Dystrykt Terre-Adelie | |
Flaga | |
Sytuacja Terre-Adélie na kontynencie. Roszczenie zawieszone przez Traktat Antarktyczny | |
Administracja | |
---|---|
Status | Okręg administracyjny francuskich ziem południowych i antarktycznych |
Główne miasto | Dumont-d'Urville |
Demografia | |
Populacja | 38 mieszk. |
Gęstość | 0 mieszkańców/km 2 |
Geografia | |
Obszar | 432 000 km 2 |
Limity | 136° i 142° długości geograficznej wschodniej 90° i 67° szerokości geograficznej południowej |
Kraina Adeli to region Antarktydy odkryty w 1840 roku przez francuskiego odkrywcę Julesa Dumonta d'Urville . Obszar o powierzchni około 432 000 km 2 , położony między 136° a 142° długości geograficznej wschodniej oraz pomiędzy 90° ( biegun południowy ) a 67° szerokości geograficznej południowo - wschodniej , pod nazwą Terre - Adélie , terytorium uznawane przez Francję za jedno z pięć okręgów francuskich terytoriów południowych i antarktycznych , chociaż twierdzenie to nie jest powszechnie uznawane . Terytorium skrywa francuską bazę naukową Dumont-d'Urville na wyspie Pétrels , przyłączoną do strefy czasowej UTC + 10: 00 .
Powiat Krainie Adeli znajduje się na kontynencie antarktycznym, gdzie tworzy kąt sześciu stopni sektorze lądolodów (432.000 km 2 ), pomiędzy 136 th i 142 th południk wschodniej. Jego szczytem jest geograficzny biegun południowy, a jego podstawą jest nieco ponad 270 kilometrów linii brzegowej skąpanej w Morzu Dumont-d'Urville , na antarktycznym kole polarnym .
Magnetyczny Biegun Południowy , którego pozycja zmienia się w czasie, przenosi się poza kręgiem polarnym. W 2008 roku był przed Adelie Land 65 ° 00'S, 138 ° 00'E . Pierwsze obliczenia inklinacji magnetycznej umożliwiającej zlokalizowanie tego magnetycznego bieguna południowego zostały wykonane w dniu23 stycznia 1838 rprzez Clément Adrien Vincendon-Dumoulin , hydrograf z wyprawy Dumont d'Urville .
Klimatyczne polarny charakteryzuje się bardzo niskich temperatur i silnych wiatrów często obciążonych cząstek lodu, znanych jako śnieżyce . Temperatury w Dumont d'Urville, na poziomie morza, wynoszą średnio od -1 do 7 ° C latem (styczeń, luty) i od -15 do -20 ° C podczas australijskiej zimy (lipiec, sierpień).
Antarktyda to jedyny duży zimny region na kuli ziemskiej, który jest obecnie w stanie zbliżonym do pierwotnego, w przeciwieństwie do Arktyki . Podpisując Konwencję z Rio w 1992 r. , Francja zobowiązała się do „zachowania różnorodności biologicznej w celu zaspokojenia potrzeb i aspiracji przyszłych pokoleń ” , podejmując wszelkie niezbędne środki w ramach krajowych. W zakresie ochrony środowiska ratyfikowała przede wszystkim protokół do „Traktatu antarktycznego dotyczącego ochrony środowiska na Antarktydzie” (znany jako Protokół Madrycki ). Podpisany w 1991 roku w Madrycie, a wszedł w życie w 1998 roku, protokół ten określa w szczególności obszary szczególnie chronione . Prawo15 kwietnia 2003 r.w sprawie ochrony środowiska na Antarktydzie wdraża Protokół Madrycki. Wyjaśniono to dekretem z25 kwietnia 2005. Wszelka działalność francuska na Antarktydzie i wszelka działalność prowadzona na gruntach Adélie musi podlegać procedurze deklaracji lub autoryzacji , w zależności od ich wpływu na środowisko.
W tych zamarzniętych rejonach nie zamieszkuje żaden ssak lądowy, ale licznie występują tam ptaki , zwłaszcza pingwiny . Szczególnie dobrze reprezentowane są dwa gatunki: pingwin cesarski i pingwin Adélie .
Niektórzy przedstawiciele ptasiej fauny w krainie Adeli:
i ssaków morskich :
Dowódca francuskiej ekspedycji antarktycznej, Jules Dumont d'Urville , odkrył ten region w 1840 roku, z którego rozpoznał 150 mil wybrzeża.
