Fusako Shigenobu

Fusako Shigenobu
重 信 房子 Biografia
Narodziny 28 września 1945 r
Setagaya , Tokio , Japonia
Imię w języku ojczystym 重 信 房子
Przezwisko „Czerwona Królowa”
Narodowość Japonia
Trening Uniwersytet Meiji
Czynność Założyciel i przywódca japońskiej Armii Czerwonej
Okres aktywności Od 1971
Dziecko Mei Shigenobu
Inne informacje
Członkiem Japońska Armia Czerwona
Japońska Liga Komunistyczna Frakcja Czerwonej Armii ( d )
Komitet Arabów Frakcji Czerwonej Armii ( d )
Skazany za Błąd na piśmie (2006)

Fusako Shigenobu (重 信 房子, Shigenobu Fusako ) , Urodzony28 września 1945 rw Tokio jest japońskim działaczem komunistycznym . Była przywódczynią i założycielką japońskiej Armii Czerwonej , grupy komunistycznej z siedzibą w Libanie i działającej od 1971 do 2000 roku .

Biografia

Dziecko powojenne

Fusako Shigenobu urodziła się dnia 28 września 1945 r, w zniszczonej Japonii i pod amerykańską kontrolą. Jest trzecim dzieckiem w czteroosobowej rodzinie: dwóch chłopców i dwóch dziewczynek. Jej rodzice, handlowcy w Tokio , stoją przed trudnymi końcami miesiąca. Jego dzieciństwo w kraju upokorzonym klęską militarną i faszystowską ideologią głoszoną przez jego ojca ukształtuje jego polityczną wizję świata.

Ubóstwo jego rodziny jest także przedmiotem kpin jego nauczycieli i kolegów w czasie studiów.

Działacz lewicowy

Po ukończeniu szkoły średniej została zatrudniona przez firmę Kikkoman . Jej pensja jako zwykłego pracownika biurowego umożliwiła jej uczęszczanie na wieczorne zajęcia na Uniwersytecie Meiji . Bardzo wcześnie zaangażowana w organizacje studenckie, uwiodła ją ideologia komunistyczna, a na początku lat 60. dołączyła do protestów studenckich, które szaleją na kampusach uniwersyteckich w Japonii. Pod koniec lat 60. radykalizowała się i dołączyła do skrajnie lewicowego ruchu, który opowiadał się za walką zbrojną: Frakcji Armii Czerwonej (FAR).

W marcu 1970 r. Była jedną z aktywistek aresztowanych po uprowadzeniu japońskiej firmy JAL , a policja przeprowadziła wówczas falę aresztowań w grupach komunistycznych . Przesłuchiwana przez policję, a następnie zwolniona, rezygnuje z pracy hostessy w niepełnym wymiarze godzin, którą wykonywała wieczorem w barach i schodzi do podziemia. Stronniczka światowej rewolucji, przepowiedzianej przez Che Guevarę , przejmuje kierownictwo nad internacjonalistyczną gałęzią FAR, za zgodą jej głównego przywódcy Tsuneo Mori , sprawującego rewolucję narodową. Następnie jest poszukiwana przez wszystkie siły policyjne w Japonii, a jej twarz jest wyświetlana przy wejściu na wszystkie komisariaty na archipelagu. Pomimo rosnącej presji policji pozostaje aktywną aktywistką i udaje jej się nawiązać kontakty z członkami Frontu Ludowego Wyzwolenia Palestyny (LFWP).

