| Produkcja | Max Ophüls |
|---|---|
| Scenariusz |
Jacques Natanson Max Ophüls |
| Główni aktorzy |
Jean-Louis Barrault |
| Firmy produkcyjne | Sacha Gordine Movies |
| Ojczyźnie | Francja |
| Trwanie | 93 min (1 godz. 33) |
| Wyjście | 1950 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
La Ronde to francuski film wyreżyserowany przez Maxa Ophülsa w 1950 roku . Scenariusz filmu oparty jest nasztuce La Ronde austriackiego pisarza Arthura Schnitzlera .
Narrator, „rozgrywający” , przedstawia serię opowieści o romantycznych lub „szarmanckich” spotkaniach . „Okrągłe” przechodzi z prostytutką do żołnierza, od żołnierza do pokojówki, od pokojówki do syna w rodzinie, od niego do Emmy, Pani żonaty, z Emmą Charles męża, od Charles do przeklętej Anny, która wyciąga rękę do poetki, która porzuca ją dla nie opierającej się hrabiemu aktorce, która wracając na rzeź z prostytutką, zamyka koło.
Postać widziana z tyłu wchodzi po schodach, a następnie przechodzi przed teatr, którego kurtyny są otwarte. Mówi do siebie, mówiąc: „Co ja robię w tej historii?” Czy jestem autorem, przyjacielem, przechodniem? Jestem tobą ... i twoim pragnieniem, aby wiedzieć wszystko. Ale gdzie my tu jesteśmy, w pracowni, na ulicy? ”. Zdejmuje szary płaszcz i zmienia garnitur, by założyć elegancki płaszcz, po czym w cylindrze mówi: „Jesteśmy w Wiedniu w przeszłości”. Jesteśmy w 1900 roku. Przeszłość jest o wiele spokojniejsza niż teraźniejszość i bezpieczniejsza niż przyszłość ”Mówi, że będzie to kwestia miłości i śpiewa walca„ Kręgu miłości ”, przechodząc przed wesołym -go-round, który kręci się jak wszystkie postacie tańczące w tym samym tempie. Podchodzi do niego dziewczyna, której mówi, że nie jedzie z nią, ponieważ jest „rozgrywającym” i nie ma go w rundzie, która rozpocznie się z nią, ponieważ spotka się z żołnierzem.
2 dziewczyna i żołnierz Żołnierze przechodzą obok dziewczyny, która woła do szóstej, mówiąc: „Czy idziesz piękna biała? Nie chcesz przyjechać, mieszkam w pobliżu, przyjdź i rozgrzej się? Mówi jej, że nie ma czasu i musi wracać w okolice, żeby nie dostać czterech dni. Mówi mu: "Nie potrzebuję pieniędzy dla facetów takich jak ty, to nic nie kosztuje". Kiedy mówi mu, że mieszka dziesięć minut drogi stąd, odpowiada: „Podaj mi swój adres, przyjdę jutro”. „Nie przyjdziesz”, mówi i każe mu zejść z wału kamiennymi schodami na dół, gdzie prowadzi ją w róg ściany, mówiąc mu: „nie potrzebujemy ławki, nie jesteśmy w ściana. świat ”. Słychać chór rundy. Trąbka jest odtwarzana przez rozgrywającego, którego przebranie jest pierwszym żołnierzem i który trąbi na wezwanie. „Nie uciekaj. Nazywam się Léocadie ”- mówi do niego dziewczyna, którą żołnierz Franz bardzo szybko opuszcza i biegnie. Dziewczyna nazywa go skąpym draniem, bo nawet nie dał jej papierosa. Żołnierz wznosi mur koszar… Jeszcze minuta i runda się zatrzymuje. Trąbka rozgrywająca mówi: „Żołnierz wraca do koszar, ale wychodzi w sobotę”. Idzie tańczyć pod lampionami i spotyka Mamzelle Marie. " 3 żołnierz i pokojówka Na balu żołnierz tańczy z Marie po tym, jak tańczył z dziewczyną jego znajomego, która ma krzywą twarz. Następnie prowadzi ją do pięknego ogrodu pełnego kochanków i znajduje ławkę, na której siadają po tym, jak mówi mu: „Będziesz grzeczny, obiecujesz?”. I pojawia się piękny posąg boga Pana. Potem oboje stoją, a on zostawia ją, aby wrócić na ławkę, aby znaleźć swoją szablę. Brygadier ze swoim towarzyszem zwraca mu to, mówiąc mu, że „żołnierz nigdy nie może odłączyć się od swojej szabli”, a on sam oddziela się od swojej szabli, aby objąć swój podbój. Żołnierz wraca do Marie, która chce wrócić na swoje miejsce, ale nadal chce tańczyć i oferuje jej pół piwa, gdzie zostawia ją siedzącą samą. Elegancki rozgrywający podchodzi następnie do Marie, która mówi mu, że go nie zna i pyta ją „Kim jesteś?”. „Nikt” odpowiada, informując ją, że straciła miejsce, wracając do domu zbyt późno, ale mówi, że w lipcu będzie miała następne. Towarzyszy jej w jej nowym miejscu, spacerując w odpowiednim czasie, a następnie mówi do niej „Już tam jesteś”, gdzie znajdzie nowego kochanka. Odkrywa, że ma na sobie ładny strój pokojówki i idzie na górę, żeby zadzwonić. Muzyka rundy zostaje wznowiona. Następnie rozgrywający pokazuje klapę sceny filmowej, na której jest napisana następująca scena. 4 pokojówka i młody mężczyzna Marie czyta list od żołnierza Franza, który chce się z nią ponownie spotkać i któremu odpowiada, że jej list sprawił jej wielką przyjemność. Wstaje i puka do drzwi sypialni młodego mężczyzny z rodziny, który nacisnął jej dzwonek i prosi ją o zmniejszenie zazdrości, bo będzie za gorąco. Następnie prosi ją o dużą szklankę bardzo zimnej wody. Dzwoni i prosi o czas, ponieważ czeka na profesora Schullera na kurs francuskiego przygotowujący do egzaminu. Alfred siedzący gratuluje jej niebieskiego stanika, a następnie przytula ją. „Jest za jasno,” powiedziała. Zasłania zasłony i mówi jej, że widział ją zeszłej nocy, ponieważ drzwi jej sypialni były otwarte i widział wiele rzeczy. Zamyka okiennice. Runda zostaje wznowiona. Gamemaster spotyka brodatego dżentelmena, którego pyta: „Dokąd idziesz przyjacielu?” »« Na trzecim piętrze »...« Nie ma tam nikogo »powiedział rozgrywający, ponieważ pan i pani są na wsi. „Ale przychodzę zobaczyć ich syna” - powiedział gość. "Musiał zmienić zdanie" powiedział rozgrywający "bo go tam nie ma, zobacz okiennice, które z pewnością są zamknięte". Jest wdzięczny, a rozgrywający mówi mu: „Nie dziękuj mi, profesorze, bo ona musi się kręcić”. "Tak, kto to? „Okrągły panie profesorze”. Marie otwiera okiennice, a Alfred mówi jej: „Marie idź zobaczyć, jestem pewien, że zadzwonił dzwonek do drzwi”. Idzie zobaczyć się i mówi mu, że nikogo tam nie ma. Alfred wychodzi na zewnątrz, mówiąc mu, że to opatrzność, że musi chodzić i że jest o dziesięć lat starszy. - Nie obwiniaj mnie - powiedział jej. Odpowiada „Ty, na pewno cię jeszcze zobaczę”. Elegancki rozgrywający znajduje się na środku ronda, kręci kołem i mówi „Obróć, obróć moje postacie”. Opowiada o kolejnej przygodzie młodego mężczyzny, który wyrósł i wynajął kawalerkę, by otrzymać to, na które czeka i obiecał przyjść. Wysiada bardzo dobrze ubrana w taksówce. Rozgrywający zapowiada „Młody mężczyzna i mężatka”. 5 młody mężczyzna i zamężna kobieta Wchodzi mężatka i siada w jego domu. Uspokaja go, mówiąc, że nie jest śledzona. Zmusza go do zdjęcia kołnierzyka i dwóch welonów, a potem kapelusza. " Kochasz mnie ? Powiedziała mu. „Mam nadzieję, że w to nie wątpisz. On odpowiada. Odpowiada: „Więc nie masz wątpliwości i pozwolisz mi odejść”. Prosi ją, żeby go więcej nie torturowała i całuje jego ręce. Gładzi go po włosach i pyta, który pokój jest z przodu? „Salon”, powiedział. Potem prosi go o szklankę wody, a kiedy idzie po trochę, otwiera drzwi naprzeciwko i znajduje podwójne łóżko, po czym zamyka drzwi. Dzwoni, bo on powoli wraca. Rozgrywający pojawia się ponownie, aby ponownie uruchomić zepsutą karuzelę. Kiedy Alfred wraca, zastaje salon pusty i obawia się, że jej nie ma. Otwiera drzwi sypialni i mówi „Ach, dałaś mi emocje Emma!” ”. Następnie siada na łóżku obok niej, kładąc się i pyta ją, czy czytała Stendahla, którego bohaterowie często opowiadają to samo, co mu się przydarzyło… „Tak miło jest zostać, wręcz przeciwnie. Dobrzy towarzysze” - mówi do niego, a potem pyta go: „Gdzie twój zegarek? I owija swoje ramię wokół jego klatki piersiowej. Oni się całują. Potem, kiedy odchodzi, mówiąc mu, że zadzwoni do niego jutro, Alfred bardzo szczęśliwy powiedział sobie: „Oto jestem kochankiem zamężnej kobiety”. Rozgrywający ponownie uruchamia karuzelę i walczą razem zgodnie z melodią rundy. Bardzo piękna i zalotna Emma we włosach nosi białe piórko, walca. Rozgrywający zapowiada „Mężatka i jej mąż”. 6 Mężatka i jej mąż " Co robisz ? »Prosi męża do Emmy, swojej żony, która jest w swoim łóżku obok jego. „Czytam Stendahl” - mówi, gdy on na głos wykonuje obliczenia. Następnie pyta go „co to jest?” »A on odpowiada, że to do niej należy zadać to pytanie, ponieważ« została przemieniona »- powiedział. „Jesteś dziś bardzo dzielny”, powiedziała do niego. Gdy przejmuje jego rachunki, mówiąc jej, że mężowie mają obawy i nie zawsze są wolni od ducha. „Ja wyłączam”, powiedziała i całują się, a potem życzy mu „dobrego wieczoru, Charles”. "Czy pamiętasz Wenecję, nasz miesiąc miodowy?" Powiedział jej, prosząc, by ponownie włączyła światło. Następnie powiedział do niej: „W małżeństwie występuje przemiana między spokojnymi okresami, a inne mniej spokojne”, po czym wygłasza jej długą przemowę na temat „małżeństwa, które jest niepokojącą tajemnicą? Wy, młode dziewczyny z dobrej rodziny, przychodźcie do nas, nieświadome i czyste. Znamy się i jesteśmy skazani na spotkanie z kobietami… ”, o czym nie chce z nią rozmawiać, gdy wspomina o„ stworzeniach swojej młodości ”, o których jej mówił. Potem pyta go: „Czy byłeś kochankiem zamężnej kobiety?” »Karol jest obrażony, a potem mówi do niego, a potem« Tak, raz », a potem« nie żyje, ponieważ wszystkie te kobiety umierają młodo ». Emma włącza go z powrotem i pyta go, czy ją kocha, a on mówi do niej: „Mój chłopcze, nie lubimy tych kobiet. Jest sprawiedliwość. Bo naprawdę kochać można tylko w prawdzie, w czystości ”. Każdy z nich wyłącza światła. Pyta: „Która godzina?” A on odpowiada: „Jakie to ma znaczenie, że mamy przed sobą życie”. Pomyśl o Wenecji ”, powiedział wtedy„ Podaj mi rękę ”, a oni czule chwytają się za ręce w ciemności pokoju. Atmosfera rundy powraca, a głos rozgrywającego ogłasza „Mąż i grisette”. 7 mąż i mała grisette Kamerdyner eleganckiej restauracji z prywatnymi salonami poprzedza barona na klatce schodowej „Oczywiście Monsieur Breitkopf”, mówiąc mu, że zna jego gusta w kuchni i jako drink, oczywiście szampan, podczas gdy Anna wspina się za nim. Poprzedza go do prywatnego pokoju, gdzie nalewa jej szampana. - Co myślisz o mnie, że natychmiast za tobą podążałem? Potem mówi mu, że lubi krewetki i że szczypie szampan. „Wejście” jest napisane na kartonie. Baron pyta ją, czy kiedykolwiek była na prywatnej praktyce? „Tak, ale z przyjacielem”, a następnie odpowiada, że nie ma przyjaciela, ponieważ nie ma przyjaciół od sześciu miesięcy i że wyglądał jak ona… „Deser” pojawia się na pudełku. Baron pyta go, ile ma lat: „Osiemnaście? „I powiedziała więcej, a dla niego powiedziała:„ Trzydzieści? A on mówi „szorstko”. Całuje ją. Prosi o więcej szampana i kładzie się pijana na kanapie. Mówi jej: „Uwielbiam cię”. Lokaj wraca do barona i przedstawia mu notatkę. Pan Breitkopf pyta następnie lokaja, czy kiedykolwiek widział Emmę w swoich gabinetach i otrzymuje od niego negatywną odpowiedź. Wraca, aby zobaczyć się z Emmą, mówiąc jej, że jest godzina jedenasta. „Do czego zmusił mnie szampan”, powiedziała wtedy „Widziałeś mnie wystarczająco dużo, nawet nie znam twojego imienia? ”. „Charles”, powiedział do niego „. Wychodzą razem, a on mówi jej, że nie mieszka w Wiedniu, ale od czasu do czasu tam przyjeżdża. Wnioskuje, że jest żonaty i mówi mu o tym. W taksówce, którą zabierają razem, mówi jej, że chciałby ją znowu zobaczyć i pokochać, ale jeśli tylko go kocha, unikając pokus młodych kobiet. Oferuje jej gniazdko, które może wynająć w Wiedniu w pięknym domu w dyskretnym sąsiedztwie ... Swój chór gra walc rundy. Rozgrywający odsłania wycieraczkę z przyszłego gniazda miłości, na której napisane jest WITAJCIE. Potem mówi, że grisette spotyka wtedy poetę bardziej skomplikowanego niż mąż, który, gdy jest zblazowany, nie umie już kochać jak wszyscy. 8 mała grisette i poeta "Czy wszyscy poeci są tacy jak ty?" »- pyta groteska poety, który zabrał ją do swojego domu. „Wszyscy wielcy poeci tak, ale jest nas niewielu”. Prosi go, żeby zapalił więcej świec, a on odpowiada: „Rzućmy na nas cienie jak szlafrok”. Nie… jak płaszcz z gwiazd ”; I idzie na górę, aby w ciemności zanotować ostatnie zdanie w swoim notatniku. „Jestem głodna” - powiedziała mu, ale poza piciem nie miał nic do jedzenia. Sugeruje, żeby poszła na prywatną praktykę. „To mania wśród mężczyzn” - powiedziała. - Czy byłeś kiedyś z uwodzicielem? On pyta. „Poszedłem tylko z przyjaciółką i jej narzeczonym. Widzisz - powiedziała. „Nie, nie widzę i nawet nie widzę, czy się rumienisz”. Poza tym w ogóle cię nie widzę, jesteś ciemnowłosą czy blondynką - odpowiada, schodząc z podłogi. - Powinieneś był zapisać w swoim notatniku, jak się czuję - powiedziała. Podnosi się i woła: „To, co tam mówisz, jest bardzo głębokie. Podsumowujesz jednym słowem całą tragedię pożądania ”, a potem pyta ją:„ Powiedz mi najpierw, czy mnie kochasz? "Tak" powiedział grisette. " Dlaczego ? »- pyta poeta.„Ponieważ nie jesteś taki jak inni”, powiedziała. „To widać? " On pyta. „Słychać to przede wszystkim” - odpowiada.
Wraca po schodach i pospiesznie mówi „Zdejmij sukienkę” i wyrusza w radosnym poetyckim monologu. Kiedy do niej dołącza, zdmuchuje świecę i mówi „Zdejmij koszulę”. "Kochasz mnie", odpowiada ... Gra walc rundy. Następnie baron reguluje swój rachunek nieco ponad jedenastą przed kamerdynerem restauracji, który mówi „Wszystko w porządku”. A baron, który na próżno czekał na grisette w prywatnym pokoju, odpowiada: „Będzie miała przeszkodę”, po czym odchodzi.Poetka deklamuje wiersz à la grisette, po czym wyjawia mu swoje imię „Nazywam się Külhenkampf” i mówi mu, że jest to imię jak każde inne, a następnie „To prawda, że piszesz sztuki, które oglądasz w kinach? Gdy był pewien, że nie wie, że to Külhenkampf, powiedział jej, że jest Robertem, urzędnikiem prawnika, który grał na pianinie w nocy podczas koncertu w kawiarni. Potem mówi jej, że zamierzają podróżować i że zabierze ją na pustynię, gdzie pójdą po złoty owoc… - A twój prawnik? Powiedziała, sprowadzając go z powrotem na ziemię, wierząc mu, kiedy powiedział jej, że grał na pianinie w kawiarni koncertowej w nocy. Zatrzymuje się, a potem mówi do niej: „A potem się pożegnamy, bo nie ma miłości bez pożegnania” Następnie „Dałbym ci miejsce, które dał mi przyjaciel, żebyś mogła pójść zobaczyć następne. Pokaz Külhenkampf. A w następną niedzielę będziesz uczestniczyć w pięćdziesiątym przedstawieniu sztuki Külhenkampfa, a potem opowiedz mi, co myślisz o tej godnej podziwu pracy ”. Krótka wizja kurtyny teatralnej, która zamyka się po oklaskach i gwiazdy aktorki w peruce, której poeta gratuluje. Następnie rozgrywający ogłasza ustnie „Poetka i aktorka”.
9 poetka i aktorka; „Mój aniele, nigdy się nie zostawimy i będziemy się kochać z wielką prostotą ... Tego się nie mówi w życiu” - mówi Charlotte, aktorka do poetki, która towarzyszy jej w garderobie, zmuszając ją do usunięcia wizażystka od wejścia do jej garderoby, aby jak najszybciej ją pocałować, podczas gdy ona sama zmywa makijaż. Planował następnie zabrać ją na dwugodzinne sanie do odległej gospody, gdzie na jego prośbę wynajął dwa pokoje. „Albo chodźmy do siebie, albo do siebie”, mówi do niej, a ona odpowiada, że u niego jest zimno, a jego matka jest u niej. - Więc chodźmy tam, do tej gospody, która prawdopodobnie przypomina ci starą miłość i gdzie dwadzieścia razy odeślesz mnie z powrotem do mojego pokoju? - powiedział do niego. - Tak, ale wiesz też, że dwudziesty pierwszy raz bym cię nie zwolnił. Nie wiesz tego? »-« Tak, wiem »powiedział -« Dlatego cię kocham. »Powiedziała do niego, a potem« Czy kiedykolwiek wiemy, jak się sprawy mają… ». " Już mnie nie kochasz ? »Powiedział poeta« A ty? »Odpowiada aktorce. „Ach, teatr jest okropny, z góry wiemy wszystko, co powiemy”. - „A ci, którzy nie wiedzą, też ich kochają? »Mówi poeta, który daje jej nagłe policzek, a potem namiętnie całuje, zginając ją z powrotem w ramionach. Powietrze w rundzie powraca do chóru ... W wejściu do mieszkania pojawia się oficer w pełnym stroju. Pojawiający się rozgrywający zapowiada „Aktorkę i hrabia”.
