skandal porównywalny, tym samym roku skandalkonzert i równie słynną bitwę Hernani w XIX th wieku (1830). W Koronacji Strawiński pogłębia żywioły już przeżyte w swoich pierwszych dwóch baletach L'Oiseau de feu i Pietruszka , odpowiednio harmonię i rytm. Jeden opiera się częściowo na wykorzystaniu agregatów dźwiękowych, podczas gdy drugi jest zbudowany z niespotykanej dynamiki. Rozważmy teraz Strawiński zdobyć jako jeden z najważniejszych dzieł XX th wieku . Swoje własne wersje przedstawi wielu choreografów, takich jak Maurice Béjart , Pina Bausch , Marie Chouinard , Jean-Claude Gallotta , Angelin Preljocaj , Martha Graham , Uwe Scholz czy Emanuel Gat .
Pomysł na Święto wiosny pojawił się u Strawińskiego w 1910 roku , gdy jeszcze pracował nad Ognistym ptakiem . „Widziałem w mojej wyobraźni spektakl wielkiego pogańskiego obrzędu sakralnego: starych mędrców, siedzących w kręgu i obserwujących taniec po śmierci młodej dziewczyny, którą poświęcają, aby uszczęśliwić boga wiosny.» Pisze kompozytor w swoich Kronikach . Natychmiast opowiedział o tym swojemu przyjacielowi Nicolasowi Roerichowi , malarzowi i znawcy starożytności słowiańskiej. Poinformowany Diagilew postanawia, że argument zostanie opracowany przez Roericha i Strawińskiego. Chociaż główne linie argumentacji zostały napisane latem 1910 r., ostateczną formę przybierze dopiero rok później.
Koronacja miała być pierwotnie wykonana w sezonie 1912 Baletów Rosyjskich , Strawiński prawie ukończył pierwszy stół wgrudzień 1911. Jednak opóźnienie w przygotowaniu Popołudnia Fauna powoduje, że Święto zostaje przesunięte na kolejny sezon. Kompozytor mógł więc bez pośpiechu pracować nad swoim baletem. Dokończył kompozycję,17 listopada 1912do Clarens oraz ostatecznej orkiestracji datowany był dla8 marca 1913.
Rok do dnia po skandalu utworzenia Popołudnie fauna na muzyce z Claude'a Debussy'ego w Teatrze Châtelet The Rite of Spring został stworzony przez Baletów Rosyjskich od Siergieja Diagilewa w29 maja 1913 r.w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu , gdzie Pierre Monteux dyrygował orkiestrą składającą się głównie z muzyków Concerts Colonne . Choreografia Wacława Niżyńskiego , podobnie jak muzyka Igora Strawińskiego , stawiająca rytm jako główny element dzieła, wywołała głośny do dziś zgiełk, którego krytycy nazywają dzieło „wiosenną masakrą”.
Jednak dzień wcześniej generał odbył się w spokoju, w obecności Claude'a Debussy'ego , Maurice'a Ravela i wielu innych intelektualistów, a także prasy paryskiej. Kompozytor tak opisuje to wykonanie w Kronikach mojego życia : „[Opuściłem] salę z początkowych taktów preludium, co natychmiast wzbudziło śmiech i kpiny. Byłem oburzony. Demonstracje te, początkowo izolowane, szybko stały się powszechne, az drugiej strony, prowokując kontr-demonstracje, bardzo szybko przerodziły się w straszliwy wrzawę. W tym momencie Niżyński, który był za kulisami, stojąc na krześle, wykrzykiwał wskazówki do tancerzy, którzy nie słyszeli już orkiestry. Ze swojej strony Diagilew nakazał elektrykom naprzemiennie włączać i wyłączać światła, próbując uspokoić publiczność.
Kompozytor był również bardzo krytyczny wobec tancerza i choreografa, jak pisał w swoich Kronikach w 1935 roku: ta choreografia jest nieświadomością, z jaką wykonał ją Niżyński. Wyraźnie widać było jego niezdolność do przyswojenia i zawłaszczenia rewolucyjnych idei, które stanowiły credo Diagilewa, a które były mu uparcie i mozolnie wpajane przez niego. Dostrzegliśmy w tej choreografii raczej bardzo bolesny wysiłek bez rezultatu niż realizację plastyczną, prostą i naturalną, wynikającą z poleceń muzyki. Jednak na miejscu, Strawiński zatwierdził choreografii Niżyńskiego, pisząc do kompozytora Maximilian Steinberg3 lipca 1913 r : „Choreografia Niżyńskiego była nieporównywalna; poza kilkoma miejscami wszystko było tak, jak chciałem. "
Kilka dni po pierwszym przedstawieniu Koronacji Strawiński zachorował i spędził sześć tygodni w domu opieki w Neuilly-sur-Seine . Tymczasem Le Sacre został powitany ani skandalicznie ani chwalebnie w swoim pierwszym występie w Londynie ,11 lipca, a następnie trzy inne w tym samym roku, zanim Serge Diagilev wycofał ten utwór z repertuaru Baletów Rosyjskich tylko dlatego, że nie był popularny wśród publiczności. Dopiero w następnym roku, wKwiecień 1914, że kompozytor zazna triumfu. Po przesłuchaniu na koncercie w Paryżu muzyk został wyniesiony na ulicę przez swoich wielbicieli.
