|
Eurodeputowane Frankofońskie Kolegium Wyborcze (Belgia) i Liberalna Partia Reform | |
|---|---|
| 19 lipca 1994 -18 września 1995 | |
| Ministerstwo Sprawiedliwości | |
| 17 grudnia 1981 -9 maja 1988 | |
| Philippe Moureaux Melchior Wathelet | |
| Zastępca |
| Narodziny |
8 lutego 1942 Kowalski |
|---|---|
| Śmierć |
18 września 1995(w wieku 53 lat) Liège |
| Pogrzeb | Cmentarz Robermont |
| Narodowość | belgijski |
| Trening | uniwersytet w Liège |
| Zajęcia | Polityk , prawnik |
| Partia polityczna | Ruch reformatorski |
|---|---|
| Nagrody |
Wielki Krzyż Orderu Izabeli Katolicki Wielki Krzyż Orderu San Raimundo de Peñafort ( d ) (1986) |
Jean J. Gol jest belgijskim politykiem urodzonym w Hammersmith ( Anglia ) dnia8 lutego 1942i zmarł w Liège on18 września 1995. Od 1971 był zastępcą w Liège, następnie sekretarzem stanu ds. regionalnej gospodarki Walonii od 1974 do 1977. Kierował Zlotem Walońskim i wraz z François Perinem brał udział w tworzeniu walońskiej Partii Reform i Wolności (PRLW). Przewodniczył francuskojęzycznej grupie liberalnej Walonii i Brukseli w ramach Liberalnej Partii Reform (PRL) i poprowadził go do zwycięstwa w wyborach w 1981 r. Utworzył trzy rządy koalicyjne z Wilfriedem Martensem jako wicepremierem i ministrem sprawiedliwości i reform instytucjonalnych: rząd Kuny V , VI i VII .
Urodzony 8 lutego 1942w Hammersmith (Wielka Brytania), gdzie schronili się jego rodzice. Jej rodzice, Léa Karny i Stanislas Gol, byli lekarzami medycyny. Doktor prawa (1959-1964), następnie absolwent studiów wyższych i nauk prawnych (1969) na Uniwersytecie w Liège , pracownik naukowy (1964-1965), kandydat FNRS (1965-1969) w Międzyuczelnianym Centrum Prawa Publicznego , asystent Profesor François Perin (1969-1971), Jean Gol został wykładowcą w 1974. Zarejestrowany jako prawnik w Izbie Liège (1964), założył kancelarię prawną specjalizującą się w międzynarodowym prawie handlowym .
W pierwszych latach studiów uniwersyteckich (na wydziale prawa Uniwersytetu w Liège ) Jean Gol należał do grupy studentów socjalistów i twierdził, że jest marksistą . Jest bardzo aktywny w uniwersytecie uniwersyteckim. W 1965 brał udział w tworzeniu walońskiej Partii Robotniczej (PWT, zob. notatka na ten temat: Gauche radykalne en Belgique ). PWT jest zasadniczo inicjatywa kierowana przez belgijskiej części IV -tego Międzynarodowego trockistę. Jest częścią nurtu reformistycznego kierowanego przez profesora prawa François Perina . Perin i Gol będą przeciwstawiać się hegemonii trockistów nad PWT. Słabsi opuścili walońską Partię Robotniczą i utworzyli w tym samym roku Partię Walońską (PW). Wybrany na prowincjonalne listy Rajdu Walońskiego w 1968 r. , Jean Gol został w 1971 r. zastępcą Liège i poświęcił się karierze politycznej. WCzerwiec 1974, został mianowany sekretarzem stanu ds. gospodarki regionu Walonii w rządzie kierowanym przez flamandzkiego socjal-chrześcijanina Léo Tindemansa .
Mniej więcej w tym czasie (1967) był także aktywnym członkiem Żydowskiego Centrum Społeczności Świeckich (CCLJ).
