Józef balsamo

Cagliostro Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Józefa Balsamo. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Giuseppe Balsamo
Znany jako Alessandro, hrabia Cagliostro
Narodziny 2 czerwca 1743
Palermo
Śmierć 26 sierpnia 1795
San Leon
Narodowość Włoski
Podstawowa działalność Samozwańczy „Mag”
Ascendenty Pietro Balsamo (ojciec)
Felicita Bracconieri (matka)
Małżonka Lorenza Feliciani

Giuseppe Balsamo ( Joseph Baume ), znany jako Alessandro ( Alexandre ), hrabia Cagliostro ( Caillostre ), to włoski awanturnik , urodzony w Palermo na Sycylii na2 czerwca 1743i zmarł w papieskim więzieniu San Leo , niedaleko Urbino w Marchii ,26 sierpnia 1795.

Nazwy

Jeśli jego prawdziwe nazwisko brzmi Joseph Balsamo, to za życia przyjął różne pseudonimy, w szczególności hrabiego Pellegriniego, Melissy, Fenice, Hérata, a nawet Kawalera Krzyża Świętego, a imię, pod którym przekazał potomności, to: „Hrabia Cagliostro”, inspirowany imieniem swojej matki chrzestnej.

Biografia

Urodzony w Palermo na2 czerwca 1743, w pobliżu kościoła Gesù , w loży skromnego sklepikarza, ochrzcił8 czerwca 1743 Z imionami „Josephus, Joannes Baptista, Vincenzo, Petrus, Antonius, Matthaeus”, jest synem Pietro Balsamo i Felicity Bracconieri z ubogiej katolickiej rodziny mieszkającej w Albergherii, starej żydowskiej dzielnicy Palermo.

Goethe podejrzewał, że rodzina będzie pochodzenia żydowskiego (sam Cagliostro twierdził, że był uczniem Chaima Falka , londyńskiego Baal Shema ).

Zaledwie od dzieciństwa wstąpił w 1756 r. do seminarium duchownego klasztoru Fatebenefratelli w Caltagirone , gdzie przywdział habit braci Miłosierdzia, opiekunów zakonnych. Tam został pielęgniarzem, a potem lekarzem.

Wypędzony ze swojej społeczności przyjmującej w 1758 r. za niedelikatność i oszustwo, wrócił do Palermo. Został zmuszony do wcześniejszego opuszczenia ojczyzny i podróżował od 1764 do 1767 pod różnymi tożsamościami w Grecji , Egipcie , Arabii , Persji , Malcie , Neapolu , Rzymie i prawie wszystkich miastach Europy. Zdobył podczas swoich podróży wiedzę o niektórych alchemicznych i leczniczych tajemnicach i zyskał wielką reputację dzięki wspaniałym lekarstwom. 21 kwietnia 1768, żeni się w Rzymie Lorenza Feliciani , pseudonim Seraphina, która pomoże mu w jego oszustwach, uwodząc wspaniałe postacie, które spotkała para.

Spotkał Casanovę w Aix-en-Provence w 1769 roku.

Od 1770 do 1776 podróżował po Europie (Madryt, Lizbona, Londyn, Paryż, Wenecja, Neapol, Bruksela, Niemcy) oraz po Afryce Północnej. 12 kwietnia 1777, w Londynie został inicjowany do masonerii we francuskojęzycznej loży, a następnie wyjechał do Brukseli. W latach 1778-1783 podróżował do Wenecji (drugie spotkanie z Casanovą), Paryża, Strasburga, Sankt Petersburga, Warszawy, Bazylei. Przybiera imię hrabiego Cagliostro.

Po przybyciu do Francji w 1780 osiadł na pewien czas w Strasburgu , gdzie został przyjęty z entuzjazmem, następnie wyjechał do Paryża, gdzie nie wzbudzał mniejszego podziwu, stając się przez pewien czas modnym w wyższych sferach. Przedstawił się arystokratycznej opinii publicznej jako cudotwórca i nowicjusz i oddał się pod patronat wielkiego pana, kardynała de Rohan , księcia-biskupa Strasburga, wielkiego kapelana Francji , poinformował spekulanta, który wezwał partię, aby mógł czerpać z „maga”. Podczas pobytu w Strasburgu wyleczył Louisa Oliviera de Langlais, który niewątpliwie cierpiał na depresję i został przez niego przemieniony. Później chwalił hojność, bezinteresowność tego znakomitego cudzoziemca.

Z Listopad 1783 w Październik 1784, Joseph Balsamo przebywa w Bordeaux u markiza de Canolle. Bezskutecznie próbował rozpowszechniać tam swoją „naukę para-masońską”. W 1784 r. w Lyonie założył lożę masońską „Zwycięska mądrość”.

Cagliostro twierdzi, że jest uczniem hrabiego Saint-Germain , tajemniczego poszukiwacza przygód, który w Wersalu, gdzie błyszczał około 1750-1760, ogłosił się nieśmiertelnym. Twierdzi również, że ma eau de jouvence, wieczne serum młodości, które sprzedaje łatwowiernym ludziom. Sprzedaje różne eliksiry, pigułki, wykonuje magiczne i czarodziejskie sztuczki oraz twierdzi, że ma moc wywoływania martwych. Importuje do Francji „  tak zwaną egipską  ” masonerię, której doradca w Parlamencie Jean-Jacques Duval d'Eprémesnil i jego spekulatywni przyjaciele stają się zainteresowanymi fanatykami.

