Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{draft}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .
La Queue-en-Brie | |||||
Stara wieś La Queue-en-Brie. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Ile-de-France | ||||
dział | Val de Marne | ||||
Dzielnica | Creteil | ||||
Międzywspólnotowość | Metropolia Wielkiego Paryża | ||||
Mandat burmistrza |
Jean-Paul Faure-Soulet 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 94510 | ||||
Wspólny kod | 94060 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Caudacians | ||||
Ludność miejska |
11 909 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 1300 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Szczegóły kontaktu | 48°47′24″ północ, 2°34′39″ wschód | ||||
Wysokość | Min. Maks. 69 m 107 m² |
||||
Obszar | 9,16 km 2 | ||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||
Jednostka miejska |
Paryż ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Paryż (gmina głównego bieguna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Briard z kantonu płaskowyżu | ||||
Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Île-de-France
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | laqueueenbrie.fr | ||||
La Queue-en-Brie ( / k Ø . Ɑ . B ʁ I / ) to francuski gmina znajduje się w dziale z Val-de-Marne , w regionie Île-de-France .
Jej mieszkańcy nazywani są Caudaciens .
La Queue-en-Brie znajduje się 17,9 km od centrum Paryża w linii prostej. Miasto jest ograniczone przez Ormesson-sur-Marne, Chennevières-sur-Marne, Pontault-Combault, Noiseau, Sucy-en-Brie, Santeny i Lésigny. Obejmuje dużą część Forêt de Notre-Dame .
Jest to miasto położone najbardziej na wschód od departamentu Val-de-Marne, a zatem miasto najbardziej na wschód od wewnętrznych przedmieść Paryża .
ten 1 st styczeń 1968na mocy ustawy z dnia 10 lipca 1964 r. o reorganizacji regionu paryskiego zniesiono departament Seine-et-Oise, a La Queue-en-Brie dołączyła do obecnego departamentu Val-de-Marne.
Na terenie gminy znajduje się tylko jeden ciek wodny Morbras , dopływ Marny o długości 17,3 km .
W lesie państwowym Notre-Dame na południu miasta znajduje się około dwudziestu stawów, w których żyje wiele płazów i gadów .
Droga krajowa nr 4 , stała się droga wojewódzka 4 jest historyczna oś droga przez miasto na południu.
Ścieżki roweroweLa Queue-en-Brie ma kilka kilometrów ścieżek rowerowych.
Transport publicznyLinie autobusowe obsługujące miasto:
La Queue-en-Brie jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin gęstych lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Paryżu , a między resortowych aglomeracji obejmującej 411 gmin i 10,785,092 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.
Podobnie jak większość średniowiecznych miast, La Queue-en-Brie rozwinęło się, pochłaniając z czasem luki otaczające starą wioskę.
Stara wieś | Położona na południe od miasta dzielnica, przez którą przecinają się Morbras, reprezentuje historyczne centrum La Queue-en-Brie. Dlatego też naturalnie znajdujemy tam główną część historycznego i religijnego dziedzictwa Caudac. |
Pierre Lais | Dawna miejscowość, jej toponim wskazuje na potencjalne istnienie monolitu, który teraz zniknął. |
Les Marnières | Miejscowość Marnières, witająca od lat 60. rezydencję Marnières, jest sprawdzonym miejscem okupacji galijsko-rzymskiej; Świadczy o tym obfitość żużla znaleziona podczas wykopalisk archeologicznych. |
Centrum miasta | Jest nowym centrum gminy od czasu przeniesienia ratusza w 1975 roku . |
Granice | Jest to dzielnica mieszkaniowa zbudowana na dawnych terenach rolniczych. |
Ziemia odpadów | Jest to zalesiona dzielnica mieszkalna, przez którą przecinają się Morbras, której pierwsze budowy zakończono w czerwcu 1975 roku . |
Ormojowie | Jest to zespół trzech dzielnic mieszkaniowych położonych pomiędzy Bois des Friches a obecnym centrum miasta. |
Val Fleuri | Jest to dzielnica mieszkaniowa zbudowana między dzielnicą Marnières a lasami Lacroix. |
Fiołki | Jest to dzielnica zbudowana w 2001 roku na niezabudowanym terenie przylegającym do Halle des Violettes i doliny Morbras. |
Zielona Ścieżka | Chemin Vert to dzielnica położona w północno-wschodniej części miasta, jest to najbardziej zamożna dzielnica La Queue-en-Brie z wieloma nieruchomościami i rezydencjami. Otaczają go Bois-Lacroix i Champ-Garni. |
Według INSEE, 68% gospodarstw domowych w La Queue-en-Brie posiada swoje główne miejsce zamieszkania .
