Kanbun (漢文 ) , Dosłownie „pisanie Han ”) lub bardziej precyzyjnie Kanbun kundoku (漢文訓読 ) , Dosłownie «japoński odczyt zapisu tekstowego Han» jest chiński klasyczny lub literacki pisanie dla Japończyków .
Przed pojawieniem się różnych japońskich skrypty i Kana syllabaries , Kanbun był używany do pisania tekstów japońskich. Obecnie kanbun jest używany do opisywania klasycznego lub literackiego języka chińskiego i jest przedmiotem obowiązkowym w szkolnictwie wyższym, dlatego we współczesnym języku japońskim słowo „ kanbun ” jest również używane w odniesieniu do całości klasycznej literatury chińskiej.
W Kanbun nowoczesne zastosowania postać znana jako "powrót Items" (返り点, kaeriten ) Lub "elementów japońskich" (訓点, Künten ) . Na przykład następujące zdanie od Han Fei Zi (co oznacza: „Wśród ludu Chu była osoba, która sprzedawała włócznie i tarcze”):
byłby zapisany w kaeriten w następujący sposób:
Aby to czytać, postać zauważyć "Low" (下, shita ) Zostanie wprowadzony w postaci "high" (上, ue ) , A także postać "dwa" (二, ni ) Znajdzie się w miejsce znaku „jeden” (一, ichi ) . Element inwersji (レ, re ) Wskazuje, że kolejność sąsiednich znaków powinna zostać odwrócona. Elementy brane jeden po drugim, zdanie staje się:
Odtąd ostatnie zdanie jest zgodne z japońskim porządkiem podmiot-przedmiot-czasownik . Koniugację można również dodać do okurigany i należy usunąć odpowiadające jej znaki (takie與):
czasami czytanie postaci można opatrzyć adnotacją furigana :
Pełne tłumaczenie jest znane jako „japońskie czytanie” (訓 読, kundoku ) .