Joseph Jérôme Lefrançois de Lalande

Portret Jean-Honoré Fragonarda , ok. 1769 r. Kluczowe dane

Narodziny	11 lipca 1732 r Bourg-en-Bresse ( Francja )
Śmierć	4 kwietnia 1807 r. Paryż ( Francja )
Narodowość	Francuski
Obszary	Astronomia
Instytucje	Akademia Nauk Berlińska Akademia Nauk College de France
Znany z	Kwadrant (konstelacja) VY Canis Majoris Dziewięć Sióstr
Nagrody	Jego nazwisko znajduje się na liście siedemdziesięciu dwóch nazwisk naukowców zapisanych na Wieży Eiffla ,

Podpis

Joseph Jérôme Lefrançois de Lalande (znany również jako Jérôme Lalande i pisany „De La Lande”, czasem „Le Français de la Lande”), urodzony w Bourg-en-Bresse na11 lipca 1732 ri zmarł w Paryżu ( Sekwana ) dnia4 kwietnia 1807 r., jest francuskim astronomem .

Biografia

Rodzice wysłali go na studia do kolegium jezuickiego Trójcy w Lyonie , gdzie pasjonował się astronomią u ojca Laurenta Bérauda , a następnie studiował prawo w Paryżu . W stolicy przebywał w Hôtel de Cluny, gdzie Joseph-Nicolas Delisle (1688-1768) założył obserwatorium. Lalande stał się wówczas gorliwym i ulubionym uczniem Delisle'a oraz Pierre'a Charlesa Le Monniera (1715-1799).

Po ukończeniu studiów powrócił do Bourg-en-Bresse, aby wykonywać zawód prawnika. Le Monnier uzyskuje pozwolenie na wysłanie Lalande do Berlina w celu obserwacji paralaksy księżycowej; jednocześnie Ojciec Nicolas-Louis de Lacaille (1713-1762) robi to samo w Kapsztadzie (co umożliwia wyznaczenie odległości Ziemia-Księżyc). Sukces misji sprawił, że w wieku 21 lat wstąpił do Berlińskiej Akademii Nauk . Otrzymał stanowisko asystenta w Paryżu i został wybrany członkiem Académie des sciences w 1753 roku . Założył społeczeństwa literacki w swoim rodzinnym mieście w 1755 roku, który stał się później Towarzystwo emulacji wLuty 1783i został wybrany członkiem Académie de Rouen on4 marca 1761.

Po poświęcił się studium planet z Układu Słonecznego , opublikował w 1759 roku skorygowany edycję tabel Edmond Halley (1656-1742), do którego dodał historię komety Halleya , obserwowane w tym roku. Alexis Clairaut tworzy z niego i Nicole-Reine Lepaute zespół do wykonywania żmudnych obliczeń daty powrotu i elementów orbitalnych.

W 1759 roku Królewska Akademia Nauk powierzyła mu napisanie astronomicznej efemerydy Connaissance des temps . Uczyni te tablice astronomiczne długo oczekiwanym i poszukiwanym dziełem, uzupełniając je naukowymi notatkami, zawsze na bieżąco z nowymi osiągnięciami, nazwanymi przez Pierre'a Charlesa Le Monniera „wielką gazetą” . Znajomość czasów stanie się pod jego wpływem, Znajomość czasów i niebieskich ruchów do wykorzystania astronomów i nawigatorów , tytuł, który będzie trwać z drobnymi zmianami, aż ... 1970 roku!

W 1762 roku Delisle zrezygnował z katedry astronomii w Collège de France na rzecz Lalande, który piastował to stanowisko przez 46 lat . Jego dom stanie się szkołą astronomii, jego uczniowie osiągną rozgłos Jean-Baptiste Joseph Delambre (1749-1822), Giuseppe Piazzi (1746-1826), Pierre Méchain (1744-1804) i jego własny siostrzeniec Michel Lefrançois de Lalande (1766 – 1839). Wykorzystuje wielu amatorów, aby szybciej obliczyć swoje efemerydy. Jego sława pochodzi z pracy na orbicie Wenus w 1769 roku , ale jego trudny charakter przysporzył mu wielu wrogości.

Został inicjowany do masonerii w Bourg-en-Bresse, około 1769 , założył z Helwecjuszem Lożę Nauk Wielkiego Wschodu Francji , której był jednym z założycieli.

W 1773 napisał prawie 250 artykułów o astronomii , pomiarach i masonerii dla dodatku do encyklopedii .

W 1776 r. założył w Paryżu Lożę Dziewięciu Sióstr (którą będzie Czcigodny do 1779 r.), gdzie inicjację przejdą jego przyjaciele Helvetius i Voltaire .