Święto wiosny nie zawiera fabuły. "To cykl ceremonii ze starożytnej Rosji" - określił kompozytor w rozmowie z13 lutego 1913.
Oto notatki programowe, które widzowie mieli w rękach podczas pierwszego spektaklu, , 29 maja 1913 r. :
„ Pierwszy obraz: Adoracja Ziemi
Wiosna. Ziemia pokryta jest kwiatami. Ziemia pokryta jest trawą. Na Ziemi panuje wielka radość. Mężczyźni angażują się w taniec i zgodnie z obrzędami kwestionują przyszłość. Sam dziadek wszystkich mędrców bierze udział w gloryfikacji wiosny. Jest doprowadzony do zjednoczenia go z obfitą i wspaniałą Ziemią. Wszyscy kroczą po Ziemi z ekstazą.Drugi obraz: Ofiara
Po dniu, po północy. Na wzgórzach znajdują się poświęcone kamienie. Nastolatki prowadzą mityczne gry i szukają drogi. Wysławiamy, wysławiamy Tę, która została wyznaczona do oddania Bogom. Nazywamy Przodków czcigodnymi świadkami. A mądrzy przodkowie ludzi kontemplują ofiarę. W ten sposób składamy ofiary Iarilo , wspaniałemu, ekstrawaganckiemu [w słowiańskiej mitologii Iarilo jest bogiem natury]. "Każdy z dwóch dużych obrazów rozpoczyna się wstępem i zawiera szereg tańców prowadzących do Tańca Ziemi lub Tańca Sakralnego . Oto tytuły nadawane każdemu z tańców Święta Wiosny :
Kostium na Święto Wiosny .
Kostium na Święto Wiosny .
Dzieło przełomowe, w przeciwieństwie do poprzednich kompozytorów rosyjskich, którzy akceptowali niemieckie techniki symfoniczne; Strawiński za Święto wiosny , użył zupełnie „anty-lymphonic” metod, z elementami nierozwiniętych. Oddzielne bloki kontrastu zostały zestawione jak mozaika, a ruchy akumulowały pojedyncze linie i rytmiczne obrazy, tworząc crescendo dźwięku i aktywności. Każda z dwóch części rozpoczyna się wolną, spokojną muzyką, a następnie kończy się wybuchem. Rytmy są albo powtarzalne, na statycznych ostinatach , albo bardzo dynamiczne, ze stale zmieniającymi się akcentami ( do tego stopnia, że sam kompozytor umiał grać Tańca Sakralnego, ale nie umiał go przepisać ).
Poza tym, choć mówił, że do całego utworu użył tylko jednej (melodia fagotu otwierającego, litewska), przetworzył kilkanaście melodii słowiańskich ze starożytnych uroczystości do Święta wiosny . Część z nich zredagował jego nauczyciel Rimski-Korsakow. Żadna nie była w stanie surowym, ale przemieniona. Sposób, w jaki oparł swoją złożoną muzykę na takich surowcach, był skrajnym przejawem tradycji narodowej, z której się wyrósł .
Balet napisany na wyjątkowo dużą orkiestrę symfoniczną . Wynik z instrumentów strunowych są często podzielone na dwa, trzy lub nawet cztery różne części. Każda drewniana ambona ma pięciu wykonawców, niektórzy grają na dwóch instrumentach, a nawet na trzech, jak drugi klarnet basowy (klarnet w A, klarnet w B ♭ i klarnet basowy) . Na instrumentach dętych blaszanych nie brakuje wyjątkowych instrumentów, takich jak trąbka basowa w E czy tuby tenorowe grane przez siódmy i ósmy róg. Sekcja perkusji jest najważniejszą zmobilizowaną dla baletu. Strawiński tworzy w tym zespole różnorodne barwy, zaczynając od baletu nonszalancką solówką fagotu, a kończąc na szaleńczym tańcu wykonywanym w orkiestrowym tutti nad połamaną strukturą metryczną w taktach 1/8, 2/8, 2/16, 3/ 16 i 5/16. Wydawałoby się, że pierwotnie to średnio wysokie solo fagotu na instrument zostało skomponowane na róg angielski; Dopiero na próbie, gdy fagocista zabawiał się graniem tego tematu, Strawiński transponował go na fagot.
Ta melodia fagotu pozostaje jednak wykonaniem niebezpiecznym, w ekstremalnie wysokim rejestrze, i jest często wymagana podczas egzaminów wstępnych przyszłych fagociistów w dużych orkiestrach.
