Jacques Hogard | |
Narodziny |
18 września 1918 Beaune , Francja |
---|---|
Śmierć |
12 lipca 1999 Clamart , Francja |
Pochodzenie | Francuski |
Wierność | Armia francuska |
Uzbrojony | Piechota morska |
Stopień | generał brygady |
Lata służby | 1939 - 1976 |
Konflikty | Druga wojna światowa , wojna indochińska , wojna o Algierię |
Nagrody | Dowódca Legii Honorowej |
Rodzina | Hogard |
Jacques Hogard , urodzony dnia18 września 1918w Beaune i zmarł dalej12 lipca 1999w Clamart był generał francuski z XX -go wieku .
Pochodzący z lotaryńskiej rodziny Jacques Hogard jest synem generała Émile Hogarda (1894-1990), Saint-cyrien de la Promotion De la Croix du Drapeau (1913-14), oficera Armii Afryki , który „jest szczególnie zilustrowany między dwiema wojnami światowymi podczas pacyfikacji Maroka i który będzie zastępcą ówczesnego następcy generała Guillaume na czele marokańskich goumów podczas kampanii włoskiej , francuskiej i niemieckiej .
Jacques Hogard zajmuje drugie miejsce z Saint-Cyr , promocja „Przyjaźni francusko-brytyjskiej” w rokuMaj 1940i wybiera piechotę kolonialną. Brał udział w walkach ostrą nad Sommą na czele z odcinka 16 th pułku strzelców senegalskich on pochwalić bezinteresowność i heroiczna odwaga. Został wzięty do niewoli, trzykrotnie uciekł, trzykrotnie wzięty z powrotem i zakończył niewoli w Colditz .
Oficer marynarki piechoty , zgłosił się na Dalekim Wschodzie i służył jako porucznik, potem kapitan, od 1945 do 1953 roku, w ciągu trzech kolejnych pobytów w czasie wojny Indochin , najpierw w Tonkin z 2 -go pułku. Kolonialną piechoty , następnie do Laosu i Kambodży , z 6 th batalionów laotańskich myśliwych (BCL) i następnie jako dowódca 4 th batalionu myśliwych Kambodży (BCC) i ostatecznie szef sztabu armii Khmer Królewskiego (ARK). W 1951 roku udało mu się wyeliminować generała Nguyena Binha (1908-1951) dowódcę wietnamskiej armii Cochinchina. W tym czasie zaprojektował paramilitarne ramy, aby zapewnić obronę odizolowanych wieśniaków.
Po powrocie do Francji uczył w Centrum Studiów Azjatyckich i Afrykańskich (CEAA), a następnie w École supérieure de guerre, po tym, jak sam uczęszczał do szkoły i ukończył go jako kierunek. Uczeń Charlesa Lacheroya , według historyka Paula Villatoux , autora Wojny i działań psychologicznych we Francji (1945-1960), jest prawdziwym doktrynerem wojny rewolucyjnej . Dla Gérard Chaliand , że „należy do tej grupy oficerów francuskich, którzy pomogli przekazać na Zachodzie, a zwłaszcza do Stanów Zjednoczonych, koncepcjami z komunistami w sprawach wojny rewolucyjnej”.
Jako wolontariusz w Algierii w 1957 roku wprowadził w życie swoje teorie wykute w Indochinach i konceptualizowane podczas pobytu w szkole wojennej. Z niezwykłym sukcesem spacyfikował powierzony mu sektor w Constantinois. Dowódca 1 st batalionu 4 th Rima , opiera się w Philippeville (dzielnicy Saint-Charles) w AlgieriiKwiecień 1961, podczas wybuchu puczu , do którego zebrał się ze swoją jednostką. Za ten wybór zapłaci wykreśleniem z awansu, 60 dniami rygorystycznych postojów i znacznym spowolnieniem w karierze.
Po pobycie w Senegalu (1961-64), a następnie przydział do sztabu generalnego armii, wydarzenia 1968 r. I jego aktywna rola podczas wybuchu paniki, która następnie dotknęła część administracji, skłoniły go do powrotu do podziękowań. WWrzesień 1968Przeznaczona jest do podjęcia dowodzenie 5 th RIAOM w Dżibuti (francuski terytorium AFARS i Issów) piastował do 1970 roku przed wstąpieniem sił francuskich w Niemczech jako zastępca szefa „operacji” pracowniczego.
Mianowany generałem brygady w 1973 r., Dowodził grupą szkoleniową dla żołnierzy piechoty morskiej we Fréjus w latach 1973–1975, a następnie zakończył karierę w 1976 r., Kierując Wyższą Szkołą Oficerów Rezerwy Specjalistów Personalnych (ESORSEM).
Brat Generalny Pierre de Bénouville poślubił siostrę w 1945 roku, jest on ojcem pułkownik Jacques Hogard oficerskiego spadochroniarz z Legii Cudzoziemskiej i General Jean-Francois Hogard , byłym dowódcą z 3 e RPIMa (2002- 2004) oraz dyrektora DRSD między 2014 i 2018 r.
Zmarły 12 lipca 1999ten rojalista o legitymistycznej tradycji, żarliwy katolik, który jednak doskonale znał tajemnice buddyzmu hinajany, został pochowany w rodzinnym grobowcu w Xermaménil (54), kolebce rodziny Hogardów, gdzie dziś znajduje się „ulica generałów - Hogard ”.
Generał Jacques Hogard jest tematem książki opublikowanej w Styczeń 2014autorstwa Éditions Économica, generała Jacquesa Hogarda, stratega ds. walki z rebeliantami , opublikowano pod podpisem dziennikarza Mériadeca Raffraya.