Lider terrorystów

W lutym 1971 r. Opuściła Japonię i osiadła w Libanie, gdzie powitał ją Georges Habache , założyciel LFWP. W Libanie Fusako Shigenobu pomaga mieszkańcom obozów dla uchodźców palestyńskich i uczestniczy w szkoleniach LFWP. W manifeście podpisanym przez Japońską Armię Czerwoną (ARJ) i opublikowanym przez jej zwolenników w Japonii wListopad 1971potwierdza swój związek z LFWL i międzynarodową orientację swojego rewolucyjnego projektu. W lutym 1972 r. Tragiczny wynik sprawy schroniska Asama pozostawił jej jedynego przywódcę Zjednoczonej Armii Czerwonej (ARU), która w międzyczasie zastąpiła FAR. Publiczne doniesienia o morderczych czystkach wewnętrznych w ARU zmuszają ją do reakcji, napędzając na arenie międzynarodowej ARJ, nową grupę terrorystyczną, która będzie liczyła około 40 członków w szczytowym okresie i pochłonie prawie 200 ofiar w okresie swojej działalności. Plik30 maja 1972ARJ zyskał uznanie na całym świecie, przeprowadzając śmiertelną akcję na lotnisku w Tel Awiwie w Izraelu. Ten akt terroryzmu, pierwszy zamach samobójczy na Bliskim Wschodzie , który miał służyć sprawie palestyńskiej , zabił 26 osób - w tym dwóch z trzech napastników, członków ARJ - i wzbudza oburzenie na całym świecie, z wyjątkiem kilku krajów Arabów. W Bejrucie , Samira , aka Shigenobu, staje się sławna teraz nazwany Czerwona Królowa i nowi rekruci są napływającym z Japonii.

Po ataku na ambasadę francuską w Holandii w Hadze w 1974 roku Shigenobu został umieszczony na Międzynarodowej Liście Poszukiwanych Japońskiego Departamentu Policji Metropolitalnej .

Najpierw sprzymierzona z Palestyńczykami, potem od 1982 r. Z Libią, a od 1988 r. Z Syrią organizuje śmiertelne ataki, branie zakładników i porwania samolotów na wszystkich kontynentach.

Matka w więzieniu

W 2000 roku , po prawie trzech dekadach spędzonych w ruchu terrorystycznym na Bliskim Wschodzie, Fusako Shigenobu wróciła nielegalnie do Japonii. Została aresztowana w Osace dnia8 listopada 2000w pobliżu hotelu Takatsuki Kyoto, w którym przebywała od powrotu do Japonii pod fałszywym nazwiskiem w lipcu 2000 r. Według National Police Agency , dokumenty przejęte z pokoju hotelowego Shigenobu potwierdzają jej plan przeniesienia się z jego „rewolucyjnej partii ludu” ” , Kakumeitō , założone potajemnie w 1991 roku w Damaszku w celu wywołania rewolucji na archipelagu japońskim.

W kwietniu 2001 r. W swojej celi ogłosiła rozwiązanie Japońskiej Armii Czerwonej. Plik30 majaw tym samym roku japońska Armia Czerwona potwierdza swoje rozwiązanie w corocznym oświadczeniu z 30 maja, upamiętniającym masakrę lotniska Lod w 1972 roku . Żałując jednak przemocy, która służyła swemu rewolucyjnemu ideałowi, nie rezygnuje jednak z prowadzenia walki poprzez działania polityczne w ramach prawnych.

Plik 23 lutego 2006Shigenobu, oskarżony o porwanie i usiłowanie zabójstwa, został skazany na 20 lat więzienia za branie zakładników w ambasadzie francuskiej w Hadze w 1974 roku . Prokurator w Tokio zażądał dożywotniego pozbawienia wolności. W lipcu 2010 roku jego odwołanie do Sądu Najwyższego zostało odrzucone; jego wyrok na 20 lat więzienia jest zatem prawomocny.

Shigenobu ma córkę Mei Shigenobu , której ojciec jest członkiem LFWP . W maju 2001 roku Fusako Shigenobu opublikowała książkę Zdecydowałam dać ci życie pod jabłonią , którą zaprojektowała jako przesłanie dla swojej córki. W filmie dokumentalnym  : Children of the Revolution  (w) , zaprezentowanym w 2010 roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Amsterdamie , irlandzki reżyser Shane O'Sullivan  (w) odtwarza portret Fusako Shigenobu, korzystając z dokumentów z archiwów i przedstawia wywiad z Mei Shigenobu, w której opowiada o swoim podziemnym życiu z matką w ciągu 28 lat na Bliskim Wschodzie i oświadcza o swojej matce: „Nie mogę zaprzeczyć, że moja matka była uważana za terrorystkę w kilku zachodnich krajach. Gdybym mógł rozpowszechnić wiadomość, że na Bliskim Wschodzie iw Palestynie jest słuszna sprawa, to pokazałoby, że jego walka nie poszła na marne ” .

W czerwiec 2017z aresztu medycznego w Hachiōji, w którym jest uwięziona (40  km na zachód od Tokio ), Shigenobu przyznaje w liście do dziennika Japan Times , że jej nadzieje na rewolucję zostały zniweczone, a projekt ARJ zakończył się niepowodzenie.

Publikacje

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Przed wojną jego ojciec był nauczycielem i członkiem ultra-nacjonalistycznej organizacji Ketsumeidan ( Liga Krwi ).
  2. Le13 września 1974, ambasada francuska w Hadze zostaje zaatakowana przez trzech członków japońskiej Armii Czerwonej . Biorą 11 osób jako zakładników, w tym ambasadora Francji, zmuszają rząd francuski do uwolnienia członka swojej grupy, a następnie uciekają samolotem do Syrii .
    Fusako Shigenobu, wówczas w ciąży z córką, nie była obecna na zakładniku, ale była organizatorką.
  3. Izrael najechał Liban w 1982 roku.
  4. Od 1988 pułkownik Kaddafi próbuje znormalizować swoje stosunki z krajami zachodnimi.
  5. Ludowa Partia Rewolucyjna (人民 革命 党, Jinminkakumeitō ) .
  6. り ん ご の 木 の 下 で あ な た を 産 も う と 決 め た( Ringo no ki no shita de anata o umō to kimeta ).
  7. Oryginalny cytat: „  Nie mogę zaprzeczyć, że moja matka była uważana za terrorystkę w wielu krajach zachodnich. Gdybym mógł rozpowszechnić wiadomość, że na Bliskim Wschodzie iw Palestynie jest słuszna sprawa, pokazałoby to, że jej walka nie była bezużyteczna.  "