Instrumentacja Święta Wiosny |
Smyczki |
pierwsze skrzypce , drugie skrzypce , altówki , |
Drewno |
1 piccolo , 3 flety , trzeci gra na drugim piccolo , 1 flet altowy ,
4 oboje , czwarty gra na drugim waltorni angielskiej , 1 waltornia angielska , 1 mały klarnet w D i E ♭ , 3 klarnety w B i A , trzeci gra na drugim klarnecie basowym , 1 klarnecie basowym B , 4 fagoty , czwarty grający drugi fagot , 1 kontrafagot , |
Mosiądz |
8 rogów , siódmy i ósmy grają na tenorowej tubie si
1 mała trąbka w D , 4 trąbki w C , czwarta gra na trąbce basowej w E ♭ 3 puzony , 2 tuby basowe |
Perkusja |
5 kotłów , granych przez dwóch muzyków ,
bęben basowy , tam-tam , trójkąt , bęben baskijski , güiro , antyczne talerze w A ♭ i jeśli if |
Święto wiosny zaczyna się od wysokich dźwięków fagotu . Prawdziwa progresja odbywa się za pomocą instrumentów dętych drewnianych i smyczkowych, aż do wróżby podstawy wiosny (z serią nut, które powtarzają się d mila).
Wiosenne wróżby / taniec nastolatkówUtwór ten oparty jest na słynnej umowie „toltchok”, która została powtórzona 280 razy w formie umów, które uległy rozkładowi. To taniec kobiecy. (według scenariusza Strawińskiego)
Gra porwaniaSzybko przykuty łańcuchem do wiosennych wróżb, ten utwór jest rytmiczny. Kontrastuje z tańcem nastolatek, ponieważ jest tańcem męskim. (według scenariusza Strawińskiego)
Wiosenne rundySpring Rounds to powolna i spokojna chorovode oferująca pentatoniczny pasaż na temat rosyjskiego ludu .
Procesja mędrcaUtwór ten jest doskonałym przykładem masowego pisania , wynikającego z nawarstwiania się warstw muzycznych. To procesja. doprowadzony do szczytu przez trąbkę . Kończy się wielką, uderzającą ciszą .
Mądry człowiekMędrzec jest krótkim przerywnikiem między Procesją mędrca a tańcem ziemi, napisanym, aby stworzyć przerwę między tymi dwoma żywymi utworami.
Taniec ziemiTaniec ziemi jest bardzo rytmicznym i szalonym tańcem . Ten taniec jest regulowane przez rytm kotły od początku do końca.
Wprowadzenie drugiej części to utwór oferujący dysonansowe akordy . Można to zakwalifikować jako "piosenka powietrzna", unosząca się nad gęstością utworu.
Tajemniczy krąg nastolatekTo chorowoda podejmująca temat wstępu. To bardzo mocna piosenka oparta na rozwinięciu unikalnego motywu. Wybrany zostaje wybrany na końcu piosenki.
Gloryfikacja WybrańcaPowolna i potężna piosenka ożywiona dynamicznymi efektami.
Przywołanie przodkówTo brutalny męski taniec, który jest powolny. Strawiński używa różnych efektów dynamicznych, aby piosenka była jeszcze bardziej aktywna.
Rytualne działanie przodkówJest to procesja, którą można postawić równolegle z procesją mędrca. Jest żywa, a czasy naznaczone.
Taniec sakralnyTaniec sakralny jest ostatnim tańcem Koronacji. To na jego końcu wybrany zostaje złożony w ofierze dla odrodzenia wiosny . W formie ronda (trochę jak piosenka z refrenami i zwrotkami). Zmiany miar są oznaczone etykietą prawie wszystkich miar. Kończy się ujęciem kotłów .
Rękopisy :
Wydania drukowane :
Wielu choreografów z XX -go wieku , począwszy od Niżyńskiego w 1913 choreografii Święto wiosny . Możemy cytować: Mary Wigman , Maurice Béjart (1959), Pina Bausch (1975), Paul Taylor (1980), Martha Graham (1984), Mats Ek (1984), Jorge Lefebre (1988), Marie Chouinard (1993), Angelin Preljocaj (2001), Régis Obadia (2003), Uwe Scholz (2003), Doug Varone (2003), Emanuel Gat (2004), Heddy Maalem (2004), Xavier Le Roy (2007), Marguerite Donlon (2008), Ginette Laurin (2011), Jean-Claude Gallotta (2011), Sasha Waltz (2013).
Walt Disney wybiera Rite dla jego filmu fabularnego z animowanym Fantasia który opisywany kilka animowanych sekwencji z muzyką z arcydzieł muzyki klasycznej. Coronation został położony między Uczeń czarnoksiężnika przez Paula Dukasa i duszpasterskiej Symphony przez Ludwiga van Beethovena , i wystawił pojawienie się życia na Ziemi aż do dinozaurów .
Wykorzystanie muzyki było źródłem sporu między Strawińskim a Disneyem. Ten ostatni zaoferował mu 5000 dolarów za autoryzację, ale uprzedzając go, że nawet bez jego zgody wznowi pracę, ponieważ w 1939 r. Ryt skomponowany w Rosji przed rewolucją rosyjską nie był chroniony prawami autorskimi w Stanach Zjednoczonych.
Strawiński, widząc rezultat, nie był zadowolony z tego, jak Leopold Stokowski potraktował skróconą i zaaranżowaną muzykę oraz przypisywane mu obrazy.