Françoise Barré-Sinoussi

Françoise Barré-Sinoussi Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 30 lipca 1947 r.
Paryż
Narodowość Francuski
Trening Wydział Nauk w Paryżu
Zajęcia Biolog , wirusolog , dyrektor ds. badań, profesor uniwersytecki
Okres działalności Od 1971
Inne informacje
Pracował dla Instytut Pasteura (od1988)
Pole Wirusologia
Członkiem Europejska Organizacja Biologii Molekularnej
Akademia Nauk (2009)
Nagrody Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny (2008)
Wymowa

Françoise Barré-Sinoussi , ur30 lipca 1947 r.w Paryżu , jest francuskim immunologiem i wirusologiem , specjalizującym się w retrowirusach . Zrobiła karierę w Instytucie Pasteura , gdzie jest honorowym dyrektorem badawczym i uczestniczyła w odkryciu ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV) wywołującego AIDS . To odkrycie przyniosło mu6 października 2008, Wspólnie z laureatem Luc Montagnier , do Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny . Od 2017 roku jest prezesem stowarzyszenia Sidaction , a odmarzec 2020, przewodniczący Komitetu Badań i Analizy Eksperckiej (CARE) powołanego przez Prezydencję Republiki w ramach walki z pandemią Covid-19 we Francji .

Biografia

Dzieciństwo

Françoise Sinoussi urodziła się w lipcu 1947 roku w 19 th dzielnicy Paryża; sama powiedziała, że ​​lubi obserwować przyrodę.

Kształcenie naukowe i wczesna kariera naukowa

Po uzyskaniu matury w 1966, Françoise Sinoussi podjął studia wyższe w dziedzinie biologii na Wydziale Nauk o Uniwersytecie w Paryżu , gdzie uzyskał dyplom uniwersytecki w zakresie badań naukowych chemii-biologii w 1968 roku, stopień Master w biochemii. W 1971 roku i dyplom pogłębionych studiów w 1972 r. W 1971 r. wstąpiła do laboratorium Jean-Claude Chermanna w służbie immunochemicznej Instytutu Pasteura w Garches, w 1974 r. uzyskała doktorat. Po uzyskaniu stypendium pracowała przez rok w Stanach Zjednoczonych jako pracownik naukowy National Science Foundation . Następnie została zwerbowana przez Instytut Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM), gdzie kolejno zajmowała stanowiska attaché (1975-1980), odpowiedzialnego (1980-1986) i wreszcie dyrektora ds. badań (od 1986). Do 1988 roku była częścią laboratorium J.-C. Chermanna (które dołączyło do jednostki onkologii wirusowej Luca Montagniera w 1974), a następnie objęła w tym czasie kierownika jednostki badawczej.

Odkrycie ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV) i Nagroda Nobla w medycynie

Nowy zespół niedoboru odporności, którego przyczyny są wówczas nieznane, odkryto w 1981 roku w Stanach Zjednoczonych; zostanie zauważony we Francji w 1982 roku. Paryski lekarz kliniczny Willy Rozenbaum stawia hipotezę, że źródłem jest ludzki wirus, być może retrowirus. Jego kolega, lekarz-wirusolog, Françoise Brun-Vezinet, poinformował go następnie o jego byłych nauczycielach retrowirusologii: Jean-Claude Chermann i Luc Montagnier: wtedy Rozenbaum otrzymał ich pomoc, a także Françoise Barré-Sinoussi, która była częścią ich zespołu. w Instytucie Pasteura. Od grudnia 1982 r. określono strategię badawczą w związku z obserwacjami klinicznymi prowadzonymi na pacjentach cierpiących na zespół.

