Humbert de Savoie Humbert aux Blanches-Mains Humbert de Maurienne | |
Cenotaf o nazwie Humbert aux Blanches Mains, katedra Saint-Jean-Baptiste w Saint-Jean-de-Maurienne . | |
Tytuł | po prostu podana jako liczba ( v. 1000-1003- v. 1042-1048) |
---|---|
Inne tytuły | posiada prawa do hrabstw Salmourenc / Salmorenc (1003) de Savoie (1003) de Nyon (1018) d ' Aoste (1024) de Maurienne (1038) |
Następca | Amedee I st Savoy |
Inne funkcje | Świecki opat Saint-Maurice d'Agaune ( ok. 1032) |
Biografia | |
Dynastia |
Dom Humbertienów w Sabaudii |
Narodziny | Między 970 a 980 |
Śmierć |
v. 1042 lub 1048 |
Tata | Nieznany |
Matka | Nieznany |
Małżonka | Ancilie / Auxilia / Auxiliende |
Dzieci |
Amédée Burchard Aymon Othon Adelaïde |
Humbert , powiedział „ Humbert-aux-Blanches-Hands ”, zwany także Humbertem de Maurienne lub Humbertem I st of Savoy (po włosku , Umberto I di Savoia, powiedział Umberto Biancamano ), prawdopodobnie urodzony między 970 a 980 rokiem i jednym zgonem1 st lipca, między 1042 a 1048 , zgodnie z tradycją, jest hrabią , bliskim ostatniemu królowi Dwóch Burgundów , Rudolfowi III , i u początków dynastii Humbertów znanej później jako hrabiowie Sabaudii , u początków rodu Sabaudii .
Liczyć Humbert zawdzięcza cognomen ( nick ) AUX-blanches-Mains ( Albimanus ) nie do koloru jego ręce, ale w odniesieniu, według niektórych historyków do swoich politycznych cech. Dla innych nazwa może pochodzić od deformacji białych górskich ścian nawiązujących do ośnieżonych gór, czyli tego, który kontroluje - kto ma kontrolę nad - strategicznym przejściem wielkich alpejskich dolin Sabaudii. Co więcej, ten nick pojawił się długo po jego odejściu z XIV th wieku, lub bardziej prawdopodobne do XV -go wieku, w przewlekłym Savoy. Jest on jednak oznaczony tylko w statutach i przez współczesnych kronikarzy w postaci „hrabiego Humberta”.
Do dziś nie są znani przodkowie hrabiego Humberta, data i miejsce urodzenia. Historycy na ogół wysuwają jedną po roku 970. Jednak ze względu na wagę postaci z roku 1000, historycy różnych epok poszukiwali przodków tego szlachcica, próbując niekiedy powiązać go z pochodzeniem. punkt tworzenia oficjalnego mitu. Współcześni historycy wydają się, poprzez badania, odchodzić od starych tez, proponując nowe drogi.
Różne przewlekłe Savoy od XV -go wieku, po zaawansowanych początków przez Jehan z Orieville (lub Orronville) mówi Cabaret - przejęte przez genealoga Samuel Guichenon (1607-1664) lub uczonego Xavier vignet (1780-1844) - daje jako ojciec hrabiego Humberta pewien Bérold (czasami Berthold). Postać ta byłaby bliskim krewnym cesarza Ottona III – czasami przedstawianego jako siostrzeniec – który według Kroniki Sabaudzka z Kabareta uciekł ze Świętego Cesarstwa, by schronić się w królestwie Prowansji , po odkryciu, a następnie zamordowaniu żona cesarza i jego kochanka. Oddał się w służbie króla Arles, dopóki nie został jego kapitanem generalnym. Zwyciężył nad Piemontem, później został regentem po śmierci króla. Cesarz wybacza mu i oddaje Maurienne swojemu synowi Humbertowi.
Kabaret w ten sposób przyniósł hrabiemu Amédée VIII Sabaudii prestiżowe uzasadnienie pochodzenia Sabaudii. To pochodzenie umożliwiło udowodnienie ich saskiego pochodzenia, podobnie jak cesarski dom Ottonów , a tym samym ich prawa do otaczania, jako książęta Świętego Cesarstwa, cesarskiej korony.