Po obejrzeniu wybrzeża? 20 stycznia 1840 rna 22 h 50 , członkowie wyprawy na pokład dwie łodzie Astrolabe i gorliwi i postawił stopę,21 stycznia 1840na 17 h 30 , w „ Landing Skała ”, najwyższy i najbardziej na północny-zachód od grupy wysp Wyspy Dumoulin i powołany przez Dumont d'Urville na cześć ekspedycji hydrograf Vincendon-Dumoulin , położony w północno-wschodniej części Pointe Archipelag Géologie , około 4 km od lądu w pobliżu Cape Geodesy. Pobrali tam próbki skał, glonów i zwierząt i wzięli je w posiadanie, umieszczając francuską flagę ( 66°36′19″S, 140°04′00″E ). Dumont d'Urville ogłosił swojej załodze, że ta ziemia będzie odtąd nosić nazwę „Land Adélie”, w hołdzie dla jego żony Adèle. ten29 styczniaprzeszli przez drogę amerykańskiej ekspedycji Charlesa Wilkesa , która16 styczniawidział na zachodzie „lodową wyspę” położoną ponad 175 km od wybrzeża (na wschód od 66°22′S, 153°40′E ), następnie płynąc dalej na zachód, samo wybrzeże25 stycznia 1840 r( 67°04′37″S, 147°42′00″E ), pięć dni po tym, jak Dumont d'Urville zobaczył go o 9 stopni długości geograficznej (około 400 km ) dalej na zachód, po czym tam zszedł na ląd; niemniej jednak Stany Zjednoczone nie uznają francuskich roszczeń wobec Terre-Adélie.
Po II wojnie światowej kilka krajów, w tym Francja, rozważało utworzenie stacji na tym kontynencie, aby lepiej ustalić swoje roszczenia terytorialne. Francuskie Wyprawy Polarne - Misje Paul-Émile Victor (EPF), utworzone w 1947 roku, zorganizowały trzy kolejne zimowania i dwie kampanie letnie w latach 1948-1953.
Pierwsza stacja, Port-Martin, powstała w latach 1949-1950, ale po pożarze została przeniesiona dalej na zachód, na wyspę Petrels w archipelagu Pointe-Géologie. Nowa stacja, zwana Bazą Antarktyczną Dumont-d'Urville , nadal działa i może pomieścić około 30 osób, a liczba pracowników podwaja się w okresie letnim. Baza ta powinna być obsługiwana przez lotnisko , zbudowane przez niwelację Wysp Cuvier, Wysp Lwa , wysepek Polluxa i Zeusa oraz Wysp Buffona , ale pas startowy został porzucony w 1994 roku.
Od 1959 roku, czyli od podpisania Układu Antarktycznego , teren jest stale okupowany. Wiele badań naukowych jest prowadzonych w krainie Adélie, zarówno na poziomie krajowym, jak i w ramach współpracy międzynarodowej ( w szczególności z Rosją i Stanami Zjednoczonymi ).
Ponadto baza Dumont-d'Urville jest połączona konwojem pojazdów gąsienicowych z antarktyczną bazą Concordia znajdującą się na szelfie kontynentalnym, w pobliżu sektora Terre-Adélie i stworzoną we współpracy z Włochami do badań astronomicznych (instalacja teleskopów). i radioteleskopów ), geofizycznej i klimatologicznej (w szczególności magnetosfery , badania górnych warstw atmosfery, globalnego ocieplenia i warstwy ozonowej ) czy fizyki fundamentalnej (wychwytywanie cząstek o wysokiej energii).
Odkrycie krainy Adeli przez Dumonta d'Urville.
Skały przywiezione przez ekspedycję MHNT z 1840 roku .
Dawne schronisko-obserwatorium Francuskich Wypraw Polarnych, 1959.
Na Antarktydzie francuska suwerenność nad Terre-Adélie jest sprawowana w kontekście Traktatu Antarktycznego podpisanego w Waszyngtonie w 1959 r., który ustanawia „zamrożenie” roszczeń terytorialnych i potwierdza wolność badań naukowych na całym kontynencie. Musi zatem być zgodne z wymaganiami Traktatu, który został uzupełniony w 1991 przez Protokołu madryckiego dotyczącego ochrony środowiska i co sprawia, że ten kontynent „rezerwatu przyrody poświęcony pokojowi i nauce”. Francja wpisuje się w ten międzynarodowy system, będąc jednocześnie:
Stany Zjednoczone i Rosja nie uznają suwerenności żadnego innego państwa na Antarktydzie.
Francja nie zażądała wyraźnie wyłącznej strefy ekonomicznej w odniesieniu do Terre-Adélie; zastrzega sobie jednak swoje prawa w odniesieniu do ewentualnego roszczenia rozszerzonego szelfu kontynentalnego (co pozwoliłoby mu rościć sobie suwerenne prawa do eksploatacji potencjalnych zasobów podglebia, takich jak węglowodory).
Terre-Adélie jest częścią francuskich terytoriów południowych i antarktycznych (TAAF), których jest dzielnicą. TAAF podlegają zwierzchnictwu starszego administratora, który sprawuje funkcje naczelnika terytorium. Należy zauważyć, że ten ostatni cieszy się tytułem prefekta.
Lider okręgu jest przedstawicielem starszego administratora. Jedną z ról szefów okręgów w TAAF jest kierowanie bazami południowymi i antarktycznymi. Na Terre-Adélie rola ta skupia się głównie wokół bazy Dumont d'Urville.
Ponadto Terre-Adélie, podobnie jak inne terytoria zamorskie, jest stowarzyszone z Unią Europejską jako KTZ (kraje i terytoria zamorskie).
Wreszcie budżet okręgu jest powiązany z budżetem ogólnym TAAF, który obecnie wynosi 26 milionów euro.