Burmistrz Jaulgonne ( d ) | |
---|---|
1951-1964 | |
Rektor Akademii Akademii w Algierze ( d ) | |
1940-1943 | |
Rektor Akademii w Lille ( d ) | |
1937-1940 | |
Dyrektor Colonial School ( d ) | |
31 października 1926 -30 grudnia 1932 | |
Max Outrey ( d ) Henri Gourdon |
Narodziny |
5 maja 1884 Esqueheries |
---|---|
Śmierć |
10 maja 1972(88 lat) Jaulgonne |
Narodowość | Francuski |
Trening | École Normale Supérieure |
Zajęcia | Historyk , starszy urzędnik |
Nagrody |
---|
Georges Hardy , urodzony dnia5 maja 1884w Esquéhéries ( Aisne ) i zmarł dnia10 maja 1972w Jaulgonne (Aisne) jest starszym urzędnikiem państwowym, profesorem historii, dyrektorem szkoły kolonialnej i rektorem akademii .
Syn nauczycieli, Georges Hardy wstąpił do École normale supérieure w 1904 roku. Ukończył École Pratique des Hautes Etudes , trzy lata później otrzymał agrégation z historii i geografii , w 1908 roku został profesorem liceum. Uczy w Bourges, a następnie w Orleanie . W 1912 r., W wieku 28 lat, znany ze swoich umiejętności, rozpoczął nową karierę w administracji, która wciąż była w powijakach, w systemie szkolnictwa francuskiej Afryki Zachodniej, gdzie pełnił funkcję inspektora.
Zmobilizowany w 1914 roku, przypomniał, do Francji, służył w 94 th linii pułku piechoty , walcząc w Argonne , gdzie został ranny w 1915 roku awansował na dyrektora edukacji francuskiej Afryki Zachodniej (AOF), to jest „architektem głębokiej reformy kolonialny system szkolnictwa, którym kierował do 1919 r. W tym dniu przyjaciel Lyautey , Georges Hardy został dyrektorem ds. nauczania publicznego, sztuk pięknych i antyków w Maroku , stanowisko, które pełnił do 1925 r.
W 1921 r., Po zapoznaniu się z tematem z powodu swoich wcześniejszych obowiązków we francuskiej Afryce Zachodniej, przedstawił doktorat z historii kolonialnej na Sorbonie. Jeśli jego główna teza na temat ogólny przedstawia „rozwój Senegalu od 1817 do 1854 roku”, to uzupełniająca, bardziej specjalistyczna, dotyczy „edukacji w Senegalu od 1817 do 1854 roku”.
Dyrektor szkoły kolonialnej opowiadający się za zróżnicowaną edukacjąW 1926 roku Georges Hardy przejął, po Maxie Outrey , kierownictwo Szkoły Kolonialnej . Jest apostołem zróżnicowanej filozofii nauczania w sytuacjach kolonialnych, biorąc pod uwagę, że szkoły imperium powinny kształcić wśród tubylców „tylko elity, których potrzebują władze, aby działały tryby kolonizacji., Zapewniając masom minimalne wykształcenie. ”.
Georges Hardy rzeczywiście uważał za niebezpieczny system edukacyjny, który wyszkoliłby liczne tubylcze elity bez integracji ich z administracją kolonialną; w rzeczywistości te nadliczbowe, akulturowane elity tubylcze zaryzykowałyby, gdybyśmy nie mogli zaoferować im zatrudnienia odpowiadającego ich kwalifikacjom, zaszczepienia poczucia frustracji, które zmusiłoby ich do poparcia nacjonalistycznej i niepodległościowej sprawy. Dlatego pisał w L'Afrique française w 1932 r., Że oprócz wyszkolenia tubylców do zarządzania imperium, „trzeba było zapewnić innym, to jest większości, rozległy obszar, który pozostanie na poziomie rodzimego życia i będzie go wiernie odzwierciedlać; inaczej, wyraźnie odseparowana od szkół, które mają kształcić elitę, szkoła popularna, bardzo prosta, dobra szkoła, nie wyuczona za grosze, zajęta wyłącznie doskonaleniem w każdym calu tradycyjnego stylu życia, a przede wszystkim obawiająca się, żeby tego nie robić. dezorientować, nie wykorzenić, nie zrównoważyć, nie wytrącać z równowagi ”.
Mianowany rektorem Lille w 1937 roku, Georges Hardy został ponownie rektorem Algieru w rokuGrudzień 1940pod rządami Vichy . Podczas urzędowania tysiące żydowskich dzieci zostało wykluczonych ze szkół podstawowych i średnich, z inicjatywy generała Weyganda , odpowiedzialnego za Afrykę Północną: ten ostatni wyjątkowo transponował w Algierii klauzulę dyskryminacyjną, którą reżim Vichy ustanowił we Francji metropolitalnej tylko dla szkolnictwo wyższe w ramach statutu żydowskiego . Nie znamy żadnego protestu rektora Hardy'ego przeciwko tej polityce, za którą był odpowiedzialny. Natomiast w ciągu trzydziestu miesięcy, w których kierował rektorem Algieru, zadeklarował zwolnienie 870 nauczycieli, w tym 464 Żydów.
Georges Hardy jest także przewodniczącym komitetu propagandowego Francuskiego Legionu Wojowników , masowej organizacji Pétainist odpowiedzialnej za promowanie ideologii Rewolucji Narodowej i monitorowanie zachowań ludności. Po wylądowaniu anglo-amerykańskiej w Afryce Północnej z8 listopada 1942Georges Hardy pozostaje na swoim stanowisku pod rządami admirała Darlana i generała Girauda , którzy przez kilka miesięcy utrzymują prawo i personel państwa francuskiego w Afryce Północnej .
Po przybyciu generała de Gaulle'a do Algieru w rCzerwiec 1943i utworzenie Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego , rektor Hardy został odwołany z funkcji dekretem zLipiec 1943. Plik5 lutego 1944, jest „odwołany bez emerytury, z całkowitym zakazem nauczania, nawet w charakterze prywatnym”. Jednak decyzja Rady Stanu z dnia13 maja 1949 unieważnia tę decyzję za „przekroczenie uprawnień”, uznając, że zarzucane fakty zostały wykazane.
Georges Hardy poświęcił się po wojnie wielu pracom historycznym, a także lokalnym obowiązkom politycznym. Był przez kilka lat burmistrzem miasta Jaulgonne, w którym zmarłMaj 1972.
Opublikował wiele książek, zwłaszcza o historii kolonialnej. W 1920 roku dokonał wyprawy do kolonialnej historii rewolucji francuskiej. Blisko Alberta Mathieza przeciwstawiał mądry i braterski altruizm Robespierre'a egoizmowi Barnave, ekstremistycznej nieodpowiedzialności Brissota i oportunizmowi Dantona.
( w wydaniu Universal Geography z 1933 r. przedstawia go jako „Były dyrektor Szkoły Kolonialnej - Rektor Uniwersytetu w Algierze”)