Poświadczone Cauda w 1147, Cauda to nazwa zamku castro quod dicitur Cauda w 1151-1157, Caudam w 1185.
Od langue d'oïl oznaczającego „ogon” („koniec łąki lub stawu”).
„Ogon” to nazwa nadana bardzo wydłużonemu i wąskiemu drewnu.
La Queue-en-Brie znajduje się na skraju lasu Arc Boisé , wysokiego miejsca prehistorycznej okupacji w Île-de-France.
Różne wykopaliska archeologiczne prowadzone podczas prac budowlanych ujawniły, że w dolinie Morbras w okresie neolitu zajmowali się ludzie . Na skraju Morbras ustawiono tarasy, o czym świadczą liczne stanowiska odkryte na terenie gminy.
Odkrycie ołowianego amuletu z wizerunkiem dziewicy karmiącej piersią dzieciątko Jezus wskazuje na protohistoryczną okupację tego miejsca.
Wskazówki zawód Gallo-Roman znaleziono w południowej części marmozet ( koła z III th wieku) i domów wykorzystywanych do redukcji rudy żelaza wykazano Marnières.
Pozostaje pozostałość z czasów średniowiecza: wieża La-Queue-en-Brie.
Ta wieża średniowieczu wybudowano w między XII TH i XIII -go wieku. Mierząca ponad trzydzieści trzy metry wieża służyła do obrony drogi do Paryża. Zniszczone podczas wojny stuletniej pozostały tylko ruiny wieży mierzące teraz pięć metrów.
Miasto La-Queue-en-Brie jest miastem partnerskim:
Aż do prawa 10 lipca 1964 rmiasto było częścią departamentu Seine-et-Oise . Redystrybucja dawnych departamentów Seine i Seine-et-Oise oznacza, że miasto należy teraz do Val-de-Marne i jej okręgu Nogent-sur-Marne po skutecznym przeniesieniu administracyjnym na1 st styczeń +1.968.
Do wyboru posłów miasto od 1896 roku jest częścią czwartego okręgu wyborczego Val-de-Marne .
Miasto było częścią kantonu Boissy-Saint-Léger od 1801 do 1964 roku . Kanton ten został podzielony w 1984 r., a gmina połączyła Chennevières-sur-Marne z Seine-et-Oise. W ramach redystrybucji kantonów we Francji w 2014 r. miasto jest teraz częścią kantonu Plateau Briard .
Miasto było częścią społeczności aglomeracyjnej Haut Val-de-Marne utworzonej w 2001 roku.
W ramach realizacji dążenia rządu do promowania rozwoju centrum aglomeracji paryskiej jako globalnego hubu, 1 st styczeń 2016, metropolia Wielkiego Paryża (MGP), której gmina jest członkiem.
Ustawa o nowej organizacji terytorialnej Republiki z7 sierpnia 2015 r.przewiduje także tworzenie nowych struktur administracyjnych zrzeszających gminy członkowskie metropolii, składające się z grup ponad 300 tys. mieszkańców i posiadających liczne kompetencje, terytorialne instytucje publiczne (EPT).
W związku z tym gmina została zintegrowana również 1 st styczeń 2016do terytorialnym zakładu publicznego Grand Paris Sud Est Avenir , która przede wszystkim udaje społeczności aglomeracji Haut Val-de-Marne.
.
Podczas pierwszej tury wyborów samorządowych w 2014 r . lista prowadzona przez Jeana-Jacquesa Darvesa (PCF) uzyskała 43,88% oddanych głosów, Jean-Paula Faure-Souleta (LR) 39,35% i Danielle Molinier-Verchère ( DVG) 16,76%.