W Styczeń 1983Willy Rozenbaum wysyła do Instytutu Pasteura pierwszą biopsję węzłów chłonnych pacjenta z „uogólnionym powiększeniem węzłów chłonnych”, co odpowiada stadium „przed AIDS” (przed wystąpieniem głębokiego niedoboru odporności). Zrobione w szpitalu Pitié-Salpêtrière , węzeł limfatyczny jest powierzone Luc Montagnier , który po rozcięto go, umieszcza go w kulturze. W ciągu następnych trzech tygodni Jean-Claude Chermann i Françoise Barré-Sinoussi regularnie analizują aktywność retrotranskryptazy (zwanej również odwrotną transkryptazą) supernatantu hodowli w celu określenia możliwej obecności retrowirusa . Taka aktywność jest wykrywana, ale systematycznie wiąże się ze śmiercią komórki. Zjawisko to skłoniło naukowców do skorzystania z usług centrum transfuzji krwi Instytutu Pasteura w celu odzyskania białych krwinek dawcy, umieszczenia ich w hodowli i wstrzyknięcia im supernatantu hodowli. Ponownie wykrywa się aktywność enzymu retrowirusowego i ustala się cytopatogenny wpływ wirusa na limfocyty CD4 . 4 lutego 1983, zespół Instytutu Pasteura (ze specjalistą od mikroskopii Charliem Dauguetem) po raz pierwszy obserwuje omawianego retrowirusa pod mikroskopem elektronowym. Ponieważ ten ostatni nie reaguje na odczynniki umożliwiające identyfikację HTLV, jedynego znanego wówczas ludzkiego retrowirusa (opisanego przez profesora Gallo w Stanach Zjednoczonych w 1980 r.), zespół z pewnością odkrył nowy retrowirus. 20 maja 1983 r. Françoise Barré-Sinoussi i jej współpracownicy opublikowali artykuł w czasopiśmie Science, w którym ogłosili odkrycie nowego retrowirusa, zwanego wówczas LAV ( Lympho-adenoopathy Associated Virus ), który zostanie przemianowany na HIV-1 .

Innymi osobami, które brały udział w odkryciu wirusa ludzkiego niedoboru odporności (HIV) są Willy Rozenbaum , Françoise Brun-Vézinet i Jean-Claude Chermann . W następnych latach debata była dość ożywiona na temat zasług Instytutu Pasteura i grupy Roberta Gallo w odkryciu wirusa. Przyznanie Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 2008 roku (za odkrycie wirusa AIDS) jest oficjalnym uznaniem wielkiej roli Instytutu Pasteura, w szczególności w osobie Luca Montagniera i Françoise Barré-Sinoussi; jednak zwolennicy Roberta Gallo nie omieszkają krytykować wyboru komitetu Nobla.

Kontynuacja badań nad retrowirusami i HIV

W 1988 roku Françoise Barré-Sinoussi została kierownikiem laboratorium biologii retrowirusów, przydzielonego do wydziału wirusologii medycznej i szczepionek wirusowych w Instytucie Pasteura. W tym okresie stworzyła programy badawcze dotyczące determinant wirusowych i gospodarzy patogenezy HIV. W latach 1988-1998 brała udział w zbiorowych programach badawczych nad szczepionką HIV.

W 1992 roku została kierownikiem jednostki regulacji retrowirusów, a w 2005 roku jednostki regulacji infekcji retrowirusowych, nadal w Instytucie Pasteura.

W 2008 roku skoncentrowała swoje badania na wrodzonej regulacji zakażeń HIV. Polega to na próbie określenia mechanizmów ochrony przed zakażeniem HIV/SIV lub kontroli AIDS, w szczególności na poziomie odporności wrodzonej .

Zobowiązania Wspólnoty na rzecz walki z HIV

W latach 1987-1989 Françoise Barré-Sinoussi była prezesem stowarzyszenia Aides , które walczy z AIDS.

Od 2012 do 2014 roku jest prezesem Międzynarodowego Towarzystwa AIDS (AIDS ma akronim AIDS w języku angielskim, od Acquired Immunodeficiency Syndrome ), pierwszego niezależnego międzynarodowego stowarzyszenia naukowców i lekarzy przeciwko HIV.

Od 2017 roku jest prezesem stowarzyszenia Sidaction .

Członek organów zarządzających naukowo-badawczymi

W latach 1987-1990 Françoise Barré-Sinoussi została członkiem specjalistycznej komisji naukowej Inserm pn. „Immunologia, immunopatologia, choroby zakaźne, mikrobiologia”. W latach 1989-1991 była również członkiem komisji "Wirusologii" Narodowej Agencji Badań nad AIDS (ANRS), której była prezesem w latach 1993-1997. W tym samym okresie 1993-1997 była konsultantem. Rady Naukowej Francuskiej Agencji Krwi , a od 1997 do 2000 roku była członkiem. Jednocześnie w latach 1993-1999 była członkiem Rady Naukowej Międzynarodowego Centrum Badań Medycznych Franceville w Gabonie  ; a także członek Międzynarodowego Komitetu Doradczego Instituto di recoveryo e cura a carattere scientifico w Mediolanie we Włoszech . W latach 1996-2002 była także członkiem Komitetu Doradczego ds. Nowych Szczepionek Programu Narodów Zjednoczonych ds. HIV/AIDS-UNAIDS ( Unaids ) w Genewie w Szwajcarii . Następnie była członkiem rady dyrektorów Światowej Fundacji AIDS w latach 1998-2006.

