Produkcja | Henri-Georges Clouzot |
---|---|
Scenariusz |
Henri-Georges Clouzot Stanislas-André Steeman |
Główni aktorzy |
Pierre Fresnay |
Firmy produkcyjne |
Kontynentalne filmy Liote |
Ojczyźnie | Francja |
Uprzejmy |
policjant w thrillerze |
Trwanie | 84 minuty |
Wyjście | 1942 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Morderca mieszka w wieku 21 lat to francuski film wyreżyserowany przez Henri-Georgesa Clouzota , wydany w 1942 roku , będący adaptacją powieści detektywistycznej o tym samym tytule autorstwa belgijskiego autora Stanislasa-André Steemana , wydanej w 1939 roku .
Włóczęga, który właśnie wygrał dużą sumę na loterii, jest piątą ofiarą tajemniczego zabójcy, który swoje zbrodnie podpisuje wizytówką na nazwisko pana Duranda. Komisarz Wacław Vorobeïtchik - jak wszyscy nazywają Wens - jest podana na dwa dni, żeby go zatrzymać. Mila Malou, jej przyjaciółka, chce zostać zatrudniona przez impresario , który daje jej do zrozumienia, że gdyby miała swoje nazwisko w gazecie, tak jak pan Durand, zatrudniłby ją. Wpada wtedy na pomysł, by to powstrzymać. Morderca nadal zabija. Mila zostaje aresztowana podczas poszukiwania pana Duranda i kończy się prośbą o wezwanie Wensa. Agent chce aresztować pijanego mężczyznę siedzącego na lampie gazowej, który właśnie go obraził. Wciąga ubranie, żeby go powalić. Wyrywa w ten sposób kieszeń marynarki, z której, nie zdając sobie z tego sprawy, wypada partia kart na nazwisko pana Duranda. Na posterunku Wens rozpoznaje mężczyznę, Turlota, z którym już miał do czynienia. Następnie ustalił adres pana Duranda: pensjonat przy 21 Avenue Junot . Odkrył ten adres dzięki kartom, które podniósł agent i które Turlot ukradł z komody w pensjonacie. Wens zostawia Milę z listem, który ma przekazać prefektowi w ciągu dwóch dni i wyjawia jej, że ma nadzieję aresztować pana Duranda.
Emeryturę 21 osób prowadzi M me point, kierownik do pracy Armanda i Juliette. Rano salon pensjonatu wita gości: Collin, mały rzemieślnik; M lle Cuq, pisarka, która nie została jeszcze opublikowana; D R Linz, dawniej z Colonial , lame; Lala-Biedny, fakir . Przedstawia pastora Lestera, który jest niczym innym jak Wensem, szukającego pokoju. Mila otwiera list do prefekta, który zostawił jej Wens. Ścieżki Wensa krzyżują się z ostatnimi mieszkańcami, Kidem Robertem, byłym niewidomym bokserem i jego pielęgniarką Vanią. Udając, że ma złe drzwi, Wens wchodzi do Collina, który tworzy lalki bez twarzy... jak zabójca bez twarzy, pan Durand. Mówi mu, że D r Linz był ścigany za sprawy aborcji i Lalah ubogich, bez obowiązku miesięcy, musi żyć w lewe interesy. Wens idzie do Lalah-Poor: po wejściu do swojego pokoju odkrywa, że Linz przeszukuje walizkę fakira.
Podczas posiłku Wens zauważa, że Mila jest obecna. Kiedy posiłek się kończy, pensjonariusze dyskutują. M lle Cuq zapowiedziała, że będzie teraz pisać powieści kryminalne. Jeśli chodzi o wybór imienia swojego bohatera, Linz proponuje imię Duranda i, zgodnie z jednym ze swoich nawyków, rozpoczyna pochwałę tego. Collin nazywa pana Duranda potworem. Lalah-Poor oznajmia, że jest Durandem i, aby to udowodnić, zabija kanarka w swojej klatce, a następnie reanimuje go. M lle Cuq ogłasza, że to nowy pomysł. Opisuje dokładnie, nie wiedząc o tym, dokładną sytuację, przez którą przechodzi Wens, a jej powieść kontynuuje makabryczne morderstwo. Prefekt, który omawia swoje zniknięcie z przełożonymi Wensa, odbiera telefon od pana Duranda, który podaje mu adres pensjonatu, w którym zapowiada zamieszkanie, i mówi, że policja znajdzie tam wciąż gorące zwłoki .
O godzinie 0 h 13 na schodach pensjonatu nie słychać kulawych. W ciemności Mila nokautuje mężczyznę, który wchodzi do jej pokoju. Odkrywając, że to Wens, swoim płaczem budzi wszystkich lokatorów i nieumyślnie ujawnia im swoje prawdziwe imię. Dzwoni dzwonek do drzwi: to Monet, przełożony Wensa, w towarzystwie innych policjantów. Vania znalazła w łazience zwłoki M lle Cuq, obok jej kartki z napisem „ Pan Durand”. Ten artykuł pochodzi z nagłówka gazety znalezionej w Linz, ale którą czyta tylko Collin. Morderstwa dokonano skalpelem. Monet jest przekonany, że winowajcą jest doktor Linz. Wens ogłasza, że to nieprawda. Świadczy to o tym, że kroki słyszane w nocy nie należały do Linzu. Ofiara była ostatnio widziana żywa o 23 wieczorem . Lub co 23 h 30 , Vania widział Collin wchodzi do łazienki, to Lalah ubogich potwierdza. Collin mówi, że poszedł tam się wykąpać. Wens zmusza go do rozbierania się i powstrzymuje go, ponieważ ma brudne stopy.
Mila przygotowuje się do przesłuchania przez dziennikarzy, kiedy Wens czyta gazetę, w której przypisuje się aresztowanie Monetowi. Dzwoni dzwonek do drzwi. Wens idzie otworzyć i przyjmuje w ramiona zwłoki nowej ofiary pana Duranda. Monet uwalnia Collina i aresztuje Linza, który jest przesłuchiwany. Wens idzie do Vanii, która wyznaje mu, że zadenuncjowała Collina na prośbę Lalah-Poor. Mówi Wensowi, że fakir został właśnie zatrudniony w kabarecie, po hałasie wywołanym romansem. W swojej garderobie Lalah-Poor przyjmuje dziennikarza, któremu Linz wyznał, że jest panem Durandem. Kiedy Wens właśnie wszedł do pokoju, a Lalah-Poor jest na scenie, otwiera swój kufer i odkrywa ciało dziennikarza, nowej ofiary pana Duranda. Lalah-Słabe został aresztowany i uwięziony, ale jest on zwolniony Potem, gdy Pan Durand popełnił 13 th ofiarą.
Wens i Mila są zapraszani przez M mi wskazywać na małej partii o uwolnienie trzech więźniów, którzy zostali fałszywie oskarżeni. Mila będzie tam śpiewać. Wieczorem na przyjęciu, w zaimprowizowanym „pudełku” Mili, czytając program wieczoru, w którym zarejestrowano, że Collin, Linz i Lalah-Poor zagrają razem trio Beethovena, Wens ma oświetlenie i oznajmia jej, że znalazł kim jest pan Durand. Prosi Milę, aby zachowała to w tajemnicy. Zadzwoni. Mila uczy Vanię i Lalah-Poor, co Wens ma zamiar zrobić. Przewód telefoniczny jest przecięty. Mila zaczyna śpiewać i rozumie, co odkryła Wens, kiedy zauważa, że trzy miejsca w pokoju są puste. Ogłasza to Armandowi i Vanii, zanim wyrusza na ratunek Wensowi...
W oryginalnej powieści Stanislasa-André Steemana akcja rozgrywa się w Londynie, a śledztwem kieruje nadinspektor Strickland. Jednak powieściopisarz i Henri-Georges Clouzot, aby zaadaptować go do kina, postanawiają zlokalizować go w Paryżu, a śledztwem kieruje komisarz Wens. Znaki ewoluować w małym pensjonacie o nazwie Les Mimosas z adresem 21 avenue Junot w Montmartre w 18 th dzielnicy . W końcu zabójca nie podpisuje już swoich paczek imieniem „ Pan Kowalski”, ale „Pan Durand”. Pod koniec filmu komisarz Wens wreszcie zrozumiał, że pan Durand nie był pojedynczym mordercą, ale trzema wspólnikami wśród mieszkańców pensjonatu Les Mimosas . Wens zostaje odkryty przez trzech morderców, którzy mówią mu, że zamierzają go zamordować w pensjonacie; ale Wens planuje ich zneutralizować dzięki przybyciu policjantów, którzy pojawiają się za nimi i ratują życie komisarza.
Oprócz zmian imion bohaterów i ich liczby, jedną z głównych różnic między filmem a powieścią jest to, że w tej ostatniej policja prowadzi śledztwo „z zewnątrz”. Jedyną próbą zbadania sprawy od wewnątrz jest poproszenie pana Julie o zrelacjonowanie tego, co widzi i słyszy w pensjonacie, ale pan Julie zostaje zamordowany przez zabójcę tego samego wieczoru po jego przybyciu. W powieści tym, który dowiaduje się prawdy, nie jest policjant, ale pan Crabtree, jeden z podejrzanych i gość pensjonatu.
Od swojego pierwszego filmu Clouzot narzuca mroczną i pesymistyczną wizję świata. Dramatyczne napięcie narasta aż do ostatniej sekundy. Inscenizacja jest nerwowa. Clouzot oferuje galerię dobrze napisanych postaci, w czym pomagają utalentowani aktorzy. Ale filmowiec nie szczędzi postaci, które szkicuje: mieszkańcy pensjonatu „Mimoz” są portretowani bez ustępstw, a dialogi są drapieżne i mocne.