10 aktorka i hrabia; Hrabia w pełnym mundurze oficerskim spóźnia się do aktorki, aby złożyć jej wyrazy szacunku. Mówi mu, żeby poczekał i usiadł, a potem „Cześć”. Pozwól mi wrócić do łóżka. »Zaprasza go bliżej siebie w swoim łóżku i mówi mu, że grała dla niego tylko zeszłej nocy w teatrze. „Nie sądzisz, że jest gorąco? Możesz sobie prawie wyobrazić, że jest ciemno. Nikt nas nie może zobaczyć - powiedziała. Wciąga go na siebie w łóżku, rozpinając mundur oficera. Wznawia się chór walca rundy. Pojawia się rozgrywający, który następnie rozwija taśmę filmową, z której identyfikuje początek i koniec, aby wykonać cięcie. „Pozwól mi wrócić do łóżka” - powiedziała aktorka do hrabiego. „Proszę", powiedział do niej, a następnie zaproponował, że znów ją zobaczy. „Powiedzmy pojutrze" - „Dlaczego pojutrze?" Będziesz czekała na mnie dziś wieczorem po przedstawieniu w moim pokoju ”, a on jej odpowiada„ Muszę wyjść, na wizytę kurtuazyjną trochę skorzystałem. Proszę, złóż wyrazy szacunku swojej matce ”. Hrabia następnie spotyka rozgrywającego, który mówi mu, że nie służy tutaj i że jest tutaj ze względu na sztukę miłości. Rozgrywający pyta go: „Do jakiej nowej miłości zmierzasz, monsieur le Comte?” Ale hrabia jest pijany i mówi mu, że nie poszedł wczoraj wieczorem do wejścia artystów i opowiada o nocy obfitującej w wydarzenia. Mówi, że chciał być sam i nie poszedł za tą kobietą… Walc rundy wznawia melodię. Rozgrywający ogłasza „Earl and the Girl”.
11 Hrabia i dziewczyna Hrabia wstaje i znów bierze swój miecz, potem płaszcz i zauważa, że znajduje się w pokoju tej kobiety, która przypomina mu kogoś, kogo zna. Leżąc w łóżku, powiedziała do niego: „Czy masz jakieś obawy?” Chcę spać. Żegnaj wojsku ”. Bierze ją za kogoś innego i mówi: „Pozwól mi pocałować twoje oczy, zanim pójdę?” Nie pamięta upadku z nią na kanapę, a potem nic się między nimi nie wydarzyło. „Nie wiem już, gdzie jesteśmy”, powiedział hrabia, po czym powiedział „Żegnaj” i wyszedł z pokoju, aby wyjść na ulicę. Potem przybył w pobliże wału i spotyka żołnierza, do którego mówi: „Więc nie witamy już oficerów?” I witają się. 12 Epilog rozgrywającego
„Szkoda, że ci dwaj się nie przywitali”, powiedział rozgrywający, po czym „Tak kończy się runda, tak jak ja to widziałeś. To historia każdego, więcej Wam nie powiem ”. Hrabia znika. Rozgrywający zdejmuje swój szary płaszcz, a następnie przechodzi obok teatru, którego zasłona jest zamknięta. Słowo „koniec” pojawia się, gdy walc rundy ustaje, a „nie powiem ci więcej” jest nadal wypowiadane.
„Ten rozczarowany walc, który Max Ophüls musiał odciąć o dwadzieścia minut, aby uspokoić purytanów, był publicznym triumfem pomimo brutalnej kampanii oczerniania ze strony krytyków. Ten barokowy moralista był krytykowany za sporządzenie spisu różnych form libertynizmu i bezprawnych miłości. Nie ma jednak nic szorstkiego, ani niegrzecznej sceny w tej wirtuozowskiej paradzie scen w alkowie. Temat jest gorzki, tragiczny, trochę zabarwiony okrutnym cynizmem Schnitzlera, z którego czerpie inspirację. Max Ophüls dokonuje obserwacji nieskończonego smutku pod frywolnym pojawieniem się fresku na romantycznych przemówieniach i zachowaniu: szczęście nie istnieje. To, co maluje, fatalistycznie, to niemożność utrwalenia najczystszych impulsów, rozpacz uczucia miłości pogardzanej gorączką pożądania, czystość zdeptana przez efemeryczne spotkania, tajemna rana duszy w obliczu niewierności pijaństwa. Czas, nieubłagany, pożera miłość, zapomina o darze, przyprawia o zawrót głowy podbojów, ochładza serca. Ten desperacki i desperacki szał „sztuczek, kłamstw i nieustannych niebezpieczeństw”, które splatają walkę płci, ten złowieszczy saraband kobiet i mężczyzn nadużywanych przez komedię przyjemności jest po mistrzowsku zainscenizowany. Tematem filmu są zmysłowe arabeski kamery: taniec, transy i zawroty głowy. "
- Jean-Luc Douin , Télérama N ° 2308 - 6 kwietnia 1994
Film został wydany z nowym master HD na DVD i Blu-ray 19 lutego 2020 r, pod redakcją Calotta Films. Jako bonus, edycja zawiera tylko zwiastun filmu w wersji 2017.