W latach 1999-2005 była członkiem kolegium doradców naukowych dyrektora Anrs, a od 2000 roku pełniła funkcję koordynatora północnego ośrodka Anrs w Azji Południowo-Wschodniej . Jest również członkiem i sekretarzem zarządu Instytut Pasteura w Paryżu w latach 2000-2001; następnie doradca, a następnie zastępca dyrektora ds. naukowych międzynarodowej sieci Instytutu Pasteura w latach 2001-2005. W latach 2003-2008 była wiceprzewodniczącą rady naukowej Anrs, której przewodniczyła od 2009 roku. była również członkiem Komitetu Badań Biomedycznych Instytutu Pasteura w latach 2005-2007 oraz członkiem Rady Dyrektorów Anrs w latach 2005-2009. Od 2007 roku jest współprzewodniczącą komisji ds. czujności etycznej przy — Instytut Pastora.

W 2014 roku została powołana na członka Francuskiej Rady ds. Badań Strategicznych , rady działającej przy premierze Francji, zajmującej się głównymi kierunkami badań naukowych we Francji.

Kryzys związany z pandemią Covid-19

Podczas pandemii choroby koronawirusowej została mianowana przewodniczącą Komitetu Badań i Analiz Ekspertyz (CARE) zainstalowanego na24 marca 2020 r., skupiający 12 naukowców i lekarzy, którzy doradzają rządowi w zakresie leczenia i testowania SARS-CoV-2 . Wzywa do ostrożności przy wdrażaniu hydroksychlorochiny w leczeniu koronawirusa z24 marca 2020 r.aby „nie dawać fałszywej nadziei, w kwestii etyki i przy braku wykazanej skuteczności” .

Inne zajęcia

Staje chrzestna promowania uczniów FGSM2 2013-2014 ( 2 th lat medycznych) z wycieczek Medical School (Université François-Rabelais). W 2018 roku została również sponsorem promocji medycyny 2017-2022 w Nancy. Promocje te noszą zatem nazwę „Promotion Françoise Barré-Sinoussi”.

Publikacje

Około 240 artykułów opublikowanych w międzynarodowych czasopismach naukowych zostało opublikowanych przez Françoise Barré-Sinoussi i jej współpracowników w związku z ich pracą; były też książki i 17 zgłoszeń patentowych.

Wybór głównych artykułów naukowych

Pracuje

Nagrody

W swojej karierze Françoise Barré-Sinoussi została uhonorowana licznymi wyróżnieniami, w szczególności Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 2008 roku za odkrycie wirusa HIV w 1983 roku.

Cena £

Korona

30 listopada 2012 r., w przeddzień Światowego Dnia AIDS, w obecności prezydenta François Hollande'a, na jego cześć zmieniono nazwę budynku CHU de Bicêtre (AP-HP) . Budynek ten skupia usługi bieguna „immunologia-zakaźne-zapalenia-endokrynologia”.