Historycy piemonccy próbowali wykazać, że Humbert pochodził z rodu Ivrea .
Francuski historyk Georges de Manteyer (1899) wyobraża sobie, że pochodzi z Burgundii, ze względu na bliskość terytorialną, ale także sojusze obserwowane między Hugonidami , hrabiami Prowansji i Humbertami . Ta orientacja znajduje się w pracy mediewisty Maurice Chaume (1947).
Szwajcarski Gingins La Sarraz (1865), w pamiętniku poświęconym początkom dynastii Savoy, wysuwa hipotezę o bliskości Bosonidów , potomków Bozona Starszego .
Maxime Reymond (1919), archiwista vaudois, proponuje jako przodków Humberta Vermandois z diecezji Belley .
Angielski mediewista Charles William Previté-Orton (1912) podsumowuje poprzednie prace i zastanawia się nad możliwością powstania lokalnej rodziny Savoy-Belley z ojcem Amédée ( Amadeus ), synem niejakiego Humberta ( v. 927- v. 976). ), hrabia Belley. To pochodzenie może znaleźć pewne echo, ponieważ imię, rzadkie w tym okresie i regionie, nosi syn hrabiego Humberta ( Amédée ). Według tej genealogii Humbert de Belley byłby synem Charlesa-Constantina , hrabiego Viennois .
Według historyków Laurenta Riparta (1999), wykładowcy na Uniwersytecie w Savoie , a nawet Cyrille Ducourthial (2008), postać jest wymieniana w około dwudziestu do sześćdziesięciu aktach około roku tysiąca . Pochodzenie Humberta mogło być, według tych samych historyków, wiedeńskie . Wraz ze swoim bratem Burchardem i biskupem Belley , Odonem , który najprawdopodobniej również wydaje się być starszym bratem, posiada ziemię i prawa na południu biskupstwa Belley . Jednak do tej pory żaden zapis nie wymienia nazwiska ojca ani żadnego z przodków. Średniowieczny François Demotz (2003) wysuwa hipotezę, że to, co możemy nazwać prekolumbijami, odpowiada grupie kilku rodzin z Burgundii , które osiedliłyby się tam również w wiedeńczykach . Te podejścia z lat 2000-2010 częściowo podejmują hipotezy dotyczące pochodzenia burgundzkiego, wysunięte przez historyka Georgesa de Manteyera (1899). Hipoteza związku między pierwszymi Savoyami a Bosonidami jest nadal obecna w aktualnych badaniach. Użycie antroponimu „Humbert”, wskazują François Demotz lub Laurent Ripart, zdaje się potwierdzać ten związek. Bernard Demotz podkreśla, że prawa Humbertiów w hrabstwach Belley i Savoy nigdy nie były kwestionowane, wskazując prawdopodobnie na stary zakład, ale który pozostaje do sprecyzowania.
Dwie najstarsze znane akty przywołujące Hrabia Humbert z powrotem na samym początku XI -tego wieku . Źródło zaczerpnięte z Kartularów Kościoła-Katedry Grenoble, znanych jako Kartularze św. Hugo, z25 stycznia 1000, zawiera prenumeratę (podpis) złożoną z trzech imion: Signum domni Oddoni, episcopi. Signum Buorchardi. Signum Uberti , sygnowany na zamku Bocsozel ( castrum Bocizelo ). Te trzy postaci, które są związane z rodzeństwem, są wymienione jako pierwsze, Odon, biskup Belley, który może być starszym bratem, następnie najmłodszy Burchard i na końcu najmłodszy Humbert. Kolejny dokument datowany2 kwietnia 1003, castrum Bocissello (taki sam jak poprzedni?), wymienia trzech braci, ale w innej kolejności: Signum domni Hotdoni, episcopus. Signum Umberto, comiti i uxori sua. Signum Borcardi . Humbert w przerwie zostaje hrabią.
Tę rodzinę można uznać za potężną na poziomie regionalnym, gdyż bliskim krewnym, może być siostra, Hermengarde lub Ermengarde , poślubia w 1011 roku ostatniego króla Burgundii, Rudolfa III , dla którego jest to drugie małżeństwo. Ten wpływ rodzina może być już widoczne w kierunku końca X XX wieku, kiedy Odo, został opisany przez arcybiskupa Wiednia Thibaud jegomość illustris stemmate, ecclesie Bellicensis onomate Odo presul . Arcybiskup Thibaud sugerowałby zatem, że Humbertowie mogą pochodzić ze znakomitych narodzin ( illustris stemma ), nie dostarczając na to żadnych dowodów.
Pierwsza wzmianka o Humbercie pojawia się około 1000 roku w akcie kościoła-katedry Grenoble, znanej jako Kartularze św. 25 stycznia 1000. Jest to akt podpisany przez Humbert dotyczące wymiany towarów, które Odon, biskup Belley , uzyskuje niepewna od Traize i jego Pagus , w hrabstwie Belley, z Thibaud, arcybiskup Vienne. Klauzula precyzuje, że biskup rozporządza tymi ziemiami i może je przekazać jednemu z członków swojej rodziny, w tym braciom. Trzy lata później drugi akt wymienia go jako hrabiego, Umberto, comiti , bez dalszych szczegółów.
Humbert rozlicza zamek Charbonnières , zbudowany około połowy IX XX wieku oraz z widokiem na miasto Aiguebelle , stolicy powiatu, i bronił Maurienne Dolina . Znajdował się w strategicznym miejscu, u podnóża doliny La Rochette i dzisiejszej Sabaudii Propre i Haute-Savoie . To feudalny zamek pozostał aż do połowy XIII -go wieku niezwykłego przebywania z pierwszych zarzutów Sabaudii.
Humbert interweniuje w różnych sprawach w regionie. Tak wMarzec 1018reprezentuje opata z Cluny podczas wymiany zdań między pewnym Ratcheriusem a opactwem Romainmôtier . W 1022 został wymieniony jako „hrabia de Maurienne” – Laurent Ripart nalegał, aby tytuł został przepisany w formie „hrabia en Maurienne” – w ramach darowizny ziemi Ambilly , w hrabstwie Genewa, przez biskupa Lamberta Langresa w zamian za prawa do kościoła w Cusach . Trzy lata później19 październikainterweniuje, aby zatwierdzić wymianę między Brochardem , biskupem Aosty i synem hrabiego, a pewnym nazwiskiem Katelme.
Hrabia Humbert dominuje w północnej części Wiednia przed 1025 r. z hrabstwem Sermorens (lub Salmorenc, Salmourenc) ( ok. 1003). Te dwa Comitatus Vienne i tych Sermorens otrzymała jako wiano (1014-1016) przez królową Ermengarde , po poślubieniu Rudolfa III . Syn Humberta, Buchard , uzyskał wyniki tego małżeństwa z biskupstwa Aosty w latach 1018-1022. Został zaprzysiężony dla tych różnych hrabstw na soborze w Anse w 1025. Dzięki małżeństwu uzyskał prawa w Wallis i Chablais, stając się w szczególności świeckim opatem opactwa terytorialnego Saint-Maurice d'Agaune około 1032 roku.
Królowa Ermengarde, po założeniu opactwa Talloires w 1030, przekazała ziemię w górę rzeki od jeziora Annecy po zasięgnięciu rady wielkich postaci. Wśród nich arcybiskup Vienne , Léger, arcybiskup Tarentaise , Aimon (?), biskupi Genewy , Frédéric i Valence , Ponce, a także hrabia Humbert.
Po śmierci króla Rudolfa III w 1032 r. królowa Ermengarde schroniła się u swego krewnego, hrabiego Humberta. To staje się jego adwokatem , a przynajmniej według Bernarda Demotza jego doradcą.