W 1778 r., tymczasowo porzucając gwiazdy na rzecz hydrologii, sporządził Des canals de navigation, a zwłaszcza du canal de Langwedocja , sumę dotyczącą żeglugi śródlądowej w każdym czasie i na wszystkich kontynentach, która wciąż jest miarodajna, poświęcając jedną trzecią swojej pracy nad Canal du Midi , już przedstawiane jako przykład realizacji. Zaśpiewany zostanie Hołd dla Lalande30 września 1778, w Loży Dziewięciu Sióstr , z okazji Saint-Jérôme i pozostaną sławne.

W 1795 brał udział w tworzeniu Bureau des longitudes wraz z o . Grégoire'em . Doceniany przez rewolucjonistów, w tym samym roku został mianowany dyrektorem Obserwatorium Paryskiego, które to stanowisko piastował aż do śmierci.

Lalande uczestniczył w tworzeniu kalendarza republikańskiego .

Lalande bardzo przyczynia się do popularyzacji astronomii. W latach 1789-1798 opublikował swoją francuską Historię Niebiańską , w której opisał 50 000 gwiazd. Jest także autorem kroniki nauk swoich czasów (dwa tomy, Bibliografia astronomiczna , 1804). W 1802 ufundował nagrodę mającą na celu uhonorowanie pracy astronomów, Nagrodę Lalande .

Jérôme de Lalande jako pierwszy odwołuje się do jednej gwiazdy, między innymi pod nazwą VY CMa o wielkości 7 w swoim katalogu z 1801 roku. Dziś VY Canis Majoris słynie z tego, że jest najbardziej gigantyczną gwiazdą kiedykolwiek zaobserwowaną (magnituda 7,9) tuż przed odkryciem UY Scuti .

Ideologie

Lalande w swojej pracy Astronomie des dames wyraźnie opowiada się po którejś ze stron, aby astronomia nie była domeną męską; wspomina o wielu astronomach.
Źródło: Matematyka i matematycy , op. cyt. , s. 228
W 1789 Lalande był monarchistą. W 1792 r. , w szczytowym momencie Terroru , Lalande, chociaż republikański i bardzo przeciętny parafianin, ukrył w obserwatorium mazaryjskim kolegium kilku krnąbrnych księży, którym groziła śmierć: „Uczynię was uchodzić za studentów astronomów: ponieważ ty i ja, troszczymy się o Niebo ”.
W 1805 roku Napoleon zabronił Lalande pisania za jego ateizm; powiedział w rzeczywistości: „Nic nie wiemy”. Wierzymy w cuda, czarowników, duchy; boimy się grzmotów, pająków, myszy i tym bardziej wierzymy w Boga”. Lalande został opisany przez przyjaciół jako „dziekan ateistów ” .

Główne prace

Wystawa obliczeń astronomicznych (1762).

Traktat astronomiczny (dwa tomy, 1764, trzy tomy w 1771, do którego dodano czwarty tom o przypływach i odpływach morza w 1781, trzecie wydanie w trzech tomach, 1792).
Astronomia damska lub na Gallicy (1785).
Podsumowanie nawigacji (1793).
Historia niebiańska Francji (1801).
Bibliografia astronomiczna , Imprimerie de la République (Paryż),1803, 966 s. ( przeczytaj online )
Kanały żeglugowe, a zwłaszcza kanał Langwedocji , Veuve Desaint (Paryż),1778, 588 s. ( przeczytaj online )

Przedstawił ponad 150 artykułów w Académie des sciences .

Dziennik podróży:

Podróż Franciszka do Włoch w 1765 i 1766 , Paryż, V ve Desaint, 1769 i różne wznowienia, 3 tomy.

Inny:

Sztuka robienia papieru : Nowe wydanie, wzbogacone o wszystko, co najlepsze na te tematy napisane przez J.-E. Bertrand, Paryż: chez J. Moronval, 1820 ( na Gallica ) ( ISBN 978-8497619028 )
Tablice logarytmów, Jérôme de La Lande; rozszerzone do siedmiu miejsc po przecinku przez F.-C.-M. Mary, poprzedzone oświadczeniem w co sprawiło, że znane granice błędów, które mogą wynikać ze stosowania logarytmów liczb i trygonometryczne Baron Reynaud , drukarki Bachelor i księgarza, Paryż, 1829 5 th edition 1841 ( czytać online )

Korespondencja

Część korespondencji barona Franza Xavera von Zacha z Josephem Jérôme Lefrançois de Lalande, jego francuskim odpowiednikiem, z lat 1792-1804, przechowywana jest w Obserwatorium Paryskim . Pochodzenie tych listów jest wspomniane w Raporcie rocznym o stanie Obserwatorium Paryskiego za rok 1897, s. 27 : „Pani Veuve Laugier przekazała Obserwatorium różne rękopisy swojego męża, ME Laugiera, członka Instytutu i Bureau des longitudes ; z serii rękopisów Delambre i pakietu listów napisanych przez barona de Zacha do Jérôme'a Lalande w latach 1792-1804."

