Narodziny |
30 lipca 1947 r. Paryż |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Trening | Wydział Nauk w Paryżu |
Zajęcia | Biolog , wirusolog , dyrektor ds. badań, profesor uniwersytecki |
Okres działalności | Od 1971 |
Pracował dla | Instytut Pasteura (od1988) |
---|---|
Pole | Wirusologia |
Członkiem |
Europejska Organizacja Biologii Molekularnej Akademia Nauk (2009) |
Nagrody |
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny (2008) |
Françoise Barré-Sinoussi , ur30 lipca 1947 r.w Paryżu , jest francuskim immunologiem i wirusologiem , specjalizującym się w retrowirusach . Zrobiła karierę w Instytucie Pasteura , gdzie jest honorowym dyrektorem badawczym i uczestniczyła w odkryciu ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV) wywołującego AIDS . To odkrycie przyniosło mu6 października 2008, Wspólnie z laureatem Luc Montagnier , do Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny . Od 2017 roku jest prezesem stowarzyszenia Sidaction , a odmarzec 2020, przewodniczący Komitetu Badań i Analizy Eksperckiej (CARE) powołanego przez Prezydencję Republiki w ramach walki z pandemią Covid-19 we Francji .
Françoise Sinoussi urodziła się w lipcu 1947 roku w 19 th dzielnicy Paryża; sama powiedziała, że lubi obserwować przyrodę.
Po uzyskaniu matury w 1966, Françoise Sinoussi podjął studia wyższe w dziedzinie biologii na Wydziale Nauk o Uniwersytecie w Paryżu , gdzie uzyskał dyplom uniwersytecki w zakresie badań naukowych chemii-biologii w 1968 roku, stopień Master w biochemii. W 1971 roku i dyplom pogłębionych studiów w 1972 r. W 1971 r. wstąpiła do laboratorium Jean-Claude Chermanna w służbie immunochemicznej Instytutu Pasteura w Garches, w 1974 r. uzyskała doktorat. Po uzyskaniu stypendium pracowała przez rok w Stanach Zjednoczonych jako pracownik naukowy National Science Foundation . Następnie została zwerbowana przez Instytut Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM), gdzie kolejno zajmowała stanowiska attaché (1975-1980), odpowiedzialnego (1980-1986) i wreszcie dyrektora ds. badań (od 1986). Do 1988 roku była częścią laboratorium J.-C. Chermanna (które dołączyło do jednostki onkologii wirusowej Luca Montagniera w 1974), a następnie objęła w tym czasie kierownika jednostki badawczej.
Nowy zespół niedoboru odporności, którego przyczyny są wówczas nieznane, odkryto w 1981 roku w Stanach Zjednoczonych; zostanie zauważony we Francji w 1982 roku. Paryski lekarz kliniczny Willy Rozenbaum stawia hipotezę, że źródłem jest ludzki wirus, być może retrowirus. Jego kolega, lekarz-wirusolog, Françoise Brun-Vezinet, poinformował go następnie o jego byłych nauczycielach retrowirusologii: Jean-Claude Chermann i Luc Montagnier: wtedy Rozenbaum otrzymał ich pomoc, a także Françoise Barré-Sinoussi, która była częścią ich zespołu. w Instytucie Pasteura. Od grudnia 1982 r. określono strategię badawczą w związku z obserwacjami klinicznymi prowadzonymi na pacjentach cierpiących na zespół.
W Styczeń 1983Willy Rozenbaum wysyła do Instytutu Pasteura pierwszą biopsję węzłów chłonnych pacjenta z „uogólnionym powiększeniem węzłów chłonnych”, co odpowiada stadium „przed AIDS” (przed wystąpieniem głębokiego niedoboru odporności). Zrobione w szpitalu Pitié-Salpêtrière , węzeł limfatyczny jest powierzone Luc Montagnier , który po rozcięto go, umieszcza go w kulturze. W ciągu następnych trzech tygodni Jean-Claude Chermann i Françoise Barré-Sinoussi regularnie analizują aktywność retrotranskryptazy (zwanej również odwrotną transkryptazą) supernatantu hodowli w celu określenia możliwej obecności retrowirusa . Taka aktywność jest wykrywana, ale systematycznie wiąże się ze śmiercią komórki. Zjawisko to skłoniło naukowców do skorzystania z usług centrum transfuzji krwi Instytutu Pasteura w celu odzyskania białych krwinek dawcy, umieszczenia ich w hodowli i wstrzyknięcia im supernatantu hodowli. Ponownie wykrywa się aktywność enzymu retrowirusowego i ustala się cytopatogenny wpływ wirusa na limfocyty CD4 . 4 lutego 1983, zespół Instytutu Pasteura (ze specjalistą od mikroskopii Charliem Dauguetem) po raz pierwszy obserwuje omawianego retrowirusa pod mikroskopem elektronowym. Ponieważ ten ostatni nie reaguje na odczynniki umożliwiające identyfikację HTLV, jedynego znanego wówczas ludzkiego retrowirusa (opisanego przez profesora Gallo w Stanach Zjednoczonych w 1980 r.), zespół z pewnością odkrył nowy retrowirus. 20 maja 1983 r. Françoise Barré-Sinoussi i jej współpracownicy opublikowali artykuł w czasopiśmie Science, w którym ogłosili odkrycie nowego retrowirusa, zwanego wówczas LAV ( Lympho-adenoopathy Associated Virus ), który zostanie przemianowany na HIV-1 .
Innymi osobami, które brały udział w odkryciu wirusa ludzkiego niedoboru odporności (HIV) są Willy Rozenbaum , Françoise Brun-Vézinet i Jean-Claude Chermann . W następnych latach debata była dość ożywiona na temat zasług Instytutu Pasteura i grupy Roberta Gallo w odkryciu wirusa. Przyznanie Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 2008 roku (za odkrycie wirusa AIDS) jest oficjalnym uznaniem wielkiej roli Instytutu Pasteura, w szczególności w osobie Luca Montagniera i Françoise Barré-Sinoussi; jednak zwolennicy Roberta Gallo nie omieszkają krytykować wyboru komitetu Nobla.
W 1988 roku Françoise Barré-Sinoussi została kierownikiem laboratorium biologii retrowirusów, przydzielonego do wydziału wirusologii medycznej i szczepionek wirusowych w Instytucie Pasteura. W tym okresie stworzyła programy badawcze dotyczące determinant wirusowych i gospodarzy patogenezy HIV. W latach 1988-1998 brała udział w zbiorowych programach badawczych nad szczepionką HIV.
W 1992 roku została kierownikiem jednostki regulacji retrowirusów, a w 2005 roku jednostki regulacji infekcji retrowirusowych, nadal w Instytucie Pasteura.
W 2008 roku skoncentrowała swoje badania na wrodzonej regulacji zakażeń HIV. Polega to na próbie określenia mechanizmów ochrony przed zakażeniem HIV/SIV lub kontroli AIDS, w szczególności na poziomie odporności wrodzonej .
W latach 1987-1989 Françoise Barré-Sinoussi była prezesem stowarzyszenia Aides , które walczy z AIDS.
Od 2012 do 2014 roku jest prezesem Międzynarodowego Towarzystwa AIDS (AIDS ma akronim AIDS w języku angielskim, od Acquired Immunodeficiency Syndrome ), pierwszego niezależnego międzynarodowego stowarzyszenia naukowców i lekarzy przeciwko HIV.
Od 2017 roku jest prezesem stowarzyszenia Sidaction .
W latach 1987-1990 Françoise Barré-Sinoussi została członkiem specjalistycznej komisji naukowej Inserm pn. „Immunologia, immunopatologia, choroby zakaźne, mikrobiologia”. W latach 1989-1991 była również członkiem komisji "Wirusologii" Narodowej Agencji Badań nad AIDS (ANRS), której była prezesem w latach 1993-1997. W tym samym okresie 1993-1997 była konsultantem. Rady Naukowej Francuskiej Agencji Krwi , a od 1997 do 2000 roku była członkiem. Jednocześnie w latach 1993-1999 była członkiem Rady Naukowej Międzynarodowego Centrum Badań Medycznych Franceville w Gabonie ; a także członek Międzynarodowego Komitetu Doradczego Instituto di recoveryo e cura a carattere scientifico w Mediolanie we Włoszech . W latach 1996-2002 była także członkiem Komitetu Doradczego ds. Nowych Szczepionek Programu Narodów Zjednoczonych ds. HIV/AIDS-UNAIDS ( Unaids ) w Genewie w Szwajcarii . Następnie była członkiem rady dyrektorów Światowej Fundacji AIDS w latach 1998-2006.
W latach 1999-2005 była członkiem kolegium doradców naukowych dyrektora Anrs, a od 2000 roku pełniła funkcję koordynatora północnego ośrodka Anrs w Azji Południowo-Wschodniej . Jest również członkiem i sekretarzem zarządu Instytut Pasteura w Paryżu w latach 2000-2001; następnie doradca, a następnie zastępca dyrektora ds. naukowych międzynarodowej sieci Instytutu Pasteura w latach 2001-2005. W latach 2003-2008 była wiceprzewodniczącą rady naukowej Anrs, której przewodniczyła od 2009 roku. była również członkiem Komitetu Badań Biomedycznych Instytutu Pasteura w latach 2005-2007 oraz członkiem Rady Dyrektorów Anrs w latach 2005-2009. Od 2007 roku jest współprzewodniczącą komisji ds. czujności etycznej przy — Instytut Pastora.
W 2014 roku została powołana na członka Francuskiej Rady ds. Badań Strategicznych , rady działającej przy premierze Francji, zajmującej się głównymi kierunkami badań naukowych we Francji.
Podczas pandemii choroby koronawirusowej została mianowana przewodniczącą Komitetu Badań i Analiz Ekspertyz (CARE) zainstalowanego na24 marca 2020 r., skupiający 12 naukowców i lekarzy, którzy doradzają rządowi w zakresie leczenia i testowania SARS-CoV-2 . Wzywa do ostrożności przy wdrażaniu hydroksychlorochiny w leczeniu koronawirusa z24 marca 2020 r.aby „nie dawać fałszywej nadziei, w kwestii etyki i przy braku wykazanej skuteczności” .
Staje chrzestna promowania uczniów FGSM2 2013-2014 ( 2 th lat medycznych) z wycieczek Medical School (Université François-Rabelais). W 2018 roku została również sponsorem promocji medycyny 2017-2022 w Nancy. Promocje te noszą zatem nazwę „Promotion Françoise Barré-Sinoussi”.
Około 240 artykułów opublikowanych w międzynarodowych czasopismach naukowych zostało opublikowanych przez Françoise Barré-Sinoussi i jej współpracowników w związku z ich pracą; były też książki i 17 zgłoszeń patentowych.
W swojej karierze Françoise Barré-Sinoussi została uhonorowana licznymi wyróżnieniami, w szczególności Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 2008 roku za odkrycie wirusa HIV w 1983 roku.
30 listopada 2012 r., w przeddzień Światowego Dnia AIDS, w obecności prezydenta François Hollande'a, na jego cześć zmieniono nazwę budynku CHU de Bicêtre (AP-HP) . Budynek ten skupia usługi bieguna „immunologia-zakaźne-zapalenia-endokrynologia”.