Dekoracje

Bibliografia

  1. (en-US) Françoise Barré-Sinoussi, „  Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny 2008: Françoise Barré-Sinoussi - Biographical  ” , na stronie NobelPrize.org ,2008(dostęp 22 maja 2021 r. )
  2. Michel Alberganti, “  Françoise Barré-Sinoussi: Odkrycie osoby odpowiedzialnej za AIDS – Ep. 3/5  ” , A goły głos , o kulturze Francji ,18 kwietnia 2018(dostęp 22 maja 2021 r. )
  3. „  Françoise Barré-Sinoussi - notę biograficzną  ” , na Académie des Sciences (dostęp 25 kwietnia 2021 ) .
  4. Institut Pasteur, „  Françoise Barré-Sinoussi i jej praca nad wirusem HIV1  ” , sekcja „Historia – odkrycie HIV-1”, w Instytucie Pasteura ,17 lipca 2018 r.(dostęp 22 maja 2021 r. )
  5. (w) Françoise Barré-Sinoussi , Jean-Claude Chermann , Françoise Rey , Maria Teresa Nugeyre Sophie Chamaret Jacqueline Gruest Karola Dauguet Claudine Axler-Blin , Françoise Vézinet-Browna , Christine Rouzioux , Willy Rozenbaum i Luc Montagnier , "  Izolacja T -limfotropowy retrowirus od pacjenta zagrożonego zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS)  ” , Science , tom.  4599, n O  220,20 maja 1983, s.  868-71 ( PMID  6189183 , DOI  10.1126 / nauka.6189183 ).
  6. Patrick Berche , Historia mikrobów , Montrouge, John Libbey Eurotext , coll.  „Medycyna naukowa / Selekcja”,2007, 307  s. ( ISBN  978-2-7420-0674-8 , czytaj online ).
  7. „  Tylko Nobel  ”, Le Monde ,8 października 2008( przeczytaj online ).
  8. „  Kontrowersyjna Nagroda Nobla w dziedzinie medycyny  ”, Courrier international , 7 października 2008 r.
  9. https://histoire.inserm.fr/les-femmes- and-the-men / francoise-barre-sinoussi / (strona) / 2
  10. „  Organizacja Sidaction Notre  ” , na temat Sidaction (dostęp 25 kwietnia 2021 r . ) .
  11. „  Francoise Barre-Sinoussi nowym prezesem Sidaction  ” w sprawie nauki i przyszłości .
  12. „  Françoise Barré-Sinoussi i jej praca nad wirusem HIV1  ” , w Instytucie Pasteura ,17 lipca 2018 r.(dostęp 22 maja 2021 r. )
  13. Dekret z dnia 3 lutego 2014 r. powołujący Radę ds. Badań Strategicznych
  14. "  Covid-19: czym jest Care, ten nowy komitet naukowców doradzający Macronowi?  » , W L'Expressie ,24 marca 2020 r.(dostęp 24 marca 2020 r. )
  15. Pascale Santi, „  Françoise Barré-Sinoussi: „Nie dawajmy fałszywej nadziei, to kwestia etyki  ” , w Le Monde ,24 marca 2020 r.(dostęp 25 marca 2020 r. )
  16. Inserm, „  Françoise Barré-Sinoussi  ” , Publikacje i książki, na stronie Inserm.fr (dostęp 22 maja 2021 r. )
  17. http://new.galienfoundation.org/index.php/2017/01/21/winners/
  18. https://www.koerber-stiftung.de/fileadmin/user_upload/koerber-stiftung/redaktion/kpew/pdf/vor_2001/Koerber_Prize_1986_Retrovirus_Research__AIDS_.pdf
  19. Encyclopaedia Universalis , „  FRANÇOISE BARRÉ-SINOUSSI  ” , na Encyclopaedia Universalis (dostęp 22 maja 2021 )
  20. http://agenda.germainpire.info/view_entry.php?id=20082
  21. „Brawo dla 872 nowych absolwentów EPFL!” » , 4 października 2014, strona EPFL .
  22. „  Umiera naukowców 2020  ” .
  23. „  Hołd dla Francoise Barre-Sinoussi w szpitalu Bicêtre w obecności Prezydenta Republiki François Hollande  ” , na APHP .
  24. ROZKAZ LEGIONI HONOROWEJ Dekret z dnia 12 lipca 1996 r. o awansie i nominacji
  25. Dekret z dnia 25 marca 2005 r. o awansie i nominacji
  26. Dekret z 31 grudnia 2008 o promocji (sprostowanie)
  27. „  Legii Honorowej Nowego Roku  ,” Le Figaro , 1 st stycznia 2009 r.
  28. Dekret z 29 marca 2013 r .
  29. „  Lega Honorowa: specjalna promocja na atak w Nicei  ”, Le Monde.fr ,1 st styczeń 2017( ISSN  1950-6244 , czytać online , obejrzano 1 st styczeń 2017 ).
  30. Dekret z 30 grudnia 2016 r. podnoszący stopnie Wielkiego Krzyża i Wielkiego Oficera
  31. Dekret z dnia 30 kwietnia 2002 r. o awansie i nominacji

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne