Westfalski Szlak Solny , lub Westfälischer Hellweg obejmuje fragment średniowiecznego szlaku handlowego łączącego Renu do Łaby przez wzgórza Niemiec, a dokładniej na odcinku między Aachen i Goslar , poprzez Duisburgu i Paderborn oraz Forda w Weser w Corvey .
Niemiecki termin Hellweg można interpretować jako „oczyszczanie drogi”. »Jest to przedrzymski szlak handlowy, którego początki sięgają około 5000 lat, który łączy Ren z Alt-Homberg w Corvey , przez Duisburg , Essen , Dortmund , Unna , Werl , Soest , Erwitte , Geseke , Salzkotten i Paderborn . Wspomniany już przez greckiego geografa Ptolemeusza , został zintegrowany z drogą królewską ( via regia ) łączącą Akwizgran z Goslarem . Jego szerokość wynosiła około 3 m , aw 1788 r. Została przekształcona w drogę utwardzoną.
Hellweg rozpoczął się od mostu na Renie, opuścił nadmorską równinę Renu w Duisburgu przez tak zwaną bramę Stapeltor i kontynuował na wschód, kierując się historyczną ścieżką Ruhry przy zamku Broich w kierunku Mülheim , a następnie wzgórza oddzielające dolinę Ruhr od Emscher / Lippe przed skręceniem na północ przez Ardeys i paradę w Haar . Jej układ jest charakterystyczny dla starożytnych dróg: droga ta przebiegała przez większość rzek, a wszystkie potoki, przez które trzeba było przekroczyć, można było przeprawiać.
W Bochum Hellweg rozgałęzia się od Bongardstrasse i Grosse Beckstrasse na północny wschód, by przeciąć płaskowyż Castrop drogą przez przełęcz, zwaną dziś „Castroper Hellweg”, omijając w ten sposób dolinę Oelbach od północy. Plac budowy przy Bongardstraße umożliwił odsłonięcie ścieżek kłód .
Długość etapów między wyżej wymienionymi miastami (od 15 do 30 km ) odpowiada w przybliżeniu jednodniowej podróży mocno obciążonej karawany kupieckiej. Najstarsze miasta, które w czasach nowożytnych stały się biegunami gospodarczymi: Duisburg, Essen, Dortmund, Soest i Paderborn, dzieliły większe odległości. Miasta pośrednie, takie jak Bochum, Unna czy Werl, otrzymywały prawa miejskie od swoich panów w średniowieczu. W czasach rzymskich dalej na południe znajdował się bród na Renie, naprzeciw Krefeld-Gellep , którego rzymska nazwa brzmi Gelduba. Innym ford łącząc Alt-Homberg , w hrabstwie Moers , Duisburg i poza silnym, broniąc wieś założona w XIII th century , przedmieście Ruhrort Duisburgu.
Nie jest pewne, że Rzymianie zabrali Hellweg wzdłuż Lippe w celu podboju Germanii ; poza tym droga nie ma łacińskiej nazwy. Tylko lokalna legenda z Dortmundu nawiązuje do palisady, którą zbudowaliby Rzymianie; jest to jednak bardzo wątpliwe, ponieważ ciągły rozwój regionu nie ujawnił żadnych śladów takich pozostałości. Według Tacyta ( Roczniki , księga II), odcinek łączący rzymskiego obozu z Aliso do Renu byłby dyked i utwardzona. Kiedy lokalizujemy rzymski obóz Aliso (gdzie pozostałości ośmiu legionów Varus wycofały się po bitwie pod Teutoburgiem ) między Anreppen (Delbrück, okręg Paderborn), (Bergkamen), Elsen (Paderborn), dolinami Ilse ( im Harz) lub w okolicach Hildesheim, to znaczy w każdym razie na wschód od Zagłębia Ruhry, z braku jakichkolwiek pozostałości fortu w Westfalii można wywnioskować, że Hellweg już istniało.
Z wielu źródeł wiemy, że Karol Wielki zbudował wiele zamków lub rezydencji królewskich, aby militarnie kontrolować tę drogę. W najbardziej ruchliwych miejscach, na przykład na skrzyżowaniach, od średniowiecza wybrukowano Hellweg; gdzie indziej pozostała aż do czasów dyliżansów prostą polną drogą. Droga ta zapewniała ruch soli z rejonu Soest, Werl i Unna oraz żelaznych naczyń (noże i nożyczki) z Sauerland, wprowadzanych na rynek w Dortmundzie. Towary przewożone przez Hellweg znajdują się we wszystkich krajach Hanzy .
Oddzielenie Hellweg stało się jasne podczas konfliktów, a zwłaszcza podczas wojny trzydziestoletniej , gdy obce armie żądały od zagrożonych mieszkańców pożywienia i zakwaterowania.
W 1788 r. Prusy kazały zbudować utwardzoną drogę 500 m na południe od tej średniowiecznej drogi, na terenie hrabstwa Marck , która omijała cesarskie miasto Dortmund przez Hœrde na południu. Trasa tej drogi pokrywa się mniej więcej z obecną Bundesstraße 1 .
W historycznym centrum Dortmundu zachowała się starożytna ulica Hellweg jako ulica handlowa. Ponieważ łączył dwie bramy miejskie, Wschodnią i Zachodnią Bramę, w średniowieczu był podzielony między Wschodnie Hellweg i Zachodnie Hellweg; to rozróżnienie występuje również w Soest . W obu przypadkach uważa się, że Hellweg promieniuje z centralnego punktu: w Dortmundzie tym ośrodkiem jest kościół św. ( Jakobitor ) i Ostenhellweg do Porte Saint-Thomas ( Thomätor ). Charakterystyka geograficzna bram miasta jest taka sama w Paderborn (West Gate = Westerntor ) i Geseke ( Osttor i Westtor ). W Geseke Hellweg przecina miasto prawie dokładnie w linii prostej, nieco na południe od klasztoru Geseke (założonego w 846 r.).
Z zachodu na wschód: