Kou Qianzhi (寇謙 之; pinyin : Kòu Qiānzhī) ( 365 - 448 ) lub Kou Fuzhen (輔 真) jest taoistą z północnej dynastii Wei, który zreformował praktyki Niebiańskich Mistrzów , zapożyczając z konfucjanizmu i buddyzmu , i był na pochodzenie Nowych Niebiańskich Mistrzów lub Niebiańskich Władców Północy . Dzięki wsparciu premiera Cui Hao (崔浩) uzyskał poparcie cesarza Taiwudiego , podnosząc taoizm do rangi religii quasi-państwowej. Chociaż brak następcy o dostatecznej randze nie pozwolił jego szkole cieszyć się długim potomstwem, w znacznym stopniu przyczynił się do prestiżu i ekspansji taoizmu. Jego pisma prawie wszystkie zniknęły, obecny Kanon zachował jedną jego broszurę zatytułowaną Laojunyinsong jiejing (老君 音 誦 誡.).
Pochodził z Shanggu (上 谷) w dzielnicy Changping (昌平), obecnie zależnej od Pekinu ; Podobno rodzina przeniosła się do Fengyi (au) w Shaanxi po wojnie. Był to ważny lokalny klan, który twierdził, że wśród swoich przodków Kou Xun (寇 恂), słynna postać wschodnich dynastii Han . Ojciec, Kou Xiuzhi (寇 修 之), był prefektem Donglai (東萊), a starszy brat, Kou Zan (寇 贊), prefekt Nanyong (南 雍州). Sukces Kou Qianzhi przyniósł jego ojcu i przodkom wiele dodatkowych tytułów. Otrzymałby gruntowną edukację w zakresie astrologii, alchemii, medycyny i różnych nauk i od najmłodszych lat był skłonny do życia pustelnika. Rozpoczął karierę na górze Hua (華山) w Shaanxi jako uczeń Cheng Gongxing (成 公 興), zanim osiadł na górze Song (嵩山) w Henan .
Zgodnie z tradycją taoistyczną misja Kou Qianzhi jako reformatora rozpoczyna się w 415 r., Kiedy to sam Laozi ukazuje mu się na Górze Song, aby nadać mu tytuł Niebiańskiego Mistrza i powierzyć mu misję zreformowania „herezji trzech Zhangów” (三張偽 法), a mianowicie pierwszych trzech Niebiańskich Mistrzów, Zhang Daolinga, założyciela Pięciu buszli , jego syna Zhang Henga i jego wnuka Zhang Lu. i społeczną potęgę jijiu (祭酒), szefa libacji, kadr ruchu, którzy regularnie gromadzą wiernych w domu i zachowują stan cywilny swoich stad, od których pobierają podatek (słynne pięć buszli ryżu) , a także praktyki seksualne (男女 合 氣), będące przedmiotem wielu krytyki. Przeklina tendencje do buntu, które często pojawiają się w tych grupach. Pragnął zastąpić dziedziczne przekazanie urzędu mistrza libacji awansem zgodnie z zasługami i wymyślił duchowieństwo zakonne inspirowane, choć nie chwalącym się otwarciem, buddyzmem w pełnym rozkwicie w tamtym czasie. Z drugiej strony, wyraźnie twierdzi, że inspiruje go konfucjańska, proponując uczynienie rytuałów i moralności podstawowymi wartościami, a na drugim miejscu znajdują się różne właściwie taoistyczne techniki. Jeśli chodzi o tę ostatnią, z wyjątkiem wspomnianych wyżej potępieńców , przyjmuje je wszystkie, niezależnie od tego, czy pochodzą od Niebiańskich Mistrzów, czy z innych nurtów: daoyin (delikatna gimnastyka), alchemia , diety, techniki oddechowe (fuqi 服氣), magiczne formuły (koujue 口訣), talizmany (fulu 符 籙), woda lecznicza (fushui 符水) itp. Proponuje towarzyszenie rytualnym recytacjom z muzyką, naśladując konfucjańskie ceremonie i przyjmuje buddyjską wiarę w odpłatę za czyny. Wszystkie te propozycje zostałyby zawarte w Yunzhongyinsong xinkezhijie (雲 中音 誦 新 科 之 戒) w 20 artykułach, które dałyby mu mitycznego założyciela taoizmu.
W dobie Shiguang (始光) ( 424 -428 ), wspieranej przez Cui Hao, potężny premiera, przedstawił cesarzowi Taiwudi Luţu Zhenjing (錄圖真經), inną pracę w 60 częściach, które już otrzymały w 423 od Li Pu (李 譜), potomka Laoziego i nieśmiertelnego , który obdarzył go władzą nad ludźmi i duchami i poprosił go, aby prowadził cesarza. Dokładne warunki stowarzyszenia mistrza taoistycznego z ministrem nie są pewne, ale można pomyśleć, że ten ostatni, aktywny propagator polityki sinizacji Xianbei (grupy etnicznej, z której wywodzą się cesarze Wei), do tej pory mało zainteresowany przez taoizm, ale zaciekły przeciwnik buddyzmu, w jego oczach religię barbarzyńską, uznaną wraz z Nowymi niebiańskimi panami za religię akceptowalną i był w stanie wzmocnić zbliżenie obecnego nurtu z konfucjanizmem. Uważa się, że Cui Hao jest głównym inicjatorem prześladowań buddyzmu, które rozpoczęły się w 446 roku i trwały do 452 roku . Cesarze Północnego Wei byli od początku otwarci na wszystkie religie i korzystali z usług alchemików, co nie zawsze przynosiło przekonujące rezultaty. Tak więc paranoja pierwszego cesarza dynastii, Daowudiego (道 武帝) ( 386 - 409 ), została oficjalnie wyjaśniona toksycznym działaniem mikstur długowieczności. Mimo to Taiwudi upoważnia Kou Qianzhi do założenia na południowy wschód od Pingcheng (平 子), obecnego Datong , stolicy imperium, dużego pięciopiętrowego klasztoru świątynnego zwanego Jinglun tiangong (靜 輪 天宮), którego reżim był, według Liu Zhaorui , silnie inspirowany buddyzmem. Mówi się, że stu dwudziestu daoshi (mistrzów lub mnichów) przebywało tam, wykonując sześć ceremonii dziennie. Nurt Niebiańskich Władców Północy zna wtedy wielki sukces.
W 440 roku ponownie twierdzi, że Laozi ukazał mu się, tym razem nadając cesarzowi tytuł „Dokonania wielkiego pokoju” (太平 真君); ten wielki pokój reprezentuje idealny rząd, jaki zaproponował współczesny ruch Taiping , składający się z pięciu buszli. Taiwudi ustanawia nową erę noszącą to imię, która potrwa do 452 r. W 442 r. Udaje się osobiście do świątyni, aby odebrać talizmany, które dają boską gwarancję jego suwerenności (zwyczaj ten zostanie przejęty przez wszystkich jego następców podczas ich dojście do władzy). W latach 442-447 Kou Qianzhi został mianowany „mistrzem narodowym” guoshi (國 師), najwyższym odznaczeniem dla zakonnika. Prestiż Nowych Niebiańskich Mistrzów jest na najwyższym poziomie.
Kou Qianzhi zmarł w 448 roku w wieku 84 lat. Chociaż taoizm pozostał ważną religią w czasach północnego Wei, żaden następca na dużą skalę nie przyszedł, by przejąć władzę, a jego świątynia była kilkakrotnie przenoszona, a następnie ostatecznie stłumiona około 549 r. Pod wschodnią Wei .
Jego hagiografia twierdzi, że kiedy jego grobowiec został otwarty (aby jak zwykle ponownie pochować kości), ciało zniknęło. Twierdzi również, że Kou Qianzhi pozostawił ślady na Górze Song i okolicy. W 674 roku pod Tang , blok kamienia z przypisywaną mu przepowiednią został odkryty w hrabstwie Luochuan (洛川) w Shaanxi.
Źródła historyczne nie wspominają o jego stanowisku wobec buddyzmu, ale zgodnie z panującym duchem ekumenizmu niektóre z jego biografii każą mu upominać się Cui Hao za prześladowanie obcej religii i tym samym przepowiadanie gwałtownego końca .