W 1976 r. wraz z François Perinem, Étienne Knoopsem i kilkoma innymi wybranymi członkami RW brał udział w tworzeniu PRLW (Partii na rzecz Reform i Wolności Walonii), nowej formacji politycznej tworzonej głównie na bazie PLPW (Partia Liberté et du Progrès Wallon): mianowicie liberałowie André Damseaux . Nawiązano wówczas kontakty między liberałami walońskimi a liberałami brukselskimi w celu zwiększenia synergii między liberałami francuskojęzycznymi: w 1979 r. powstała Partia Reform Liberalnych, a jej pierwszym przewodniczącym został Jean Gol (pozostał do 1981 r .).
W 1980 roku partia ta weszła do rządu z trójstronną koalicją, która przyczyni się do drugiego etapu reform instytucjonalnych, tworząc w Belgii prawdziwe podmioty regionalne i wspólnotowe , z których każdy będzie miał zgromadzenie wykonawcze i ustawodawcze. Liberalny program gospodarczy nie został zrealizowany, jednak niezadowoleni liberalni ministrowie ustąpili z rządu. Rok później, w grudniu 1981 roku , PRL wraz z rodziną społeczno-chrześcijańską weszła do nowej koalicji rządzącej. Jean Gol został ministrem sprawiedliwości i wicepremierem, następnie wykonawcą opuszcza prezydencję PRL. Dwa kolejne rządy Martensa-Gola ( Martens-Gol V i VI ) opracują w szczególności politykę konsolidacji finansów publicznych. Zaproponują kontrowersyjne przepisy dotyczące imigracji i utworzenia specjalnej brygady antyterrorystycznej . Jako belgijski minister sprawiedliwości, Jean Gol napisał w 1985 r. projekt dekretu królewskiego o utworzeniu „Najwyższej Rady Muzułmanów w Belgii” (która była zapowiedzią władzy wykonawczej muzułmanów w Belgii ). Projekt został odrzucony przez Radę Stanu . Dwie ustawy później nosiły jego imię, jedna ( 1984 , z1 st styczeń 1985) ułatwienie nabycia obywatelstwa belgijskiego i zautomatyzowanie go ze względu na pochodzenie matki; druga upoważniająca, pod warunkiem uzyskania głosów 2/3 rady gminy, niektóre gminy do odmowy rejestracji nowych cudzoziemców na ich terytorium.
Wybory parlamentarne w 1987 roku, naznaczone upadkiem wyborczym PRL, partia ta zintegruje szeregi opozycji w 1988 roku. Po 3 latach półzupełnej zagłady Jean Gol odzyska prezydenturę PRL w Marzec 1992. W 1993 roku był z Antoinette Spaak u podstaw powstania Federacji PRL-FDF. Poseł do Parlamentu Europejskiego od 1994 r. , zmarł niespodziewanie we wrześniu 1995 r. po wynegocjowaniu w tym samym roku wejścia PRL do rządu Regionu Brukselskiego. Louis Michel zostanie wtedy wybrany na jego miejsce na czele PRL.
Ofiara krwotoku mózgowego na 17 września 1995 r.Jean Gol zmarł następnego dnia. Został pochowany na cmentarzu Robermont w Liège .
Stworzony w hołdzie jego pamięci, powołaniem Centrum jest skłanianie do refleksji nad wszystkimi ważnymi problemami społecznymi. Centrum to ma być skrzyżowaniem dróg otwartych na debatę, refleksję i uczestnictwo. Centrum jest kierowane przez Didiera Reyndersa i kierowane przez Hervé Hasquina . Strona internetowa Centrum Jean Gol zawiera obszerne fragmenty badań opublikowanych na różne tematy (gospodarka, kultura, energia, edukacja, doktryna, instytucje, międzykulturowość itp.). Istnieje również zaktualizowany liberalny portal z linkami do prawie 600 liberalnych stron internetowych na całym świecie, z których każdy jest krytycznie skomentowany.