Bibliografia

  1. Prazan 2002 , str.  81.
  2. Prazan i Ratiney 2012 , s.  145.
  3. Gallagher 2003 , s.  14
  4. (en) Patricia G. Steinhoff i Anne E. Imamura ( red. ), Re-imaging Japanese Women , University of California Press,1 st styczeń 1996, 358  str. ( ISBN  0-520-20263-5 ) , str.  313-316.
  5. (w) Andrew McKirdy, „  Shigenobu , uwięziony założyciel japońskiej Armii Czerwonej , niesie nadzieję na rewolucję  ” [„Ze swojej celi więziennej Shigenobu, założyciel Japońskiej Armii Czerwonej, kultywuje swoją nadzieję na rewolucję”], Japonia Times ,8 czerwca 2017 r(dostęp 16 lipca 2017 ) .
  6. Gallagher 2003 , s.  14.
  7. Prazan 2002 , s.  87.
  8. Gilles Ferragu, Historia terroryzmu , Paryż, Éditions Perrin ,2014, 488  str. ( ISBN  978-2-262-03346-0 , OCLC  876675343 , uwaga BnF n o  FRBNF43796820 ) , str.  236.
  9. (ja) Narodowa Agencja Policyjna Japonii , „ 国際 化 目 立 つ 警備 事 象 ” [„Wydarzenia międzynarodowe”],lipiec 2017(dostęp 16 lipca 2017 ) .
  10. Barthélemy Courmont , Geopolitics of Japan , Perpignan, Editions Artège , pot.  „Inicjacja w geopolitykę”,październik 2010, 264  str. ( ISBN  978-2-916053-96-7 , OCLC  697467489 ) , str.  174-175.
  11. Michaël Prazan, „  Barbarie and anti-Judaism: From the Lod masacre to pornographic connections  ”, Pardès , In Press, vol.  38, n o  1 „antyjudaizmem i barbaryzm”1 st styczeń 2005, przypis 1 ( ISBN  2-84835-077-6 , czytaj online ).
  12. (w) Kim Cragin i Sara A. Daly, Kobiety jako terrorystki: matki, rekrutujące i męczennice [„Kobiety zajmujące się terroryzmem: matki, rekrutacja i męczeństwo”], Santa Barbara, ABC-CLIO ,2009, 142  pkt. ( ISBN  978-0-313-05944-5 i 0275989097 , OCLC  615633244 , czytaj online ) , str.  92.
  13. (w) „  Przywódca japońskiej Armii Czerwonej arrêté  ” , BBC News ,8 listopada 2000( czytaj online ).
  14. Prazan 2002 , s.  233.
  15. Gilles Ferragu, Historia terroryzmu , Paryż, Éditions Perrin ,2014, 488  str. ( ISBN  978-2-262-03346-0 , OCLC  876675343 , uwaga BnF n o  FRBNF43796820 ) , str.  352.
  16. (ja) Japońska Narodowa Agencja Policyjna , „ 日本 赤 軍 の 動向 ” [„Japońska Armia Czerwona”],16 lutego 2017 r(dostęp 16 lipca 2017 ) .
  17. (w) „  Movements of the Japanese Red Army  ” , National Police Agency (dostęp 13 września 2014 ) .
  18. (w) Colin Joyce, „  Założyciel japońskiej Armii Czerwonej trafił do więzienia  ” , The Daily Telegraph ,24 lutego 2006( czytaj online ).
  19. (w) „  Shigenobu ogłosił koniec japońskiej Armii Czerwonej  ” , The Japan Times ,16 kwietnia 2001( czytaj online ).
  20. (w) „  Założyciel japońskiej Armii Czerwonej uwięziony  ” , BBC News ,23 lutego 2006( czytaj online )
  21. (w) „  Terrorist Shigenobu traci apelację  ” , The Japan Times ,17 lipca 2010( czytaj online ).
  22. (w) Sara A. Daly, Kobiety jako terrorystki: matki, rekruterzy i męczennicy , ABC-CLIO, al.  „Praeger Security International Series”,2009, 142  pkt. ( ISBN  978-0-275-98909-5 i 0-275-98909-7 , czytaj online ).
  23. (w) IDFA , „  Children of the Revolution  ” [„Children of the Revolution”], na www.idfa.nl ,lipiec 2017(dostęp 16 lipca 2017 ) .
  24. (w) Dzieci rewolucji w internetowej bazie danych filmów .
  25. (ja) Asahi Shinbun , „ 医療 刑 務 所 ” [„Hachiōji Medical Detention Center”], w Kotobank ,lipiec 2017(dostęp 16 lipca 2017 ) .
  26. わ が 愛 わ が 革命.
  27. 十年 目 の 眼 差 か ら ( ISBN  4826400667 ) .
  28. 大地 に 耳 を つ け れ ば 日本 の 音 が す る 日本 共産 主義 運動 の 教訓 ( ISBN  4750584096 ) .
  29. ベ イ ル ー ト 1982 年 夏 ( ISBN  4826400829 ) .
  30. 資料 ・ 中東 レ ポ ー ト 1 (日本 赤 軍 と の 共 編著) .
  31. 資料 ・ 中東 レ ポ ー ト 2 (日本 赤 軍 と の 共 編著) .
  32. り ん ご の 木 の 下 で あ な た を 産 も う と 決 め た ( ISBN  434400082X ) .
  33. ジ ャ ス ミ ン を 銃 口 に 重 信 房子 歌集 ( ISBN  4344010159 ) .
  34. 日本 赤 軍 私 史 パ レ ス チ ナ と 共 に ( ISBN  978-4309244662 ) .
  35. 革命 の 季節 パ レ ス チ ナ の 戦 場 か ら ( ISBN  9784344023147 ) .

Aby zobaczyć także

Powiązane linki

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Zapisy autorytetów