W drugiej turze biegły te same listy, Jean-Paul Faure-Soulet (LR) uzyskał 45,37% oddanych głosów, prowadząc z 8 głosami wcześniej niż Jean-Jacques Darves (PCF) i 45 , 18% i wreszcie Danielle Molinier-Verchère (DVG) z 9,44%.
Okres | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1944 | 1945 | Jacques Morel d'Arleux | ||
1945 | 1947 | Edmond Forestier (1907-1975) |
SFIO | Pracownik RATP |
1947 | 1959 | Jacques Morel d'Arleux | ||
1959 | 1965 | Raymond Martin | ||
1965 | 1977 | Roger fontanille | UNR | |
1977 | 1983 | Claude Romeo | PCF | |
1983 | 1995 | Roger fontanille | RPR | |
1995 | 2001 | Jacques Aubry | UDF | |
2001 | 2014 | Jean-Jacques Darves | PCF | |
2014 | 2026 | Jean-Paul Faure-Soulet | UMP → LR | Senior Executive w branży farmaceutycznej i protetycznej Radny Wojewódzki (2010 → 2015) |
W 2005 roku miasto La Queue-en-Brie zostało wyróżnione etykietą „Ville Internet @” .
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 11 909 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,82% w porównaniu do 2013 r. ( Val-de-Marne : + 3,17% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
459 | 428 | 431 | 515 | czterysta dziewięćdziesiąt siedem | 467 | 474 | 462 | 512 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
450 | 580 | 600 | 559 | 629 | 712 | 723 | 701 | 707 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
519 | 502 | 554 | 393 | 524 | 562 | 481 | 430 | 771 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
996 | 3009 | 7140 | 9 722 | 9 897 | 10 852 | 11 388 | 11 506 | 11 835 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11,909 | - | - | - | - | - | - | - | - |
|
|
W mieście znajduje się ośrodek szpitalny Les Murets.
Ten widział jej otworzyć drzwi od 1963 roku , został wdrożony w zalesionym obszarze 17 hektarów , w którym zamek został zbudowany pod koniec XIX -go wieku. W szczególności oferuje usługi psychiatryczne, pomoc niesamodzielnym osobom starszym oraz szkolenia w zakresie opieki pielęgniarskiej.
Robert-Barran stadion - nazwany na cześć słynnego rugby union gracza i rugby gracz , który odznaczył się w mistrzostwach Francji i Puchar między 1944 i 1947 roku - oferuje następujące wyposażenie:
Może pomieścić do 2300 osób, w tym 300 na swoich trybunach.
Stadion Léo-Lagrange - nazwany na cześć francuskiego polityka - oferuje boisko do piłki nożnej oraz boisko do koszykówki.
Aneks stadion znajdujący się w pobliżu rezydencji Marnières to miejsce otwarte dla publiczności, gdzie trenują różne drużyny z gminy, a także uczniowie ze szkół podstawowych i college'u Jean-Moulin . Jest to również miejsce spotkań, zwłaszcza 14 lipca każdego roku, ponieważ to tutaj wypalane są fajerwerki z okazji święta narodowego .
Halle des Violettes to wielofunkcyjna sala z przebieralniami i 15-miejscowym parkingiem.
Gimnazjum im. Pierre-de-Coubertina – nazwane na cześć francuskiego historyka i pedagoga, ale także dlatego, że jest on twórcą współczesnych igrzysk olimpijskich – znajduje się pomiędzy szkołami Lamartine i Pasteur i oferuje następujące udogodnienia:
Liquidambar zabaw to obszar krajobrazowy w centrum miasta, który oferuje małe pole sporty zespołowe (piłka nożna, koszykówka), jak również wiele obiektów rekreacyjnych ( huśtawki , zjeżdżalnie , itp.)
Wydziałowe centrum modelarstwa Marmousets , zarządzane przez klub o prawie stowarzyszeniowym z 1901 r., Modélisme Des Marmousets (lub c2m) to teren o powierzchni 12 hektarów poświęcony modelarstwu we wszystkich jego formach: zdalnemu pilotowaniu pojazdów lądowych, samolotów, helikopterów itp.
