Jean Sauvagnargues
Jean Sauvagnargues.jpg)
Jeana Sauvagnarguesa w 1974 roku.
| Ambasador Francji w Wielkiej Brytanii | |
|---|---|
| 1977-Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | |
| Jacques Delarüe-Caron de Beaumarchais Emmanuel de Margerie | |
| minister spraw zagranicznych | |
| 25 maja 1974 -25 sierpnia 1976 | |
| Michela Joberta Louis de Guiringaud | |
| Ambasador Francji w Niemczech | |
| 1970-1974 | |
| Ambasador Francji w Tunezji | |
| 1962-1970 | |
| Ambasador Francji w Etiopii | |
| 1956-1960 | |
| Ambasador |
| Narodziny |
2 kwietnia 1915 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
6 sierpnia 2002 r.(w wieku 87 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | École normale supérieure (Paryż) |
| Zajęcia | Dyplomata , polityk |
| Nagrody |
Komendant Legii Honorowej Komendant Narodowy Orderu Zasługi 1939-1945 Krzyż Wojenny |
|---|
Jean Sauvagnargues , urodzony dnia2 kwietnia 1915w Paryżu i zmarł dnia6 sierpnia 2002 r.w tym samym mieście jest dyplomatą i politykiem francuskim .
Biografia
Po studiach w École normale supérieure zajął pierwsze miejsce w agregacji niemieckiej. Wstąpił do korpusu dyplomatycznego w czasie II wojny światowej, aw 1941 został attaché ambasady w Bukareszcie . Wstąpił do Wolnej Francji w 1943 i został członkiem gabinetu generała de Gaulle'a przy Wyzwoleniu.
W 1946 roku brał udział w Komisji Spraw niemieckie i austriackie, a następnie został mianowany w 1955 roku do gabinetu Antoine Pinay , Ministra Spraw Zagranicznych, przed zajmowaniem wiadomości ambasador Etiopii od 1956 do 1960, a następnie w Tunezji. Od 1962 roku do 1970 roku, kiedy został mianowany ambasadorem w RFN . Kiedy w 1974 roku Valéry Giscard d'Estaing został prezydentem Republiki Francuskiej , pragnął zacieśnić więzi z Niemcami i dlatego powołał Sauvagnarguesa na stanowisko ministra spraw zagranicznych . W sprawie dymisji rządu Jacquesa Chiraca inSierpień 1976, nie jest ponownie mianowany. W następnym roku został mianowany ambasadorem Francji w Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił tę funkcję do 1981 roku , kiedy przeszedł na emeryturę.
Dekoracja
Uwagi i referencje
Zobacz również
Bibliografia
- Biografia opublikowana w Le Monde du9 sierpnia 2002.