| Realizacja | Yves Robert |
|---|---|
| Scenariusz |
Yves Robert Francis Veber |
| Główni aktorzy | |
| Ojczyźnie | Francja |
| Dobry | Komedia |
| Czas trwania | 76 minut |
| Wyjście | 1974 |
Seria
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Le Retour du Grand Blond to francuski film wyreżyserowany przez Yvesa Roberta , wydany w 1974 roku . Jest to kontynuacja Grand Blond avec une shoe noire ( 1972 ).
Trzy miesiące po zakończeniu Grand Blond z czarnym butem kapitan Cambrai, który prowadzi śledztwo w sprawie dziwnej śmierci pułkownika Milana, przechwytuje list od François Perrin, który snuje wielką miłość z Christine w Rio de Janeiro , w którym wyznaje do swojego przyjaciela Maurice'a oszustwo pułkownika Tuluzy. Cambrai przekonuje nowego ministra obrony, by poprosił pułkownika Toulouse o przedstawienie go Grand Blondowi, opisanemu w teczce pułkownika Milana jako wyjątkowego agenta.
Tuluza wysyła dwóch agentów do Rio z misją zabicia Wielkiego Blondynka, który przedwcześnie ogłasza swoją śmierć ministrowi, ale różne próby zabójstwa kończą się niepowodzeniem. Minister nalegał na repatriację jego ciała i nadanie mu pośmiertnie Legii Honorowej .
Po fałszywym pogrzebie przybywa kapitan Cambrai i otwarcie oskarża Tuluzę i Perrache o spowodowanie śmierci nie tylko pułkownika Milana, ale także Wielkiego Blondynka. Powołuje się w szczególności na Maurice'a i list otrzymany z Rio. Toulouse wygrywa pierwszą bitwę, zapewniając ich, że Grand Blond żyje i ma się dobrze i wkrótce wróci.
Postawiony w trudnej sytuacji musi teraz udowodnić, że Wysoki Blondyn rzeczywiście jest tajnym agentem. Udaje się do Rio i każe porwać Christine, aby wywrzeć presję na Perrin i zmusić ją do współpracy. Wielki Blondyn wraca do Paryża, wystrojony w pełny wachlarz tajnego agenta, ku niezrozumieniu Maurice'a i jego żony Paulette, którzy przybyli powitać go na lotnisku.
Po tym, jak udało się udaremnić pułapkę kapitana Cambraia, który przekonał Ministra do powierzenia niebezpiecznej misji Wielkiemu Blondynowi, Toulouse chce teraz dać dobrą lekcję kapitanowi Cambrai, z którego wynika, że spędził większość swojej kariery w urzędy, nie wspierające akcji terenowej ani widoku krwi. Przygotowuje produkcję, w której Wielki Blondyn ucieka przed strzelaniną, a zwłaszcza umierający agent w ramionach Cambrai. Ta sztuczka działa, dopóki Cambrai i Maurice nie odkrywają, że rewolwer Wielkiego Blondynka jest naładowany czystą bronią i nie rozumieją, że to mistyfikacja.
Kiedy Toulouse i Perrache uwalniają Christine i zabierają ją z powrotem do domu Perrina, znajdują go w łóżku z Paulette. Christine odchodzi zirytowana.
Toulouse planuje teraz, aby Grand Blond wystąpił tego samego wieczoru, w pełnym koncercie iw obecności ministra. Ma to na celu definitywne zamknięcie tej żenującej sprawy, jednocześnie przekonując sceptyków, że przez ten tragiczny koniec Wielki Blondyn był tak naprawdę tajnym agentem. Kiedy kapitan Cambrai grozi mu, że użyje zeznań Maurice'a przeciwko niemu, jeśli miałby zestrzelić Wielkiego Blondynka, musi rozkazać zabójcom przerwanie operacji. Wtedy pojawia się Christine, wchodzi na scenę i strzela do Perrina. Pojawia się kapitan Cambrai i wyjawia, że w rzeczywistości były to puste strzelaniny i że Perrin nie jest martwy, a operacja została przeprowadzona przy współudziale Perrina i innych muzyków orkiestry. Osadzony i publicznie oskarżony pułkownik Toulouse ogłasza, że chce uniknąć hańby wyroku i widzimy, jak popełnia samobójstwo kulą w głowę. Gdy Perrin godzi się z Christine, wydaje się, że Tuluza nie popełniła samobójstwa i uciekła wraz z Perrache w kierunku lotniska Orly.