Drużyny i stowarzyszenia sportoweStowarzyszenie Entente Sportive Caudacienne , założone28 lutego 1968oferuje 16 sekcje sportowe: taekwondo , lekkoatletyka , badminton , francuski boks , piłka nożna , Futbol amerykański , futsal , dobrowolne gimnastyka , piłka ręczna , judo , karate , zapasy , Pancrace , tenis , łucznictwo i siatkówka .
Utworzona w 2001 roku drużyna futbolu amerykańskiego Gladiateurs de la Queue-en-Brie trenuje regularnie na stadionie w aneksie i na stadionie Roberta-Barrana, w towarzystwie swoich cheerleaderek . Klub gra po raz pierwszy w swojej historii w drugiej lidze złotej kasku na sezon 2011 .
Klub tenisowy to dynamiczny klub. Prezes na co dzień ciężko pracuje nad rozwojem swojej sekcji, oferując swoim członkom liczne zajęcia w ciągu roku. W 2015 roku zainstalowano dwa nowe korty kryte.
Entente Sportive Caudacienne de Football (ES Caudacienne) trenuje na stadionie Léo-Lagrange i rzadziej na stadionie Roberta-Barrana.
Entente Sportive Caudacienne Athlétisme to sekcja w pełni rozwinięta w ostatnich latach, która wzrosła z około trzydziestu licencjobiorców do ponad 160 w 2016 roku. Wysiłki zostały nagrodzone tytułem mistrza Val-de-Marne w 2015 roku, za jego trzeci udział tylko w interklubie. Oferowanych jest wiele miejsc treningowych, począwszy od BABY ATHLE (od 3 do 6 lat), do dorosłych rekreacyjnych, poprzez wszystkie kategorie wiekowe, a także grupę konkursową. Wszystko to, prowadzone przez zmotywowany i przyjazny zespół kierowników, pod technicznym nadzorem Yves CONGARD, trenera historycznego klubu, członka AEIFA (Association des Coaches d'Ile de France d'Athlétisme).
Le Petit Voltaire , to gazeta z opiniami, stworzona w dniu16 lutego 2014.
Port Saint Nicolas to strona internetowa oryginalnie stworzona (6 grudnia 1995) przez parafian z La Queue-en-Brie jako pierwsza francuskojęzyczna strona katolicka. Od 1998 roku nie ma już bezpośredniego połączenia między witryną a La Queue-en-Brie. Według gazety La Croix , ta strona jest „odniesieniem do francuskojęzycznego katolickiego Internetu”.
Vivre ensemble , miejski magazyn informacyjny, wydawany kilka razy w roku przez ratusz, przedstawia mieszkańcom Caudacian przemówienie burmistrza, informacje o służbie publicznej i administracji, pracach w toku lub przybyciu oraz wiadomości ze społeczności.
La Queue en Brie - ACEP to strona internetowa stworzona przez stowarzyszenie Caudacian zajmujące się badaniem dziedzictwa (akronim ACEP), którego celem jest badanie i ochrona dziedzictwa we wszystkim, co dotyczy historii, kultury i archeologii Queue-en-Brie i jej regionu ; a także badania i rozwoju, a nawet ochrony dziedzictwa w jego naturalnym kontekście i jego rozwoju w związku z działalnością człowieka. Ta strona internetowa składa się z:
Według INSEE, La Queue-en-Brie jest jednym z francuskich gmin, gdzie przeciętna zamożność per capita jest jednym z najwyższych: w roku 2011, średni dochód podatkowy na gospodarstwo domowe było € 30.012, który postawił miasto na 2 th miejsce wśród 36 717 gmin posiadających ponad 39 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej.
Zatrudnienie w zakładzie pracy La Queue-en-Brie w 2007 r.
Sektor zatrudnienia | Numer | % | w tym kobiety w% | w tym mężczyźni w% | w tym pracownicy w% | |
---|---|---|---|---|---|---|
Podstawowy | Rolnictwo | 14 | 0,5 | 25,5 | 74,5 | 74,5 |
Wtórny | Przemysł | 220 | 7,8 | 25,4 | 74,6 | 92,6 |
Budowa | 269 | 9,5 | 6,9 | 93,1 | 71,4 | |
Trzeciorzędowy | Handel, transport, różne usługi | 1,015 | 35,8 | 40,6 | 59,4 | 89,1 |
Administracja publiczna, edukacja, zdrowie, akcje społeczne | 1317 | 46,5 | 74,6 | 25,4 | 97,4 | |
Całkowity | 2835 | 100,0 | 51,9 | 48,1 | 91,3 | |
Źródła danych: Insee |
Działalność gospodarcza gminy rozłożona jest na kilka stref aktywności:
Typ Briarda , jest głównym świadkiem historii La Queue-en-Brie.
Pralnia w starej wsi (lub letnia pralnia )
Zbudowany w XIX -tego wieku, to była z jego dachu w 1843 roku .
Odrestaurowany w 1969 roku przez gminę i grupę przyrodniczą Caudacien , ta pralnia została zbudowana na Morbras, kilka metrów poniżej poidła.
Ze względu na twardość i świeżość wody Morbras używano go raczej latem, stąd jego przydomek „letnia pralnia”.
Stara wieś wodopoju
Zbudowany w XIX th wieku, pozwoliło Caudaciens wodę swoje zwierzęta.
Szkoła muzyczna Lionela-André
Zbudowany w 1860 roku stary ratusz i szkoła miejska stoi w centrum starej wsi, obok kościoła św. Mikołaja.
Szkoła została przeniesiona w 1938 roku do obecnej szkoły Jean-Jaurèsa, a ratusz funkcjonował do 1975 roku , kiedy to został przeniesiony do obecnego centrum miasta.
Królewski milowy n O 19
Zepsuty podczas przesiedlenia dworzec królewski nr 19, który przylega do obecnej drogi krajowej nr 4, był pierwotnie ozdobiony lilią, symbolem monarchii francuskiej. Ta płaskorzeźba została wykuta podczas rewolucji, aby przekształcić się w czapkę frygijską .
Liczba wygrawerowana na tym kamieniu milowym wskazuje odległość od Paryża, która wynosi dziewiętnaście tysięcy sążni , czyli około 36,7 km.
Jego pochodzenie jest szacowana między XVII th i XVIII -tego wieku, i jest on przetrzymywany w starym mieście, przed pozostałościami starego feudalnego wieży.
Kamień LaisFontanna i pralnia z kamienia Lais (lub pralnia zimowa )
Zbudowana w 1873 roku (data jest na niej wygrawerowana) w miejscu kamienia Lais , fontanna czerpie wodę z głębokiego źródła.
Z wygrawerowanymi inicjałami jej projektanta - NH (H jak Hérault) - półkulista fontanna wpada do niecki starej umywalni.
Woda jest tam mniej zimna niż ta w Morbras oddalonym o 300 metrów, zimą korzystały z niej głównie praczki, stąd jej przydomek „zimowa pralnia”.
Domena MarmousetsNa początku XIX -go wieku , majątek przeszedł na własność Jean-Baptiste de Nompère de Champagny (1756-1834), księcia Cadore , Ministra Napoleon I er .
Zamek Marmousets Prawdopodobnie zbudowany pod koniec XVIII -go wieku, tradycja jednak wskazuje, że został zbudowany przez General Hulin w 1828 roku . Dawna nazwa „Maisoncelle” zdaje się tu wskazywać na bardzo starą obecność „pojedynczego domu”, nawet klasztornej celi, odizolowanej w lesie Briarde, określenie „Marmouzet” pojawia się dopiero w akcie z 1520 r. archiwum Ormessona. Pole było własność Maisoncelle w późnym XVII th wieku miniaturzyście i emalia Jean Petitot Młodszego (1653-1702), protestant, który był podobny do ojca, kariera w Anglii, gdzie został mianowany malarzem króla Karola II. Wrócił do Francji pod koniec życia, zmarł na zamku w 1702 roku. Wciąż wahamy się co do daty budowy obecnego zamku, zgodnie z tradycją, że został on zbudowany w 1828 roku przez generała Hulina, ale nowsze analizy wykazują tendencję aby zobaczyć go jako koniec XVIII -go wieku. Chłodnica Marmousets zbudowany w XVIII -tego wieku, używany był głównie do konserwowania mięsa. Osiedle ErmitażuZamek Ermitaż
Zbudowany w XVII -tego wieku, ten narożny pawilon jest jedyną pozostałością dawnego zamku Ermitażu. Po rozbiciu panowania Caudacian w 1408 r. twierdza Ermitażu była własnością rodziny Blanchet pod panowaniem lorda Berchères. Spór ma, oprócz istniejącej krainy Ermitaż, teraz zniknął zamku, który stał Rouart właściwości wspólne dla XIX th century. W 1576 r. warownię trzymał Marc Miron , doradca i pierwszy lekarz króla Henryka III. Są to prawdopodobnie potomkowie, którzy budują nowy zamek w XVII -tego wieku, rozległy czworobok otoczony przez talutés pawilonów na czterech rogach. W XVIII th century, nowi władcy części ogonowej Bourbon królewskiej rodziny: pierwszego księcia Dombes i hrabiego d'Eu, a wreszcie księcia Penthievre wszystkie trzy grand-syna Ludwika XIV i M me de Montespan. W 1759 roku Château de l'Hermitage został włączony do zupełnie nowego markiza Ormesson przez pierwszego najemcę, markiza Marie-François de Paule d'Ormesson (1710-1775), członka Królewskiej Rady Finansowej króla Ludwika XV. Stopniowo majątek przekształca się w gospodarstwo rolne. Tylko pozostaje zamku że flaga rogu na Morbras, włączone do pana domu zbudowanego w XIX th wieku.
Dom Rouarta
Dawny dom Alexisa i Henri Rouartów, to pozostałość po budynkach gospodarczych starego zamku Ermitażu.
Chłodnica Rouart ( XVII p wieku)
Chłodnia, która wcześniej mieściła się w piwnicach zburzonej części zamku Ermitażu, miała służyć do przechowywania łatwo psujących się produktów spożywczych.
Zamek Mûrets
Zbudowany za panowania Napoleona III zamek był domem jednego z ministrów cesarza. Obecnie jest centrum administracyjnym szpitala Mûrets.
Dziedzictwo religijnePozostałości starego feudalnego wieży, błędnie nazywane „lochu”, który został zbudowany na początku XII th wieku, są widoczne zamiast wieży, w starej wsi.
Dziedzictwo środowiskoweLa Queue-en-Brie nosi etykietę „ville fleurie” z kwiatem przyznanym przez Krajową Radę Kwiecistych Miast i Wsi Francji w konkursie ukwieconych miast i wsi .
Las Notre-Dame , jeden z największych lasów na wschodzie regionu paryskiego, częściowo znajduje się na terenie gminy.
Pisarz Victor Hugo , w swojej powieści Notre-Dame de Paris, wysyła kapitana Phoebusa na odpoczynek w Queue-en-Brie, aby wyzdrowiał po odniesionych obrażeniach.
Malarz André Dunoyer de Segonzac uwiecznił w 1931 roku Allée de Tilleuls przy obecnej rue Jean-Jaurès w swojej akwareli „ Grande rue du village ”, która obecnie znajduje się w ambasadzie Francji w Waszyngtonie . Jego imię nosi też ulica w mieście.
Ramiona La Queue-en-Brie są ozdobione w następujący sposób: Srebrny do rzeki polnej w fesie, do wieży wbija się w mury z piasku sobolowego, do głównego lazuru naładowanego trzema fleur-de-lis Or. Mottem miasta jest „ De Brie, zawsze wierny Francji ”. La Queue-en-Brie dzieli również z Le Plessis-Trévise motto „Miasto na wsi”. Rzeczywiście, bliskość obu sklepów (obszary biznesowe Pontault-Combault, Ormesson-sur-Marne) i obszarów leśnych ( Las Notre-Dame , Bois des Marmousets, Bois Lacroix) zapewnia wyjątkowe środowisko życia.
|
---|