W obliczu konfliktu o sukcesję króla przeciwstawiają się dwa obozy. Królowa Ermengarda i hrabia Humbert stanęli po stronie cesarza Konrada II , znanego jako Le Salique , księcia Frankonii . W czasie konfliktu o sukcesję między cesarzem a jego bratankiem Eudesem II z Blois , hrabia dowodzi armią, która z doliny Aosty najeżdża ziemie podbite przez Eudesa II . Interweniował w szczególności w marszu Maurienne (markiz) w 1033, aby podporządkować zbuntowanego biskupa Maurienne, który otrzymał poparcie Eudes II . Z kilkoma oddziałami, które zebrał w Piemoncie , Humbert zorganizował długie oblężenie miasta Saint-Jean-de-Maurienne , rezydencji biskupa, a następnie szturmował je i zrównał z ziemią. Potem maszeruje na Genewy, gdzie uzyskuje kapitulację hrabiego Genewy, Gerold II oraz arcybiskupa Lyonu , Buchard , syna hrabiego. Zwycięstwo zostaje osiągnięte w następnym roku.
Cesarz Konrad przyłączył biskupstwo Maurienne do turyńskiego , a biskupstwo Saint-Jean-de-Maurienne było zabronione do 1061 roku . W podziękowaniu za to wsparcie cesarz Konrad II przekazałby dużą darowiznę na rzecz Ermengarde i Humberta. Humbert zostaje mianowany porucznikiem, otrzymując tytuł hrabiego suwerena w Sabaudii ( wchodzi w agro Savojensi ), zgodnie z statutem opactwa Novalaise w roku 1036 . około 1043 i 1046 uzyskał hrabstwo Maurienne . Jest pierwszym panem – noszącym ten tytuł, ale którym będą posługiwać się przede wszystkim jego następcy. Ta pierwsza koncesja obejmowała tylko część Maurienne i niektóre z jej małych dolin. Być może w tym samym czasie w Tarentaise , ale źródła nie pozwalają to jednoznacznie stwierdzić. W każdym razie jakiś czas później Humbert ma tytuły hrabiego Tarentaise, Val d'Aoste , Bugey i Sermorens ( 1038 ) i jest właścicielem Chablais (po 1032).
Rozszerzenie władzy hrabiego rozciąga się również na jego synów. Jego drugi syn, Buchard (Burckard) , stał się koadiutorem z biskupstwa Aosta (1025/32), zanim został arcybiskupem Lyonu (1033-1034), następnie w końcu przed opactwa Opactwo terytorialne Saint-Maurice . Aymon z Sabaudii , jego czwarty syn, otrzymał biskupstwo Sion i tytuł opata Saint-Maurice d'Agaune. Otho (Odon) poślubia Adelajdę , córkę Olderyka-Manfreda II Oriate , potomka Arduinidów i dziedziczkę tytułów markizy ( margrabiej ) Suzy i hrabiny Turynu.
Śmierć hrabiego jest niepewna. Według legendy zbudowany w swoich Kronikach Sabaudii , Kabaret daje data 1048. nekrolog z opactwa Talloires daje datę tej śmierci1 st lipca : Kal. Julii posłuchała Upertus amicus noster . Jednak ostatnie badania szacują śmierć hrabiego przed tą datą, historyk Laurent Ripart proponuje w ten sposób rok 1042 . Tradycja głosi, że zmarł również w Château d'Hermillon (lub „wieży zamkowej ”, naprzeciwko Saint-Jean-de-Maurienne).
Według tradycji historiograficznej hrabia Humbert został pochowany w katedrze Saint-Jean-Baptiste w Saint-Jean-de-Maurienne . Cenotaf które widzimy dzisiaj ( patrz fotografia) datowane XVIII th century . Jean Cabaret d'Orville powiedział, że Kabaret w swoich Kronikach Sabaudii wskazuje, że „fust sevellis w wielkich łzach swoich baronów i podporządkowany w kościele św. Jehana w mieście Maurianne, w którym założył kapitułę dla moytié” . To twierdzenie faktycznie wydaje się być oparte na fałszywej karcie katedralnej. Według niedawnego podejścia historyka Laurenta Riparta, grób byłby bardziej po stronie klasztoru Drabin, który hrabia ufundował w 1042 roku. Jego obecność w katedrze Saint-Jean-de-Maurienne wydaje się być zamieszanie z jego prawnukiem Humbertem II . Ten wybór dla Drabin musi być postrzegany jako „oznaczenie [jego] ciała przestrzeni politycznej, która [jest] w trakcie budowania” , umieszczonej na granicy między jego domeną a sąsiadem, hrabia guigonides z Grenoble.
Humbert ożenił się około 1000 roku z pewną Auxiliende lub Ancilie (lub Ancilia , Ancilla , Auxilia ). Jednak jego tożsamość nie jest znana, jego członkostwo jest przedmiotem dyskusji. Ponadto prace historyków Szabolcsa de Vajay (en) (1921-2010) lub ostatnio François Demotz sugerują, że z powodu długiego życia hrabia Humbert mógł mieć drugą żonę.
Według różnych analiz Auxiliende lub Ancilie mogą należeć do jednej z następujących rodzin:
Według Fundacji Genealogii Średniowiecznej , pochodzenie Auxilii wywodzi się z faktu, że jej syn Buchard jest opisany przez kronikarza mnicha Rodolfusa Glabera jako nepos (bratanek) arcybiskupa Burcharda z Lyonu, który był nieślubnym synem Konrada III , króla Burgundii i jego kochanka Aldiud. Aldiud była żoną Anzelma, ta para prawdopodobnie była rodzicami Auxilii. Kolejny element sugeruje również statut12 czerwca 1052na mocy której jego syn Aymon podarował kościołowi Syjonu majątek odziedziczony po swoim wuju Oudolricu ( Odalric, Ulrich ), również rzekomym synu Anzelma i Aldiuda, kościołowi Syjonu.
Jego żona prawdopodobnie zmarła później 22 października 1030, ponieważ wydaje się być obecna podczas darowizny od jej syna Amé na fundację klasztoru Bourget . Jednak według historyka Pierre'a Duparca dokument wydaje się sfałszowany.
Z tego małżeństwa urodziło się czworo dzieci, w tym:
Biskup Maurienne ( ok. 1060 ), Brochard lub Burchard , dano, bez dowodu, dla brata lub syna Humbert, zwłaszcza kapłan Esprit Combet w swoim chronologicznym Historii biskupów Maurienne (1633-1636) .
Georges de Manteyer (1925) twierdził, że mógł mieć Adelajdę / Alix ( ok. 1025), która poślubiła Guigues le Vieux (1000-1070), hrabiego Albon i Grésivaudan .
Wspomniana liczba w 1003, ale bez dalszych wyjaśnień, Humbert wydaje się posiadać prawa do hrabstw Savoy w 1003 (którego tytuł nie zostanie wymieniony po raz pierwszy do 1143), a następnie do Belley , Nyon lub Equestres ( Comitatus equestricus ) w 1018 i wreszcie Aosty ( comitatus Augustensis ) w 1024 . Na tym ostatnim terytorium umieszczenie syna na czele biskupstwa pozwala rodzinie osiedlić się, sprawiając, że mediewista Laurent Ripart powiedział, że nad diecezją Aosty istniała „władza o charakterze książęcym” .
Wydaje się, że hrabia Humbert przejmuje kontrolę nad hrabstwem Vienne (lub wiedeńskim), które później, przed 1025 r., zostanie nazwane „ sabaudzkim wiedeńskim ”, a także hrabstwem Sermorens (lub Salmorenc, Salmourenc, Selmourenc ) . Te dwa comitatus należą do królowej Ermengardy, po jej ślubie z królem Rudolfem III . Aby zagwarantować sobie prawa do tych różnych terytoriów (Aosta, Sermorens i Wiedeń), składa przysięgę pokoju na radzie Anse deczerwiec 1025, mówi pokój po wiedeńsku, według publikacji Georgesa de Manteyera . Dzięki małżeństwu uzyskał prawa w Wallis i Chablais, stając się w szczególności opatem świeckim opactwa terytorialnego Saint-Maurice d'Agaune około 1032 r. W końcu wydaje się, że ma prawa w górnej dolinie Tarentaise . W 1036 roku ten zakład w Wallis powiększył się wraz z przybyciem jego syna, Aymona , na czele biskupstwa Syjonu.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
Pod jego panowaniem, pochodzący z jego ziem, żyli:
Régeste genevois (1866), z którym można zapoznać się online w Chronologicznym Katalogu Źródeł na stronie digi-archives.org Fundacji Archiwów Historycznych Opactwa Saint-Maurice (Szwajcaria):