Listy barona de Franza Xavera von Zacha do Josepha Jérôme'a Lefrançois de Lalande 1792-1806 ( czytaj online )
Listy Josepha Jérôme'a Le Français de Lalande do pani Dupiery, MSS 530 w zbiorach specjalnych L. Toma Perry'ego , Uniwersytet Brighama Younga

Różnorodny

Według Chateaubrianda, a następnie Rolanda Barthesa, Lalande lubił jeść żywe pająki.
Malarz Jean-Honoré Fragonard namalował swój portret.
Koniec świata: Lalande przygotował w 1773 roku na Akademii Nauk rozprawy który nieprzewidziane okoliczności uniemożliwia czytanie. Od razu w opinii publicznej rozeszła się pogłoska, że astronom przewidział tam w krótkim czasie zniszczenie naszej planety . Emocje były takie, że porucznik policji poprosił o przeczytanie pamiętnika; nie znalazł w niej nic niepokojącego i dla uspokojenia duchów nakazał jej natychmiastową publikację. Jednak wiele osób było przekonanych, że groźne przejście zostało usunięte.

Czytamy ponadto w piosence czasu:

Tak, z twojej strony, landerirette,
Monsieur De Lalande będzie się śmiał.
Kiedy spada na ciebie,
Na twoją głowę Kometa !

Bibliografia

Guy Boistel, Jérôme Lamy i Colette Le Lay (reż.), Jérôme Lalande (1732-1807). Trajektoria naukowa , Presses Universitaires de Rennes, 2010 – Zawiera ważną bibliografię.
Guy Boistel „Jérôme Lalande, pierwszy nośnik astronom”, w Les genies nauki de la , n o 32, August-październik 2007, s. 10–13 .
Simone Dumont, Astronom des Lumières, Jérôme Lalande , Vuibert et Observatoire de Paris, 2007, ( ISBN 978-2-7117-4028-4 ) - referencje.
Gilles Bertrand, „Górskie laboratorium astronoma Lalande. From Travel to Italy do swoich recenzji w Journal des savants (1769-1789) ”, w Sophie Linon-Chipon i Daniela Vaj, red., Relations savantes, voyages et discours naukowcy , Paryż, Presses de l'Université de Paris-Sorbonne (PUPS), Kolekcja „Imago Mundi”, 2006, s. 299-325.
Alain Bauer i Pierre Mollier , Le Grand Orient de France , Paryż, Presses Universitaires de France , coll. "Co ja wiem? ",2012, PUF wyd. , 127 s. ( ISBN 978-2-13-058866-5 ).
Ewidencja organów :

Załączniki

Hołdy

Jego imię widnieje na wieży Eiffla , fasadzie Trocadéro .
W Bourg-en-Bresse , Lycée Lalande nosi jego imię, jeden z jego cytatów: „Ich praca będzie się urodzić ich chwałę” jest również symbolem tej szkole.
Ulica w XIV th dzielnicy Paryża nosi jego imię.
Lalande ma swój posąg wśród ludzi wybitnych (Luwr) .
W 1935 roku The Międzynarodowa Unia Astronomiczna dał nazwę Lalande do księżycowego krateru .

Uwagi

Emmanuel Pécontal , „Obserwatorium Kolegium i jego rola w astronomii Lyonu” , w Pierre-Jean Souriac (reż.), Od Trinity College do Ampère High School: Five Centuries of History , Lyon, Éditions Lyonnaises d'Art and History ,2019, 160 pkt. ( ISBN 2841473473 ) , s. 95-113
„ Wolter w Ferney: Lalande ”
„ Homage to Lalande ” , na mvmm.org (dostęp 17 listopada 16 )
Joseph Jérôme Le François de Lalande , Kobieca Astronomia , Ménard i Desenne, Fils,1 st styczeń 1817( przeczytaj online )
Alain Bauer i Pierre Mollier 2012 , s. 17.
Alfonso Rebière , matematyka i matematyków ( 2 th ed. ), Paryż, 1893, str. 283 .
„ Jerôme Lalande, pierwszy astronom medialny ”
Wspomnienia zza grobu, księga trzydziesta, rozdział 7
R. Barthes, Sade, Fourier, Loyola (1971) w Dzieła kompletne , T. 3, Paryż, Seuil, 2002, s. 769 .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

“ Joseph-Jérôme Lefrançois de Lalande ” [html] , na academie-sciences.fr
Dzieła La Lande zdigitalizowane przez SCD Uniwersytetu w Strasburgu
Bibliografia astronomiczna dotycząca Gallica
Bibliografia astronomiczna: z dziejami astronomii od 1781 do 1802 , 1803, s. 312 , [1]
Francuska historia niebiańska w Książkach Google