Według markiza de Créquy wziął od Madame d'Urfé czterysta lub pięćset tysięcy franków za objawienie Wielkiego Dzieła . Jego niesamowity sukces w dobrym paryskim społeczeństwie tłumaczy się jego osobowością, modą masonerii, ale przede wszystkim dlatego, że ma za sobą pół tuzina dżentelmenów, którzy spekulują na temat wpływu, jaki jego moce wywierają na społeczeństwo bogatej i zblazowanej arystokracji. W 1785 roku kariera tego salonowego czarownika została zachwiana przez oszustwo znane jako Afera z naszyjnikiem królowej, w którym został pociągnięty przez kardynała de Rohan .

Był więziony w Bastylii, ale wspierany przez Duvala d'Eprémesnil i broniony przez genialnego prawnika Jeana-Charlesa Thiloriera został zwolniony i wydalony z Francji w 1786 roku. Udał się do Anglii , następnie wyjechał do Szwajcarii i wreszcie do Włoch , gdzie przebywał wędruje po różnych miastach, zanim został aresztowany przez Świętą Inkwizycję w 1789 i uwięziony w Zamku Świętego Anioła jako podejrzany o praktykowanie masonerii; został tam osądzony i skazany przez papieską sprawiedliwość w 1791 r. na karę śmierci za herezję , wyrok zamieniony na dożywocie. Został przeniesiony „bez nadziei na łaskę i pod ścisłą obserwacją” na20 kwietnia 1791w twierdzy San Leo w Marche regionu w środkowych Włoszech. Pozostanie tam aż do śmierci, która nastąpiła w nocy z 26 na27 sierpnia 1795.

Najpierw zainstalowano go w najbezpieczniejszej „komorze skarbowej”, ale też najbardziej zdegradowanej i najbardziej mokrej w twierdzy. Następnie został „zamurowany” mieszkając w celi „il pozzetto”, uważanej za jeszcze bezpieczniejszą, swego rodzaju studni, w której można go było obserwować. W więzieniu Cagliostro rozpoczyna strajk głodowy.

Koniec Cagliostro zaczyna się około południa 26 sierpnia 1795. Udar powoduje go do utraty przytomności. Strażnik znajduje go nieożywionego i wszczyna alarm, ale obecni lekarze i księża nie potrafią go ożywić. Umiera w nocy. Oficjalnie jest pochowany na28 sierpnia 179523.00 w skrajnym punkcie Monte San Leo, w kierunku zachodnim, w połowie drogi między dwoma budynkami przeznaczonymi dla wartowników „Palazzetto” i „Casino”. "

Jego żona Serafina zmarła rok wcześniej w klasztorze Sant'Apollonia w Rzymie.

Galeria obrazów

Pogrzeb i odkopane

Nie znaleziono pochówku Cagliostro. Szczególny fakt miał miejsce w 1797 r., kiedy Rocca de San Leo została zdobyta przez polski kontyngent pod rozkazami generała Jeana Henri Dombrowskiego . Generał uwolnił pozostałych więźniów. Ci, w towarzystwie różnych żołnierzy, odkryli szczątki Cagliostra i zabrali mu czaszkę, aby wznieść toast za nowo odkrytą wolność.

Ten makabryczny epizod zrelacjonował naoczny świadek, Marco Perazzoni, który zmarł w 1882 roku w wieku 96 lat, prałatowi Oreglia di S. Stefano. „Kiedy umarł hrabia, miałem 7 lat. Bardzo dobrze pamiętam jego pogrzeb. Jego ciało, ubrane, umieszczone na drewnianym skrzydle drzwi, było niesione na ramionach przez czterech mężczyzn, którzy opuszczając fortecę schodzili w kierunku esplanady. Byli zmęczeni i bardzo spoceni (był sierpień). Aby odpocząć, złożyli szczątki na parapecie niedużej studni, która nadal istnieje, i poszli napić się wina. Następnie odzyskali zwłoki i zaprowadzili je na miejsce pochówku. Ja, trzymany za rękę przez jednego z moich krewnych, podążałem za smutnym i nieszczęśliwym konwojem. Ponieważ nie było księdza, ten konwój miał diaboliczny aspekt. Kiedy go zobaczył, kilku przechodniów uciekło, czyniąc znak krzyża. Po wykopaniu dołu zwłoki opuszczano na dno. Pod jego głowę położyli duży kamień, na twarz starą chusteczkę, po czym przykryli ziemią. Kilka lat później przybyli Polacy, którzy zdobyli twierdzę. Ci uwolnili skazańców, którzy z pomocą żołnierzy zaczęli kopać grób, schwytali czaszkę Cagliostra i pili wino tam, w stołówkach hrabiego Nardiniego z San Leo… ”.

Dzieła Cagliostro

W fikcji

Literatura

Giuseppe Balsamo zainspirował wielu pisarzy:

Uwagi i referencje

  1. Dr Marc Haven, Nieznany mistrz Cagliostro , Lyon, 1964, s. 250-251: metryka chrztu.
  2. Goethe, Włoski Reise
  3. Franck Ferrand , "L'ombre de Cagliostro", program Au coeur de l'histoire w Europie 1 , 20 kwietnia 2012.
  4. O pobycie Casanovy w Aix-en-Provence w 1769, Helmut Watzlawick, 1981; OCLC: 33088867
  5. Por. Reinhard Markner, Inicjacja Cagliostro: znaleziono jego certyfikat Wielkiej Loży z 1777 r., Tradycyjny renesans, nr. 194, 2019, s. 111-117.
  6. Kolokwium z okazji dwusetnej rocznicy przybycia do Francji rytu szkockiego (2004) .
  7. W tym czasie oszusta nazywano rycerzem przemysłu .
  8. L. Rusticucci, Prigionia e Morte di Cagliostro nella fortezza di San Leo , Guaraldi Editore, Rimini, 1993.
  9. Częściowe tłumaczenie: L. Rusticucci, Prigionia e Morte di Cagliostro nella fortezza di San Leo , Guaraldi Editore, Rimini, 1993).

Załączniki

Podstawowe źródła

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne