Georges leygues
Georges Leygues jest politykiem francuskim , urodzonym w Villeneuve-sur-Lot ( Lot-et-Garonne ) na26 października 1857i zmarł w Saint-Cloud ( Seine-et-Oise ) dnia2 września 1933.
Biografia
Georges Leygues urodził się w Villeneuve-sur-Lot w mieszczańskiej rodzinie o republikańskiej tradycji.
Zafascynowany literaturą, a zwłaszcza poezją, planował karierę oficera marynarki wojennej, potem, za odmową matki, studiował prawo i został prawnikiem.
Szybko rozpoczął karierę polityczną , w wieku 26 lat , zostając zastępcą burmistrza Villeneuve-sur-Lot , Henri Carles.
Był zastępcą Lot-et-Garonne od 1885 roku aż do śmierci.
Bardzo przywiązany do swojego rodzinnego regionu, przewodniczy Association des Cadets de Gascogne, grupie przyjaciół, którzy będą się wspierać przez całe życie; tak wSierpień 1898, pozostali kadeci to wiceprezydenci Gustave Larroumet , wieczysty sekretarz Akademii Sztuk Pięknych: Henry Roujon , dyrektor Sztuk Pięknych; Pedro Gailhard , dyrektor Opery Paryskiej; Oprócz Generalnego Delegata Henry'ego Lapauze możemy przytoczyć kilka osobistości takich jak Jean-Paul Laurens , Henri Martin , Benjamin-Constant , Alexandre Falguière , Antonin Mecié , Laurent Marqueste , Gabriel Fauré , Mounet-Sully , Armand Silvestre , Jean Cruppi , Adrien Hébrard , itd.
W Paryżu bywał w kręgach literackich, gdzie przedstawiali go Sully Prudhomme i José-Maria de Heredia , do którego wysłał swoje pierwsze eseje poetyckie. W 1900 stworzył precedens, by włączyć kobiety literackie do Zakonu Legii Honorowej ( Daniel Lesueur i Clémence Royer ).
Wybrany w 1893 r. wśród umiarkowanych republikanów, w wieku 38 lat objął obowiązki ministerialne:
- 30 maja 1894 r w 26 stycznia 1895 r : Minister Oświaty Publicznej i Sztuk Pięknych w rządzie Charlesa Dupuy .
- 26 stycznia w 28 października 1895 r : minister spraw wewnętrznych w trzecim rządzie Alexandre Ribot .
- 1 st listopad 1898 w 7 czerwca 1902 : Minister Oświaty Publicznej i Sztuk Pięknych w rządzie Pierre'a Waldecka-Rousseau : jego przejście naznaczone jest reformą szkolnictwa średniego z 1902 roku. Reforma, gwałtowna kontestowana w Izbie Deputowanych, została przyjęta dzięki wytrwałości Georges'a Leyguesa. Ta dogłębna reforma ma na celu w szczególności zbliżenie do siebie szkolnictwa podstawowego i średniego, aby „dostosować edukację publiczną do współczesnego życia, do realiów Francji na początku XX wieku” , na przykład poprzez wprowadzenie sekcji naukowej i nauczanie języków nowożytnych. On też próbował się reformę ortografii (liczba mnoga od rzeczowników , związek rzeczowniki, myślniki , tolerancja w przypadku braku porozumienia z imiesłowu po pomocniczy have ...), pierwszej reformy ortografii nałożonego rozporządzeniem ministerialnym, ale w obliczu zjadliwego sprzeciwu Akademii Francuskiej , reforma nigdy nie zostanie zastosowana.
- 14 marca w 25 października 1906 : minister kolonii w rządzie Ferdinand Sarrien : działa na rzecz konsolidacji portów Bizerte, Dakar, Dżibuti, Sajgon, podbija Czad dzięki podbojowi oazy Bilma, sprzeciwia się rozwojowi niemieckich placówek handlowych w czarnej Afryce, zobowiązuje się do organizować edukację za granicą.
Jego kariera ministerialna zostanie przerwana na jedenaście lat; w 1909 roku Alfred Chauchard , zamożny założyciel Domów Towarowych w Luwrze , który zmarł bez legitymizowanych potomków, przekazał mu w spadku ogromną sumę 12 milionów franków w złocie, plus milion na żonę i każdą z ich córek.
Był jednym z honorowych członków Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych w 1913 roku.
W 1914 roku, chociaż miał 58 lat, Georges Leygues zaciągnął się jako kapitan chasseurs alpejskich, ale szybko został odwołany do Paryża jako przewodniczący komisji spraw zagranicznych Izby Deputowanych.
W 1917 r. Clemenceau powierzył mu Ministerstwo Marynarki Wojennej, które następnie sprawował kilkakrotnie aż do nagłej śmierci w 1933 r., z wyjątkiem krótkiej przerwy jako Ministra Spraw Zagranicznych i Przewodniczącego Rady Ministrów24 września 1920 w 16 stycznia 1921 :
- 16 listopada 1917 w 20 stycznia 1920 : Minister Marynarki Wojennej w drugim rządzie Georges Clemenceau .
-
24 września 1920 w 16 stycznia 1921 : Przewodniczący Rady i Minister Spraw Zagranicznych: patrz rząd Georges Leygues .
powodzenia Millerand ( Millerand rząd ) stał Prezydent Rzeczypospolitej, a to z kolei jest zastąpiony przez Aristide Briand ( 6 th rządowej ). - 28 listopada 1925 w 21 lutego 1930 : Minister Marynarki Wojennej w siódmym, ósmym i dziewiątym rządzie Aristide Briand , czwartym i piątym rządzie Raymond Poincaré , dziesiątym rządzie Aristide Briand i pierwszym rządzie André Tardieu .
- 13 grudnia 1930 w 27 stycznia 1931 : minister spraw wewnętrznych w rządzie Théodore Steeg .
- 3 czerwca 1932 w 2 września 1933 : Minister Marynarki Wojennej w trzecim rządzie Édouarda Herriota , rządzie Josepha Paula-Boncour i pierwszym rządzie Édouarda Daladiera .
Kiedy Millerand został wybrany na prezydenta Republiki w miejsce Paula Deschanela , zamierza odgrywać aktywną rolę zgodnie ze zwyczajem III e Republiki od czasów Julesa Grevy'ego .
Ta ambicja wyjaśnia jego wybór powołania Georgesa Leyguesa, o którym wiadomo, że nie ma osobistych ambicji, na przewodniczącego Rady. Leygues podda się roli, którą zamierza się zmusić do odegrania, ale twierdzenia Milleranda będą zdecydowanie przeciwne przez Chambers, które zmuszą go do wezwania Aristide Briand wStyczeń 1921.
Georges Leygues wyróżnił się przede wszystkim jako minister marynarki wojennej. Jest on w szczególności twórcą Statutu Marynarki Wojennej, przedstawionego w 1920 r. w parlamencie, który umożliwi odrodzenie floty francuskiej ciężko dotkniętej I wojną światową, której architektem będzie admirał François Darlan . Wraz z ministrem lotnictwa Painlevé podpisał dekret z27 listopada 1932co potwierdza autorytet Marynarki Wojennej nad zaokrętowanym lotnictwem morskim, a ponadto promuje rozwój autonomicznych sił powietrznych. W 1934 kolejne dekrety potwierdziły kontrolę Marynarki Wojennej nad lądowym lotnictwem morskim.
Głosował na 3 lipca 1905prawo od 9 grudnia 1905 roku dotyczące separacji Kościoła i państwa .
Funkcje rządowe
- Minister Instrukcji Publicznego i Sztuk Pięknych w Charles Dupuy (2) rząd z30 maja w 1 st lipca 1894
- Minister Instrukcji Publicznego i Sztuk Pięknych w Charles Dupuy (3) rządu o1 st lipca 1894 w 26 stycznia 1895 r
- Minister Spraw Wewnętrznych w Alexandre Ribot (3) rząd z26 stycznia w 1 st listopad 1895
- Minister Instrukcji Publicznego i Sztuk Pięknych w Charles Dupuy (4) rządu o1 st listopad 1898 w 18 lutego 1899
- Minister Instrukcji Publicznego i Sztuk Pięknych w Charles Dupuy (5) rządu o18 lutego w 22 czerwca 1899
- Minister Instrukcji Publicznej i Sztuk Pięknych w rządzie Pierre Waldeck-Rousseau of22 czerwca 1899 w 7 czerwca 1902
- Minister kolonii w rządzie Ferdinanda Sarriena z14 marca w 25 października 1906
- Minister marynarki w Georges Clemenceau (2) rząd z16 listopada 1917 w 20 stycznia 1920
- Przewodniczący Rady i Minister Spraw Zagranicznych 24 września 1920 w 16 stycznia 1921
- Minister marynarki w Aristide Briand (8) rząd z28 listopada 1925 w 9 marca 1926
- Minister marynarki w Aristide Briand (9) rząd z9 marca w 26 czerwca 1926
- Minister marynarki w Aristide Briand (10) rząd z23 czerwca w 19 lipca 1926
- Minister marynarki w Raymond Poincaré (4) rząd z23 lipca 1926 w 11 listopada 1928
- Minister marynarki w Raymond Poincaré (5) rząd z11 listopada 1928 w 29 lipca 1929
- Minister marynarki w Aristide Briand (11) rząd z29 lipca w 3 listopada 1929
- Minister marynarki w André Tardieu (1) rząd z3 listopada 1929 w 21 lutego 1930
- Minister Spraw Wewnętrznych w Theodore Steeg rządu z13 grudnia 1930 w 27 stycznia 1931
- Minister Marynarki Wojennej w rządzie Édouard Herriot (3) of3 czerwca w 18 grudnia 1932
- Minister marynarki w rządzie Joseph Paul-Boncour z18 grudnia 1932 w 31 stycznia 1933
- Minister Marynarki Wojennej w rządzie Édouard Daladier (1) z31 stycznia w 2 września 1933
Hołdy
- Jej nazwa została nadana dwóm okrętom francuskiej marynarki wojennej , krążownikowi Georges Leygues zbudowanemu w 1933 roku i fregatowi Georges Leygues zbudowanemu w 1979 roku, a także liceum i teatrowi Georges-Leygues w Villeneuve-sur-Lot. .
- W 1953 roku architekt dekorujący Louis Süe i rzeźbiarz Charles Despiau wzniósł pomnik ku chwale miasta Villeneuve-sur-Lot .
- Ulica w Paryżu (w 16 th dzielnicy) nosi jego imię.
- Jest on wymieniony w 315 TH 480 wspomnienia cytowanych przez Georges Perec w pamiętam .
- Nabrzeże kanału Agen 47000 .
Zobacz również
Powiązane artykuły
Bibliografia
- Jean Delvert, Georges Leygues, Wielki sługa Republiki , Editions d'Albret, 2014, 287 s.
- Yvert Benoît (reż.), premierzy i przewodniczący Rady. Historia i uzasadnienie słownika szefów rządów we Francji (1815-2007) , Perrin , 2007, 916 s.
- Jacques Raphaël-Leygues , Georges Leygues. Ojciec francuskiej marynarki wojennej , Francja-Imperium , 1983.
- Jean-Philippe Zanco (reż.), Słownik Ministrów Marynarki Wojennej , SPM 2011.
- "Georges Leygues" , w Adolphe Robert i Gaston Cougny , Słownik francuskich parlamentarzystów , Edgar Bourloton , 1889-1891 [ szczegóły wydania ]
Uwagi i referencje
- Jérôme Schrepf, „ Już w 1901 Georges Leygues próbował uprościć pisownię… ”, La Dépêche du Midi ,20 marca 2016( przeczytaj online , konsultacja 10 września 2018 r. )
- Sylvain Mouillard i Marie Piquemal, „ Pisownia, stulecie napięć ”, Wyzwolenie ,3 września 2018 r.( przeczytaj online , konsultacja 10 września 2018 r. )
- Paul-Arnaud Herissey, Katalog Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych
Linki zewnętrzne
- Ewidencja organów :
- Zasoby badawcze :
- Zasoby literatury :
- Zasoby dotyczące życia publicznego :
- Uwaga w słowniku lub encyklopedii ogólnej : Deutsche Biographie